Η θρυλική ομάδα της Μπορούσια Ντόρτμουντ ταξίδεψε στη Γλασκώβη την περασμένη Κυριακή για να παίξει με τη Σέλτικ και να συγκεντρώσει χρήματα για το ίδρυμα της πρωταθλήτριας Σκωτίας. Ίσως οι οπαδοί της Ντόρτμουντ να μην χρειάζονται νοσταλγικά συναισθήματα αυτή τη στιγμή, καθώς η ομάδα τους ετοιμάζεται να επιστρέψει στο Γουέμπλεϊ 11 χρόνια μετά τον τελευταίο τελικό του Champions League. Ίδια σκηνή, ίδιο μέρος.
Ωστόσο, υπήρχε άφθονη παρηγοριά για όσους ήθελαν να ξαναζήσουν τα χρόνια δόξας του Jurgen Klopp. Έξι από τους παίκτες που ήταν στο Wembley το 2013 – Roman Weidenfeller, Lukasz Piszczek, Jakub Blaszczykowski, Marcel Schmelzer, Kevin Großkreutz και Oliver Kirch – έπαιξαν ένα νέο ορόσημο εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης στο Celtic Park, μια ευπρόσδεκτη υπενθύμιση προηγούμενων επιτυχιών πριν από την ώθηση. να ρυθμίσετε και έτσι να βελτιώσετε.
Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα ονόματα ξετυλίγονται εύκολα από τα χείλη και οι εικόνες που δημιουργούν (μαζί με τον Marco Reus, ο οποίος έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι για τον σύλλογο σε αυτόν τον τελικό) είναι μια έντονη υπενθύμιση της θέσης αυτής της γενιάς BVB.
Σχετίζεται με: “The wall is back”: Έτσι κέρδισε ο Κουρτουά τον αγώνα φυσικής κατάστασης στον τελικό του Champions League
Δεν αισθάνονται σαν ένα ιδιαίτερα ιστορικό vintage της Ντόρτμουντ. Ήταν μια σεζόν με σε μεγάλο βαθμό ασυνεπείς εμφανίσεις, κακές τακτικές και επαναλαμβανόμενες αποτυχίες, καθώς προσπαθούσαν να ξεπεράσουν τη θλίψη της ήττας από την Μπάγερν Μονάχου την τελευταία ημέρα του περσινού πρωταθλήματος.
Υπάρχουν ονόματα – Emre Can, Marcel Sabitzer, Julian Brandt και άλλοι – και ένας προπονητής στον Edin Terzic που εκπροσωπεί την Dortmund με καρδιά και ψυχή. Αλλά ακόμα κι αν η BVB κερδίσει το Σάββατο, αυτή δεν θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών του συλλόγου. Περισσότερο από ένα Liverpool 2005, γεμάτο περιέργειες και εκπλήξεις, από το Dortmund του 1997, με γνώμονα την προσωπικότητα του Ottmar Hitzfeld, μια συλλογή γεννημένων νικητών.
Ίσως το πιο ξεκάθαρο σημάδι της ανατροπής της Ντόρτμουντ είναι ότι ένας από τους παίκτες που, μαζί με τον Ρόις και τον Ματς Χούμελς, θα μπορούσαν καλύτερα να θεωρηθούν μελλοντικοί θρύλοι είναι δανεικός. Η επιστροφή του Jadon Sancho στο Signal Iduna Park τον Ιανουάριο ήταν ξεκάθαρα αποτέλεσμα της δύσκολης θέσης του συλλόγου και του παίκτη. Αφού προφανώς δεν είχε στρατηγική μεταγραφών για χρόνια, όχι μήνες, η προσωρινή επιστροφή του Σάντσο από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν ήταν τόσο ακριβές σχέδιο, αλλά δύο μέρη που χρειάζονταν απεγνωσμένα μια ώθηση και την αίσθηση ότι ήμασταν υπέροχα μαζί στο παρελθόν, οπότε γιατί όχι ξανά?
Ακόμα κι αν η φυσική του κατάσταση ήταν αμφίβολη, η βούληση να λειτουργήσει ήταν πάντα ξεκάθαρη και από τις δύο πλευρές, ξεκινώντας με τον έλεγχο φυσικής κατάστασης λίγο πριν τα μεσάνυχτα που οργάνωσε για αυτόν ο σύλλογος πριν από την επέκταση του συμβολαίου του στις αρχές Ιανουαρίου (“αυτό είναι μάλλον το πιο πρόσφατο ιατρικό έλεγχος όλων των εποχών», είπε ο Σάντσο απολογητικά στο προσωπικό του συλλόγου) στον έντονο χαιρετισμό του Τέρζιτς από το παράθυρο του πρώτου ορόφου το πρώτο του πρωί στο προπονητικό γήπεδο στο Μπράκελ.
Αν υπήρχε ποτέ χώρος για τον εξτρέμ να επιστρέψει στα καλύτερά του, αυτό ήταν. Ο Σάντσο είναι στο σπίτι, όπως λέει και ο ίδιος. Δεν είναι σαν τους άλλους δανεικούς παίκτες. Τις ημέρες των αγώνων, τα παιδιά φορούν φανέλες με το νέο του νούμερο 10 στην πλάτη και το FanWorld πουλάει κασκόλ με φωτογραφία του προσώπου του.
Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση από τον λογαριασμό X του συλλόγου στην ανακοίνωση της αποστολής της Αγγλίας για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2024. Η παράλειψή του αναγνωρίστηκε με ένα διογκωμένο emoji ματιών και μια φωτογραφία του Sancho. Δεν θα ζούσε αυτή τη ζεστασιά και την αφοσίωση σε κανέναν άλλο σύλλογο και φαίνεται ότι είναι αμοιβαίο.
