Ο Άντι Γούντμαν προετοιμάζεται στο σπίτι του για τον τελικό των πλέι οφ της Εθνικής Λιγκ της Κυριακής στο Γουέμπλεϊ. Και όταν το αφεντικό της Μπρόμλεϊ ρωτιέται πόσο νευρικός είναι ενόψει του μεγαλύτερου αγώνα της προπονητικής του καριέρας, βρυχάται από τα γέλια.
«Όταν έχεις μια οικογένεια σαν τη δική μου όπου όλα είναι χάος – η κόρη μου θα κάνει σύντομα μωρό – τότε το παιχνίδι την Κυριακή κυκλοφορεί. Θα σας πω κάτι, είναι μια απόδραση για μένα από τον τρελό κόσμο του σπιτιού του Woodman».
Ο Woodman, ένας μάνατζερ του οποίου η υπερμεγέθης παρουσία στο πλάι αποπνέει πληθωρικότητα, μπορεί σκόπιμα να υποβαθμίζει τη σημασία αυτού του παιχνιδιού. Για την Bromley, όπως και για τους αντιπάλους τους Solihull Moors, αυτό είναι ένα αποκορύφωμα της ιστορίας. Σε αντίθεση με τους περσινούς φιναλίστ των πλέι οφ Τσέστερφιλντ και Νοτς Κάουντι, καμία από τις δύο ομάδες δεν έχει γενεαλογικό πρωτάθλημα. Το έπαθλο που διακυβεύεται είναι εντελώς μεταμορφωτικό.
«Ω, είναι η γη της επαγγελίας, το ιερό δισκοπότηρο», λέει ο Woodman. «Αυτός ο σύλλογος υπάρχει εδώ και 132 χρόνια και αυτό είναι το υψηλότερο που υπήρξε ποτέ. Το Solihull θα έχει τα ίδια συναισθήματα. Φυσικά θα υπάρχει νευρικότητα παντού, οι οπαδοί θα είναι νευρικοί, το σανίδι θα είναι νευρικό. Αλλά δεν το αποφύγαμε. Από τον περασμένο Ιούλιο είχαμε μόνο έναν στόχο: να μπούμε στο EFL».
Η Πρέμιερ Λιγκ ανταλλάχθηκε με την Εθνική
Η Κυριακή αντιπροσωπεύει επίσης το αποκορύφωμα της προπονητικής καριέρας του Woodman, το αποκορύφωμα ενός εντυπωσιακά διαφορετικού προπονητικού και αγωνιστικού υποβάθρου. Ξεκίνησε ως τερματοφύλακας στην ακαδημία της Κρίσταλ Πάλας. Και παρόλο που δεν έπαιξε ποτέ για την πρώτη ομάδα στο Selhurst Park, έκανε πολλές χρήσιμες επαφές εκεί.
Τουλάχιστον όταν, αφού έπαιξε για έντεκα διαφορετικούς συλλόγους πρωταθλημάτων και μη, συμπεριλαμβανομένων της Οξφόρδης Γιουνάιτεντ και της Νορθάμπτον, δέχθηκε μια κλήση από τον παλιό του σύντροφο στην Πάλας, Άλαν Πάρντιου, ρωτώντας αν θα ήθελε να γίνει προπονητής τερματοφυλάκων στη Γουέστ για να γίνει Χαμ. Αυτός έχει. Και οι δυο τους τα πήγαν τόσο καλά που ακολούθησε τον Pardew στο Charlton, στο Newcastle και πίσω στο Palace. Όταν ο Pardew έφυγε από το Selhurst, ο Woodman πήρε δουλειά στην Arsenal. Στη συνέχεια, το 2017, του ζητήθηκε να γίνει προπονητής στο Whitehawk, την ομάδα Isthmian League στο Μπράιτον.
«Ο κόσμος πίστευε ότι ήμουν τρελός όταν έφυγα από την Άρσεναλ και μετακόμισα σε μη πρωταθλήματα», λέει. «Αλλά ήθελα να το κάνω και νόμιζα ότι είχα τα απαραίτητα προσόντα. Και αρκετά αστείο, η εμπειρία μου το έκανε να λειτουργήσει. Μιλάς με κάποιον που έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στα χαμηλότερα επίπεδα και μετά έκανε προπονητή στο υψηλότερο επίπεδο. Υπάρχει ένα ωραίο μείγμα μέσα μου. Ένιωθα ότι μπορούσα να τα πάω καλά οπουδήποτε και με οποιονδήποτε».
Και όταν χρειαζόταν συμβουλές διαχείρισης, ήξερε πού να απευθυνθεί. Ο μεγαλύτερος φίλος του, νονός του γιου του Φρέντι, του Πρέστον και πρώην τερματοφύλακα της Νιούκαστλ, είναι ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ. Γνωρίστηκαν όταν ήταν και οι δύο juniors στο Palace και μιλούσαν με τους κουμπάρους του Woodman στο γάμο του Southgate σχεδόν κάθε μέρα από τότε.
Το 2004 έγραψε ένα υπέροχα εγκάρδιο βιβλίο για τη σχέση τους, το οποίο κέρδισε την κατηγορία της αυτοβιογραφίας στα British Sports Books Awards. Με τίτλο «Woody and Nord: A Football Friendship», έδειξε πώς παρέμειναν οι καλύτεροι φίλοι ακόμα και όταν ο ένας έπαιζε για την Αγγλία και ο άλλος για τη Thurrock. Ο Nord, παρεμπιπτόντως, ήταν το παρατσούκλι που έδωσε ο Wally Downes για πρώτη φορά στον Southgate στο Palace λόγω της προφανούς ομοιότητάς του με τον Dennis Nordern (ένα για τους εφήβους εκεί).
