Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή για τη βασίλισσα Καμίλα, η οποία παρακολούθησε μια εκδήλωση με αστέρια στο Grosvenor House Hotel του Λονδίνου το απόγευμα της Τρίτης στο πλαίσιο των 400Th-Εορτασμοί επετείου του πρώτου φύλλου του Σαίξπηρ. Η Μεγαλειότητά της είχε αρχικά σχεδιάσει να απολαύσει αυτή την έξοδο του Αγίου Βαλεντίνου με τον Βασιλιά. Αντίθετα, άτομα όπως η Dame Judi Dench πρόσφεραν τις καλύτερες ευχές τους για ταχεία ανάρρωση. Ο Ρόμπερτ Λίντσεϊ αφιέρωσε την ερμηνεία του στο «Brush Up Your Shakespeare» του Κόουλ Πόρτερ στο βασιλικό ζεύγος, λέγοντας ότι ήταν η «τέλεια μέρα για να γιορτάσουμε την αγάπη του Βασιλιά για τον Σαίξπηρ και μάλιστα την αγάπη μεταξύ του Βασιλιά και της Βασίλισσας».
Ήταν ιδιαίτερη ντροπή που ο βασιλιάς έχασε αυτό το αφιέρωμα στον βάρδο. Το 2016, ο τότε πρίγκιπας Κάρολος ήταν στην ευχάριστη θέση να συμμετάσχει με βασιλικούς ηθοποιούς, συμπεριλαμβανομένων των Dench και Sir Ian McKellen, στην εκτέλεση του διάσημου μονόλογου του Άμλετ “To be or not to be” κατά τη διάρκεια του Shakespeare Live Gala του RSC. Ωστόσο, η βασίλισσα απέδειξε επιδέξια ότι το σόου πρέπει να συνεχιστεί και φωτογραφήθηκε δεόντως με μερικούς από τους πιο διάσημους Άμλετ μας του παρελθόντος, όπως οι Lindsay, Simon Russell Beale, Tom Courteney, Samuel West και Alex Jennings.
Θα έπρεπε ο βασιλιάς Γουίλιαμ να αναδημιουργήσει αυτή την εικόνα κατά τη διάρκεια της δικής του βασιλείας, ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι γλυκοί πρίγκιπες του; Εδώ είναι οι 10 Άμλετ που είναι πιο πιθανό να ενταχθούν στο μελλοντικό του δικαστήριο.
Άντριου Σκοτ
Ο Ιρλανδός ηθοποιός δικαίως προτάθηκε για τον Ολιβιέ για τη συναρπαστική ερμηνεία του του Πρίγκιπα της Δανίας στην κομψή, μοντέρνα ντυμένη παραγωγή του Robert Icke στο θέατρο Almeida το 2017. Ο Icke μας έδωσε μια παρανοϊκή κατάσταση επιτήρησης της Elsinore (το μυαλό του βασιλιά κατασκοπευόταν). CCTV) είναι γεμάτο με μεσίτες πολιτικής εξουσίας που δεν θα ήταν εκτός τόπου στη Διαδοχή.
Αλλά δεν είναι τόσο η μεγάλη ιδέα που μένει στο μυαλό, αλλά η αγωνιωδώς ευάλωτη απόδοση του Scott. Από τον πρόσφατο ρόλο του ως Μοριάρτι, περίμενε κανείς την εξυπνάδα και τα άλματα, αλλά όχι την απόλυτη απόγνωση. Αυτός ήταν ένας Άμλετ που ισορροπούσε έξοχα το κεφάλι και την καρδιά.
Μπένεντικτ Κάμπερμπατς
Από τον Moriarty στον Sherlock – και χάρη στην τεράστια δημοτικότητα του Cumberbatch ως ιδιοφυούς ντετέκτιβ, τα εισιτήρια για τον Άμλετ του στο Barbican εξαντλήθηκαν σε χρόνο ρεκόρ το 2015. Η ατμοσφαιρική παραγωγή του Lyndsey Turner δίχασε τις απόψεις καθώς το κείμενο αλλοιωνόταν και αλλοιωνόταν επανειλημμένα και το σχέδιο έτεινε να σπρώχνει τους ηθοποιούς στο παρασκήνιο.
Αλλά ο Κάμπερμπατς βγήκε νικητής. Επιβράβευσε πλουσιοπάροχα τους πρόθυμους θαυμαστές του (πολλοί από τους οποίους ήταν αρχάριοι του Σαίξπηρ) με κρυστάλλινο στίχο που φαινόταν να ξεχύνεται σε ένα ρεύμα συνείδησης. Έφερε επίσης λίγο από το χάρισμα και τη σαρδόνια σκληρότητα του Σέρλοκ στον ρόλο, διοχετεύοντας πιστευτά τον πόνο του στη βία στις κορυφαίες σκηνές του έργου.
