Μια από τις πολλές χαρές του ταξιδιού – και υπάρχει Πολλά – είναι ότι υπάρχει τόσος χώρος για τόσες πολλές απόψεις. Είναι, τελικά, ένας πολύ μεγάλος κόσμος που καμία περιπέτεια δεν θα μπορούσε ποτέ να καλύψει πλήρως και οι εμπειρίες του καθενός είναι πιθανό να είναι διαφορετικές. Η εβδομάδα μιας γυναίκας σε ένα πολυτελές θέρετρο είναι η επίπονη απόλαυση μιας άλλης. Το οδικό ταξίδι ενός ατόμου μέσα από μαγευτικά τοπία είναι η χαμένη ευκαιρία ενός άλλου να ξαπλώσει στην παραλία. Και για να παραθέσω τον ράπερ Macklemore Μαγαζί ειδών χαμηλού κόστουςΗ ωδή του 2012 στο κυνήγι μεταχειρισμένων ευκαιριών: «One man’s trash, that’s other man’s trash» (αυτός είναι «θησαυρός» αν όχι). παρλέζ ορολογία hip-hop).
Ο τίτλος «Έχω πάει και στις 50 πολιτείες – και μακάρι να μην είχα ασχοληθεί» πάντα προκαλούσε ανάμικτες αντιδράσεις. Και έγινε. Ως έχει, η μη εντυπωσιακή αφήγηση του συγγραφέα Τζέιμς Γουόνγκ για τα δύο χρόνια που πέρασε εξερευνώντας τις ΗΠΑ στο σύνολό τους, που δημοσιεύτηκε εδώ στις 25 Ιανουαρίου, έχει προσελκύσει περισσότερα από 1.300 σχόλιά σας – τα περισσότερα από αυτά Έμειναν έκπληκτοι που ένα τόσο λεπτομερές ταξίδι, μέσω τόσα πολλά υπέροχα μέρη, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια τέτοια αρνητική στάση. Υπάρχουν όμως και λόγια επιδοκιμασίας. Για να το ξαναπούμε: ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος και οι εμπειρίες του καθενός είναι διαφορετικές. Με την ίδια λογική, οι ΗΠΑ είναι μια πολύ μεγάλη χώρα – και κανένα από τα δύο ταξίδια στη χώρα δεν προβάλλεται από τον ίδιο φακό.
Για μένα, οι ΗΠΑ είναι μια ταξιδιωτική εμμονή που έχει εκδηλωθεί σε μια σειρά από ταξίδια τα τελευταία 25 χρόνια – και (ελπίζω) να συνεχιστεί για το ίδιο. Μέχρι στιγμής έχω επισκεφτεί 37 από τις 50 πολιτείες και βρήκα κάτι αξιοθαύμαστο σε όλες. Όχι μόνο στη Νέα Υόρκη, όπου στην τελευταία μου επίσκεψη τελικά έφτασα στον τρελό πεζόδρομο, με μαλλί της γριάς και αναφορές ταινιών του Coney Island. Όχι μόνο στην Καλιφόρνια, όπου έκανα πεζοπορία σε άγρια μονοπάτια στο Εθνικό Πάρκο Yosemite, ήπια Pinot Noir στην κοιλάδα Sonoma, επισκέφτηκα τις τεχνολογικές πανεπιστημιουπόλεις του San Jose, διέσχισα τη γέφυρα Golden Gate στο Σαν Φρανσίσκο και έφαγα tacos στις γειτονιές Chicano του San Diego. Και όχι μόνο σε άλλα σημαντικά μέρη, αν και είδα και απόλαυσα όλα όσα ακολούθησαν – το Μαϊάμι και τα beach bar του στη νέα ζέστη του Απριλίου. Νέα Ορλεάνη στη μέση της καρναβαλικής μανίας. το Grand Canyon μια χιονισμένη μέρα του Ιανουαρίου, με τους ροζ και κόκκινους τοίχους του βαμμένους λευκούς. Η Νέα Αγγλία το «φθινόπωρο», μια ολόκληρη περιφερειακή δενδροστοιχία κατά μήκος των δρόμων του Νιου Χάμσαϊρ, του Μέιν και του Βερμόντ γίνεται πορτοκαλί.
