Σήμερα, μια ακρόαση στο εφετείο θα μπορούσε να καθορίσει το μέλλον της πολιτικής ανυπακοής. Καθώς πολλές υποθέσεις εναντίον ακτιβιστών για το κλίμα καταλήγουν στο δικαστήριο, η υπεράσπιση που αθώωσε πολλούς από τους κατηγορούμενους θα μπορούσε σύντομα να διακοπεί.
Αυτός ο ισχυρισμός, σύμφωνα με τον οποίο οι εταιρείες θα συμφωνούσαν να βλάψουν τις περιουσίες τους κατά τη διάρκεια οικολογικών διαμαρτυριών εάν κατανοούσαν πλήρως τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, υποβλήθηκε στο Εφετείο από τη Γενική Εισαγγελέα Βικτώρια Πρέντη για διευκρίνιση, αφού η υπόθεση μιας γυναίκας αθωώθηκε για τέτοιους λόγους. .
Εάν δεν επιτρέπεται πλέον να χρησιμοποιείται ως μέσο άμυνας στο μέλλον, μπορεί να διακυβευτεί το μέλλον του περιβαλλοντικού ακτιβισμού.
Για εκείνους που κάθονται στην κίνηση για ώρες και δεν μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο ή στην εργασία τους λόγω των διαδηλωτών που κείτονταν στο δρόμο, πτήσεις που χάθηκαν λόγω αποκλεισμού αεροδρομίων, η θέα της στάχτης τους που διακόπηκε από ακτιβιστές που τρέχουν στο γήπεδο ή μια επίσκεψη στη γκαλερί που διακόπηκε. από οικολογικούς πολεμιστές έχει διαταραχθεί, η νομική δράση φαίνεται να είναι ευπρόσδεκτη.
Σήμερα [Feb 21] Η διευκρίνιση θα εξετάσει τι σημαίνει πραγματικά ο νόμος που περιγράφει «καταστροφή ή ζημιά και τις περιστάσεις της». Από περίπου 160 ετυμηγορίες στις οποίες έχουν εμπλακεί περιβαλλοντικοί ακτιβιστές από το 2019, το 75 τοις εκατό κρίθηκαν αθώοι ή σε κενή κριτική επιτροπή, σύμφωνα με την παρατήρηση της ομάδας εκστρατείας Plan B. Σαν να σπάω το τζάμι ενός καυτού αυτοκινήτου με ένα σκύλο μέσα.
Αλλά η ανησυχία για το κλίμα «δεν αποτελεί άδεια για τους κατηγορούμενους να επιδιώξουν την επαγρύπνηση», εξηγεί η Sally Hobson, δικηγόρος υπεράσπισης στη δικηγορική εταιρεία του Λονδίνου The 36 Group. «Ούτε επιτρέπεται στους κατηγορούμενους να επιβάλλουν τις δικές τους απόψεις σε άλλους με το πρόσχημα ότι αυτοί οι άλλοι έχουν συμφωνήσει μαζί τους».
Ο Χόμπσον ενήργησε ως εισαγγελέας τον Νοέμβριο σε μια δίκη εναντίον εννέα ακτιβιστών του Extinction Rebellion που έσπασαν τα παράθυρα στα κεντρικά γραφεία της HSBC στην Ευρώπη, με εκτιμώμενο κόστος 500.000 £. Ενώ οι κατηγορούμενοι αναγνώρισαν ότι προκάλεσαν τη ζημιά, το ευρύτερο ζήτημα -διαμαρτυρόμενοι για τις επενδύσεις της τράπεζας στον άνθρακα- τους δικαιολόγησε, όπως είπαν. Το δικαστήριο αθώωσε και τους εννέα.
«Η υπεράσπιση χρησιμοποιείται για έναν σκοπό που ο νομοθέτης ποτέ δεν σκόπευε ή προέβλεπε», είπε ο Χόμπσον. «Εάν το Εφετείο υιοθετήσει τη στενή ερμηνεία που ζήτησε ο Γενικός Εισαγγελέας, θα πρέπει αναπόφευκτα να υπάρξουν περισσότερες καταδίκες».
Άλλοι φοβούνται ότι η διευκρίνιση, εάν γίνει όπως θέλει ο Πρέντης, θα μπορούσε να συνεχίσει να καταπνίγει τα δικαιώματα διαμαρτυρίας στην Αγγλία. Τα τελευταία δύο χρόνια, η κυβέρνηση ψήφισε δύο νομοσχέδια που περιορίζουν τις αστικές αγωγές (Νόμος για την αστυνομία, το έγκλημα, τις ποινές και τα δικαστήρια το 2022 και τον νόμο περί δημόσιας τάξης το 2023) και δίνουν στην αστυνομία την εξουσία να προβαίνει σε συλλήψεις, εάν οι διαδηλωτές κάνουν πάρα πολλά θόρυβος Β. η ποινή για αδικήματα δημόσιας όχλησης είναι ποινή φυλάκισης μέχρι 10 ετών.
Ο Μισέλ Φορστ, ο ειδικός εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για τους περιβαλλοντολόγους, περιέγραψε τον περασμένο μήνα την αυξανόμενη νομοθεσία κατά των διαδηλώσεων της Αγγλίας ως «δρακόντεια» και «εξαιρετικά ανησυχητική».
Μέχρι στιγμής, περίπου 120 ακτιβιστές για το κλίμα έχουν φυλακιστεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, με ποινές που κυμαίνονται από αθωωτικές έως σκληρές ποινές. Τον Δεκέμβριο, ένας 57χρονος πατέρας και διαδηλωτής του Just Stop Oil καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκιση για συμμετοχή σε μια πορεία για «περίπου 30 λεπτά». Ένας διαδηλωτής που κατέβηκε στη συνοριακή διάβαση του Ντάρτφορντ φυλακίστηκε για τρία χρόνια.
Ενώ πολλοί θέλουν να τερματίσουν τη μαζική αναστάτωση, το να σταματήσει το κοινό να αμφισβητήσει τους κακούς ηθοποιούς θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις στο μέλλον μας, λέει ο Benjamin Franta, ανώτερος ερευνητής και επικεφαλής του Climate Litigation Lab στο Πρόγραμμα Αειφόρου Δικαίου της Οξφόρδης.
«Τα κόμματα εναντίον των οποίων διαμαρτύρονται, είτε πρόκειται για εταιρείες είτε για κυβερνήσεις, γνωρίζουν για την κλιματική αλλαγή εδώ και πολύ καιρό. Και δεν έκαναν τίποτα», λέει. Οι διαδηλωτές «πέρασαν ήδη από τα σωστά κανάλια. Περιμέναμε δεκαετίες για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, και δεν έχει λυθεί [been]. Μπορώ να καταλάβω ότι ο κόσμος θα έβγαινε στους δρόμους τώρα γιατί τι άλλες επιλογές έχει ο κόσμος;».
Μια έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ τον περασμένο μήνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κλιματική αλλαγή θα οδηγήσει σε οικονομικές απώλειες 12,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως μέχρι το 2050 και θα προκαλέσει επιπλέον 14,5 εκατομμύρια θανάτους.
«Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά ενοχλητικό», λέει η Φράντα. «Ποιος ασκεί μεγαλύτερη βία εδώ; Είναι οι διαδηλωτές που σπάνε κάποια τζάμια; Ή μήπως οι υπουργοί κάνουν ολόκληρες χώρες ακατοίκητες;».
Πρόσθεσε ότι οι υλικές ζημιές που προκάλεσαν οι ακτιβιστές ήταν «θεμελιωδώς ασήμαντες» σε σύγκριση.
Ο Φράντα έχει δει από πρώτο χέρι πώς οι διαμαρτυρίες μπορούν να πυροδοτήσουν εκτεταμένες αλλαγές. Ενώ φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, συμμετείχε ενεργά στο κίνημα της αποεπένδυσης ορυκτών καυσίμων (πιέζοντας το πανεπιστήμιο να σταματήσει να επενδύει το ποσό των δισεκατομμυρίων δολαρίων σε εταιρείες πετρελαίου).
Κάποτε συνελήφθη για διαμαρτυρία – και ισχυρίζεται ότι «το δικαίωμα συμμετοχής σε αυτά τα πράγματα είναι ουσιαστικό μέρος μιας δημοκρατίας». Είναι σε θέση να παρέχει αποφασιστικές παρορμήσεις σε θέματα που κυμαίνονται από τα δικαιώματα των γυναικών μέχρι τα πυρηνικά όπλα, τη φυλή και τη σεξουαλικότητα. Και η δημόσια πίεση λειτούργησε επίσης για το θέμα της αποεπένδυσης: Το 2021, το Χάρβαρντ συμφώνησε να σταματήσει τις επενδύσεις στη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, επικαλούμενος την απειλή της κλιματικής αλλαγής.
Αυτό που γίνεται ακόμη πιο ασαφές είναι η σημασία των ανυπάκουων ενεργειών για την υπόθεση για την οποία υποτίθεται ότι αγωνίζονται οι άνθρωποι. «Δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στο σπάσιμο ενός παραθύρου και την κλιματική κρίση», λέει ο Χόμπσον – αντίθετα, η κριτική επιτροπή πρέπει να αποφασίσει εάν η προσοχή της αστυνομίας και των μέσων ενημέρωσης που προκύπτει εξυπηρετεί το σκοπό συνολικά.
Παρόλο που οι ετυμηγορίες ήταν ασυνεπείς, η διατήρηση της εξουσίας των ενόρκων στη δίκη είναι πρωταρχικής σημασίας, λένε οι δικηγόροι (εάν η διευκρίνιση γίνει σήμερα, οι ένορκοι θα ακούσουν περιορισμένα στοιχεία σχετικά με το γιατί προκλήθηκε η βλάβη, περιορίζοντας την ικανότητά τους να αποφασίσουν). Το γεγονός ότι περιπτώσεις όπως αυτή τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε αθωωτικές αποφάσεις «μας λέει κάτι για το τι εκτιμούν και θέλουν οι κανονικοί άνθρωποι στην κοινωνία», λέει ο Franta.
Η γυναίκα στο επίκεντρο της υπόθεσης του γενικού εισαγγελέα, η οποία δεν μπορεί να κατονομαστεί για νομικούς λόγους, μίλησε επίσης αυτή την εβδομάδα για τον πιθανό αντίκτυπο της διευκρίνισης, περιγράφοντάς την ως «μια επίθεση στο δικαίωμα των ενόρκων να αθωώνουν κάποιον που εξέτασε τα αποδεικτικά στοιχεία.” “…Νιώθω ότι ο Γενικός Εισαγγελέας προσπαθεί να αμφισβητήσει την απόφαση του ενόρκου εκ των υστέρων.”
Μερικοί είναι επίσης δύσπιστοι σχετικά με το χρονοδιάγραμμα αυτής της πρόκλησης. «Ελλείψει ρεαλιστικής προοπτικής επιτυχίας, μοιάζει περισσότερο με μια μεγάλη είσοδο σε ένα εκλογικό έτος παρά με αξιόλογο αίτημα για «διευκρίνιση»», λέει ο Joseph Kotrie-Monson, διευθυντής της Mary Monson Solicitors.
Επιπλέον, ο Hobson προσθέτει, ακόμα κι αν εισήχθη η πιο περιοριστική ερμηνεία, «Είναι απίθανο οι πιο αφοσιωμένοι διαδηλωτές να αλλάξουν τις δραστηριότητές τους». Πολλοί είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν την ελευθερία τους για αυτό που πιστεύουν ότι είναι το μεγαλύτερο καλό» και συγκρίνει τον εαυτό του με «τις σουφραζέτες και άλλους διαδηλωτές που καταφεύγουν σε υλικές ζημιές για να πετύχουν τον τελικό τους στόχο».
Προσθέτει ότι οι διαμαρτυρίες, καθώς και οι δίκες, μπορούν να είναι ένα χρήσιμο εργαλείο που κάνει το μαρτύριο πιο εύκολο για πολλούς, καθώς οι δίκες παρέχουν περισσότερες ευκαιρίες για να εκφράσουν δημόσια τις ανησυχίες τους.
Αλλά ανεξάρτητα από το πόσο λογική φαίνεται τώρα αυτή η καταστροφή στους ακτιβιστές, ο Χόμπσον λέει ότι θα μπορούσε να είναι βραχύβια.
«Θα ήθελα να κοιτάξω πίσω σε 100 χρόνια για να δω πού βρισκόμαστε για την κλιματική αλλαγή και αν, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι από τους διαδηλωτές, είναι δικαιολογημένες».