Πριν από δύο χρόνια η οικογένειά μας κατέρρευσε μετά από έναν οδυνηρό χωρισμό μεταξύ εμένα και του συντρόφου μου. Ακούγεται δραματικό, αλλά ένιωσα λίγο σαν να βιώνω έναν θάνατο. Ακολούθησε μια μακρά και οδυνηρή αποξένωση, σε συνδυασμό με ένα αίσθημα θλίψης.
Μπερδεψαμε το δρόμο μας. Η απουσία του ήταν πάντα αισθητή, ειδικά σε σημαντικά γεγονότα της ζωής, όπως όταν η 19χρονη πλέον κόρη μας Μάγια έφευγε από το σπίτι για να πάει στο πανεπιστήμιο, καθώς και σε γενέθλια, Χριστούγεννα κ.λπ.
Η κοινή μας αγάπη για την άσκηση και την ύπαιθρο βοήθησε εμένα και τη Μάγια να περάσουμε κάποιες δύσκολες μέρες. Ασχολείται με τη γιόγκα και τον διαλογισμό εδώ και χρόνια. Προτιμώ τα βάρη και το περπάτημα. Δημιουργήσαμε όμορφες αναμνήσεις από «υγιεινά» ταξίδια, όπως το να μάθουμε να σερφάρουμε στο τεχνητό στρατόπεδο σέρφινγκ Wave στο Μπρίστολ, ενώ επισκεπτόμασταν τη γιαγιά της Μάγια στην πόλη. Μάλιστα, το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν τόσο καλή εμπειρία που θέλαμε οπωσδήποτε να το επαναλάβουμε.
Όταν έψαξα στο διαδίκτυο για κάτι πιο κοντά στο Μάντσεστερ – το σερφ στην Κορνουάλη δεν ήταν δυνατό για ένα Σαββατοκύριακο εξαμήνου – βρήκα ένα συνδυασμένο ταξίδι γιόγκα και πεζοπορίας στην περιοχή Peak District. Συναντηθήκαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό Chesterfield, μια ώρα από το Μάντσεστερ, αγκαλιασμένοι και ανυπομονούσαμε για το Σαββατοκύριακο που έρχεται.
Το καταφύγιο λαμβάνει χώρα σε μια ξύλινη, τούβλο, μετασκευασμένη σιταποθήκη βοοειδών με θέα στη γεμάτη πρόβατα, σμαραγδένια κοιλάδα Hope. Ο άνετος χώρος διαβίωσης όπου φάγαμε και συναντηθήκαμε είχε φαρδιές ξύλινες σανίδες δαπέδου, ενδοδαπέδια θέρμανση και βαθιούς καναπέδες με θέα σε ένα σκεπασμένο μπαλκόνι. πέρα από αυτό, αυτή η θέα της κοιλάδας. Αν δεν σας αρέσει η πεζοπορία, μπορείτε να χαλαρώσετε με ένα βιβλίο και ένα φλιτζάνι τσάι ή να μετρήσετε τα πρόβατα στα χωράφια παρακάτω.
Το Σαββατοκύριακο Παρασκευής-Δευτέρας ήταν γεμάτο με μαθήματα γιόγκα, συνεδρίες 90 λεπτών κάθε πρωί και βράδυ στη σοφίτα ενός αχυρώνα δίπλα στο σπίτι και καθημερινές πεζοπορίες τεσσάρων έως πέντε ωρών. Ο Nicky, ο δάσκαλος της γιόγκα, μας οδήγησε στη Γιν Γιόγκα, ένα πιο αργό στυλ γιόγκα όπου οι στάσεις κρατούνται για μεγαλύτερες περιόδους, κάθε βράδυ. Αυτό ακούγεται πιο εύκολο από την «κανονική» γιόγκα, αλλά κατά κάποιο τρόπο είναι στην πραγματικότητα πιο δύσκολο: Κρατάτε κάθε στάση για περίπου πέντε λεπτά.