Rory Kinnear
Ο τότε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Nicholas Hytner, σκηνοθέτησε την παραγωγή του Kinnear το 2010 στο σπήλαιο Olivier Room. Ο Hytner έφτασε πραγματικά εκεί πριν από τον Icke παρουσιάζοντας το έργο ως μια αστυνομική κατάσταση στην οποία ο αρχικά ισότιμος Άμλετ του Kinnear αρχικά καταπιέζεται και τελικά προκαλείται σε πλήρη εξέγερση.
Αυτό το συναρπαστικό πλαίσιο έδωσε στον Kinnear άφθονο πεδίο δράσης και έχτισε δεόντως ένα ισχυρό τόξο για τον Άμλετ του – από καταθλιπτικό μοναχικό έως στενόμυαλο μηδενιστή που δηλητηριάστηκε και ριζοσπαστικοποιήθηκε από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Αξιομνημόνευτο, παρέδωσε το «Να είσαι ή να μην είσαι» ανάμεσα σε αυτοκτονικές ρίψεις ενός τσιγάρου.
Ντέιβιντ Τέναντ
Το 2008, ο Tennant αντάλλαξε το TARDIS με το Stratford και έπαιξε τον ρόλο του Claudius στην παραγωγή RSC του Gregory Doran μαζί με τον συνάδελφό του επιστημονικής φαντασίας Patrick Stewart. Ήταν το σόου που προέκυψε έξω από αυτόν τον κόσμο; Πολλοί το σκέφτηκαν και επαίνεσαν την προσεκτική, λεπτομερή και ψυχολογικά οξυδερκή ερμηνεία του έργου από τον Ντόραν.
Το επίκεντρο ήταν ο ακούραστος πρίγκιπας του Tennant, σωματικά δυναμικός (το τρέξιμο του γιατρού στους διαδρόμους απέδωσε καρπούς) καθώς και πνευματικά ευκίνητος, και έναν από τους πιο αστείους Άμλετ σε αυτή τη λίστα. Αυτό το σαρκαστικό χιούμορ και μια πραγματικά άγρια «διάθεση γελοιότητας» κράτησαν το κοινό να μαντεύει κατά τη διάρκεια μιας συναρπαστικής παράστασης.
Μπεν Γουίσοου
Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ τον Άμλετ να τον παίζουν καθιερωμένοι ηθοποιοί στα 30 τους και άνω (ο Ian McKellen το κατάφερε ακόμη και στα 82) που προκλήθηκε σοκ όταν ο Trevor Nunn έδωσε το καστ στον 23χρονο Whishaw – τότε φρέσκο από το RADA – στο Η παραγωγή του Old Vic το 2004. Αλλά το στοίχημά του ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα.
Η ακατέργαστη, νεανική ανάληψη του ρόλου του Whishaw, ένας αδύναμος και αδύναμος νέος του οποίου η αθωότητα συντρίβεται από τον θάνατο του πατέρα του και την επακόλουθη διάλυση της οικογένειάς του, μας έκανε να δούμε τον Άμλετ με νέα μάτια – όχι ως βασιλικό ή πολιτικό μηχανικό, αλλά ως χαμένο αγόρι. Πολλοί μπορούσαν να το καταλάβουν αυτό.
Paapa Essiedu
Παραδόξως, ο Essiedu (επίσης εντυπωσιακά νέος στα 25) έγινε ο πρώτος μαύρος Άμλετ στην ιστορία του RSC όταν ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παραγωγή του Simon Godwin το 2016. Ο Godwin μετέφερε τη δράση σε μια σύγχρονη αφρικανική χώρα που κυβερνάται από έναν στρατιωτικό δικτάτορα. Τα τύμπανα που χτυπούσαν σημείωναν το πυρετώδη δράμα.
Ο Εσιέντου έκανε τον καλλιτέχνη του γκράφιτι Άμλετ – που εξέφραζε την αίσθηση της αποξένωσής του μέσα από γιγάντια καμβάδες στο στυλ του Ζαν Μισέλ Μπασκιά – έναν αλαζονικό, συμπαθή, ιδεαλιστή τύπο που αναγκάζεται να φέρει αυτό το τρομερό βάρος ευθύνης. Η εκδίκηση σκληραίνει και μετά τον σπάει. Ήταν μια στιγμιαία παράσταση σταρ.
