Για περισσότερα από 50 χρόνια, ο David Hockney υπήρξε κυρίαρχη δύναμη στη σύγχρονη τέχνη. Μια νέα έκθεση σταδιοδρομίας στο Μουσείο Τέχνης της Χονολουλού φέρνει τον καλλιτέχνη πίσω στη Χαβάη για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια. Μια έκθεση με περισσότερα από 100 έργα σε διάφορα μέσα καταγράφει το ταξίδι του Χόκνεϊ από τη δεκαετία του 1950 στα χρόνια της πανδημίας.
«Μας τράβηξαν διαφορετικές χρονικές περιόδους και φροντίσαμε να αναπαραστήσουμε παλαιότερες χρονικές περιόδους μέχρι μεταγενέστερα και διαφορετικά μέσα – τα κολάζ φωτογραφιών, οι φωτογραφίες σχεδίων καθώς και το iPad, το iPhone και άλλα ψηφιακά σχέδια», δήλωσε η Katherine Love, συν-επιμελήτρια. της Έκθεσης μαζί με την Catherine Whitney, διευθύντρια επιμελητικών υποθέσεων του μουσείου.
Σχετίζεται με: Κανείς δεν μπορεί να αντλήσει από τη ζωή όπως ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ – αλλά προσπαθούν περισσότερο από ποτέ
Η έκθεση Homa είναι μια μεγάλη, καλά οργανωμένη παράσταση, πειστικά διατεταγμένη σε τοίχους με έντονους κόκκινους, μπλε και λευκούς τοίχους, που ταξιδεύει το κοινό σε πολλαπλά ταξίδια μέσα από τη συνεχώς εξελισσόμενη χρήση της οπτικής φόρμας από τον Χόκνεϊ. Χωρισμένο σε έξι ενότητες, ξεκινά με μερικά από τα πρώτα έργα του Χόκνεϊ και στη συνέχεια εξελίσσεται σε ψηφιακές ζωγραφιές που έκανε μέσω iPhone και iPad κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μία από τις οργανωτικές αρχές του είναι οι πολλαπλές δυαδότητες που παρατήρησαν ο Love και η Whitney στο έργο του Hockney.
«Ένα πράγμα με το οποίο θέλαμε πραγματικά να παίξουμε στις δυαδικές ενότητες είναι η ιδέα των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων», είπε η Whitney. «Υπάρχει επίσης μια αίσθηση ηρεμίας και έντασης, αλλά και ισορροπίας και ηρεμίας. Υπάρχουν τόσα πολλά αντίθετα δυαδικά αρχεία στη δουλειά του κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Έχει έναν απίστευτο τρόπο να αντιπαραθέτει τα αντίθετα με έναν πανηγυρικό τρόπο».
David Hockney: Perspective Should Be Reversed, Prints from the Collections of Jordan D Schnitzer and His Family Foundation περιστρέφεται γύρω από μια ιδέα που ο Hockney, τώρα 86 ετών, έχει ακολουθήσει εδώ και χρόνια – αντιστρέφοντας την οπτική που συνήθως ακολουθείται στη δυτική τέχνη. Αυτό φαίνεται στα πρωτοποριακά έργα του με στιγμιότυπα Polaroid, στα οποία έφτιαξε τεράστια κολάζ από Polaroid και κατασκεύασε σκηνές στις οποίες ενσωματώθηκαν αμέτρητες προοπτικές. Για τον Χόκνεϊ, αυτό ισχύει περισσότερο για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα παρά για έναν πίνακα που αποτελείται από ένα μόνο σημείο φυγής. Είναι επίσης απόδειξη του ενθουσιασμού του Hockney για την ενσωμάτωση της τελευταίας τεχνολογίας στην καλλιτεχνική του δημιουργία, την οποία το κοινό μπορεί να δει σε όλη την έκθεση. «Αν και πειραματίζεται με νέες τεχνολογίες και πάντα δοκιμάζει νέα πράγματα, έχει πάντα επίγνωση του τι έχει συμβεί στο παρελθόν», είπε η Whitney. «Και πάντα ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για την ιστορία και να το ενσωματώσει στη δουλειά του – πάντα να πηγαίνει πέρα, ας πούμε έτσι».
Στον πίνακα “Perspective Should be Reversed” – ένα τυπικά ισχυρό, παρεμφερές φεστιβάλ χαρακτήρων από το σύμπαν του Χόκνεϊ, μινιατούρες των πινάκων του καλλιτέχνη και μια ποικιλία διαφορετικών σημείων εξαφάνισης – ο Χόκνεϊ αφήνει ένα αντίγραφο του “Πικάσο και αλήθεια” του Τ. Τζ. Κλαρκ. μπροστά του είναι δύσκολο να χάσει και επισημαίνει τα χρέη που χρωστάει στον μεγάλο Ισπανό. Στην πραγματικότητα, ένα από τα δυνατά σημεία αυτής της παράστασης είναι το πόσο επιδέξια πειράζει πολλές από τις καλλιτεχνικές συνδέσεις μεταξύ των δύο.
«Ο Χόκνεϊ ήταν πραγματικά γοητευμένος από τον Πικάσο και το πώς ξέφυγε από αυτό που αναμενόταν από την εκπροσώπηση», είπε ο Λάβ. «Ο κυβισμός έκανε πραγματικά πειραματική δουλειά και σκέφτηκε τη χρήση του χώρου με διαφορετικούς τρόπους. Ο Χόκνεϊ ενδιαφέρεται πραγματικά για την ίδια ιδέα για το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας».
