Ο ηθοποιός Luke Thompson, 35, γεννήθηκε στο Southampton, μεγάλωσε στη Γαλλία και εκπαιδεύτηκε στο Rada. Ήταν υποψήφιος για δύο βραβεία για τον πρώτο του επαγγελματικό ρόλο Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας στο Shakespeare’s Globe. Μετά από δέκα χρόνια στο θέατρο, έκανε την ανακάλυψη του στην οθόνη με τον ρόλο του Μπένεντικτ Μπρίτζερτον στην επιτυχία του Netflix. Μπρίτζερτον, το οποίο θα επιστρέψει σύντομα για την τρίτη του σεζόν. Πρόσφατα έπαιξε τον Willem στη σκηνή Λίγη ζωήδίπλα στον James Norton, και τώρα κάνει το ντεμπούτο του στο RSC ως Berowne Ένας χαμένος κόπος αγάπης.
Πρόσφατα κερδίσατε ένα βραβείο WhatsOnStage και ήσασταν προτάθηκε για Olivier για Λίγη ζωή. Ήταν ευχάριστο αυτό;
Είναι ένα ωραίο κεράσι στην τούρτα αυτής της εμπειρίας. Είναι εύκολο να έχεις άποψη για τα βραβεία όταν δεν έχεις προταθεί, αλλά στην πραγματικότητα σημαίνουν πολλά. Έχω ξοδέψει πολύ χρόνο και έχω σκεφτεί να βελτιώσω την υποκριτική μου, οπότε το να με αναγνωρίζουν έτσι είναι απίστευτα σημαντικό.
Ποια ήταν η αντίδραση του κοινού; Υπήρξαν αναφορές για λιποθυμίες.
Ω Θεέ, ναι, όλα. Υπήρχαν εβδομάδες που ήταν τρελά. Ήταν το πιο τρελό προς το τέλος του τρεξίματος. Σε μια ήσυχη στιγμή στο κομμάτι, κάποιος έβηξε πολύ δυνατά και η παράσταση έπρεπε να σταματήσει. Αποδείχθηκε ότι είχαν κάνει εμετό σε άλλα άτομα στον κύκλο των ρούχων, τα οποία στη συνέχεια άρχισαν επίσης να πνίγονται, οπότε ήταν σαν μια αλυσιδωτή αντίδραση. Μερικές φορές αναρωτιέμαι πόσο από αυτό είναι αυτοσυντηρούμενο. Όσο περισσότερο περιμένουν οι άνθρωποι γραφικό περιεχόμενο, τόσο περισσότερο μπορεί να αντιδράσουν. Υπήρξε σίγουρα μια αύξηση στα λιποθυμικά επεισόδια μετά την πανδημία.
Η εκμάθηση των γραμμών είναι πιο εύκολη εν κινήσει… Περπατάω στο δρόμο και συναντώ κάποιον ενώ απαγγέλλω με πλήρη ταχύτητα
Πώς ήταν να δουλεύεις με τον Τζέιμς Νόρτον;
Φανταστικός. Αυτό που μου αρέσει στον Τζέιμς είναι ότι το κάνει απλό. Δεν ξέρω αν οφείλεται στην εμπειρία του στην οθόνη, αλλά στο θέατρο υπάρχει ο κίνδυνος να επαναλαμβάνεις μια παράσταση ξανά και ξανά, να αρχίσεις να τη στολίζεις και να γίνει αγνώριστη. Ενώ ο Τζέιμς πάντα ήθελε να κόψει το λίπος και να επιστρέψει στον πυρήνα.
Μιλάμε σε ένα διάλειμμα για πρόβα για Ένας χαμένος κόπος αγάπης. Το ντεμπούτο σας στο RSC είναι μεγάλη υπόθεση για εσάς;
Μια πραγματικά μεγάλη υπόθεση. Είναι επίσης μια ωραία στιγμή για αυτό όταν υπάρχει μια αλλαγή στην καλλιτεχνική κατεύθυνση. Αισθάνεται σαν μια νέα σελίδα. Το να είσαι η πρώτη παραγωγή στο μεγάλο θέατρο είναι πραγματική τιμή.
