Θα φορολογήσουν αυτό. Λοιπόν, θα το φορολογήσετε. Αλλά έχετε μια μυστική φορολογική βόμβα. Λοιπόν, έχετε ήδη φορολογήσει τα πάντα στο μέγιστο, και είστε επίσης βρώμικα, βρωμερά ψεύτες.
Αφήνοντας κατά μέρος την ανάσταση του Αγίου Νάιτζελ, υποψιάζομαι ότι για περίπου το 99,5 τοις εκατό από εμάς αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο από την προεκλογική εκστρατεία αυτής της εβδομάδας.
Το λιγότερο, ήταν αρκετά βαρετό. Όμως, παρ’ όλο τον φτιαγμένο θόρυβο σχετικά με τους φόρους αυτή την εβδομάδα, ο Τζέρεμι Χαντ φαίνεται να έχει αγγίξει το σήμα, ακόμα κι αν δεν είναι ακόμα σίγουρος πώς. Το χτύπημα ήρθε σε μια τυπική προεκλογική εκστρατεία χθες, καθώς ο Καγκελάριος του Οικονομικού προέτρεψε τον πιθανό διάδοχό του να αποκλείσει την αύξηση της τρέχουσας φορολογίας στα ακίνητα.
Η Ρέιτσελ Ριβς κατηγορηματικά δεν το έκανε αυτό. Αυτό συμβαίνει γιατί ορισμένες μεγάλες προσωπικότητες του Εργατικού Κόμματος που είναι εξοικειωμένοι με τη σκέψη της λένε ότι είναι πολύ πιθανό να κάνει ακριβώς αυτό στον πρώτο της προϋπολογισμό.
Καταλαβαίνω ότι εξετάζει πολύ προσεκτικά μια σειρά μέτρων για την αύξηση του φόρου ακίνητης περιουσίας και η εισαγωγή νέων φορολογικών κλιμακίων για πιο ακριβά σπίτια βρίσκεται ψηλά στη λίστα της.
Πρώτον, το γιατί. Ο Sir Keir Starmer και ο Reeves αντιμετωπίζουν μια πραγματικά ζοφερή οικονομική κληρονομιά. Για να χρηματοδοτήσει τις δικές του φορολογικές περικοπές (και να στήσει μια δόλια παγίδα για τους Εργατικούς), ο Χαντ τους αφήνει μια τεράστια τρύπα στα οικονομικά της κυβέρνησης – ύψους περίπου 20 δισεκατομμυρίων λιρών ετησίως.
Τα τρέχοντα σχέδια δαπανών σημαίνουν μόνο μια πραγματική αύξηση κατά ένα τοις εκατό για όλα τα υπουργεία. Μετά την αφαίρεση του πληθωρισμού, τις μεγαλύτερες αυξήσεις για την υγεία και την άμυνα και το αυξανόμενο κόστος των τόκων, αυτό αθροίζεται σε περικοπές από τα περισσότερα τμήματα έως και 3,5 τοις εκατό ετησίως, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Δημοσιονομικών Μελετών. Αυτό σημαίνει τεράστιες περικοπές στην αστυνομία, τα δικαστήρια, τους σιδηροδρόμους και τον πολιτισμό.
Ο Ριβς έχει ήδη υποσχεθεί να μην πάρει άλλα δάνεια για καθημερινές ανάγκες. Μπορεί επίσης να υποτεθεί ότι η πρώτη της πράξη στην εξουσία δεν θα είναι να εισαγάγει ένα νέο κύμα λιτότητας τύπου George Osborne. Αυτό αφήνει τους φόρους ως τη μόνη επιλογή για να καλύψει τη μαύρη τρύπα στα δημόσια οικονομικά.
Ο Ριβς δεν θέλει να αξιοποιήσει την οικονομία περισσότερο από ό,τι έχουν ήδη κάνει οι Τόρις, και οι Εργατικοί έχουν ήδη αποκλείσει το ενδεχόμενο αύξησης των τριών βασικών εισφορών – φόρο εισοδήματος, εθνικές ασφαλιστικές εισφορές και ΦΠΑ.