Προς το τέλος της συνεδρίας, μας προσκάλεσαν να στριμώξουμε κάτω από κουβέρτες για να κάνουμε την καθοδηγούμενη στάση Savasana (επίσης γνωστή ως «Πόζα Πτώματος») πριν αφεθούμε στις σκέψεις μας – ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, για ύπνο. Τότε είχα προβλήματα. Το κεφάλι μου ήταν γεμάτο σκέψεις που ήθελα να απομακρύνω ή μια λίστα με πράγματα που έπρεπε να κάνω. Η Μάγια το λάτρεψε, ωστόσο, κάτι που έκανε κάθε νευρική βραδινή μου συνεδρία να αξίζει τον κόπο καθώς παρακολουθούσα η ίδια την ευχαρίστησή της.
Και έτσι θεσμοθετηθήκαμε με υγιεινό τρόπο και εγκατασταθήκαμε σε μια ρουτίνα γιόγκα, πρωινό, πεζοπορία, γιόγκα, δείπνο, ύπνος, πρωινό, γιόγκα… καταλαβαίνετε. Ο Nicky προσάρμοσε τη γιόγκα για να απαλύνει τον πόνο μετά την πεζοπορία, ώστε να ξεκινήσουμε ξανά την επόμενη μέρα.
Η πρωινή γιόγκα με ρέουσες στάσεις Vinyasa ήταν πιο αναζωογονητική. Στη συνέχεια, βιάσαμε και οι δύο στο ξύλινο μπαρ για να δούμε τι ήταν διαθέσιμο για το πρωινό self-service – μερικές μέρες χυλό κινόα, άλλες μέρες πλιγούρι βρώμης πασπαλισμένο με κανέλα, μπολ με ξηρούς καρπούς και φυστικοβούτυρο και ομελέτα. Το δείπνο κυμαινόταν από κάρυ με σκουός βουτύρου με καστανό ρύζι και πολλά λαχανικά έως τηγανητά φασόλια με kimchi που ακολουθούνταν από κολλώδη πουτίγκα με καραμέλα. Τα συσκευασμένα μεσημεριανά γεύματα ήταν λιγότερο πλούσια – μια πικάντικη σαλάτα ζυμαρικών με κάπαρη-ελιές-ολικής αλέσεως ή ένα κομμάτι τορτίγια και σαλάτα χωρίς ντρέσινγκ (ένα μεγάλο όχι από εμένα).
Εδώ μας βοήθησαν τα χαριτωμένα πέτρινα χωριά που κατεβήκαμε από τις κορυφές (και οι τουαλέτες). Μετά από μερικές ώρες πεζοπορίας ζεσταίνετε και όταν σταματήσετε δροσίζεστε γρήγορα. Οι καφετέριες που πουλούσαν κέικ και καφέ κάλυπταν τα κενά της πείνας μας και μας ζέσταιναν αφού καθόμασταν έξω και φάγαμε τα γεμάτα γεύματά μας.
Το τοπικό τοπίο ποικίλλει δραματικά, με τα μαλακά, ανθεκτικά βρύα (Sphagnum) να καλύπτουν εκτεθειμένο βαλτότοπο, που διασχίζεται από καθαρά ρυάκια και τραχείς βραχώδεις σχηματισμούς. Η Rachel και ο Richard, οι γνώστες και ενθουσιώδεις ιδιοκτήτες του Peak Walking Adventures (peakwalking.com), μας ξενάγησαν από τα τοπικά αξιοθέατα στη διαδρομή.
Πάνω από το Eyam, ένα διάσημο χωριό πανώλης στο Derbyshire, ο Riley Graves είναι ο τόπος ταφής μιας ολόκληρης οικογένειας – εκτός από τη μητέρα – που πέθανε το 1666 μετά την άφιξη της Μεγάλης Πανούκλας από το Λονδίνο, μεταφερόμενη από ψύλλους σε ένα υφασμάτινο κουτί που παραδόθηκε σε έναν ντόπιο ράφτη παραδόθηκε . Μόλις απομονώθηκαν, τους παρείχαν φαγητό και ποτό σε μια καθορισμένη οριακή πέτρα έξω από το χωριό με καλύβες από ψαμμίτη. Τα κέρματα για να πληρώσουν τα εμπορεύματα ρίχνονταν σε ειδικές τρύπες γεμάτες με ξύδι για να αποστειρωθούν.