Τζουντ Λο
Πήραμε τη ρομαντική ηρωική εκδοχή του Άμλετ από τον πρωταγωνιστή του Χόλιγουντ Τζουντ Λο στην αποθήκη Donmar το 2012. Ήταν ο Michael Grandage που τον παρέσυρε πίσω στη σκηνή για αυτήν την κομψή αλλά δυστυχώς σκοτεινή ταινία (δεν μπορούσες να δεις τίποτα). Ηχογραφήστε το έργο που φυλάκισε τους ηθοποιούς του.
Ωστόσο, το κοινό εντυπωσιάστηκε από το απίστευτα έντονο διάβασμα του Law. Έδωσε στον Άμλετ μια βαθιά αηδία για την ηθική παρακμή στο σάπιο βασίλειό του και, όπως ο πιο ζηλωτής των τσάρων κατά της διαφθοράς, το θεώρησε ως προσωπική του σταυροφορία να διορθώσει τα πράγματα – αλλά αυτός ο στόχος έγινε τραγικά αδύνατος λόγω της αυτοκαταστροφής του Οι τρόποι υπονομεύουν τις παρορμήσεις.
Maxine Peake
Τι δουλειά, φίλε! Κι όμως δεν είναι μόνο τα παιδιά που έχουν κάνει όνομα με αυτόν τον γιγάντιο ρόλο. Η Sarah Siddons ήταν πιθανώς η πρώτη γυναίκα που έπαιξε τον Άμλετ το 1775. Πιο πρόσφατα, ο πανίσχυρος Peake πρωταγωνίστησε στην παραγωγή του 2014 της Sarah Frankcom στο Manchester Royal Exchange. Με τα κομμένα μαλλιά της και ένα μπλε κοστούμι, εμφανιζόταν ελαφρώς ανδρόγυνη, αλλά η ερμηνεία ήταν εξαιρετικά συγκεκριμένη.
Ψύχραιμος και προσεκτικός, αυτός ο Άμλετ δεν έχασε κανένα κόλπο. Καθώς οι επιθέσεις εναντίον της Ελσινόρ αυξάνονταν, τόσο ο φλογερός θυμός του Πικ και τα αγανακτισμένα συναισθηματικά ξεσπάσματα. Με το επιδέξιο σπαθί της να αιωρείται, συναγωνίστηκε και τον Έρολ Φλιν.
Cush jumbo
Σε ένα άλλο αξιοσημείωτο κομμάτι cross-casting, το ανερχόμενο αστέρι Jumbo έπαιξε τον γλυκό πρίγκιπα στο Young Vic το 2021. Η πειραματική αλλά μάλλον ελικοειδής παραγωγή του Γκρεγκ Χέρσοφ, στην οποία κυριαρχούσαν τεράστιες στήλες καθρέφτες που περιόριζαν το καστ, δεν ήταν για όλους.
Ωστόσο, ο περιπλανώμενος, έξυπνος και προφανώς επικίνδυνος Άμλετ του Jumbo – που έγινε ακόμα πιο εντυπωσιακός σωματικά χάρη στα φαρδιά ανδρικά ρούχα – ήταν μια αποκάλυψη. Οι μηρυκασμοί του έργου για την τοξική αρρενωπότητα δεν ήταν ποτέ πιο δυνατοί, καθώς ο Άμλετ βάζει φωτιά στην Οφηλία και κολλάει στον δικό του ναρκισσισμό. Τι γενναία παράσταση, χωρίς φόβο να πάω σε σκοτεινά, άσχημα μέρη.
Tom Hiddleston
Δεδομένου ότι είναι ο πιο αποκλειστικός Άμλετ σε αυτήν τη λίστα, μόνο λίγοι τυχεροί θεατές κατάφεραν να δουν τον ρόλο του Hiddleston. Αποφάσισε να το δώσει στο alma mater του, RADA, ως μέρος ενός μικρού έρανου το 2017 που σκηνοθέτησε ο Kenneth Branagh – ο οποίος προηγουμένως είχε επιλέξει τον Hiddleston στην ταινία του Thor.
Ίσως εμπνευσμένος από αυτόν τον απατεώνα Λόκι, ο Άμλετ του Χίντλεστον ήταν ένας ειρωνικός καλικάντζαρος, αλλά διατήρησε επίσης μια αγέρωχη ευγένεια. Ο φλογερός θυμός του προήλθε από την απώλεια της θέσης και την απώλεια ενός γονέα. Ίσως μπορέσουμε να πείσουμε αυτόν τον διάσημο Σαίξπηρ να μας δώσει ένα δημόσιο encore ώστε περισσότεροι άνθρωποι να εκτιμήσουν τη μέθοδο της τρέλας του.