«Στάμφορντ; Αυτό είναι πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ; Εννοείς το Στάμφορντ Μπριτζ;» Κανείς από τους πολυταξιδεμένους φίλους μου δεν είχε ακούσει ποτέ για το Στάμφορντ του Λίνκολνσαϊρ. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε εγώ το είχα κάνει μέχρι πρόσφατα.
Το «κρυμμένο στολίδι» είναι ένα ταξιδιωτικό κλισέ. Ωστόσο, μετά από πολλά χρόνια εξερεύνησης της Βρετανίας, αισθάνομαι ότι αυτή η μικρή πόλη της αγοράς αξίζει πραγματικά το επίθετο.
Η αρχιτεκτονική είναι εξ ολοκλήρου βουτυρόπετρα, καθώς είναι φτιαγμένη από τον ίδιο ασβεστόλιθο της Ιουρασικής εποχής με το Bath και το York. Το Stamford ήταν χάρη στην πρωτοποριακή δουλειά ενός συγκεκριμένου Dr. Ο Kenneth Fennell δημιούργησε το πρώτο φυσικό καταφύγιο στην Αγγλία τη δεκαετία του 1960. Με περισσότερα από 600 διατηρητέα κτίρια σε μια μικρή περιοχή, η πόλη, που μοιάζει περισσότερο με ένα ζωντανό μουσείο, είναι εύκολα προσβάσιμη με τα πόδια. Η ψευδαίσθηση ότι βρίσκεστε σε έναν κόσμο φαντασίας ενισχύεται από τους μαθητές που περιφέρονται με μακριά παλτά σαν να βρίσκονταν στο Χόγκουαρτς. Δεν θα εκπλαγώ αν έβλεπα κάποιον να πετάει με ένα σκουπόξυλο. Πρόκειται για μαθητές από τα σχολεία Stamford που πληρώνουν δίδακτρα, τα οποία διαθέτουν διάφορα γεωργιανά κτίρια.
Σε ένα ήσυχο καλντερίμι είδα για πρώτη φορά κάτι που έμοιαζε με τουρίστα. Μια νεαρή γυναίκα έβγαλε selfies μπροστά σε υπέροχα ακίνητα. Δεν αναπαρήγαγε μια σκηνή Middlemarch ή Περηφάνεια και προκατάληψη – και τα δύο γυρίστηκαν εδώ – αν και μια τοπική επιρροή μόδας (@rosieannbutcher) ποζάρει για το Instagram. «Υπάρχουν τόσα πολλά υπέροχα περιβάλλοντα», είπε η Rosie Butcher, η οποία επέστρεψε πρόσφατα στο σπίτι της παιδικής της ηλικίας στο Stamford με τον σύντροφό της και το μωρό της.
Σε αντίθεση με άλλα honeypots όπου είναι δύσκολο να μετακινηθούν οι τουρίστες με selfie sticks, στο Stamford οι μόνοι επισκέπτες που συνάντησα ήρθαν από κοντά και κέρασαν τους εαυτούς τους μια ή δύο νύχτες στην κοντινότερη πόλη της αγοράς.
Προσθέτοντας στο μυστήριο γιατί αυτό το μέρος είναι τόσο υποτιμημένο είναι το γεγονός ότι ποιητές και συγγραφείς εκθείασαν τη γοητεία του εδώ και αιώνες. Ο John Betjeman την αποκάλεσε «την πιο ελκυστική πόλη της Αγγλίας». Ο Sir Walter Scott είπε προφανώς ότι ήταν το πιο όμορφο θέαμα στο δρόμο μεταξύ Λονδίνου και Εδιμβούργου.
