Ο Steve Wright, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 69 ετών, φιλοξένησε την άναρχη εκπομπή πρωινού στο Radio 1 για ένα χρόνο προτού μετακομίσει στο Radio 2, όπου γινόταν σχολαστικός παρουσιαστής τα απογεύματα της εβδομάδας με μέτριες επιτυχίες της ποπ, συνεντεύξεις και χαρακτηριστικά με παρεμβολές από την κανονική του εκπομπή. αεροπορική ομάδα εξίσου φωνητικών υφισταμένων, μια μορφή που έγινε γνωστή ως ραδιόφωνο «zoo».
Όταν έφυγε ξαφνικά από το Radio 1 τον Ιανουάριο του 1995, ειπώθηκε ότι ο Ράιτ ήταν καθ’ οδόν προς το Talk Radio, τον πρώτο εθνικό εμπορικό σταθμό της Βρετανίας με όλες τις ομιλίες, και αναμενόταν ευρέως ότι θα ακολουθούσε ο Μάθιου Μπάνιστερ, ελεγκτής του ποπ σταθμού του BBC. Ο σταθμός είχε χάσει 4,5 εκατομμύρια ακροατές τον προηγούμενο χρόνο.
Η δυστυχισμένη χρονιά του Ράιτ στην εκπομπή πρωινού θεωρήθηκε ότι ήταν θύμα των αλλαγών που έκανε ο Μπάνιστερ στο Radio 1 όταν ανέλαβε τον σταθμό το 1993, εισάγοντας περισσότερο γλωσσικό περιεχόμενο κατόπιν εντολής του ασκητή γενικού διευθυντή John Birt.
«Ο Στιβ Ράιτ έπαψε να είναι διασκεδαστικός όταν έφερε την πόζα του στην εκπομπή του πρωινού και μίλησε σε αυτούς περισσότερο παρά σε εμάς», παραπονέθηκε η κριτικός ραδιοφώνου της Telegraph, Τζίλιαν Ρέινολντς. «Το Ράδιο 1 τον άφησε να θυμώσει. Μεγάλη ντροπή, σπατάλη».
Ο Ράιτ θεωρήθηκε ευρέως ως ένας έξυπνος χειριστής μικροφώνου, ο πιο εφευρετικός από το είδωλό του Κένι Έβερετ. «Αλλά δεν είναι αρκετά έξυπνος για να σταματήσει να μας υπενθυμίζει πόσο έξυπνος είναι», πρόσθεσε.
Ενώ ο Μπάνιστερ επέζησε, η απότομη αποχώρηση του Ράιτ προκάλεσε σοκ στο Ράδιο 1. Είχε διοριστεί στην εκπομπή πρωινού στις αρχές του 1994 για να αυξήσει τα ποσοστά τηλεθέασης μετά την αποβολή των ηλικιωμένων δισκοτζόκεϋ του σταθμού, όπως ο Ντέιβ Λι Τράβις και ο Ντέιβ Λι Τράβις από το πρόγραμμα. Σάιμον Μπέιτς.
Αφού παρέδωσε τη θέση του στην εκπομπή πρωινού στον Chris Evans μετά από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, ο Wright μετακόμισε πραγματικά στο ραδιόφωνο ομιλίας, αλλά οι ακροατές δεν τον συμπάθησαν και έφυγε μετά από μερικούς μήνες, επιστρέφοντας στο BBC το 1996 με δύο Σαββατοκύριακα Radio 2 εκπομπές με “καταπληκτικά” γεγονότα (αργότερα μετονομάστηκε σε “Factoids”), κουτσομπολιά διασημοτήτων, βασιλικές κουβέντες, αστέρια του τηλεοπτικού σαπουνιού, ωροσκόπια και ταξιδιωτικές ειδήσεις.
Η εξαιρετικά δημοφιλής κυριακάτικη πρωινή εκπομπή του, Steve Wright’s Sunday Love Songs, περιλάμβανε κλασικά του είδους, αφιερώσεις και αληθινές ιστορίες αγάπης.
