Πρώτα προσπάθησαν να φέρουν πίσω τον Λιονέλ Μέσι, μετά έφεραν για λίγο πίσω και τον Ντάνι Άλβες. Ο Rafa Márquez επέστρεψε για να αναλάβει την ομάδα Β, ο Xavi Hernández επέστρεψε στο σπίτι, αυτή τη φορά ως προπονητής, και ο Deco ήρθε ξανά, ο πρώην μέσος έγινε αθλητικός διευθυντής. Προσπάθησαν να πείσουν τον Κάρλες Πουγιόλ να έρθει μαζί τους. Και τώρα ο Joan Laporta, ο πρόεδρος που επίσης επέστρεψε και επανεξελέγη στο αξίωμα 17 χρόνια μετά την πρώτη του υποψηφιότητα και μια δεκαετία μετά την αποχώρησή του, θέλει ο Edgar Davids να επιστρέψει στην FC Barcelona.
Λοιπόν, ένας Έντγκαρ Ντέιβιντς πάντως. Και ναι, έτσι ακριβώς το έθεσε ο πρόεδρος. Στα 50 μπορεί να είναι λίγο αργά να σπρώξουν τους πραγματικούς Ντέιβιντς στη μέση της γραμμής, αλλά την παραμονή του τελευταίου ανταγωνιστικού τους παιχνιδιού πριν από τα Χριστούγεννα, 24 ώρες πριν πετάξουν στο Ντάλας για ένα φιλικό 5 εκατομμυρίων ευρώ (£4,3 εκ.) χρειάζονται απεγνωσμένα, ο Λαπόρτα αποκάλυψε ότι η Μπαρτσελόνα αναζητούσε κάποιον σαν τον Ολλανδό ως νέα υπογραφή. Έστω και μετά από σχεδόν 20 χρόνια, η αναφορά ήταν αμέσως κατανοητή σε όλους, το όνομά της αποτελεί επιτομή μιας χειμερινής μεταγραφής που λειτουργεί, καταλύτης αλλαγής.
Όταν ο Ντέιβιντς έφτασε τον Ιανουάριο του 2004, η Μπαρτσελόνα ήταν στην έβδομη θέση, 15 βαθμούς πίσω από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στην πρώτη σεζόν του Λαπόρτα ως πρόεδρος τα πράγματα κατέρρεαν και δεν υπήρχε διέξοδος από την κρίση. Το πρώτο παιχνίδι του Ντέιβιντ έληξε ισόπαλο 1-1 εναντίον της Αθλέτικ Μπιλμπάο, ενώ τα επόμενα εννέα παιχνίδια έληξαν με νίκη. Η άφιξή του απελευθέρωσε τους Τσάβι και Ροναλντίνιο και στο τέλος η Μπαρτσελόνα είχε ξεπεράσει τη Μαδρίτη, νικώντας τους με 2-1 στο Σαντιάγο Μπερναμπέου. Δεν ήταν αρκετό για να κερδίσει το πρωτάθλημα -η Βαλένθια κέρδισε τον τίτλο- αλλά ήταν η ανάσταση, η αρχή της εποχής τους. Ο ενάρετος κύκλος για τον οποίο μίλησε ο Λαπόρτα είχε ξεκινήσει.
Αυτή η εποχή έχει γίνει βάρος, αλλά ο Λαπόρτα πιστεύει ότι είναι επίσης ένα μάθημα, μια ορισμένη νοσταλγία που διατρέχει τη δεύτερη εποχή του ως πρόεδρος. Τώρα κατευθύνονται προς τον χειμώνα επτά βαθμούς πίσω από τη Χιρόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης, με .