Η παραγωγή της σκηνοθέτιδας Emily Burns είναι εμπνευσμένη από δισεκατομμυριούχους αδερφούς τεχνολογίας, σωστά;
Το ίδιο το κομμάτι είναι πολύ ελισαβετιανό. Προσπαθήσαμε να το βάλουμε σε ένα σύγχρονο, πιο κατανοητό πλαίσιο. Ξεκινά με μια ομάδα πλούσιων, ισχυρών ανδρών που είναι πολύ συγκεκριμένοι για το τι να κάνουν με την εποχή τους, τι είναι αληθινό, τι είναι ειλικρινές και τι είναι ψεύτικο. Όλοι ζούμε σε αυτόν τον διαδικτυακό κόσμο τώρα. Έχει επίσης να κάνει με τη βελτίωση του εαυτού μας και τον τρόπο αντιμετώπισης αυτών των τρομερών πραγμάτων [points at his mobile phone].
Το έργο περιέχει τη μεγαλύτερη ομιλία του Σαίξπηρ. Πώς το μαθαίνεις αυτό;
Όπως πάντα με τον Σαίξπηρ, υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές, αλλά ναι, είναι μια μπουκιά. Οι γραμμές σε αυτά τα υπέροχα κείμενα λειτουργούν σαν μαγικά ξόρκια. Το μαθαίνεις, το επαναλαμβάνεις και κινεί τα πράγματα μέσα σου. Το μουρμουρίζω λοιπόν στον εαυτό μου και βλέπω τι συμβαίνει. Κατά κάποιο τρόπο είναι πιο εύκολο όταν είμαι έξω, αλλά πρέπει να είμαι προσεκτικός. Περπατάω στο δρόμο και συναντώ κάποιον ενώ εφαρμόζω γραμμές με πλήρη ταχύτητα. Μετά θα σιωπήσω γιατί είναι σαν να με πιάνουν.
Υπάρχει μια συνεχής συζήτηση σχετικά με τις τιμές των εισιτηρίων στο West End. Πρέπει το θέατρο να είναι πιο προσιτό;
Φυσικά. Δεν είναι μόνο η προσβασιμότητα, αλλά ο ρόλος του θεάτρου. Μερικές φορές ανησυχώ ότι είναι μόνο το 0,05% του πληθυσμού που πηγαίνει συνέχεια, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι το θέατρο έχει κοινωνική λειτουργία. Μοιάζει λίγο με την πολιτική – χρειάζεσαι όλους να συμμετέχουν, με όσο το δυνατόν περισσότερα διαφορετικά υπόβαθρα. Το θέατρο πρέπει να είναι το αντίθετο από μια αίθουσα ηχούς. Έχει να κάνει με τη συνεύρεση και την ανταλλαγή ιδεών. Αυτό γίνεται όλο και πιο σπάνιο αυτές τις μέρες. Είμαστε όλοι κολλημένοι πίσω από τις οθόνες μας, νιώθουμε λίγο άβολα με την ιδέα της σωστής συζήτησης και ανταλλαγής.
Μπρίτζερτον Η τρίτη σεζόν είναι επικείμενη. Πού μπορούμε να βρούμε τον χαρακτήρα σας Benedict;
Τα πράγματα έρχονται στο κεφάλι όταν πρόκειται να καταλάβει τι πραγματικά θέλει. Όταν είσαι «ο υποκατάστατο», υπάρχει έλλειψη πίεσης. Ο Βενέδικτος πετάει και διασκεδάζει, είναι ελεύθερος και χαλαρός, αλλά παραλύει και από την επιλογή και την αναζήτηση για κάτι πιο ουσιαστικό. Είναι ένας αρκετά μοντέρνος χαρακτήρας από αυτή την άποψη: γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που προσπαθούν να βρουν νόημα στη ζωή τους.