Ως μέρος του θέματος του Πικάσο, η έκθεση της Χονολουλού περιλαμβάνει δύο από τα κολάζ Polaroid του Χόκνεϊ, στα οποία πρωτοστάτησε στις ιδέες του να φέρει τον κυβισμό στον φωτογραφικό κόσμο. «Ένα από τα προβλήματα που έχει ο Χόκνεϊ με την παραδοσιακή φωτογραφία είναι ότι αντιμετωπίζεται από μια στατική σκοπιά», είπε ο Love. «Αλλά οι άνθρωποι έχουν την εμπειρία να κοιτάζουν σε όλο τον κόσμο – μπορούμε να κινήσουμε τα μάτια μας. Λοιπόν, πώς μπορείτε να μεταφράσετε αυτή την εμπειρία σε εικόνα;» Αρκετά μεταγενέστερα έργα από τη δεκαετία του 2010 επεκτείνονται στις ιδέες που ανέπτυξε με αυτά τα κολάζ Polaroid – για παράδειγμα, ο καλλιτέχνης τελειοποιεί το κολάζ του σε φωτορεαλιστικές προσφορές στις οποίες ο Hockney δουλεύει με τραπέζια, καρέκλες και Οι κρεμαστοί καμβάδες μπορούν να ενσωματώσουν αμέτρητες προοπτικές, ενώ ταυτόχρονα είναι διπλός του εαυτού του, άλλες οικειότητες πολλαπλασιάζονται.
«Είναι ένα τόσο συνεχές παιχνίδι με την πραγματικότητα», είπε ο Love. «Τι είναι η πραγματικότητα, τι είναι η αντίληψη, τι υποτίθεται, τι είναι γνωστό, τι δημιουργείται;» Τι μπορώ να σας δείξω;»
Το Perspective Should Be Reversed περιέχει επίσης μια ικανοποιητική επιλογή έργων που δημιούργησε ο Hockney αποκλειστικά σε iPhone και iPad χρησιμοποιώντας τα δάχτυλά του και μια γραφίδα. Αυτά περιλαμβάνουν πολλά που έχει ζωγραφίσει ο Χόκνεϊ από την αγγλική ύπαιθρο όλα αυτά τα χρόνια, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τα δημοφιλή έργα του Woldgate, στα οποία ο καλλιτέχνης πέρασε μήνες τεκμηριώνοντας σχολαστικά την άφιξη της άνοιξης μέσα από δεκάδες σχέδια. Για αυτά και άλλα τελευταία έργα, ο Χόκνεϊ αποδίδει έντονα, συχνά εκπληκτικά χρώματα και περίπλοκες γραμμές. «Μερικά από τα τελευταία κομμάτια, αυτά τα τοπία της ύστερης Νορμανδίας με τη βροχή στη λίμνη, αυτά είναι θεαματικά», είπε ο Love. «Είμαι χρωματιστής και έχω αδυναμία σε οτιδήποτε φωτεινό και εκπληκτικό, οπότε τα κομμάτια του Woldgate με εξέπληξαν πραγματικά».
Τα μεταγενέστερα έργα περιλαμβάνουν στιγμιότυπα όπως το “Landscape with Shadows”, μια εκθαμβωτική, κυβιστική γιορτή χρωμάτων, υφών και προοπτικών, και το “Rain on the Pond”, το οποίο μεταφέρει μια εορταστική διάθεση και διαθέτει αμέτρητες σταγόνες βροχής που πέφτουν στην ομότιτλη λιμνούλα και ξεσπούν όμορφα. σε δαχτυλίδια. Αν και δεν είναι τόσο ουσιαστικά ή καινοτόμα όσο πολλά από τα προηγούμενα έργα αυτής της έκθεσης, αυτά τα κομμάτια είναι εξαιρετικά ελκυστικά και παρέχουν μια ματιά στα τρέχοντα ενδιαφέροντα μιας σημαντικής μορφής του κόσμου της τέχνης.
Το “Perspective Should Be Reversed” βασίζεται στη συλλογή του Jordan Schnitzer, γόνου μιας πλούσιας οικογένειας του Όρεγκον, ενός από τους κορυφαίους προγραμματιστές ακινήτων της πολιτείας και μακροχρόνιο φιλάνθρωπο των τεχνών. Η συλλογή έργων του Χόκνεϊ του Σνίτσερ χρονολογείται δεκαετίες πίσω και τα αποθέματα του καλλιτέχνη είναι από τα πιο πολλά του. «Μου δίνει μεγάλη χαρά που φέρνω το έργο εδώ», είπε ο Schnitzer. «Η συλλογή επιτρέπει σε ένα μουσείο σαν αυτό να έχει πρόσβαση στους καλύτερους, σπουδαιότερους και λαμπρότερους καλλιτέχνες.» Συνολικά, το Jordan Schnitzer Family Foundation έχει συνδιοργανώσει πάνω από 180 εκθέσεις.
Το “Perspective Should Be Reversed” είναι ένα πραγματικό όφελος για το ζωντανό μουσείο τέχνης της Χονολουλού – το οποίο έχει κάνει εξαιρετική δουλειά φέρνοντας μια ποικιλία από φωνές σύγχρονης τέχνης στη μέση του Ειρηνικού – και δεν πρέπει να λείπει από τους κατοίκους του νησιού και τους επισκέπτες. «Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη έντυπη παράσταση που έχει γίνει ποτέ αποκλειστικά από τον Χόκνεϊ», είπε η Γουίτνεϊ, «άρα είναι πολύ συναρπαστικό.» Είναι υπέροχο να προβάλλουμε έργα από το 1954 έως το 2022. Είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό».