Μια από τις πιο δυνατές στιγμές που ανέδειξε την κατωτερότητα της Αγγλίας απέναντι στον Μάρεϊφιλντ ήταν το 70ο λεπτό, όταν η Σκωτία προηγήθηκε με 30-21. Ο Ollie Lawrence είχε μπει στη μεσαία γραμμή μετά από ένα line out και η Maro Itoje έκανε βόλτα γύρω από το σκραμ που ακολούθησε. Ο Μπεν Σπένσερ σήκωσε μια πάσα και η κλειδαριά κατευθύνθηκε προς επαφή χωρίς ιδιαίτερη βοήθεια. Εκεί τον τύλιξαν οι Jack Dempsey και Ewan Ashman.
Ο George Martin και ο Chandler Cunningham-South επιτέθηκαν αλλά δεν μπόρεσαν να σώσουν άλλη μια άτυπη και αβέβαιη προέλαση. Ο Andrew Brace δήλωσε τυφλοπόντικα και η Σκωτία έκανε τζίρο. Με αυτόν τον τρόπο, ο Dempsey και ο Ashman έβαλαν άλλο ένα καρφί στο φέρετρο της επιθετικής απόδοσης της Αγγλίας. Μαστιζόμενοι από λάθη παιχνιδιού, οι φιλοξενούμενοι δεν ήταν αρκετά ικανοί για να ξεπεράσουν σταθερά τη Σκωτία μετά την πρώιμη επίθεση που επέτρεψε την προσπάθεια του George Furbank. Το πιο σημαντικό, δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τη Δύναμη για να σπάσουν την πόρτα.
Ο Μπεν Ερλ έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, επιστρέφοντας 48 γιάρδες σε 16 τρεξίματα, χρησιμοποιώντας τα πόδια και την παραπλανητική του δύναμη για να πιέσει πέρα από τη γραμμή κέρδους. Ωστόσο, με μια ισορροπημένη και άστατη ομάδα της Σκωτίας, το ερώτημα ήταν αν ένα διαφορετικό Νο. 8 θα ταίριαζε καλύτερα στην Αγγλία. Σίγουρα υπάρχουν επιλογές, με τον Alex Dombrandt στη μεγαλύτερη ομάδα και τον Zach Mercer να ταιριάζει αλλά να παραβλέπεται. Ο Alfie Barbeary ξεκίνησε για την Αγγλία Α στα East Midlands και ο Tom Willis έχει αξιοθαύμαστα πλεονεκτήματα.
Ο Steve Borthwick δεν χρειάστηκε να το πει δυνατά. Ορισμένες επιλογές πέρυσι εξέφρασαν ξεκάθαρα την ανησυχία του ότι η Αγγλία δεν είχε τρομερά, άσχημα κουβαλητές. Πρώτον, υπήρξε η επαναφορά του Billy Vunipola για το Παγκόσμιο Κύπελλο, που πάντα έμοιαζε να προέρχεται περισσότερο από ελπίδα παρά από προσδοκία. Όπως ήταν αναμενόμενο, αφού το καλοκαίρι του αμαυρώθηκε από τραυματισμό και επακόλουθη τιμωρία, οι Σαρακηνοί απέτυχαν να εντυπωσιάσουν στο τουρνουά. Αναρωτιέται κανείς αν ο Borthwick μετανιώνει που συνεχίζει να βασίζεται στη Vunipola ως αλλαγή στον ημιτελικό εναντίον της Νότιας Αφρικής αντί να χρησιμοποιήσει τον Lewis Ludlam ως αλλαγή της δεύτερης σειράς. Ο πρώτος έκανε ακριβά λάθη.
