Ακόμη και μια Κυριακή στη μέση της κίνησης του Σαββατοκύριακου, η διαδρομή από το Ορλάντο στο Ταλαχάσι μοιάζει με οδύσσεια. Είναι μόνο ένα θέμα 250 μιλίων, αλλά το Interstate 10 φαίνεται να εκτείνεται για πάντα – σε σημείο που αναρωτιέμαι για λίγο αν έχασα τη σειρά μου, πέρασα πολύ πέρα από το Florida Panhandle και συμπλήρωσα τα μισά από τα 2.460 μίλια του αυτοκινητόδρομου – ένα μίλι πεζοπορία στη Σάντα Μόνικα και την ακτή της Καλιφόρνια. Καθώς γλιστράω στην πόλη, ο ήλιος δύει και νιώθω ότι έχουν περάσει μέρες, όχι ώρες, από τότε που άφησα πίσω τον Μίκυ Μάους.
Δεν είναι απολύτως δίκαιο να πούμε ότι η πρωτεύουσα της Φλόριντα βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Είναι 25 μίλια νότια του Άμστερνταμ – ένα χωριουδάκι ακριβώς πάνω από τα «σύνορα» στη γειτονική Γεωργία. Βρίσκεται 20 μίλια βόρεια του Κόλπου του Μεξικού στον κόλπο Apalachee. 50 μίλια από την πυκνή δεντροστοιχία του Εθνικού Δρυμού Apalachicola. 105 μίλια από τα παραλιακά θέρετρα του Panama City Beach.
Αλλά είναι δίκαιο να πούμε ότι δεν είναι πολύ μεγάλο. Είναι μόνο η όγδοη μεγαλύτερη πόλη στην τρίτη μεγαλύτερη πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών και αριθμεί μόλις 202.000 κατοίκους από τον συνολικό πληθυσμό της πολιτείας των 23 εκατομμυρίων – 70.000 από τους οποίους είναι φοιτητές πανεπιστημίου. Η Φλόριντα χειρίζεται το μέγεθός της με επιείκεια – τα ξενοδοχεία του Fort Lauderdale, τα τρενάκια του Ορλάντο, τα αρχοντικά και οι τραπεζικοί λογαριασμοί του West Palm Beach. Αλλά το Tallahassee, το διοικητικό του κέντρο, είναι μικρό.
Και αν δεν είναι στη μέση του πουθενά, είναι σίγουρα στη μέση της δράσης. Συγκεκριμένα, πρόκειται για το ταξίδι μεταξύ των αδελφών πόλεων Pensacola (197 μίλια δυτικά, προς την πολιτειακή γραμμή της Αλαμπάμα) και St. Augustine (202 μίλια ανατολικά, στην ακτή του Ατλαντικού) στη Φλόριντα. Αυτή η ίση απόσταση είναι μέρος της ιστορίας του Tallahassee και ο κύριος λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε – στη σύγχρονη μορφή του – ακριβώς πριν από δύο αιώνες.
Είναι μια ιστορία που συνδέεται με την ιστορία της Φλόριντα. Το σημερινό “Sunshine State” έγινε μέρος των αναδυόμενων ΗΠΑ στις 30 Μαρτίου 1822 – αρχικά ως “Florida Territory” – αφού καταλήφθηκε τρία χρόνια νωρίτερα (μέσω της Συνθήκης Adams-Onis) από μια Ισπανία που μπόρεσε να το κάνει. που είχαν παραδοθεί στην Αμερική δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά τη συντήρηση.
Τότε, η περιοχή ήταν πολύ διαφορετική από τον προορισμό που τώρα υποδέχεται περίπου 1,5 εκατομμύριο Βρετανούς παραθεριστές κάθε χρόνο. Η «ζωή της πόλης», όπως ήταν, περιοριζόταν σε μεγάλο βαθμό στους δύο πρώτους οικισμούς που ίδρυσαν Ισπανοί κατακτητές – η Pensacola το 1559 (και πάλι μετά από καταστροφικές καταστροφές από τυφώνα το 1698). Ο Άγιος Αυγουστίνος το 1565.