Στις αρχές Δεκεμβρίου, η Μπαρτσελόνα νίκησε την Ατλέτικο στο παιχνίδι που θα καθόριζε και τις δύο σεζόν και θα αποφάσιζε αν θα έμπαινε στην κούρσα του τίτλου. Πέρασαν επίσης στη νοκ-άουτ φάση του Champions League για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια και ανέβηκαν στην κορυφή του ομίλου τους. Όμως οι ήττες από τη Χιρόνα και την Αμβέρσα καθώς και η ισοπαλία από τη Βαλένθια επανέφεραν τη μοιρολατρία και εμφανίστηκαν ξανά ρωγμές. «Είναι σαν μια κηδεία», είπε ο Τσάβι. «Λαμβάνω μηνύματα σαν να πέθανε η μαμά μου ή ο μπαμπάς μου και λέω «Διάολε, τι έγινε;»
Ο προπονητής τα είχε περιγράψει όλα ως εξωπραγματικά και υπερβολικά. Άλλωστε αυτή η ομάδα είναι ο υπερασπιστής του πρωταθλητή. Παραπονέθηκε ότι τα ΜΜΕ της Μπαρτσελόνα δεν πρέπει να «φύγουν αμέσως» και συγκεκριμένα τόνισε ότι κανένας από τους δημοσιογράφους στην αίθουσα δεν τον συνεχάρη για την πρόοδό του στην Ευρώπη, σαν να ήταν καθήκον τους. Οι στόχοι της Μπαρτσελόνα έχουν επιτευχθεί μέχρι στιγμής, τόνισε. Όμως ο Τσάβι ξέρει ότι το κενό στο πρωτάθλημα είναι μεγάλο, ότι η πρόκριση στην Ευρώπη είναι το ελάχιστο που ορίζεται στον προϋπολογισμό και ότι η απαισιοδοξία δεν οφείλεται μόνο στον Τύπο. Γνωρίζει ότι η κριτική και η ένταση δεν εισχωρούν μόνο από έξω προς τα μέσα, αλλά και από μέσα προς τα έξω.
Ο ισχυρισμός του ότι ήταν μια ομάδα «υπό κατασκευή» ήταν ανησυχητικός και η σύγχυση σχετικά με την ομάδα που ταξίδεψε στην Αμβέρσα επίσης δεν αντανακλά εσωτερική συνοχή ή σταθερότητα. Ο Τσάβι άφησε εκτός τους Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, Ρόναλντ Αραούχο και Ιλκάι Γκουντογκάν, για να δημοσιεύσει ξανά τη λίστα και με τους τρεις. Στη συνέχεια απάντησε στις αναφορές ότι η νέα ομάδα ήταν αποτέλεσμα των προνομίων του προέδρου, υποστηρίζοντας ότι ήταν μια απόφαση «συναινετικής» από τον σύλλογο, μόνο που ο αθλητικός διευθυντής είχε ρίξει την ευθύνη αποκλειστικά σε αυτόν.
Παρ’ όλα αυτά που είπε για το βασικό τους πρόβλημα είναι τα απόβλητα, υπήρξαν λίγες πραγματικά εντυπωσιακές παραστάσεις. Αν μη τι άλλο, τα αποτελέσματα ήταν καλύτερα από τις επιδόσεις. Μετά το παιχνίδι με την Αλμερία, το οποίο κέρδισε η Μπαρτσελόνα με 3-2, όταν ο καθυστερημένος νικητής ξεπέρασε την ομάδα που δεν είχε κερδίσει όλη τη σεζόν, όλες αυτές οι αμφιβολίες, όλες αυτές οι απογοητεύσεις ήρθαν τελικά στην επιφάνεια. Ο Τσάβι επιτέθηκε στους παίκτες του, κάτι που συνήθως δεν είχε καλό τέλος. Στο ημίχρονο τους είπε ότι έπρεπε να τρέξουν σαν ζώα διαφορετικά δεν θα είχαν την ευκαιρία. «Αυτός δεν είναι ο ιστότοπος του 2010», της υπενθύμισε.
Κάτι πρέπει να γίνει. Ένας στους 11, δεν υπάρχει πολύ κακό με την ομάδα, όχι όσον αφορά τα ονόματα, αλλά η προσοχή αναπόφευκτα στρέφεται στις νέες μεταγραφές. Αν ο Τσάβι θέλει πραγματικά να δει κάτι «εξωπραγματικό», χρειάζεται απλώς να βλέπει τους χαρακτήρες στις πρώτες σελίδες κάθε πρωί.
Ωστόσο, ένας Ντέιβιντ είναι διαφορετικός. Πρώτα απ ‘όλα, είναι μια γνήσια επιθυμία που εκφράζεται δημόσια. Με αμφιβολίες γύρω από τον Oriol Romeu, ο οποίος έφτασε από τη Girona το καλοκαίρι, και τον Gavi, ο οποίος έχει σχίσει έναν χιαστό, χρειάζεται ένας αθλητικός, στιβαρός αμυντικός χαφ που δεν χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί. ένας παίκτης που μολύνει ακόμα περισσότερο την ομάδα.