Ο Ερλ πήγε στο μπροστινό μέρος του σκραμ στο Παγκόσμιο Κύπελλο και ήταν το λαμπρό φως της Αγγλίας, αλλά ο Μπόρθγουικ έχει γρήγορους υπασπιστές για να βοηθήσουν στη βαριά κυκλοφορία αυτού του Έξι Εθνών. Οι Ethan Roots και Cunningham-South μπήκαν από το αριστερό γήπεδο για το ντεμπούτο τους για να καλύψουν το έλλειμμα ώθησης. Ο προπονητής της Αγγλίας γνωρίζει πλήρως ότι οι οπαδοί έχουν ήδη ακούσει αρκετές δικαιολογίες, αλλά με πολλούς τακτικούς παίκτες του Παγκοσμίου Κυπέλλου -κυρίως Κόρτνεϊ Λόους, Όουεν Φάρελ και Τζο Μάρτσαντ- δεν είναι πλέον διαθέσιμοι και η τακτική είναι ουσιαστικά μια τρίτη επανεκκίνηση σε τρεις σεζόν αλλαγών που έγιναν. Μετά τη νίκη επί της Ιταλίας στη Ρώμη πριν από τρεις εβδομάδες, ο Borthwick εξήγησε κάποιο περαιτέρω πλαίσιο.
«Αν κοιτάξετε τη δύναμη που είχε η Αγγλία, η Αγγλία δεν παράγει τέτοια ισχύ εδώ και αρκετό καιρό», είπε. «Προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο και να αναπτύξουμε έναν δρόμο που μας επιτρέπει να παίξουμε με τις δυνάμεις που έχουμε. Αυτή η ομάδα έχει ταχύτητα. Έχει διαφορετικό σπορ χαρακτήρα. Μπορεί να μην έχει την ίδια δύναμη, αλλά έχει κίνηση της μπάλας. Προσπαθούμε να βρούμε αυτή την ισορροπία».
Η υπόθεση εδώ είναι ότι η Αγγλία εξακολουθεί να προσαρμόζεται στη ζωή στην οποία οι αδελφοί Vunipola και ο Manu Tuilagi είχαν περάσει την ακμή τους. Ο Έντι Τζόουνς συμπλήρωσε αυτούς τους τρεις με τον Νέιθαν Χιουζ και τον Μπεν Τέο. Από όλους, ο Billy Vunipola παραμένει ίσως ο πιο υποτιμημένος. Ήταν ο τιτάνας της ομάδας μεταξύ 2016 και 2017 και είχε επιρροή ξανά το 2019. Ήταν στο επίκεντρο των καλύτερων περιόδων που έχει απολαύσει η Αγγλία από το 2003. Όταν ήταν δυνατόν, ο Vunipola απέφευγε μεταξύ των τάκλερ για να αξιοποιήσει στο έπακρο το μέγεθός του και ήταν εξαιρετικός διανομέας. Αγωνιζόταν επίσης ενάντια σε τοίχους από τούβλα και συχνά κέρδιζε. Αυτό είναι χρήσιμο κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών αγώνων.
Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι η Αγγλία επί του παρόντος δεν έχει τη συνοχή, το σχήμα ή τις δεξιότητες πασών για να δώσει στους μπαλοφόρες της καλή εμφάνιση χωρίς αμβλύ τραύμα. Ο Caelan Doris είναι ένας εξαιρετικός αθλητής που χτυπά γροθιές μέσω επαφής όταν ο Ιρλανδός έχει μια γρήγορη μπάλα και υπάρχουν πολλοί δρομείς γύρω του. Τώρα θα ήταν πολύ λιγότερο απειλητικός από την πλευρά της Αγγλίας. Οι Dempsey, Rory Darge και Jamie Ritchie υπερασπίστηκαν έξοχα για τη Σκωτία το Σάββατο, υποστηριζόμενοι από τον Mercury Grant Gilchrist. Οι ενέργειές τους γύρω από την περιοχή του τάκλιν διατάραξαν τον ρυθμό του αγώνα φάσης της Αγγλίας. Οι Ellis Genge και Roots ήταν καλά τοποθετημένοι και συνδυάστηκαν για 17 μέτρα από 12 διαδρομές.