Είναι αυτό Σειρά τόσο σέξι όσο ποτέ;
Φυσικά. Δεδομένου ότι τα βιβλία της Julia Quinn είναι ρομαντικά μυθιστορήματα, θα ήταν προδοσία να μην τα εξερευνήσετε. Είναι ένα είδος με τους δικούς του κώδικες. Αυτή είναι η ομορφιά της παράστασης. Μερικές φορές απορρίπτεται ως επιπόλαιο, αλλά μπορεί να υπάρχει κάποιος μισογυνισμός σε αυτό. Οι άνθρωποι αγαπούν τον ρομαντισμό. Δεν είναι αρκετά από αυτά.
Πώς είναι να βλέπεις τον γυμνό σου πισινό; Οθόνη?
Αρκετά περίεργο. Δεν έχουμε συχνά αυτή την άποψη για τον εαυτό μας. Κατά κάποιο τρόπο, είναι καλό να παρακολουθείτε αυτά τα πράγματα.
Σε αυτή τη σειρά, ένας χαρακτήρας με ειδικές ανάγκες εντάσσεται στο καστ. Είσαι περήφανος; Μπρίτζερτονη διαφορετικότητα του;
Τεράστια περήφανη. Είναι υπέροχο να βλέπεις όλους να εκπροσωπούνται στην οθόνη. Τότε υπήρχαν και άτομα με αναπηρία. Διαψεύδει επίσης την αστυνομία γνησιότητας που ρυθμίζει τη σκηνοθεσία ιστορικών δραμάτων. Ειδικά στη Βρετανία -αυτό συμβαίνει και με τις παραγωγές του Σαίξπηρ- υπάρχει μια ολόκληρη στρατιά ανθρώπων που επιμένουν ότι πρέπει να είναι σαν μουσειακό αντικείμενο. Συχνά καθορίζεται από τη λαχτάρα για κάτι που δεν υπήρξε ποτέ. ΜπρίτζερτονΔεν είναι ντοκιμαντέρ, είναι δράμα. Στο δράμα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, ο Σαίξπηρ έγραψε έργα που ήταν εντελώς ιστορικά ανακριβή και που δεν τον ενδιέφεραν καθόλου. Μάλλον επειδή είναι νεκρός. Αλλά είναι μια ποιητική πραγματικότητα και ο Μπρίτζερτον δεν διαφέρει.
Πώς είναι να μαθαίνεις στυλ χορού Regency για σκηνές αιθουσών χορού;
Καλα να περνας. Πρέπει να είμαι προσεκτικός με τα spoilers αλλιώς θα με συλλάβουν, αλλά περνάω μια ωραία χορευτική στιγμή αυτή τη σεζόν. Είναι συναρπαστικό όταν σκέφτεσαι αυτούς τους χορούς βασικά σαν μια εφαρμογή γνωριμιών. Κάνουν τους ανθρώπους να μιλάνε, να αγγίζουν, να είναι κοντά – και μετά κυριολεκτικά να σύρουν στην επόμενη σειρά.
Ο Λουκ Νιούτον υποδύεται τον Κόλιν Μπρίτζερτον. Το να παίζουν δύο Lukes τα αδέρφια μπερδεύει ποτέ;
Δεν πειράζει γιατί με αποκαλούν συχνά ως “Lukey T” και αυτός είναι “Newts”. Ξαφνικά υπάρχει μια ολόκληρη πλημμύρα ηθοποιών Lukes. Αργότερα στη σεζόν RSC, ο Luke Thallon παίζει τον Άμλετ. Μεγάλωσα νομίζοντας ότι ήμουν ο μόνος Λουκάς στο χωριό, αλλά είναι και πάλι σε στυλ. Είμαστε όλοι περίπου στην ίδια ηλικία, οπότε πρέπει να υπήρξε μια στιγμή Luke στα τέλη της δεκαετίας του ’80/αρχές της δεκαετίας του ’90!