Το 1999, διαδέχθηκε τον Ed “Stewpot” Stewart στην απογευματινή εκπομπή της εβδομάδας, η οποία επανακυκλοφόρησε ως “The Big Show”. Συμπεριλαμβανόταν το πλήρωμα του ζωολογικού κήπου του και αρκετοί χαρακτήρες που έπαιξε ο ίδιος ο Ράιτ, με πιο αξιοσημείωτο τον κ. Άντρι, ο οποίος επέπληξε τον Πέρλι στο τηλέφωνο.
Όπως ο Kenny Everett, ο Wright ήταν διαρκώς μανιακός με το ραδιόφωνο, συντονιζόταν με ανυπομονησία σε άλλες εκπομπές αναζητώντας ιδέες. Στην εποχή πριν από το Διαδίκτυο, δεν θα σκεφτόταν τίποτα να πάρει μια πτήση για τη Νέα Υόρκη για να συντριβεί σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για ένα Σαββατοκύριακο και να ακούσει τον ραδιοφωνικό σταθμό.
Στο αποκορύφωμα της επιτυχίας του, ζούσε σε μια έπαυλη στο Χένλεϊ-ον-Τάμεση με την Αμερικανίδα σύζυγό του και τα δύο παιδιά τους. Αλλά όταν η γυναίκα του τον άφησε ξαφνικά, ο Ράιτ έγινε γνωστός ως ένας εκκεντρικός μοναχικός, κοιμόταν σε ένα μικρό διαμέρισμα στη γωνία από το Broadcasting House κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και ζούσε στη φτώχεια παρά τον αναφερόμενο μισθό πάνω από 500.000 £ σε μια δίαιτα σε φούρνους μικροκυμάτων. Δείπνο τηλεόρασης, μικρά μπουκάλια λευκό κρασί, πατατάκια και σοκολάτα.
Περιστασιακά κατεύθυνε το προσωπικό να του κάνει κράτηση στο πολυτελές ξενοδοχείο απέναντι για τη νύχτα. Στο γραφείο, έστειλε έναν υπηρέτη στην ουρά για το εισιτήριο του τρένου για το Surrey για επισκέψεις το Σαββατοκύριακο στη μητέρα του, ενώ άλλοι υφιστάμενοι στάλθηκαν για να φέρουν σάντουιτς και πρόχειρο φαγητό από τα τοπικά καφέ. Με τα χρόνια, αγωνίστηκε να ελέγξει το βάρος του, το οποίο ανέβηκε στα 18 κιλά κάποια στιγμή.
Ο Stephen Richard Wright γεννήθηκε στο Γκρίνουιτς στις 26 Αυγούστου 1954 και μεγάλωσε στο New Cross, ο μεγαλύτερος γιος ενός ράφτη που διηύθυνε τους Burton’s Outfitters στην Trafalgar Square. Όταν η οικογένεια μετακόμισε στο Έσσεξ, παρακολούθησε το Γυμνάσιο Eastwood κοντά στο Southend-on-Sea, φεύγοντας με μόνο τρία επίπεδα Α, αλλά αφού εργάστηκε στην ασφάλεια μεταφορών και ως δημοσιογράφος τοπικής εφημερίδας, συνειδητοποίησε το όνειρό του να γίνει BBC έπιασε δουλειά. στη βιβλιοθήκη γραμμοφώνου του Radio 2.
Η πρώτη του εμφάνιση πίσω από το μικρόφωνο ήταν το 1976 στο Radio 210 στο Reading (τώρα Heart Thames Valley) δίπλα στον Mike Read στο Read and Wright Show.