Και οι δύο πόλεις ήθελαν να παίξουν βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της νέας Φλόριντα. Κανείς δεν ήθελε να παραχωρήσει έδαφος ή πρωτοβουλία στον άλλο. Η πρώτη συνεδρίαση του Νομοθετικού Συμβουλίου της Επικράτειας της Φλόριντα διεξήχθη στην Pensacola στις 22 Ιουλίου 1822—πολλή ταλαιπωρία για τους εκπροσώπους του Αγίου Αυγουστίνου, οι οποίοι αναγκάστηκαν να πλεύσουν σε ολόκληρη τη χερσόνησο της Φλόριντα, ένα ταξίδι που διήρκεσε 59 ημέρες, για να παρευρεθείτε. Η δεύτερη σύνοδος – που έλαβε χώρα στον Άγιο Αυγουστίνο – απαιτούσε μια εξίσου επικίνδυνη αποστολή από τους Πενσακολάνους.
Αυτό προφανώς δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Συζητήθηκαν εναλλακτικές λύσεις. Και επετεύχθη συμφωνία. Η Anhaica, η πρωτεύουσα των Apalachee της Φλόριντα, ήταν στα μισά του δρόμου μεταξύ των δύο και ήταν ένας ιδανικός συμβιβασμός. Τουλάχιστον θα είχε γίνει αν δεν είχε ισοπεδωθεί το 1818 από τον Andrew Jackson, αργότερα τον έβδομο πρόεδρο των ΗΠΑ, μια από τις πολλές βάναυσες επιθέσεις που διαπράχθηκαν κατά του ιθαγενούς πληθυσμού της περιοχής τον 19ο αιώνα. Με μια ορισμένη σκοτεινή ειρωνεία, η πρωτεύουσα που υψώθηκε ανάμεσα στα σχεδόν καπνιστά ερείπια έφερε ένα τοπικό όνομα: «Tallahassee» είναι μια λέξη του Μοσχόγκου που μεταφράζεται χαλαρά σε «παλιά χωράφια». Στις 4 Μαρτίου 1824, ο εδαφικός κυβερνήτης William Duval ανακήρυξε την πόλη τη νέα πρωτεύουσα της Φλόριντα. Η τρίτη συνεδρίαση του Νομοθετικού Συμβουλίου πραγματοποιήθηκε σε ένα απλό ξύλινο θάλαμο.
Αν ρίξετε μια ματιά στον χάρτη της πολιτείας, μπορείτε να θέσετε στον εαυτό σας μια εύλογη ερώτηση: γιατί η πρωτεύουσα βρίσκεται σκόπιμα τόσο βόρεια; Η απάντηση είναι ότι η Φλόριντα το 1824 σήμαινε τη Βόρεια Φλόριντα όσον αφορά τις κύριες πληθυσμιακές ομάδες. Το Ορλάντο δεν θα υπήρχε μέχρι το 1843 (και μόνο τότε ως το χωριό Jernigan), τα πρώτα ίχνη του Μαϊάμι δεν θα έφταναν μέχρι το 1858 – και η ανάπτυξη δεν θα απογειωνόταν πραγματικά έως ότου ο Henry Flagler ολοκλήρωσε τον σιδηρόδρομο κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού το 1912 Η χερσόνησος ήταν σε μεγάλο βαθμό βαλτώδης, αραιοκατοικημένη και εξαιρετικά επικίνδυνη για τους αποίκους του «Νέου Κόσμου». Ο Τρίτος Πόλεμος των Σεμινολών του 1855–58 έλαβε χώρα μέσα και γύρω από τα Έβεργκεϊντς, καθώς οι ιθαγενείς Φλόριδας που δεν είχαν εκτοπιστεί από τον Τζάκσον ή δεν είχαν εκτοπιστεί βίαια στην Οκλαχόμα πολέμησαν σκληρά για να προστατεύσουν ό,τι είχε απομείνει από τα προγονικά εδάφη τους.
Ο Ταλαχάσι δεν άνθισε αμέσως. Όταν το επισκέφτηκε ο Αμερικανός συγγραφέας Ραλφ Γουόλντο Έμερσον το 1827, τρομοκρατήθηκε και το περιέγραψε ως «ένα γκροτέσκο μέρος κερδοσκόπων και απελπισμένων της γης». Αλλά όταν επιτεύχθηκε η πλήρης πολιτεία των ΗΠΑ τον Μάρτιο του 1845 – η Φλόριντα εντάχθηκε στη λέσχη ως το 27ο μέλος της – εμφανίστηκε επίσης ένα κτίριο της πρωτεύουσας αντάξιο του ρόλου.
Εξακολουθεί να είναι – αν και δυσκολεύομαι να το αναγνωρίσω στην αρχή καθώς περπατώ ανατολικά μέσα στην πόλη, επειδή φαίνεται τόσο μικροσκοπικό σε σύγκριση με τον διάδοχό του. Αυτό που είναι ασυνήθιστο είναι ότι η Φλόριντα έχει δύο πρωτεύουσες που είναι το ένα δίπλα στο άλλο. Η σύγχρονη έκδοση – ένας πύργος 25 ορόφων, 105 μέτρων χωρίς εμφανή ομορφιά, που άνοιξε το 1977 – εμποδίζει τη θέα του ιστορικού προκατόχου του από ορισμένες γωνίες. Θα το είχε μπλοκάρει τελείως αν υπήρχε μια νότα νοσταλγικής μαλθακότητας, σπάνια σε μια χώρα που ήταν πάντα πρόθυμη να γκρεμίσει το παλιό και να χτίσει κάτι νέο, και όχι να αποτρέψει τις μπουλντόζες.
Η απόφαση να πραγματοποιηθεί ένα ανοιχτό σπίτι στις 30 Μαρτίου 1978, όπου οι κάτοικοι της Φλόριντας μπορούσαν να κάνουν μια βόλτα στην αρχική τους πρωτεύουσα, προσέλκυσε 2.000 επισκέπτες και πολυάριθμες επιστολές που ζητούσαν τη διατήρησή του. Τρεις μήνες αργότερα, ο τότε κυβερνήτης της Φλόριντα Reubin Askew, ο οποίος ήταν υπέρ της κατεδάφισης, υπέγραψε νομικές προστασίες που καθιέρωσαν τη δομή ως μουσείο.
Οι μεταγενέστεροι έχουν αποδείξει ότι αυτό είναι το σωστό. Ένα κομψό κομμάτι αρχιτεκτονικής στη νεοκλασική παράδοση των αμερικανικών πρωτευουσών, το Old State House κουβαλά την κληρονομιά του με χάρη. Στο λόμπι, μια ασπρόμαυρη φωτογραφία απαθανατίζει τις πρώτες στιγμές του 1845, με έναν φράχτη μπροστά – όχι για να κρατήσει έξω τον κόσμο, αλλά για να κρατήσει έξω τα ζώα που ήθελαν να βοσκήσουν στο γκαζόν. Επάνω, το εσωτερικό του θόλου είναι μια βουτιά χρώματος χάρη σε 12 βιτρό πάνελ που, ενώ είναι αντίγραφα των προγόνων τους του 1902, είναι πειστικά σε στυλ αρ νουβό.
Μεγάλο μέρος του κτιρίου είναι παγωμένο, όπως ήταν εκείνη τη χρονιά. Τα επίμαχα 122 χρόνια εξαφανίζονται καθώς τα διασχίζω. Στο πρώην Ανώτατο Δικαστήριο, όπου οι έδρες για έξι δικαστές περιμένουν άδειες, πρακτικά μπορείς να ακούσεις το σκληρό χειροκρότημα ενός σφυριού. Μπορώ σχεδόν να ακούσω την ένταση της επίμονης συζήτησης στην αίθουσα της Γερουσίας και στην πρώην Βουλή των Αντιπροσώπων. Το γραφείο του κυβερνήτη, εν τω μεταξύ, τιμά τη μνήμη του 18ου κατεστημένου του, Γουίλιαμ Τζένινγκς, ο οποίος κάθισε στο γραφείο που εκτίθεται εδώ μεταξύ 1901 και 1903. Η θητεία του θα ήταν μικρότερη αν ο γραμματέας του δεν είχε αποτρέψει μια απόπειρα δολοφονίας ενώ πολεμούσε την κυβέρνηση στις 17 Δεκεμβρίου 1902, ρίχνοντας στο έδαφος τον ένοπλο που εισέβαλε στο δωμάτιο μια εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα.