Στο Ντόρτμουντ, ο 24χρονος ήταν ό,τι δεν περίμενε να είναι ο Έρικ τεν Χαγκ: ταπεινός, εργατικός και αφοσιωμένος. Όχι ότι αυτή η έκδοση του Sancho είναι άγνωστη στη Γερμανία. Όχι μόνο ήταν απίστευτα παραγωγικός στην πρώτη του θητεία, αλλά ήξερε επίσης πότε έπρεπε να κάνει προσπάθεια, πιθανώς επειδή ο σύλλογος διατηρούσε πάντα μια λεπτή ισορροπία μεταξύ καρότου και ραβδιού.
Μετά την επιστροφή του, η διοίκηση της BVB αποφάσισε να τον περιποιηθεί με παιδικά γάντια και όχι με σιδερογροθιά. Είτε για έξι μήνες είτε για λίγο περισσότερο, η στοργή του συλλόγου για τον Σάντσο ήταν εμφανής στην υπομονή που έδειξαν μαζί του, ενώ ο Terzic, ο μεγαλύτερος πρωταθλητής τους, ανέλαβε το τιμόνι.
Αυτός και ο σύλλογος γνώριζαν ότι θα χρειαζόταν χρόνος για να επανενώσουν έναν παίκτη και ένα άτομο σε μια εύθραυστη κατάσταση. Για αυτόν ήταν σημαντικό να ξεχάσει τις λεπτομέρειες των συμβάσεων, τις καμένες γέφυρες ή το πλαίσιο μόνιμων ή προσωρινών. Το μόνο που είχε σημασία ήταν να βρει τον ευτυχισμένο εαυτό του στην ευτυχισμένη του θέση.
Υπήρχε κάποιου είδους ανταμοιβή. Τι μπορούν να πετύχουν μαζί η Ντόρτμουντ και ο Σάντσο φάνηκε στον πρώτο αγώνα των ημιτελικών του Champions League κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν, με διαφορά την καλύτερη επίδοσή του από την επιστροφή του.
Όλοι θέλουν να πιστεύουν στη λύτρωση και εκείνο το βράδυ στο Signal Iduna Park ήταν συγκλονιστικό. Τόνισε την κορυφαία ευκρίνειά του, την αίσθηση του κακού και έδειξε ότι είναι κάτι παραπάνω από ικανός να προσφέρει καλή αμυντική απόδοση για την ομάδα όταν χρειάζεται. Το να βλέπεις τον Σάντσο να τολμά να παίζει σαν τον Σάντσο ήταν σκέτη χαρά.
Για όσους παρακολουθούν από μακριά, αυτό ήταν ξεκάθαρη απόδειξη ότι ο Σάντσο επέστρεψε, ο παίκτης πριν από τρία χρόνια. Η αλήθεια είναι λίγο πιο λεπτή. Από την επιστροφή του, έχει δείξει πολλά πράγματα: κίνητρο, ελαττωματικός, αφοσιωμένος, ευάλωτος. Αυτό που δεν ήταν ήταν η συνέπεια του. Οι αριθμοί από την πρώτη του θητεία μιλούν από μόνοι τους: 137 αγώνες, 50 γκολ, 64 ασίστ. εκπληκτικά στατιστικά που θα ήταν δύσκολο να επιτευχθούν ακόμα κι αν δεν του έλειπε η αυτοπεποίθηση και η ευκρίνεια του παιχνιδιού κατά την επιστροφή του – ελλείψεις που έγιναν εμφανείς στη δεύτερη περίοδο του στη Ντόρτμουντ.
Σχετίζεται με: «Είναι ένας θρύλος»: Η Ρεάλ Μαδρίτης σχολιάζει τον Τόνι Κρόος πριν από τον τελευταίο του αγώνα
Το γνωρίζει καλά αυτό και παραδέχτηκε μετά το γκολ του στη φάση των 16 κόντρα στην PSV Eindhoven τον Μάρτιο: «Μπορώ να καταλάβω ότι οι οπαδοί περιμένουν πολλά από εμένα. Αυτό κάνω κι εγώ.”
Λίγες μέρες πριν ο Σάντσο υπενθυμίσει στον κόσμο τις ικανότητές του απέναντι στους πρωταθλητές Γαλλίας, ο Τέρζιτς μίλησε για το πώς ο Σάντσο χρειαζόταν χρόνο για να επιστρέψει στο προηγούμενο επίπεδο. Η απόδοσή του στο δεύτερο σκέλος στο Parc des Princes ήταν πιο ενδεικτική της απόδοσής του στο Ντόρτμουντ: πρόθυμος, αφοσιωμένος, με πολλές υποσχόμενες στιγμές και λάμψεις του τεράστιου ταλέντου του, αλλά ακόμα απέχει από τα καλύτερά του.
Αλλά αυτό είναι το Γουέμπλεϊ και ο Σάντσο είναι ένας μεγάλος παίκτης που εμφανίζεται σε μεγάλες στιγμές, όπως μας θύμισε εκείνο το βράδυ κόντρα στην PSG. Δώδεκα μίλια ανατολικά από εκεί που έκανε το πρώτο του μεγάλο βήμα στο παιχνίδι σε ηλικία 11 ετών, όταν μετακόμισε από το νότιο Λονδίνο στο Χάρφιλντ στην ακαδημία της Γουότφορντ, μπορεί να πετύχει κάτι περισσότερο από απίθανο τα Χριστούγεννα και πέτυχε την αθανασία στο Ντόρτμουντ.
Όπως ξέρουμε, ο Σάντσο τα πάει απίστευτα καλά. Και όσο για το μέλλον; Όπως συνέβη στη δεύτερη θητεία του στη Ντόρτμουντ, αυτό μπορεί ακόμα να περιμένει.