Υπάρχει μόνο ένας σημαντικός τομέας που πρέπει να επιτευχθεί: ο πλούτος. Και υπάρχουν πολλά από αυτά στη βρετανική ακίνητη περιουσία αυτή τη στιγμή. Το σύνολο των κατοικιών μας αξίζει τώρα 7 τρισεκατομμύρια £.
Αυτό αφήνει μόνο μια μεγάλη περιοχή για να κατακτήσετε: τον πλούτο. Και υπάρχουν πολλά από αυτά στη βρετανική ακίνητη περιουσία αυτή τη στιγμή. Το σύνολο των κατοικιών μας αξίζει τώρα 7 τρισεκατομμύρια £.
Η αναθεώρηση των κλιμακίων δημοτικών φόρων έχει καθυστερήσει πολύ. Στην Αγγλία, οι κυβερνήσεις δεν τολμούν να τα αγγίξουν από το 1991. Έτσι, το υψηλότερο επίπεδο – Κατηγορία H – εξακολουθεί να ισχύει για κάθε σπίτι αξίας άνω των 320.000 £. Αυτό σημαίνει ότι σε ορισμένες πόλεις, τα μικρά διαμερίσματα πληρώνουν όσο και τα σπίτια εκατομμυρίων δολαρίων. Η δημιουργία άλλης ή δύο τάξεων θα μπορούσε να αποφέρει δισεκατομμύρια.
«Τεχνικά δεν είναι δύσκολο να επαναξιολογηθεί τώρα, καθώς οι τιμές για τα περισσότερα σπίτια είναι ήδη online», λέει ένας γνώστης των Εργατικών. «Το δύσκολο είναι ότι το όλο θέμα είναι πολιτικό. Θα είναι αντιδημοφιλές, αλλά είναι λογικό και θα ξεφύγουμε αν το κάνουμε τώρα. Σε πέντε χρόνια όλοι θα το έχουν ξεχάσει».
Ο Ριβς είναι επίσης πιθανό να αυξήσει τον φόρο κεφαλαιουχικών κερδών για να πάρει περισσότερα από τους ιδιοκτήτες εταιρειών που πληρώνουν στους εαυτούς τους μερίσματα. Θα μπορούσε επίσης να κλείσει ορισμένα κενά φόρου κληρονομιάς, όπως αυτά σε γεωργικές εκτάσεις, και κάποια που ωφελούν τους πλούσιους αυτοαπασχολούμενους – όπως το κενό που επιτρέπει στους πλούσιους συνεργάτες δικηγορικών γραφείων να μην πληρώνουν καθόλου εισφορές Κοινωνικής Ασφάλισης.
Έτσι, οι Εργατικοί εξαφανίζουν και πάλι τους πλούσιους. ένα παλιό κομμάτι της δεκαετίας του εβδομήντα, θα σκεφτείτε.
Το ενδιαφέρον είναι ότι μια επιδρομή πλούτου μπορεί να μην είναι τόσο κακή ιδέα εάν – και είναι μεγάλο αν – ο Reeves χρησιμοποιήσει επίσης μερικά από τα νέα χρήματα για να μειώσει τους φόρους στο εισόδημα των εργαζομένων. Με άλλα λόγια, μετατοπίζει τους φόρους από το εισόδημα στα περιουσιακά στοιχεία.
Όχι μόνο αυτή η πορεία υποστηρίζεται από τους περισσότερους οικονομολόγους, αλλά και ορισμένοι κεντρώοι Τόρις το υποστηρίζουν εδώ και καιρό – όπως ο Λόρδος Γουίλετς, ο οποίος τώρα ηγείται της δεξαμενής σκέψης του Resolution Foundation.
Υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο μέρος της τρέχουσας ευημερίας της Βρετανίας δεν αξίζει. Οφείλεται στην αύξηση της αξίας των κατοικιών κατά τη διάρκεια της 50χρονης έκρηξης των ακινήτων μας. Το κόστος μιας μέσης κατοικίας το 2021 ήταν 65 φορές υψηλότερο από το 1970, ενώ τα εισοδήματα έχουν αυξηθεί μόνο 35 φορές.