Υπάρχει ένα άλλο στοιχείο που γίνεται αμέσως αντιληπτό ως χαρακτηριστικό γνώρισμα του «έναν Ντέιβιντ»: ο Ολλανδός δόθηκε δανεικός, πρόσφερε λύση και μετά, έξι μήνες αργότερα, έφυγε ξανά, η δουλειά έγινε: 2 εκατομμύρια ευρώ σε μισθούς (του συνολικός μισθός 8 εκατ. ευρώ) και τέλος: χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς κρυφά έξοδα, χωρίς υποθήκη για το μέλλον τους, το οποίο είναι ήδη αρκετά επισφαλές. Η κρίση που ανάγκασε την αποχώρηση του Μέσι και τον εμπόδισε να επιστρέψει μπορεί να μην είναι τόσο ανησυχητική όσο πριν από μερικά χρόνια, αλλά σίγουρα δεν έχει επιλυθεί.
Γι’ αυτό υπήρχε ένα αν όταν ο Λαπόρτα είπε: «Η ιδέα θα ήταν να έχουμε έναν μέσο που θα αντιστάθμιζε με κάποιο τρόπο την απουσία του Γκάβι.» «Αν καταφέρουμε να πετύχουμε το «fair play»», πρόσθεσε ο πρόεδρος. «Θα ήταν δανεικός μέχρι το τέλος της σεζόν, όπως κάναμε με τον Ντέιβιντς πριν από χρόνια.» Ακόμη και τότε, ο Τσάβι είπε: «Είναι πολύ δύσκολο. Συνεργαζόμαστε με τον Ντέκο και τον πρόεδρο, αλλά πρέπει να δούμε αν είναι δυνατό στο θέμα των μισθών».
Το ανώτατο όριο αποδοχών της Μπαρτσελόνα, ο προϋπολογισμός της για την πρώτη ομάδα που ορίζεται από τους κανόνες του Financial Fair Play του πρωταθλήματος, είναι 270 εκατομμύρια ευρώ, έναντι 727 εκατομμύρια ευρώ για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Αυτό θα ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά το ποσό που ξοδεύουν για την ομάδα τους – παρά το γεγονός ότι μειώθηκε από 676 εκατομμύρια ευρώ και παρά το γεγονός ότι άφησαν ορισμένους από τους κορυφαίους κερδισμένους τους όπως οι Σέρχιο Μπουσκέτς, Ζόρντι Άλμπα, Αντουάν Γκριεζμάν και Ζεράρ Πικέ – είναι 492. εκατ. €. Επειδή υπερβαίνουν το όριο τους, οι κανόνες του πρωταθλήματος τους επιτρέπουν να ξοδεύουν μόνο το ένα τρίτο των αποταμιεύσεών τους. Για κάθε ευρώ που ξοδεύεται πρέπει να αποδεικνύουν ότι εισήχθησαν τρία ευρώ.
Εδώ είναι το (διαβόητο) μέρος Παλάνκας ή μόχλευση, μπήκε στο παιχνίδι, και ένας από τους λόγους για τους οποίους κράτησαν τόσο σφιχτά στη Super League. Κατά τη δική του παραδοχή, η δημιουργική λογιστική ήταν ζωτικής σημασίας. Πέρυσι, η Μπαρτσελόνα είχε κέρδη 98 εκατ. ευρώ, διογκωμένα από την πώληση μη αθλητικών περιουσιακών στοιχείων αξίας 727 εκατ. ευρώ, τα οποία επέλεξε να εκμεταλλευτεί αντί να αποδυναμώσει την ομάδα. Αλλά αυτό ήταν ένα μέτρο έκτακτης ανάγκης που τους επέτρεψε να ξαναφτιάξουν μια ανταγωνιστική ομάδα και ακόμη και να υπογράψουν τον Λεβαντόφσκι, αλλά δεν μπορεί να επαναληφθεί σε κάθε παράθυρο. Στα 35 του, ο Λεβαντόφσκι δεν είναι πια ο ίδιος άνθρωπος μπροστά στο τέρμα αυτή τη σεζόν.