Μετά από μια θλιβερή περίοδο στο Ράδιο Λουξεμβούργο, μετακόμισε στο Ράδιο 1 το 1980, όπου φιλοξένησε μια απογευματινή εκπομπή του Σαββάτου και στη συνέχεια κατέλαβε μια θέση το πρωί του Σαββάτου πριν μετακομίσει στον απογευματινό σταθμό από το 1981. Το 1984 και δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε μια κυριακάτικη πρωινή εκπομπή επιστρέφοντας στις καθημερινές αργότερα το απόγευμα με τον Steve Wright.
Το σόου έγινε κάτι σαν θεσμός, γνωστός για τους χαρακτήρες της τηλεφωνίας, αλλά αργότερα εγκαταλείφθηκαν για χάρη ενός σχήματος “ζωολογικού κήπου” που ήταν καινούργιο στο βρετανικό ραδιόφωνο, με ψεύτικους καλεσμένους και σκετς κωμωδίας, έναν “θίασο” Παραγωγών. και το προσωπικό του ραδιοφώνου συμμετείχαν στις κοροϊδίες.
Εκτός από τον κύριο Angry, η συνοδεία του Wright στον αέρα περιλάμβανε τον Gervase τον κομμωτή, τον Damian τον κοινωνικό λειτουργό και τον Barry τον ηλικιωμένο γκουρού του lifestyle από το Watford, τους περισσότερους από τους οποίους έπαιξαν ηθοποιοί.
Αφού πείστηκαν από τον Μάθιου Μπάνιστερ, τον ελεγκτή του Radio 1, στο Breakfast at the Savoy το 1994, ο Ράιτ και η κατοχή του μετακόμισαν στην εκπομπή πρωινού. Γρήγορα έγινε σαφές ότι η μορφή δεν λειτουργούσε εκείνη την ώρα της ημέρας. Ο Ράιτ ακουγόταν μπαγιάτικος και συνήθως αγνοούσε τη λίστα αναπαραγωγής μουσικής που δημιουργήθηκε από υπολογιστή. Με τον αριθμό του κοινού σε ελεύθερη πτώση, φοβόταν για τη φήμη του και είπε στον Μπάνιστερ ότι ήθελε να παραιτηθεί.
Η απογευματινή του εκπομπή στο Radio 2 περιλάμβανε μια σειρά από ασταμάτητα ηλικιωμένους, συνεντεύξεις διασημοτήτων (συνήθως με τηλεοπτική ή κινηματογραφική προσωπικότητα ή συγγραφέα που παρουσιάζει ένα νέο βιβλίο) και διάφορα ψήγματα πληροφοριών που προτιμούσε να αποκαλεί “φακτοειδή”.
Ο Ράιτ προηχογράφησε το “Sunday Love Songs” την Παρασκευή, το οποίο περιελάμβανε παραδοσιακές αφιερώσεις, αιτήματα συντρόφου για ομοφυλόφιλες και ετεροφυλόφιλες σχέσεις και διάφορα γράμματα ή email από ακροατές, συμπεριλαμβανομένου πάντα του μάντρα “Love the show, Steve”.
Τον Ιούλιο του 2022, σε ηλικία 67 ετών, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την εβδομαδιαία εκπομπή του. Το slot ανέλαβε ο Scott Mills, πρώην του Radio 1, και τον περασμένο Οκτώβριο ανέλαβε ως οικοδεσπότης του Pick of the Pops του Paul Gambaccini.
Με τα γυαλιά και την άβολη εμφάνισή του, ο Ράιτ εμφανιζόταν άβολα στην τηλεόραση, αλλά παρουσιαζόταν τα Home Truths, The Steve Wright People Show (και τα δύο 1994) και Aunties TV Favorites (1997), καθώς και το Top of the Pops και το ρετρό TOTP2 (1997– 2009). .
Διορίστηκε MBE στο 2024 New Year Honours για υπηρεσίες στη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση.
Ο Steve Wright παντρεύτηκε τη Cyndi Robinson το 1985. Είχαν μια κόρη και έναν γιο, αλλά χώρισαν το 1999.
Ο Steve Wright, γεννημένος στις 26 Αυγούστου 1954, πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 2024