Η επιρροή του Σάουθγκεϊτ στον Γούντμαν
«Είμαστε καλύτεροι φίλοι, μιλάμε για τα πάντα, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο», λέει ο Woodman. «Αλλά σίγουρα, μιλάμε για ποδόσφαιρο, όπως κάνουν όλοι οι καλύτεροι φίλοι. Γελάμε γιατί έχουμε παρόμοια γκρίνια που προέρχονται από εντελώς διαφορετικά άκρα του φάσματος. Είναι καλό να συνομιλείς με κάποιον που ξέρει πώς είναι. Το θέμα με το να είσαι διευθυντής είναι ότι όλοι πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν καλύτερα από εσένα. Ο Γκάρεθ μου λέει ότι ο ταχυδρόμος του πιστεύει ότι θα μπορούσε να κάνει την Αγγλία».
Θα είναι λοιπόν εκεί ο Σάουθγκεϊτ την Κυριακή για να δει πώς θα τα πάει ο καλύτερος σύντροφός του;
«Θα πίστευα ότι θα είχε χορτάσει το Wembley», γελάει ο Woodman. «Αν ήμουν ο Γκάρεθ, θα έβλεπα μπροστά στην τηλεόραση με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Χαλαρώστε. Εξάλλου, έχει ακόμα μερικά πολύ σημαντικά παιχνίδια μπροστά του».
Ο Γούντμαν υποβαθμίζει την επιρροή που είχε ο προπονητής της Αγγλίας στην καριέρα του, αλλά παραδέχεται ότι υπάρχει μια πτυχή της προσέγγισης του Σάουθγκεϊτ που είναι ευτυχής να αγκαλιάσει.
«Ξέρουμε και οι δύο πώς να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους», λέει. «Παίξαμε και οι δύο υπό τους προπονητές που πιστεύαμε: Δεν λειτουργεί έτσι. Έχουμε μιλήσει για αυτό και συμφωνούμε ότι ο καλύτερος τρόπος για να βγάλετε το καλύτερο από τους ανθρώπους είναι να τους συμπεριφέρεστε με σεβασμό. Ανεξάρτητα από το αν είναι τα ιδιαίτερα ταλαντούχα άτομα με τα οποία έχει να κάνει ή τα λιγότερο προικισμένα, πρέπει να τα κάνετε να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους. Αυτό λέγεται διαχείριση».
«Φτιάχνεις μια ομάδα όχι για να παίζεις ποδόσφαιρο, αλλά για να κερδίζεις».
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον Woodman. Η Μπρόμλεϊ έχει μπάτζετ το μισό από ό,τι κάποιων στο National League. Και παρόλο που μπορεί να χρησιμοποιήσει τις παλιές του επαφές για να υπογράψει παίκτες (ο κεντρικός του μέσος είναι ο Μίτσελ Μπέργκαμπ, ο γιος του Ντένις, τον οποίο γνώριζε από την ακαδημία της Άρσεναλ), δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα να ξοδέψει χρήματα για να χρησιμοποιήσει ελκυστικά .
«Καμία ασέβεια προς τον ιδιοκτήτη μας, ο οποίος είναι απολύτως υπέροχος, αλλά ο προϋπολογισμός μας είναι ο 16ος ή ο 17ος υψηλότερος στο πρωτάθλημα. Δεν έχουμε 9.000 θεατές», λέει. «Ο προϋπολογισμός καθορίζει τι είδους ποδόσφαιρο παίζουμε. Πρέπει να υπογράψεις πεινασμένους παίκτες και να φτιάξεις μια ομάδα που δεν παίζει ποδόσφαιρο με σχολικά βιβλία, αλλά κερδίζει».
Έχει κερδίσει συχνά από τότε που μετακόμισε στη Μπρόμλεϊ το 2021. Τους οδήγησε στους προημιτελικούς και στους ημιτελικούς των πλέι οφ της Εθνικής Λιγκ κάθε χρόνο από την άφιξή του και οδήγησε την ομάδα του στη νίκη στο FA Trophy το 2019 και το 2022. Ήταν ένας θρίαμβος που έγινε αντιληπτός. Ο Gillingham του πρόσφερε τη θέση του προπονητή εκείνη τη σεζόν, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
«Ήταν πολύ κολακευτικό, αλλά ένιωσα εκείνη τη στιγμή ότι δεν ήταν σωστό», λέει. «Επίσης, ξέρω ότι δεν είναι πολύ μοδάτη λέξη στο ποδόσφαιρο, αλλά είχα μια αίσθηση πίστης στον πρόεδρο, τους οπαδούς και τα αγόρια της Μπρόμλι που μου έδωσαν την ευκαιρία. Τώρα είμαι σε μια θέση όπου θα μπορούσα να είμαι προπονητής πρωταθλήματος. Με τον Μπρόμλεϊ».
Και αν κερδίσει τη Solihull την Κυριακή, η πρώτη κλήση που θα θέλει να λάβει θα είναι πιθανώς από τον παλαιότερο φίλο του Southgate.
“Πλάκα μου κάνεις; Ελπίζω να προέρχεται από τη Μάντσεστερ Σίτι και όχι από τον Γκάρεθ.”