Οι προθεσμιακές εταιρείες της Σκωτίας είναι μια ενδιαφέρουσα μελέτη περίπτωσης από αυτή την άποψη. Οι Dempsey και Darge, καθώς και ο Pierre Schoeman και ο γεμάτος καρδιά George Turner, μπορεί να μην καταγράφουν μεγάλη απόσταση – ο Dempsey ήταν ο πιο σημαντικός απέναντι στην Αγγλία με 18 μέτρα από επτά τρεξίματα – και όμως το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να κολλήσουν τη μύτη τους πέρα από το γραμμή κέρδους. Αυτό δίνει στη Σκωτία την ευκαιρία να γλιστρήσει την μπάλα στην αμυντική γραμμή του Φιν Ράσελ. Αυτό είναι να παίξετε με τις δυνάμεις σας ως συλλογικό. Η Αγγλία ξεκάθαρα εξακολουθεί να καταλαβαίνει πού βρίσκονται οι δυνάμεις της.
Ο Earl είναι καταστροφικός όταν του κάνει τρύπες, είτε στο εξωτερικό είτε σε στενούς χώρους όταν οι τάκλερ είναι κλειδωμένοι από συμπαίκτες. Ο δυναμισμός του έξω από το σκραμ του επέτρεψε να πετύχει μια εκπληκτική προσπάθεια κόντρα στην Ουαλία και ενέπνευσε τον Furbank να κάνει τη σπουδαία κίνηση που ολοκλήρωσε αυτό το Σαββατοκύριακο. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι θα μπορούσε ακόμα να παίξει ως νούμερο 8 μετά τις στημένες φάσεις. Αλλά το να του ζητάτε να κάνει πάρα πολλά βαριά πράγματα παρά την πρόσφατη αύξηση βάρους δεν είναι εποικοδομητικό. Ο Ardie Savea, για παράδειγμα, είχε τη Shannon Frizell ως συνεργάτη με τους All Blacks.
Ο Dombrandt και ο Mercer είναι διαισθητικοί δρομείς γραμμής που, όπως ο Earl, θα ευδοκιμούσαν εάν το παιχνίδι φάσης της Αγγλίας ήταν πιο περίπλοκο και διαφορετικό. Ο Barbeary και ο Willis φαίνεται ότι μπορούν να δημιουργήσουν δυναμική αποτινάσσοντας τους αντιπάλους τους. Ο πρώτος έχασε την πρώτη ομάδα της Μπόρθγουικ λόγω τιμωρίας και αναγκάστηκε να αποχωρήσει στο ημίχρονο απέναντι στην Πορτογαλία λόγω αδυναμίας. Ο Γουίλις, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του στους ηλικιωμένους στον πρώτο αγώνα προθέρμανσης της Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο με την Ουαλία, επιστρέφει στη δράση μετά από εγχείρηση στο γόνατο. Όπως θα καταθέσει ο Billy Vunipola, οι βασικοί ομιλητές αντιμετωπίζουν ποινές.
Ο Τζορτζ Μάρτιν απείλησε περισσότερο από τον πάγκο και βελτιώθηκε ως σκόρερ. Επρόκειτο να ξεκινήσει εναντίον τόσο της Ιρλανδίας όσο και της Γαλλίας, με τον Chandler Cunningham-South να έχει επίσης σημαντικό χρόνο παιχνιδιού για να μοιραστεί το φορτίο. Σημαντικό ήταν επίσης το γεγονός ότι ο Tom Pearson επιλέχθηκε ως blindside flanker για την Αγγλία Α και πήδηξε στην αρχική ενδεκάδα. Ο πρώην Ιρλανδός οπισθοδρομέας εντυπωσίασε τον Μπόρθγουικ κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Θα μπορούσε να είναι καλλωπισμένος για να πάρει τη σκυτάλη των Roots κάποια στιγμή. Ο Rus Tuima, ένας άλλος βασικός παίκτης της Αγγλίας, έχει περάσει από το νούμερο 8 στο tighthead lock με τους Exeter Chiefs. Θα είναι συναρπαστικό να παρακολουθείτε την εξέλιξή του καθώς μπορεί να μεταμορφώσει σώματα.
Όποια ισορροπία και αν καταφέρει η Αγγλία και όποια σχέδια κι αν έχει για επιθετικές βελτιώσεις, η παλιομοδίτικη ώθηση θα είναι κρίσιμη.