Το μουσείο δεν πτοείται από δύσκολα γεγονότα. Ένα άλλο δωμάτιο δείχνει τον γυμνό ρατσισμό της διαχωρισμένης Αμερικής ως τεχνούργημα – μια πόρτα μπάνιου (από το 1949) με την επιγραφή “White Ladies”. Πολιτικές εντάσεις φαίνονται επίσης σε μια από τις κάλπες από την επανάληψη της καταμέτρησης της Φλόριντα που έκρινε τις απίστευτες προεδρικές εκλογές μεταξύ του Τζορτζ Μπους και του Αλ Γκορ το 2000. Το κτίριο παραδέχεται επίσης εύκολα ότι η τοποθεσία του, μια ρεαλιστική επιλογή το 1824, έγινε όλο και πιο αμφιλεγόμενη τα επόμενα 200 χρόνια. “[It is] «Αποφασίσαμε ότι το Ocala Women’s Club υποστηρίζει σθεναρά τη μετεγκατάσταση της πρωτεύουσας της Φλόριντα σε μια πιο κεντρική τοποθεσία στην πολιτεία», αναφέρει μια επιστολή διαμαρτυρίας με ημερομηνία 30 Απριλίου 1921 (Η Ocala, 80 μίλια βορειοδυτικά του Ορλάντο, είναι βολικά μια τέτοια κεντρική τοποθεσία ). Ο Tallahassee απέρριψε αυτή την ιδέα «πιο πρόσφατα», το 1967, όταν ο γερουσιαστής Lee Weissenborn ηγήθηκε των εκκλήσεων για μετεγκατάσταση πριν από την κατασκευή της νέας πρωτεύουσας. Αυτό το πλοίο έχει σίγουρα αποπλεύσει – αν και το Tallahassee παραμένει μια μικρή πόλη με μεγάλο σκοπό.
Στο Madison Social, ένα φιλόξενο μπαρ-εστιατόριο με θέα στους αγωνιστικούς χώρους της πανεπιστημιούπολης της Πολιτείας της Φλόριντα, επικρατεί μια ήπια φασαρία. Η Proof Brewing Company, που ειδικεύεται στη βιοτεχνική μπύρα, έχει μια ξεχωριστή τοπική ατμόσφαιρα – τόσο πολύ που η χαρακτηριστική της μπύρα, EightFive-O, είναι εμπνευσμένη από τον τηλεφωνικό κωδικό της πόλης. Και στο κρατικό πάρκο Alfred B. Maclay Gardens στο βόρειο άκρο της πόλης υπάρχει μια πράσινη ηρεμία, μακριά από την κανονική ζωή στην πόλη. Ζευγάρια κάνουν βόλτες κάτω από κυπαρίσσια σε ένα δωμάτιο που σχεδιάστηκε το 1923 ως ονειρεμένο οίκο ευγηρίας από τον ομώνυμο χρηματοδότη της Νέας Υόρκης. Ίσως και εδώ, να μην βρίσκεστε στη μέση του πουθενά – αλλά μέσα στο τραγούδι των πουλιών, συνειδητοποιείτε σιγά σιγά ότι δεν μπορείτε να είστε μακριά.
Είδη πρώτης ανάγκης
Το Tallahassee έχει το δικό του αεροδρόμιο. Δεν μπορείτε να πετάξετε απευθείας από το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά υπάρχουν βολικές συνδέσεις με το Μαϊάμι και το Φορτ Λόντερντεϊλ – καθώς και την Ατλάντα στη Τζόρτζια.
Hotel Indigo (826 West Gaines Street; 001 850 210 0008; ihg.com). Διπλό από 167 £.
Η είσοδος στο Μουσείο Ιστορικού Καπιτωλίου της Φλόριντα είναι δωρεάν (flhistoriccapitol.gov).
Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε το visittallahassee.com. Tallahasseeleoncounty200.com; visitflorida.com; visittheusa.co.uk
Πήγαινε με τους ειδικούς
Ρεαλιστικά, το Tallahassee είναι πιθανώς μέρος ενός μεγαλύτερου οδικού ταξιδιού για Βρετανούς τουρίστες. Είναι ένα διήμερο μέρος του δρομολογίου 14 ημερών Discover the Real Florida που πωλείται από το Bon Voyage (0800 316 3012; bon-voyage.co.uk) – από 2.125 £ ανά άτομο, συμπεριλαμβανομένων των πτήσεων.