«Δεν είναι μόνο γεωργιανός», είπε ο ξεναγός μου Nicola Sandall κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας. «Υπάρχουν και μεσαιωνικά κτίρια». Ντυμένη στα ροζ, ήταν ένας χείμαρρος από πληροφορίες και παράξενες ιστορίες – για το πώς ο Στάμφορντ γλίτωσε την καταστροφή του Όλιβερ Κρόμγουελ επειδή η κοπέλα του, η Λαίδη Φράνσις Γουίνγκφιλντ, ζούσε εδώ.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τόσο ο Γκέρινγκ όσο και ο Γκέμπελς έβλεπαν την κύρια ιδιοκτησία του Στάμφορντ – μια υπέροχη έπαυλη του 16ου αιώνα, το Burghley House – ως τη μελλοντική τους κατοικία μόλις η Γερμανία κέρδισε τον πόλεμο, και έτσι διέταξαν τη Luftwaffe να μείνει μακριά από αυτήν, είπε ο Sandall. Όχι ότι η πόλη γλίτωσε αλώβητη. «Μια βόμβα έπεσε αλλά δεν εξερράγη. Πέρασε μέσα από ένα σπίτι όπου η οικογένεια έπαιρνε πρωινό. Όλοι επέζησαν και η βόμβα έπεσε στον κήπο», είπε καθώς διασχίζαμε τον ποταμό Γουέλαντ και προσπερνούσαμε έναν ωρολογοποιό.
Στην αρχαιότητα, το Stamford ήταν ένα σημαντικό σημείο διέλευσης του Welland στη διαδρομή του ρωμαϊκού δρόμου, Ermine Street, μεταξύ Λονδίνου και Υόρκης. Το μαλλί έφερε περαιτέρω εμπόριο και πλούτο. Όταν αυτό το εμπόριο μειώθηκε, ίσως επειδή ο ποταμός λάσπωσε και εμπόδιζε τη ναυσιπλοΐα, «η θρησκεία κυριάρχησε», είπε ο Σαντάλ. Υπήρχαν 14 εκκλησίες, κοινόβιο και ελεημοσύνη. Σήμερα σώζονται επτά εκκλησίες. Το St Martin’s περιέχει τους περίτεχνους τάφους του William Cecil και της οικογένειάς του, των ιδιοκτητών του Burghley House. Ήταν Λόρδος Ύπατος Ταμίας της Ελισάβετ Α και θα μπορούσε εύκολα να ζητήσει να τον ταφεί στο Αβαείο του Γουέστμινστερ – αλλά το προτιμούσε εδώ.
Το Στάμφορντ απολάμβανε την ακμή του τον 19ο αιώνα, όταν ήταν ένας μοντέρνος σταθμός στον Great North Road που ένωνε το Λονδίνο με το Εδιμβούργο. «Ήταν ένα διήμερο ταξίδι με λεωφορείο από εδώ στο Λονδίνο και δύο μέρες στο Γιορκ από εδώ», είπε ο Σάνταλ, δείχνοντας το York Bar και το London Room στο φουαγιέ του ξενοδοχείου George of Stamford. «Σε αυτά τα δωμάτια, οι επιβάτες περίμεναν τα λεωφορεία τους: ιστορία εν όψει. Τον 19ο αιώνα, όταν εμφανίστηκαν οι σιδηρόδρομοι, η κύρια γραμμή παρέκαμψε το Στάμφορντ – υπάρχει μόνο μια γραμμή διακλάδωσης – έτσι η πόλη δεν αναπτύχθηκε πραγματικά πέρα από τον 19ο αιώνα και διατήρησε την ιστορική της γοητεία», λέει.
Μια ενεργή κοινωνία των πολιτών συνεχίζει το έργο του Δρ. Ο Φένελ έφυγε. Ισχύουν αυστηροί κανόνες για τις προσόψεις καταστημάτων και το χρωματικό σχέδιο. Αυτό έγινε πρόσφατα εθνικά πρωτοσέλιδα όταν ένας καταστηματάρχης – πρώην διαγωνιζόμενος του BBC Ο μαθητευόμενος – επιπλήχθηκε επειδή έβαψε την μπουτίκ της σε κίτρινη ξυλογλυπτική.
