Ο William Anders, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 90 ετών, ήταν ένας Αμερικανός αστροναύτης που συμμετείχε στη διαστημική αποστολή που συχνά θεωρείται ο πιο τολμηρός της NASA. Ως μέλος του πληρώματος του Apollo 8, ήταν ένας από τους τρεις πρώτους άνδρες που πέταξαν στη Σελήνη, όπου πέρασαν μια μέρα σε τροχιά και απαθανάτισαν την πρώτη κοντινή άποψη της ανθρωπότητας της αυλακωτής επιφάνειας της Σελήνης.
Ο Άντερς ήταν ο φωτογράφος στην πτήση και τράβηξε την ιστορική εικόνα της γαλανόλευκης Γης που υψώνεται πάνω από την άγονη, γκρίζα επιφάνεια του φεγγαριού – μια εμβληματική εικόνα που πιστώνεται με την έναρξη του περιβαλλοντικού κινήματος.
Αν και η σεληνιακή τροχιά τους επισκιάστηκε επτά μήνες αργότερα από την πρώτη προσγείωση σε φεγγάρι (Apollo 11), το Apollo 8 ήταν αναμφισβήτητα το πιο απαιτητικό ταξίδι και σίγουρα το αποφασιστικό πρελούδιο. Ήταν μόνο η δεύτερη πτήση του Apollo και αρχικά προοριζόταν να δοκιμάσει το ολοκαίνουργιο σεληνιακό προσεδάφιο της NASA στη σχετική ασφάλεια της στενής τροχιάς της Γης. Ωστόσο, η μονάδα προσγείωσης είχε τεχνικά προβλήματα και δεν ήταν ακόμη σε θέση να πετάξει.
Αυτό που πρόσθεσε στους φόβους της NASA ήταν ότι η Σοβιετική Ένωση είχε στείλει με ασφάλεια την κάψουλα του πληρώματος Zond 5 στο φεγγάρι και πίσω, αν και μόνο με ζώα (συμπεριλαμβανομένων δύο χελώνων). Μια ρωσική επανδρωμένη πτήση γύρω από το φεγγάρι ήταν επικείμενη.
Για να αποφύγουν ξανά τον αντίπαλό τους στον Ψυχρό Πόλεμο, οι Αμερικανοί πήραν την τολμηρή απόφαση να στείλουν τον Άντερς και τα μέλη του πληρώματος του στο φεγγάρι χωρίς την αρχικά προγραμματισμένη σεληνιακή μονάδα. Αυτό θα τους παρείχε την ασφάλεια μιας εφεδρικής μηχανής και υποστήριξης ζωής εάν κάτι πήγαινε στραβά – μια εγκατάσταση που αργότερα θα έσωζε τις ζωές του πληρώματος του Apollo 13 στη Σελήνη.
Στις 21 Δεκεμβρίου 1968, ο Άντερς και δύο πολύ έμπειροι συνάδελφοι αστροναύτες, ο διοικητής Φρανκ Μπόρμαν και ο πιλότος Τζέιμς Λόβελ, κείτονταν στη στενή κάψουλα Apollo 8 πάνω από τον αχνό ασπρόμαυρο πύραυλο Saturn V στο Ακρωτήριο Κένεντι. Ο νεοφερμένος Άντερς ήταν τόσο χαλαρός σχετικά με την επικείμενη εκτόξευση -μόνο την τρίτη πτήση του γιγαντιαίου αμερικανικού Saturn V και την πρώτη με πλήρωμα επί του σκάφους- που αποκοιμήθηκε κατά τη διάρκεια της αντίστροφης μέτρησης.
