Τι κοινό έχουν ο Ρίτσαρντ Μπράνσον, η Ντέλια Σμιθ και ο Τομ Κρουζ; Και όχι, αυτό δεν είναι η αρχή ενός κακού αστείου. Ο ενοποιητικός κρίκος είναι ότι όλοι είναι δυσλεξικοί.
Σύμφωνα με τη Βρετανική Ένωση Δυσλεξίας (BDA), περίπου το 10 τοις εκατό του πληθυσμού θεωρείται δυσλεξικός. Η πάθηση, που ταξινομείται ως νευροαναπτυξιακή διαταραχή, επηρεάζει κυρίως τις δεξιότητες ανάγνωσης και γραφής, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει την επεξεργασία πληροφοριών, τη μνήμη, το συντονισμό και τις οργανωτικές δεξιότητες.
Η δυσλεξία θεωρείται αναπηρία σύμφωνα με τον Νόμο για την Ισότητα του 2010 και ως εκ τούτου τα άτομα μπορούν να περιμένουν «λογικές προσαρμογές» στην εκπαίδευση και στο χώρο εργασίας. Εδώ, οι ειδικοί αποκαλύπτουν τους μύθους για αυτήν την πάθηση.
Τα άτομα με δυσλεξία είναι απλώς τεμπέληδες αναγνώστες και πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο
«Τα άτομα με δυσλεξία ή αναγνωστικές αναπηρίες είναι πολύ εργατικά», λέει ο Δρ. Nadine Gaab, αναπληρώτρια καθηγήτρια εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. «Αλλά ο συνηθισμένος τρόπος και η ένταση με την οποία διδάσκονται να διαβάζουν δεν αρκεί για να τους κάνει αναγνώστες».
Για κάποιον με δυσλεξία, δεν έχει να κάνει με το να μην θέλει να δοκιμάσει – είναι να έχει διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικό τρόπο να κάνει τα πράγματα. «Όλα τα άτομα με δυσλεξία ή αναγνωστικές δυσκολίες μπορούν να μάθουν να διαβάζουν, αλλά χρειάζεται μια εντατική παρέμβαση βασισμένη σε στοιχεία (η οποία διαφέρει από άτομο σε άτομο) και μια αφοσιωμένη ομάδα για να φτάσει στο ίδιο επίπεδο με τα τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά», εξηγεί ο Δρ. Gaab.
Η δυσλεξία είναι σημάδι χαμηλής απόδοσης
Οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η δυσλεξία είναι σημάδι χαμηλής νοημοσύνης, λέει η Jemma Zoe Smith, πτυχιούχος της Οξφόρδης, ιδιωτικός δάσκαλος και ειδικός στην εκπαίδευση. «Ως κάποιος που κατέχει πτυχίο στη βιοχημεία, μεταπτυχιακό στην ανθρώπινη γενετική και PGCE στις δευτεροβάθμιες επιστήμες με υποτροφία της Royal Society of Chemistry, θα ήθελα να πιστεύω ότι μπορώ να διαψεύσω αυτήν την παρανόηση».
Η Smith δεν διαγνώστηκε με δυσλεξία μέχρι το πρώτο της έτος στο κολέγιο και διαπίστωσε ότι μια διάγνωση βοήθησε να τεθούν τα πράγματα στη θέση τους. «Οι δάσκαλοί μου με τράβηξαν στην άκρη για να εξηγήσουν ότι οι προφορικές μου απαντήσεις δεν ταιριάζουν με τη γραπτή μου εργασία. Οι δάσκαλοί μου ήταν αυτοί που μου συνέστησαν να κάνω μια αξιολόγηση δυσλεξίας.
«Κοιτάζοντας πίσω, θυμάμαι ότι έπρεπε να κάνω μαθήματα γραφής το πέμπτο έτος και δυσκολευόμουν να γράψω δοκίμια, αλλά καθώς πήρα τρεις επιστήμες και μαθηματικά σε επίπεδο Α, η συγγραφή δοκιμίων δεν ήταν τέτοιο πρόβλημα.
Θα πρέπει να περιμένετε μέχρι το παιδί σας να μεγαλώσει για να υποβληθεί σε εξέταση για δυσλεξία
«Η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να προσφέρει μια σειρά από οφέλη», λέει ο John Gabrieli, καθηγητής γνωσιακής νευροεπιστήμης στο Τμήμα Εγκεφάλου και Γνωστικών Επιστημών του Harvard-MIT.
«Γνωρίζουμε ότι η δυσλεξία είναι γενετική – τείνει να εμφανίζεται σε οικογένειες και ορισμένα γονίδια κινδύνου έχουν εντοπιστεί. Ως εκ τούτου, είναι ιδανικό να εξετάζετε τα παιδιά στην αρχή του σχολείου για γλωσσικές δυσκολίες που οδηγούν σε δυσλεξία.
«Εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδόν όλες οι πολιτείες έχουν επιβάλει τον προσχολικό έλεγχο (ξεκινώντας από την ηλικία των πέντε) τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι σημαντικό γιατί οι εκπαιδευτικές παρεμβάσεις που βοηθούν καλύτερα τα παιδιά είναι γνωστό ότι είναι αποτελεσματικές στα πρώτα χρόνια και γίνονται λιγότερο αποτελεσματικές μετά το τρίτο ή το τέταρτο έτος».