Αναφέρω τον Macklemore στην εισαγωγή αυτού του άρθρου, όχι επειδή Μαγαζί ειδών χαμηλού κόστους είναι ένα υπέροχο τραγούδι (αν και είναι), αλλά επειδή ένας άνθρωπος του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Benjamin Haggerty είναι από το Σιάτλ. Και μου αρέσει το Σιάτλ. Η μεγαλύτερη κουκκίδα στον χάρτη, η Πολιτεία της Ουάσιγκτον ήταν η αγαπημένη μου αμερικανική πόλη πολύ πριν βρεθώ εκεί. Με κέντρισαν για πρώτη φορά οι αουτσάιντερ ύμνοι του Kurt Cobain και των Nirvana (καλά, όσο «αουτσάιντερ» μπορούν να γίνουν οι ύμνοι όταν το δεύτερο άλμπουμ σας πουλάει). 30 εκατομμύρια αντίτυπα). Από μια εφηβική κρεβατοκάμαρα στα περίχωρα του Μπέρμιγχαμ, με γοήτευσε η ιδέα αυτής της μητρόπολης στο βορειοδυτικό άκρο της Αμερικής. έναν καλλιτεχνικό θύλακα όπου τέτοια συγκροτήματα θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν. Οι τέσσερις φορές που επισκέφτηκα στη συνέχεια το Σιάτλ απλώς επιβεβαίωσαν και ενίσχυσαν την αγάπη μου για την πόλη – τα μπαρ, την κουλτούρα του καφέ, τα μουσεία, τις γκαλερί, τα εστιατόρια.
Με ενθουσίασε επίσης με τα πράγματα που δεν θα μπορούσα να εκτιμήσω ως 15χρονος. Ιδιαίτερα το ασύγκριτο τοπίο στο κατώφλι: το πυκνό φύλλωμα του Ολυμπιακού Εθνικού Πάρκου, όπου ο Όλυμπος (ένα πανίσχυρο βραχώδες ανάγλυφο που ανταποκρίνεται στο δανεικό του όνομα) είναι τυλιγμένο σε τροπικό δάσος. οι παραλίες κατά μήκος της δυτικής ακτής – Ruby Beach, Rialto Beach, Second Beach – όπου ο Ειρηνικός Ωκεανός, που τυλίγει τη χρυσή ακτή της Καλιφόρνια 1.000 μίλια νότια, δημιουργεί μια πολύ πιο σκοτεινή και πιο δραματική εικόνα: τα κύματα συντρίβουν αμείλικτα, πεσμένοι κορμοί κέδρου βρίσκονται γύρω από το γκρίζα άμμο.
Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα για το Σιάτλ. Ίσως κάποια μέρα φτάσω στο σημείο να το κάνω. Όμως η πόλη δεν είναι μια ενιαία εμμονή. Είναι απλώς η πιο διάχυτη έκφραση του θαυμασμού μου – και ναι, πραγματικά πιστεύω ότι αυτή είναι η σωστή λέξη – για τις ΗΠΑ ως ταξιδιωτικό προορισμό.
Μπορεί το Σιάτλ να είναι η Αμερικανίδα αγαπημένη μου, αλλά δεν είναι μια αυστηρά μονογαμική σχέση. Είμαι στη μέση μιας δια βίου ερωτικής σχέσης με ολόκληρο τον αμερικανικό χάρτη και όλα τα θαύματα του.
Για μένα, η πραγματική χαρά της Αμερικής είναι οι εκπληκτικές συναντήσεις – ή τουλάχιστον οι βαθύτερες περικοπές που δεν εμφανίζονται στο άλμπουμ με τις μεγαλύτερες επιτυχίες. Για να διαλέξετε μερικά στην τύχη: Door Peninsula, ακριβώς πάνω από το Green Bay, όπου μια βελόνα γης προεξέχει στα βάθη της λίμνης Μίσιγκαν και περιβόλια ταλαντεύονται στον άνεμο. Roswell, μέσα στην κατά τα άλλα ανώνυμη σκόνη του νοτιοανατολικού Νέου Μεξικού, όπου (μέρος) η απελπισμένη ανάγκη της Αμερικής να πιάσει τα καλαμάκια συνωμοσίας έχει ως αποτέλεσμα κάθε βιτρίνα στολισμένη με φωτογραφίες μικρών πράσινων ανδρών. Black Canyon of the Gunnison, μια επική ουλή στο έδαφος του Κολοράντο, ούτε τόσο μεγάλη ούτε τόσο διάσημη όσο το σχεδόν ομώνυμο της στην Αριζόνα, αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ σπουδαία. Σινσινάτι, μια υπέροχη πόλη στα σύνορα Οχάιο-Κεντάκι, όπου η μπύρα και το μπέρμπον είναι ανταγωνιστικές θρησκείες. οι Outer Banks της Βόρειας Καρολίνας, όπου οι αδερφοί Ράιτ πέταξαν για πρώτη φορά με τους ανέμους του Ατλαντικού και το Roanoke – ο πρώτος μόνιμος αγγλικός οικισμός στον “Νέο Κόσμο” – φούντωσαν και πέθανε (κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες).