Ο μεγαλύτερος πύραυλος που κατασκευάστηκε ποτέ εκτοξεύτηκε από τη Φλόριντα με ένα δυνατό βρυχηθμό που συγκλόνισε τους θεατές, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών των αστροναυτών που παρακολουθούσαν τρία μίλια μακριά. Μετά από έναν σύντομο έλεγχο στην τροχιά της Γης, ο κινητήρας επανεκκινήθηκε και επιταχύνθηκε προς το φεγγάρι σε μια πρωτοφανή ταχύτητα 38.900 km/h. Το ρεκόρ υψομέτρου της ανθρωπότητας, τότε 1.377 χλμ., καταρρίφθηκε γρήγορα καθώς ξεκίνησαν το ταξίδι των 387.000 χιλιομέτρων προς τα έξω.
Το συνεργείο, με τον Άντερς ως κάμεραμαν, μετέδωσε τις πρώτες ασπρόμαυρες τηλεοπτικές εικόνες που δείχνουν τη Γη ως μια σφαίρα που επιπλέει στο μαύρο κενό, εκπλήσσοντας τους επίγειους θεατές. Ο πλανήτης της πατρίδας τους συρρικνώθηκε γρήγορα στο παράθυρο της καμπίνας και μετά από ένα ταξίδι τριών ημερών, το πλήρωμα άναψε τον κινητήρα του για να μπει με επιτυχία σε σεληνιακή τροχιά. Ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που βίωσαν τη βαρύτητα ενός πλανητικού σώματος εκτός της Γης.
Ο Άντερς είχε εκπαιδευτεί να πετάει τη σεληνιακή μονάδα, αλλά χωρίς διαθέσιμο διαστημόπλοιο, του ανατέθηκε ο ρόλος του φωτογράφου της αποστολής. Στην τέταρτη τροχιά τους γύρω από το φεγγάρι, ο Άντερς ανακάλυψε ένα εκπληκτικό θέαμα που είχαν χάσει τρεις φορές στο παρελθόν: την πολύχρωμη γη που υψώνεται πάνω από τη σεληνιακή έρημο. Καθώς το διαστημόπλοιο περιστρεφόταν αργά, κινήθηκε ανάμεσα στα παράθυρα και τράβηξε αρκετές εικόνες που θα αναπαράγονταν ατελείωτα σε δημοσιεύσεις σε όλο τον κόσμο.
Αργότερα είπε: «Ήρθαμε μέχρι εδώ για να εξερευνήσουμε το φεγγάρι και το πιο σημαντικό πράγμα που ανακαλύψαμε είναι η Γη».
Το πλήρωμα είχε σχεδιάσει κρυφά να τιμήσει το ιστορικό τους επίτευγμα με μια εορταστική ομιλία από τη σεληνιακή τροχιά, αλλά τώρα, καθώς κοίταζαν τα ερημικά βουνά του κρατήρα, δεν είχαν λόγια. Αντίθετα, αποφάσισαν να διαβάζουν εκ περιτροπής το βιβλίο της Γένεσης. Καθώς ο ήλιος έδυε πάνω από τον Απόλλωνα 8 κατά την ένατη τροχιά του, ο Άντερς διάβασε: «Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη. Και η γη ήταν έρημη και άδεια, και υπήρχε σκοτάδι στα βαθιά…»
Οι λέξεις μεταδόθηκαν πάνω από ένα τέταρτο του εκατομμυρίου μιλίων στη Γη από τους τρεις πιο απομακρυσμένους ανθρώπους στην ιστορία καθώς περνούσαν από τη σκοτεινή σκιά του φεγγαριού την παραμονή των Χριστουγέννων και συναντήθηκαν με μια εξαιρετική ανταπόκριση από τους θεατές στη Γη.
Αλλά η χειρονομία προκάλεσε επίσης οργή και μήνυση από τη μαχητική άθεη Madalyn Murray O’Hair, η οποία υποστήριξε τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους και πίστευε ότι ο προϋπολογισμός της NASA δεν πρέπει να υποστηρίζει τη Βίβλο. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το απέρριψε αργότερα με το επιχείρημα ότι δεν είχε δικαιοδοσία για την τοποθεσία της απαράδεκτης ανάγνωσης.