Τι λένε οι άνθρωποι όταν σε αναγνωρίζουν;
Είναι πάντα μια ωραία ανταλλαγή. Το εύρος των ανθρώπων που είναι Μπρίτζερτον Οι θαυμαστές είναι συγκινητικοί. Παρόλο που κάποιος ρώτησε κάποτε: «Βγαίνεις;» Μπρίτζερτον;” Απέφευγα λίγο την ερώτηση και μετά την είδα να γκουγκλάρει το “Bernard Bridgerton” στο τηλέφωνό της, κάτι που με έκανε να γελάσω. Ποιος είναι ο Bernard; Ένας άλλος ανέβασε μια φωτογραφία του Jonny Bailey [who plays Lord Anthony Bridgerton] και είπα, «Εσύ είσαι, έτσι δεν είναι;» Ήμουν σαν, «Λοιπόν, προφανώς όχι. Παίζουμε αδέρφια, αλλά φαινόμαστε τελείως διαφορετικά.» Το πιο αστείο ήταν πρόσφατα στο αεροπλάνο για Νέα Υόρκη με μερικούς από αυτούς Μπρίτζερτον πολύ. Η αεροσυνοδός πλησίασε την Κλαούντια [Jessie, who plays Eloise Bridgerton] και είπε: «Θεέ μου, μοιάζεις με την Ελόιζ Μπρίτζερτον!» Μου έδειξε και είπε, «Και δεν μοιάζει με τον αδερφό;» Ο διαχειριστής είπε, «Α, μακάρι!» Προφανώς μοιάζω σαν σκατά στην πραγματική ζωή.
Ποιους συναδέλφους ηθοποιούς θαυμάζεις;
μολις ειδα αμερικανική μυθοπλασία και ολόκληρο το καστ ήταν υπέροχο, αλλά ο Sterling K Brown ήταν ιδιαίτερα υπέροχος ως αδελφός. Ήταν απλώς απλή, ζεστή και εύκολη υποκριτική. Ήταν επίσης ωραίο να βλέπεις τον Τζέφρι Ράιτ μπροστά και στο κέντρο για αλλαγή.
Ποιο θέατρο απολαύσατε πρόσφατα;
αγάπησα Ενας εχθρός από οι άνθρωποι με τον Ματ Σμιθ και πέρασαν τα καλύτερα Twilight Boulevard. Ήταν τόσο διασκεδαστικό, σέξι και συναρπαστικό.
Πώς χαλαρώνεις όταν δεν εργάζεσαι;
Είμαι πιανίστας. Παίζω από παιδί και έχω περάσει όλους τους βαθμούς. Μερικές φορές η υποκριτική μοιάζει σαν να υποτάσσεσαι πάντα σε άλλους ανθρώπους και να μην έχεις πολύ έλεγχο, αλλά το πιάνο είναι κάτι που ανήκει αποκλειστικά σε σένα. Μπορώ να κάτσω και να παίξω κλασικά πράγματα για δύο ή τρεις ώρες χωρίς να προσέξω πώς περνάει η ώρα. Θα ήμουν διατεθειμένος να ασχοληθώ μια μέρα με την υποκριτική.
Έχεις έναν ονειρικό ρόλο;
Είναι τρομερό κλισέ να λες ότι θέλεις να παίξεις τον Άμλετ, αλλά οι περισσότεροι ηθοποιοί το κάνουν. Και θα ήθελα πολύ να παίξω τον Ιάγκο, ειδικά επειδή ένας διευθυντής κάστινγκ μου είπε κάποτε, «Δεν μπορείς να παίξεις τον Ιάγκο επειδή είσαι πολύ καλός.» Αυτή είναι μια τέτοια παρεξήγηση για το πώς λειτουργεί το κακό. Θα ήταν ωραίο να εξερευνήσετε κάτι λίγο πιο δυσάρεστο.