Πολλά από αυτά, όπως ίσως έχετε παρατηρήσει, έρχονται σε αντίθεση με τις απόψεις του James Wong. Αλλά ποιος είμαι εγώ αν δεν συμφωνώ μαζί του – κάποιος (για να τον αναφέρω ευθέως) “queer και Ασιάτης” του οποίου οι εμπειρίες σε ορισμένα μέρη των ΗΠΑ θα διαφέρουν σημαντικά από τις δικές μου, ένας straight λευκός του οποίου το άρρητο προνόμιο είναι πρακτικά δικό μου Το διαβατήριο είναι σφραγισμένο. Υπάρχουν και θέματα στα οποία συμφωνούμε. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν μου αρέσουν στην Αμερική – η θρησκευτική και φυλετική της μισαλλοδοξία, η τεράστια κοινωνική της ανισότητα, η διχαστική και διχαστική πολιτική της – και ναι, μπορεί να είναι τρομερά ακριβό μερικές φορές (αν και όχι λόγω της χαμηλής απόδοσης της στερλίνας από το 2016 είναι). ακριβώς βοήθεια).
Αλλά το ταξίδι μέσα και γύρω από αυτό έχει γίνει μια αφοσίωση στην οποία μου αρέσει να επιστρέφω ξανά και ξανά. Και θα το κάνω. Έχω ακόμα 13 πολιτείες να δω (και πολλά να εξερευνήσω στις 37 που έχω ήδη επισκεφτεί). Θα καταλήξω με όλους, αργά ή γρήγορα.
Πού μετά; Ίσως το Κάνσας – το σημερινό σπίτι των προσωπικών παθών της Taylor Swift καθώς και του νεότερου αθλητικού γίγαντα της Αμερικής (στρατηγός των Kansas City Chiefs Patrick Mahomes) και μια πόλη που, αν γνωρίζετε τον χάρτη, σημαίνει ότι μπορείτε να επισκεφτείτε δύο πολιτείες ταυτόχρονα (Μισούρι). , καθώς και το Κάνσας). Αλλά όπου και να καταλήξω, καλώς ή κακώς, θα είναι άλλο ένα κεφάλαιο σε μια ιστορία που δεν μπορώ να σταματήσω να διαβάζω. Τα σκουπίδια ενός ατόμου είναι το ταξίδι ζωής ενός άλλου.
10 συγκεκριμένα αμερικανικά όνειρα, σύμφωνα με τον Chris Leadbeater
Μου αρέσουν τα ταξίδια στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα. Αυτά είναι τυχαία σημεία…
Φλόριντα
Παρακολουθήστε το ηλιοβασίλεμα στον κόλπο Chokoloskee, λίγο έξω από την πόλη Everglades.
Μέιν
Τρώγοντας ένα σάντουιτς με αστακό στο λιμάνι Stonington στο μικροσκοπικό Deer Isle.
Αριζόνα και Γιούτα
Πεζοπορία στην Monument Valley ένα πρωί Ιανουαρίου, παγετός στο πάτωμα της ερήμου.
Μίσιγκαν
Οδηγήστε πάνω από τη γέφυρα Mackinac, τη λίμνη Μίσιγκαν από τη μια πλευρά, τη λίμνη Χιούρον από την άλλη.
Όρεγκον
Περιηγηθείτε στο Powell’s City Of Books, το μεγαλύτερο ανεξάρτητο βιβλιοπωλείο στον κόσμο στο Πόρτλαντ.
Χαβάη
Πεζοπορία κατά μήκος της ακτής Napali στο Kauai, η πραγματική ζωή Τζουράσικ Παρκ (μείον τους δεινόσαυρους).
Καλιφόρνια
Φάτε ένα χάμπουργκερ ambrosia στο Nepenthe, ένα pit stop στον αυτοκινητόδρομο 1 κοντά στο Big Sur.
Τέξας
Τζόκινγκ κατά μήκος της θυελλώδους προκυμαίας του Galveston του Τέξας, η νησιωτική εκδοχή της θάλασσας.
Πενσυλβάνια
Κάντε μια περιήγηση με τα πόδια στο Fallingwater, σίγουρα το πιο εμβληματικό δημιούργημα του Frank Lloyd Wright.
Τενεσί
Οδηγήστε τρενάκια στο Dollywood, το ιδιόμορφο θεματικό πάρκο της Dolly Parton στο Pigeon Forge.