Επιστρέφαμε κάθε απόγευμα λασπωμένοι και κουρασμένοι αλλά με καλή διάθεση. Εκτός από το ότι έπρεπε να μοιράζεται ένα δωμάτιο μαζί μου, η Μάγια μας άρεσε να είμαστε μαζί, ακόμα κι αν υπήρχε περιστασιακά το “Σταμάτα να με γονιοποιείς με ελικόπτερο!” Το σχόλιο όταν τόλμησα να τη ρωτήσω αν θα ήθελε ένα φλιτζάνι τσάι προκάλεσε χαμόγελα από τους συναδέλφους μας. Στην πραγματικότητα, λάτρευαν τη δυναμική μητέρα-κόρη μας, εν μέρει τρυφερή και απτική, εν μέρει της έβγαλα τα νεύρα (προφανώς ροχάλισα, σηκώθηκα το βράδυ για να πάω στην τουαλέτα και είπα ντροπιαστικές ιστορίες).
Μερικοί από εμάς σχηματίσαμε μια κατά κύριο λόγο μεσήλικη «συμμορία κοριτσιών». Αν και ανακατευόμασταν με άλλους, ήμασταν σαν κλέφτες, μοιραζόμασταν τις ώρες των γευμάτων, τις ιστορίες ζωής και τα αστεία. Η Μάγια έχει θείες και επίσης απολαμβάνει να περνά χρόνο με τους φίλους μου, γι’ αυτό της άρεσε να βρίσκεται ανάμεσα σε αυτή τη ζωντανή ομάδα γυναικών.
Μου άρεσε ο συνδυασμός άσκησης και μεγάλων χρονικών διαστημάτων σε εξωτερικούς χώρους, συναντώντας διαφορετικούς ανθρώπους καθώς ο ρυθμός του περπατήματος με έφερε δίπλα τους. Μου άρεσε επίσης που δεν χρειαζόταν να σκεφτώ πολύ: η καθημερινότητά μας ήταν ήδη καθορισμένη πριν φτάσουμε.
Το τελευταίο βράδυ ανάψαμε φωτιά και μερικοί από εμάς συζητήσαμε αργότερα από το συνηθισμένο, γνωρίζοντας ότι η μικρή μας φούσκα Peak District πλησίαζε στο τέλος της. Η Μάγια ξάπλωσε στην αγκαλιά μου ενώ έπαιζα με τα μαλλιά της (μια συνηθισμένη ρουτίνα στο σπίτι). Μερικοί άνθρωποι σχολίασαν πόσο ωραίο ήταν να βλέπεις αυτό το επίπεδο εγγύτητας.
Παρά τις δυσκολίες των τελευταίων ετών, ξέρω πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε μια τόσο δυνατή σχέση. Κατά τη διάρκεια της πρώτης μας συνεδρίας γιόγκα, όταν ο Νίκι μας κάλεσε να βάλουμε μια πρόθεση, έψαξα στο μυαλό μου και βρήκα τη λέξη «ειρήνη». Το τελευταίο πρωί μας το θύμισε ξανά και αποφάσισα να το αλλάξω σε «χαρά».
Είδη πρώτης ανάγκης
Ο Jo Fernández ήταν καλεσμένος του Adventure Yogi (01273 782734; Adventureyogi.com), το οποίο πραγματοποιεί 150 retreats το χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο εξωτερικό. Τρεις διανυκτερεύσεις κοστίζουν από 595 £ ανά άτομο για ένα δίκλινο δωμάτιο με 2 μονά κρεβάτια και 745 £ ανά άτομο για ένα μονόκλινο δωμάτιο με ιδιωτικό μπάνιο, συμπεριλαμβανομένων όλων των γευμάτων, της γιόγκα και της πεζοπορίας. Η Trainline προσφέρει ναύλους από το St Pancras International προς το Chesterfield από 20,80 £ μονή διαδρομή (trainline.com ή κατεβάστε την εφαρμογή).