Το περασμένο καλοκαίρι, η Μπαρτσελόνα ξόδεψε 3,4 εκατομμύρια ευρώ για νέες μεταγραφές, όλα για τον Ρομέου. Ο Iñigo Martínez υπέγραψε με ελεύθερη μεταγραφή, ο μισθός του στη συνέχεια προσαρμόστηκε για να παραμείνει εντός ορίων, όπως και ο Gündogan, σε κάτι που έμοιαζε με οξυδερκή επιχείρηση από έναν σύλλογο που μπορεί ακόμα να προσελκύσει. Ο João Félix και ο João Cancelo δόθηκαν δανεικοί στο τέλος της αγοράς, η άφιξή τους υπογράφηκε προσωπικά από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου. Η Μπαρτσελόνα θέλει να κρατήσει και τα δύο, αλλά αυτό απαιτεί δημιουργικές λύσεις. Είναι επίσης ένα άλλο πρόβλημα για μια άλλη μέρα, ένα άλλο πρόβλημα που αναβάλλεται.
Το συνολικό χρέος της Μπαρτσελόνα είναι 1,2 δισ. ευρώ. Φέτος υπολογίζουν έσοδα 859 εκατ. ευρώ και προβλέπουν κέρδη 11 εκατ. ευρώ. Προϋπόθεση για αυτό είναι να φτάσει στα προημιτελικά του Champions League. Η μετακόμιση στο Montjuic πραγματοποιείται τώρα ενώ το Camp Nou ανακατασκευάζεται – όπου μόνο 17.000 ζουν ακόμα Socios χρησιμοποίησε την επιλογή να διατηρήσει τα εισιτήρια διαρκείας και η σύγκρουση με την Ατλέτικο προσέλκυσε 34.568 οπαδούς – κοστίζοντας τους 78 εκατομμύρια ευρώ ανά σεζόν, σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο Εντουάρντο Ρομέου. Η ενίσχυσή του σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι εύκολη, ούτε καν όσον αφορά τη συμμόρφωση με τους ισχύοντες κανόνες του χρηματοοικονομικού ευ αγωνίζεσθαι εκ των προτέρωνή απλώς να είναι σε θέση να το αντέξουν οικονομικά.
Η Μπαρτσελόνα έχει ήδη υπογράψει τον Βραζιλιάνο έφηβο Βίτορ Ρόκε για 30 εκατ. ευρώ συν 26 εκατ. ευρώ σε μεταβλητά κεφάλαια, με τα αρχικά 30 εκατ. ευρώ να κατανέμονται στα επτά χρόνια του συμβολαίου του. Ήταν επρόκειτο να ενταχθεί το επόμενο καλοκαίρι, αλλά η άφιξή του μεταφέρθηκε τον Ιανουάριο – αν και ο Τσάβι έσπευσε να πει ότι δεν μπορούσαν να του ασκήσουν πίεση ακόμα. Είναι ήδη ένας αγώνας για να τον αποκτήσει: Η Μπαρτσελόνα πρέπει να ελευθερώσει περίπου 13 εκατομμύρια ευρώ από οικονομικό χώρο για να τον εγγράψει. Αυτό σχεδιάστηκε με την καταβολή πληρωμής 40 εκατ. ευρώ από το επενδυτικό ταμείο Libero, το οποίο αγόρασε το 29,5% των μετοχών της Barça Studios. Ωστόσο, αυτή η πληρωμή δεν έχει γίνει ακόμη, οπότε έπρεπε να αναζητήσουν άλλους επενδυτές.
«Η ομάδα δεν είναι τόσο δυνατή όσο θα θέλαμε και δυστυχώς χάσαμε τον Γκάβι», είπε ο Ντέκο. «Είχαμε ήδη υπογράψει τον Βίτορ και αποφασίσαμε να έρθει τώρα. Αλλά βασιζόμαστε στο δίκαιο παιχνίδι και είναι δύσκολο να το λύσουμε αυτό. Δεν μου αρέσει να δημιουργώ ψευδείς προσδοκίες».
Η Βαρκελώνη, είπε ο Λαπόρτα, «εργάζεται σε μια σειρά από επιχειρήσεις. Εάν επιβεβαιωθούν, έχουμε μια ευκαιρία.” Με τον τραυματισμό του Gavi να διαρκεί περισσότερο από πέντε μήνες, οι κανόνες του πρωταθλήματος επιτρέπουν στην Μπαρτσελόνα να ξοδεύει έως και το 80% του μισθού του – αλλά μόνο μέχρι το τέλος της σεζόν. Όποιος έρθει, αν έρθει κάποιος, θα έχει έξι μήνες για να σταθεί ξανά η Μπαρτσελόνα στα πόδια της. Ακριβώς όπως ο Έντγκαρ Ντέιβιντς.