Ο Ουρανός, ο έβδομος πλανήτης από τον Ήλιο, περιφέρεται στο εξωτερικό ηλιακό σύστημα, περίπου 3,2 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Είναι ένας τεράστιος κόσμος – τέσσερις φορές η διάμετρος της Γης, 15 φορές η μάζα και 63 φορές ο όγκος.
Ο Ουρανός δεν έχει επισκεφτεί διαστημικά ανιχνευτές για περισσότερα από 35 χρόνια και βρίσκεται σε μια από τις λιγότερο εξερευνημένες περιοχές του ηλιακού μας συστήματος. Αν και οι επιστήμονες έχουν μάθει πολλά γι ‘αυτό μέσω τηλεσκοπικών παρατηρήσεων και θεωρητικών εργασιών από την πτήση του Voyager 2 το 1986, ο πλανήτης παραμένει ένα μυστήριο.
Είναι εύκολο να χωρίσουμε το ηλιακό σύστημα σε δύο μεγάλες ομάδες: μια εσωτερική ζώνη με τέσσερις βραχώδεις πλανήτες και μια εξωτερική ζώνη με τέσσερις γιγάντιους πλανήτες. Αλλά η φύση, όπως πάντα, είναι πιο περίπλοκη. Ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας, ο όγδοος πλανήτης από τον ήλιο, είναι πολύ διαφορετικοί από τους άλλους. Και οι δύο είναι γίγαντες πάγου που αποτελούνται σε μεγάλο βαθμό από ενώσεις όπως νερό, πάγος, αμμωνία και μεθάνιο. Είναι μέρη όπου η μέση θερμοκρασία είναι μείον 320 έως μείον 350 βαθμούς Φαρενάιτ (μείον 212 βαθμοί Κελσίου).
Με πρόσφατες ανακαλύψεις εξωπλανητών -κόσμων έξω από το ηλιακό μας σύστημα που βρίσκονται τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά- οι αστρονόμοι έμαθαν ότι οι γίγαντες πάγου είναι κοινοί σε όλο τον γαλαξία. Προκαλούν την κατανόησή μας για τον σχηματισμό και την εξέλιξη των πλανητών. Ο Ουρανός, συγκριτικά κοντά μας, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος μας για να μάθουμε περισσότερα γι ‘αυτούς.
Μια νέα αποστολή
Πολλοί στη διαστημική κοινότητα –όπως εγώ– προτρέπουν τη NASA να εκτοξεύσει ένα ρομποτικό διαστημόπλοιο για να εξερευνήσει τον Ουρανό. Στην πραγματικότητα, ένα τέτοιο ταξίδι κατατάχθηκε ως κορυφαία προτεραιότητα για μια νέα εμβληματική αποστολή της NASA στην δεκαετή έρευνα πλανητικών επιστημόνων το 2023.
Αυτή τη φορά, το διαστημόπλοιο δεν θα πετούσε απλώς δίπλα από τον Ουρανό, όπως έκανε το Voyager 2. Αντίθετα, ο ανιχνευτής θα περνούσε χρόνια περιφέροντας και μελετώντας τον πλανήτη, τα 27 φεγγάρια και τους 13 δακτυλίους του.
Ίσως αναρωτιέστε γιατί ένα διαστημόπλοιο θα σταλούσε στον Ουρανό και όχι στον Ποσειδώνα. Είναι ζήτημα τροχιακής αρχιτεκτονικής. Λόγω των θέσεων και των δύο πλανητών τις επόμενες δύο δεκαετίες, ένας διαστημικός ανιχνευτής από τη Γη θα έχει ευκολότερη τροχιά για να φτάσει στον Ουρανό από τον Ποσειδώνα. Εκτοξευόμενος την κατάλληλη στιγμή, το τροχιακό θα έφτανε στον Ουρανό σε περίπου 12 χρόνια.
Εδώ είναι μερικά μόνο από τα βασικά ερωτήματα που θα μπορούσε να απαντήσει ένας τροχιακός Ουρανός: Από τι ακριβώς αποτελείται ο Ουρανός; Γιατί ο Ουρανός γέρνει στο πλάι του το καλοκαίρι, έτσι ώστε οι πόλοι του να δείχνουν σχεδόν απευθείας προς τον Ήλιο – ο οποίος είναι διαφορετικός από όλους τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος; Τι δημιουργεί το παράξενο μαγνητικό πεδίο του Ουρανού, το οποίο έχει διαφορετικό σχήμα από αυτό της Γης και δεν ταιριάζει με την φορά περιστροφής του πλανήτη; Πώς λειτουργεί η ατμοσφαιρική κυκλοφορία σε έναν γίγαντα πάγου; Τι μας λένε οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα για το σχηματισμό γιγάντων πάγου;
Παρά την πρόοδο που έχουν σημειώσει οι επιστήμονες σε αυτά και σε άλλα ζητήματα μετά την πτήση του Voyager 2, δεν υπάρχει υποκατάστατο για άμεσες, κοντινές και επαναλαμβανόμενες παρατηρήσεις από ένα διαστημόπλοιο σε τροχιά.
Χρησιμοποιούμε cookies για να διασφαλίσουμε ότι σας παρέχουμε την καλύτερη εμπειρία στον ιστότοπό μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, υποθέτουμε ότι είστε ικανοποιημένοι με αυτόν.ΕντάξειΌχιΠολιτική Απορρήτου