Το μόνο μειονέκτημα της πόλης είναι το μποτιλιάρισμα. Εάν είναι δυνατόν, αφήστε το αυτοκίνητο σταθμευμένο. Ο μικρός σιδηροδρομικός σταθμός απέχει μόλις πέντε λεπτά με τα πόδια από το πλησιέστερο ξενοδοχείο: το William Cecil, το οποίο είναι διακοσμημένο με χρώματα Farrow & Ball και ξύλινη επένδυση και απέχει μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από τον πεζόδρομο κεντρικό δρόμο.
Μπορεί ακόμη και να αποφασίσετε να μείνετε μόνιμα. Στο The Bull & Swan, όπου ο Sir Isaac Newton έκανε παρέα, συνάντησα ένα ζευγάρι που μετακόμισε από το Surrey και αναζητούσε ακίνητο. «Είναι μια τόσο όμορφη πόλη, σαν ένα μικροσκοπικό σπα χωρίς πολύ κόσμο», είπε η Λούσι. «Και υπάρχει ένα κέντρο τεχνών, ένας κινηματογράφος και ένα θέατρο».
Το Στάμφορντ έχει πληθυσμό λίγο περισσότερο από 20.000 και εμφανίζεται στους καταλόγους των εθνικών εφημερίδων με τα «Καλύτερα Μέρη για Ζωή». Ένα νεόκτιστο αρχοντικό «γεωργιανού στιλ» στην οδό Kettering μπορεί να γίνει δικό σας για 700.000 £. Δεν συμφωνούν όλοι με αυτό. «Δεν με ενδιαφέρει η ψευδο-γεωργιανή αρχιτεκτονική», είπε η Ursula Jones, η ειλικρινής πρόεδρος του Stamford Civic Society, που ζει εκεί κοντά. «Ανακατασκευάστε και χτίστε με συμπόνια – αλλά δεν πρέπει να προσποιείται ότι είναι κάτι που δεν είναι», είπε, επικρίνοντας ένα νέο έργο που έχει συγκριθεί με το έργο του βασιλιά, το Poundbury.
Επειδή η Τζόουνς και εγώ χρειαζόμασταν κάτι αυθεντικό, πήγαμε στην αγαπημένη της παμπ, το Tobie Norris, σε ένα κτίριο του 13ου αιώνα. Τρεις όροφοι με δοκάρια, σκαλοπάτια και εκκεντρική διακόσμηση. Κάποτε ήταν το σπίτι και το χυτήριο της οικογένειας κατασκευαστών κουδουνιών Tobie Norris. Πρόσφατα ήταν ένα κλαμπ της RAF, αλλά για σχεδόν 20 χρόνια ήταν μια πραγματική μπυραρία. «Είναι πάντα γεμάτο με ντόπιους το Σαββατοκύριακο», είπε ο Jones. «Πρέπει να κάνετε κράτηση για τραπέζι.» Ήμασταν εκεί τη Δευτέρα του Φεβρουαρίου και το μέρος ήταν τόσο ήσυχο που θα μπορούσαμε να είχαμε ένα δωμάτιο μόνοι μας. Το Στάμφορντ χτυπάει το κουδούνι της πόρτας μου. Ένα διαμάντι που κρύβεται σε κοινή θέα.
Πως πάει
Κάντε κράτηση για μια ξενάγηση 90 λεπτών με τους Mayor’s Guides (01780 729076). Το Mid-Lent Fair (με βόλτες σε εκθεσιακό χώρο) θα φέρει θόρυβο και πλήθη στο Stamford από τις 11 έως τις 16 Μαρτίου (μπορεί να θέλετε να το αποφύγετε). Η Παρασκευή είναι ημέρα αγοράς.
Το Burghley House θα ανοίξει ξανά στις 16 Μαρτίου. Το William Cecil προσφέρει μια κυριακάτικη ειδική τον Μάρτιο με γεύμα τριών πιάτων, μπουκάλι κρασί και B&B από 150 £ ανά άτομο (thewilliamcecil.co.uk). Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το visitlincolnshire.com.