Το να αφαιρέσετε λίγο από ένα μεγάλο σωρό πλούτου, επιτρέποντας σε όλους να παίρνουν περισσότερα από αυτά που κερδίζουν είναι δίκαιο από κάθε άποψη. Θα δημιουργούσε επίσης περισσότερα κίνητρα για εργασία και θα μπορούσε ακόμη και να διευκολυνθεί η είσοδος στην αγορά ακινήτων.
Μόνο ένα πράγμα: μην περιμένετε να διαβάσετε για αυτό στο μανιφέστο του Εργατικού Κόμματος όταν θα δημοσιευτεί την επόμενη εβδομάδα. Όσο καλή και αν είναι αυτή η πολιτική, είναι πολύ ειλικρινές να το παραδεχτεί κανείς κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας do-or-die.
Αυτός είναι ο λόγος που οι μανταρίνοι στο Φόρεϊν Όφις δεν πρέπει να στεναχωριούνται για την αποχώρηση ορισμένων Τόρις…
Σε ορισμένα από τα πιο απομακρυσμένα μέρη του Υπουργείου Εξωτερικών υπάρχει ανακούφιση από την επικείμενη αποχώρηση της κυβέρνησης των Τόρις.
Ορισμένα από τα πρώην μέλη του έχουν προκαλέσει σημαντικά διπλωματικά προβλήματα τα τελευταία 14 χρόνια.
Οι πρεσβευτές δεν θα λείψουν από τον υπουργό, τον οποίο έπρεπε πάντα να τον παίρνουν από το αεροπλάνο με αναπηρικό καροτσάκι, επειδή ήταν τόσο μεθυσμένος στην πτήση προς τα έξω.
Επίσης, δεν χύνονται δάκρυα για τον εμπορικό απεσταλμένο ενός βουλευτή των Τόρις που έπρεπε να μεταφερθεί από έναν οίκο ανοχής σε ένα λιγότερο αξιοσέβαστο μέρος της πόλης – και προφανώς περισσότερες από μία φορές.
Αλλά το βραβείο για το Least Missing σίγουρα πηγαίνει στον πρώην ειδικό σύμβουλο των Συντηρητικών, ο οποίος έκανε μια αρκετά θεαματική αμηχανία σε ένα ταξίδι στην Ουάσιγκτον DC.
Μετά από μια μακρά νύχτα μέσα από τα πλακάκια, πήδηξε πάνω από τους τοίχους ασφαλείας της εντυπωσιακής κατοικίας του πρέσβη Lutyens και έκανε εμετό στο πάτωμα του σαλονιού του.
Ιδιαίτερα ανησυχητικός ήταν ο φόβος ότι ο γείτονας του πρέσβη στο Observatory Hill μπορεί να το μάθει: ο Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (για ένα διάστημα Τζο Μπάιντεν).
Η διπλωματική υπηρεσία είναι κλειστή για τα ονόματα. Τουλάχιστον για τώρα.
Θα συμπεριφέρονται καλύτερα οι διάδοχοί τους στο Εργατικό Κόμμα, εξίσου υπό πίεση και άγχος στις περιοδείες;
Επιστροφή Βρετανών στις Βρυξέλλες
Εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι ψηφίζουν αυτή τη στιγμή για ένα νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το μεγάλο θέμα θα είναι η αναμενόμενη νίκη της ακροδεξιάς. Ωστόσο, λιγότερη προσοχή δίνεται στο γεγονός ότι ένας Βρετανός θα μπορούσε να πάρει πίσω τη θέση του στο Κοινοβούλιο των Βρυξελλών.
Ο Sir Graham Watson ήταν Φιλελεύθερος Δημοκρατικός ευρωβουλευτής για είκοσι χρόνια, αλλά χάρη στη διπλή του υπηκοότητα είναι τώρα υποψήφιος για το αξίωμα στην Ιταλία για το κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.
Ο Tom Newton Dunn είναι πολιτικός δημοσιογράφος και συγγραφέας