Οι δυσλεξικοί χρειάζονται μεγάλη υποστήριξη στο σχολείο
Η δυσλεξία μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, από καθυστερημένη ανάπτυξη της γλώσσας και ομιλία έως προβλήματα με την κατανόηση ή την επεξεργασία της ακρόασης. Μερικές μικρές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουν τα δυσλεξικά παιδιά μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά, σημειώνει ο Δρ. Stanbridge από το Τμήμα Εκπαιδευτικών και Παιδοψυχολόγων (DECP) της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας.
«Οι πληροφορίες που είναι ήδη διαθέσιμες στις περισσότερες τάξεις (έλεγχος φωνητικής εξέτασης, αξιολογήσεις δασκάλων, κ.λπ.) μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό των παιδιών που δεν σημειώνουν πρόοδο στις δεξιότητές τους στον αλφαβητισμό, και ιδιαίτερα σε ποιες πτυχές του γραμματισμού και των δεξιοτήτων γραφής χρειάζονται υποστήριξη. δηλώνει αυτή.
Υποστηρικτικές τεχνολογίες όπως το λογισμικό αναγνώρισης ομιλίας, οι συσκευές αναπαραγωγής ήχου και οι οργανωτές γραφικών μπορούν επίσης να κάνουν μεγάλη διαφορά στο να διευκολύνουν τη μάθηση για δυσλεξικούς μαθητές, προσθέτει ο Δρ. πρόσθεσε ο Στάνμπριτζ.
Οι δυσλεξικοί είναι πιο δημιουργικοί
«Αυτός είναι ένας ακίνδυνος μύθος, αν και υπάρχουν ενδείξεις ότι ένα υψηλότερο ποσοστό μαθητών με δυσλεξία τα πάει καλύτερα στις τέχνες», εξηγεί η Dame Uta Frith, Ομότιμη Καθηγήτρια Γνωστικής Ανάπτυξης στο University College του Λονδίνου (UCL).
«Αλλά ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αποθαρρύνονται από τα πιο παραδοσιακά ακαδημαϊκά θέματα και φυσικά έλκονται προς και επιδιώκουν τα θέματα στα οποία είναι καλύτερα».
Οι ενήλικες με δυσλεξία μπορεί να δυσκολεύονται να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους
«Τα κολέγια και τα πανεπιστήμια είναι στην πραγματικότητα πολύ καλά προετοιμασμένα για δυσλεξικούς», λέει ο Δρ. Debbie Gooch, ανώτερη λέκτορας αναπτυξιακής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Surrey.
«Υπάρχει πραγματικά μεγάλη υποστήριξη για τους δυσλεξικούς στα πανεπιστήμια και τα κολέγια. Τα πανεπιστήμια έχουν συνήθως ένα [disability and dyslexia] Το αρμόδιο τμήμα καλείται να κάνει εύλογες προσαρμογές για να εξασφαλίσει ότι ο μαθητής έχει την απαραίτητη υποστήριξη.»
Στο Πανεπιστήμιο του Surrey, για παράδειγμα, όλοι οι φοιτητές έχουν έναν προσωπικό δάσκαλο που μπορεί να τους παραπέμψει στην Υπηρεσία Αναπηρίας και Νευροποικιλότητας του πανεπιστημίου για αξιολόγηση και υποστήριξη, εάν είναι απαραίτητο.
«Προσπαθούμε να εφαρμόσουμε ορισμένα πράγματα ως πρότυπο στη διδασκαλία μας για να υποστηρίξουμε όλους τους μαθητές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με δυσλεξία ή άλλες μαθησιακές ανάγκες. Για παράδειγμα, οι διαλέξεις ηχογραφούνται για να τις ακούσουν οι μαθητές αργότερα και παρέχονται εκ των προτέρων διαφάνειες, υλικά και φυλλάδια», λέει ο Δρ. Γκουχ.
Οι μαθητές αναζητούν μια διάγνωση για να κερδίσουν περισσότερο χρόνο στις εξετάσεις
Ενώ η διάγνωση της δυσλεξίας μπορεί να έχει μια σειρά από πρακτικά οφέλη, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης σε επιδόματα αναπηρίας, πολλά από τα οφέλη μιας διάγνωσης είναι κατά κύριο λόγο ψυχολογικά.
«Μια διάγνωση μπορεί να βοηθήσει να εξηγηθούν μακροχρόνιες δυσκολίες με μια σειρά εργασιών. Αυτό είναι συχνά μια ανακούφιση για το άτομο και μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στην αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του. «Μπορεί επίσης να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τα δυνατά σημεία και τις προκλήσεις τους και να τους δώσουν ιδέες για υποστήριξη που μπορούν να κάνουν μεγάλη διαφορά», λέει η Lynn Lovell από τη Βρετανική Ένωση Δυσλεξίας (BDA).
Η Alison Davies, ατομική καθηγήτρια αξιολόγησης και αξιολογητής μαθησιακών δυσκολιών, προσθέτει: «Το πιο σημαντικό για τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι, συμπεριλαμβανομένων των ενηλίκων, η διάγνωση τους επιτρέπει να εργάζονται με τον ρυθμό τους».
«Η μάθηση με ρυθμό που τελικά δημιουργεί αυτοπεποίθηση και κάνει το άτομο πιο πρόθυμο να δοκιμάσει νέα και διαφορετικά πράγματα και να έχει θετική στάση».
Συνιστάται
Η αλήθεια για τη ΔΕΠΥ: Διαχωρίζοντας το γεγονός από τη φαντασία
Διαβάστε περισσότερα