Η επικίνδυνη αποστολή τους έληξε με μια κορυφαία επανείσοδο στην ατμόσφαιρα και κατάρρευση στον Ειρηνικό την αυγή βόρεια της Νέας Ζηλανδίας. Αυτό ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος του αγώνα για το φεγγάρι με τη Σοβιετική Ένωση.
Ο Γουίλιαμ («Μπιλ») Άλισον Άντερς γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1933 στο Χονγκ Κονγκ, όπου ο πατέρας του Άρθουρ, υπολοχαγός στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, βρισκόταν με τη σύζυγό του Μούριελ, το γένος Άνταμς.
Όταν ο Μπιλ ήταν τεσσάρων ετών, ο Άρθουρ Άντερς έγινε ο ήρωας του περιβόητου «USS Panay Incident», όταν ιαπωνικά αεροσκάφη επιτέθηκαν προκλητικά με την κανονιοφόρο του στον ποταμό Yangtze στην Κίνα. Με ένα τραύμα από σκάγια στον λαιμό του, αναγκάστηκε να δώσει γραπτές εντολές καθώς το πλοίο του βυθιζόταν, κερδίζοντας τον Ναυτικό Σταυρό και την Πορφυρή Καρδιά.
Η οικογένεια επέστρεψε στην Καλιφόρνια, όπου ο νεαρός Μπιλ εκπαιδεύτηκε στο El Cajon και στο Σαν Ντιέγκο και στη συνέχεια παρακολούθησε τη Ναυτική Ακαδημία των ΗΠΑ στην Αννάπολη του Μέριλαντ. Μετά την αποφοίτησή του, εντάχθηκε στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, λαμβάνοντας τα φτερά του το 1956 και πετώντας αναχαιτιστές από την Καλιφόρνια και την Ισλανδία – οι τελευταίες για να αντιμετωπίσουν τα σοβιετικά βομβαρδιστικά που προκαλούσαν την αεράμυνα των ΗΠΑ.
Ο Άντερς ήρθε στη NASA το 1963 ως μέρος της τρίτης κατηγορίας αστροναυτών. Το Apollo 8 ήταν η μοναδική του διαστημική πτήση και αφού υπηρέτησε ως εφεδρικός του Michael Collins στην προσγείωση του Apollo 11 στο φεγγάρι, έφυγε από τον οργανισμό το 1969. Στη συνέχεια ηγήθηκε του Εθνικού Συμβουλίου Αεροναυτικής και Διαστήματος και συμβούλεψε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ για διαστημικά ζητήματα.
Στη συνέχεια προήδρευσε σε εθνικούς πυρηνικούς φορείς και διορίστηκε πρεσβευτής στη Νορβηγία. Στη συνέχεια είχε μια επιτυχημένη και ανταποδοτική καριέρα ως μηχανικός και αεροναυπηγός.
Το 1970, η απαγόρευση ονομασίας σεληνιακών χαρακτηριστικών από ζωντανά άτομα άρθηκε προσωρινά στην περίπτωση του Άντερς και των συναδέλφων του και του πληρώματος της πρώτης προσγείωσης στη Σελήνη, του Apollo 11. Ένας κρατήρας 40 χιλιομέτρων στην μακρινή πλευρά του φεγγαριού ονομάστηκε έκτοτε Άντερς.
Μανιώδης πιλότος, πετούσε μόνος του με ένα μικρό αεροπλάνο χθες όταν συνετρίβη στα νερά κοντά στα νησιά Σαν Χουάν στην πολιτεία της Ουάσιγκτον.
Ο Anders παντρεύτηκε τη Valerie Hoard το 1955 και απέκτησαν τέσσερις γιους και δύο κόρες. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον.
Ο William Anders, γεννημένος στις 17 Οκτωβρίου 1933, πέθανε στις 7 Ιουνίου 2024