Iga Swiatek vs Naomi Osaka ήταν ένα στιγμιαίο κλασικό γαλλικό Open – πού ήταν λοιπόν όλοι οι οπαδοί;

Καθώς η καθηλωτική, συχνά λαχανιασμένη μονομαχία του δεύτερου γύρου μεταξύ της Iga Swiatek και της Naomi Osaka στο Γαλλικό Όπεν έφτασε σε ένα απογοητευτικό φινάλε, τα κανάλια κοινωνικής δικτύωσης της Γυναικείας Αντισφαίρισης συνόψισαν τι σκεφτόταν ο περισσότερος αθλητικός κόσμος: «Ένας αγώνας, αυτός αξίζει έναν τελικό», ανέφερε η ανάρτηση στο X/Twitter.

Ήταν ένα στιγμιαίο κλασικό ανάμεσα σε δύο τέσσερις νικητές του Grand Slam, που έπαιξε πάνω από τρεις ώρες με την υψηλότερη ποιότητα και δράμα. Η υπερασπιστής της πρωταθλήτριας και νούμερο ένα του κόσμου Swiatek χρειάστηκε να αποκρούσει ένα match point και πάλεψε στο μέγιστο για να επεκτείνει το σερί νικών της στο Roland Garros σε 13 αγώνες και να αρνηθεί στην Osaka τη μεγαλύτερη νίκη της εδώ και χρόνια. Η 26χρονη, η οποία επέστρεψε στην περιοδεία μόλις τον Ιανουάριο αφού γέννησε το πρώτο της παιδί, τη Shai, υπενθύμισε δελεαστικά το ταλέντο της μετά από 15μηνη απουσία από το άθλημα. Προμήνυε ένα λαμπρό μέλλον και ανανέωσε την αντιπαλότητα.

Όλα ήταν εκεί για ένα παιχνίδι δεύτερου γύρου. Εκτός βέβαια από το ότι το Court Philippe-Chatrier ήταν sold out. Ακόμη και πριν ξεκινήσει, η σύγκρουση ανάμεσα σε Swiatek και Osaka ήταν το ξεκάθαρο ματς της ημέρας. μια υπερπαραγωγή, μια μονομαχία ποπ κορν μεταξύ του νούμερο ένα του κόσμου του χθες και του σήμερα, με συνολικά οκτώ τίτλους Grand Slam. Κάποιος έπρεπε να το είχε πει στο κοινό στο Παρίσι. Το τρίωρο έπος έλαβε χώρα μεταξύ 5:30 και 20:30 τοπική ώρα, που ήταν βολικό, θα σκεφτείτε. Όμως ο διαγωνισμός στο μεγαλύτερο από τα γήπεδα σόου του Ρολάν Γκαρός έγινε μπροστά σε εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, κενές θέσεις.

«Η Osaka vs Swiatek είναι ένας υπέροχος αγώνας», δημοσίευσε ο Andy Murray, τη στιγμή που το σφιχτό πρώτο σετ πήγε σε ένα συναρπαστικό τάι μπρέικ. “[The] Η WTA πρέπει να κάνει περισσότερα για να αξιοποιήσει αυτές τις συναντήσεις!».

Δεν ήταν σαφές τι εννοούσε ο 37χρονος Μάρεϊ – ο οποίος είναι ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του γυναικείου τένις εντός του ανδρικού τένις – με τον όρο «κάντε περισσότερα». Αλλά δεν ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς τον πρώην πρωταθλητή του Wimbledon να είναι απογοητευμένος από το μέγεθος ή την έλλειψή του από το πλήθος Philippe-Chatrier.

Και δεν ήταν ο μόνος αγώνας ατομικού γυναικών αυτή την εβδομάδα που είχε αραιές παρευρισκόμενες: την Τρίτη και την Τετάρτη, οι Γαλλίδες Alize Cornet και Caroline Garcia έπαιξαν μπροστά σε κενές εξέδρες αφού έπαιξαν τον εναρκτήριο αγώνα της ημέρας στο Philippe-Chatrier. Με το κλίμα μετά την έναρξη στις 12 το μεσημέρι τοπική ώρα κατεστραμμένο και την έλλειψη πυρών, τόσο ο Κορνέ όσο και ο Γκαρσία γνώρισαν ήττες.

Στην περίπτωση του θρίλερ μεταξύ Swiatek και Osaka, οι θέσεις ήταν κενές, παρόλο που ήταν ένα από τα δύο μόνο παιχνίδια που παίζονταν εκείνη την εποχή. Μόνο 55 λεπτά παίχτηκαν στα υπαίθρια γήπεδα την Τετάρτη. Και ακόμη και τότε δεν ήταν γεμάτοι. Δεν ήταν σχεδόν σαν να υπήρχαν άλλες επιλογές, αν και το πνεύμα ορισμένων θεατών μπορεί να ήταν τόσο μετριασμένο από τις συνθήκες που θα ήθελαν μια πρόωρη επιστροφή στην πατρίδα τους.

Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη στον τελευταίο αγώνα της ημέρας στο Court Philippe-Chatrier μεταξύ του νικητή του Australian Open και νούμερο δύο του κόσμου Jannik Sinner και του 37χρονου Γάλλου αγαπημένου Richard Gasquet, ο οποίος μπορεί να παίζει τον τελευταίο του αγώνα στο Roland Garros. . Ως αυτόνομο γεγονός στο λεγόμενο «Night Session» του French Open, το παιχνίδι είχε ξεχωριστά εισιτήρια από το προηγούμενο «Day Session». Ήταν επίσης εντελώς γεμάτο: και υπήρχε μια δυνατή, θορυβώδης ατμόσφαιρα, τουλάχιστον στην αρχή. Δύο ώρες αφότου ο Swiatek και η Osaka τα έδωσαν όλα μέχρι το τέλος, ο Court Philippe-Chatrier αισθάνθηκε μεταμορφωμένος.

Γιατί λοιπόν υπήρχαν τέτοιες διαφορές στην έννοια της περίστασης; Ίσως η ίδια η απογευματινή συνεδρία και ο προγραμματισμός της να μεταφέρουν ένα μήνυμα: από τις δέκα βραδινές συνεδρίες πέρυσι, υπήρχε μόνο μία με single γυναικών. Το ίδιο συνέβη και τον προηγούμενο χρόνο, όταν εννέα από τις 10 βραδινές συνεδρίες περιελάμβαναν ένα ανδρικό single. Ο προγραμματισμός ενός αγώνα ανδρών στην αυτόνομη βραδινή συνεδρία εγγυάται τρία σετ, ανεξάρτητα από το πόσο στενά αμφισβητείται, ενώ ένα παιχνίδι γυναικών μπορεί να εγγυηθεί μόνο δύο σετ και να τελειώσει σε μία ώρα, εάν είναι ιδιαίτερα μονόπλευρο. Ωστόσο, οι Swiatek και Osaka έπαιξαν για τρία σετ και σχεδόν τρεις ώρες χωρίς να χάσουν ούτε μία φορά την ένταση. Όσο για τον Σινέρ και τον Γκασκέ, μέσα σε μια ώρα ήταν απολύτως σαφές ότι ο Ιταλός θα έφτανε εύκολα στη νίκη.

Θα έπρεπε ο Σβιάτεκ και η Οσάκα να παίξουν τη νύχτα; Στο Γαλλικό Όπεν δεν έλειπε μόνο το παιχνίδι της ημέρας, αλλά και το παιχνίδι της διοργάνωσης, τελικός που έγινε την πρώτη Τετάρτη. Σίγουρα θα υπάρξουν περισσότερες ερωτήσεις για τη διευθύντρια του τουρνουά Amelie Mauresmo, τη δύο φορές πρωταθλήτρια Grand Slam και πρώην προπονητή του Andy Murray, ο οποίος παραδέχτηκε πέρυσι ότι το French Open “θα μπορούσε να είναι καλύτερο” εάν επρόκειτο για πιο ισορροπημένο προγραμματισμό των νυχτερινών αγώνων. .

Οι ίδιοι οι οπαδοί του French Open δέχθηκαν ξανά πυρά στο τέλος του επικού αγώνα μεταξύ Swiatek και Osaka, όταν η υπερασπιστή της πρωταθλήτριας και η “Queen of Clay” επέπληξαν τους θεατές για φασαρία κατά τη διάρκεια των πόντων. Ήταν μια αξιοσημείωτη και θαρραλέα κίνηση από τον Swiatek. Την Τρίτη, ο Βέλγος παίκτης Ντέιβιντ Γκοφίν έπρεπε να τραβήξει την οργή των θεατών του Γαλλικού Όπεν στο θορυβώδες γήπεδο 14 εναντίον του αγαπημένου Τζιοβάνι Μπέτσι Περικάρ. Ο Γκόφιν ισχυρίστηκε ότι τον έφτυσαν με τσίχλα, καθώς ο πρώην νούμερο επτά του κόσμου κατηγόρησε τους θαυμαστές ότι πήγαν «πολύ μακριά» και έδειξαν «πλήρη ασέβεια».

“Είναι πραγματικά πάρα πολύ. Γίνεται ποδόσφαιρο, σύντομα θα υπάρχουν καπνογόνα, χούλιγκαν και καυγάδες στις εξέδρες”, είπε ο Γκοφίν. “Αρχίζει να γίνεται γελοίο. Μερικοί άνθρωποι είναι εκεί για να προκαλέσουν προβλήματα παρά για να ανεβάσουν το πνεύμα.”

Και όμως ήταν η έλλειψη μιας τέτοιας ατμόσφαιρας που ήταν πιο ανησυχητικό στο παιχνίδι που έπαιξε η Swiatek κόντρα στην Οσάκα – ένα παιχνίδι για το οποίο θα μιλάμε για τα επόμενα χρόνια.