«Σήμερα διάβασα για τον Χορστ Μπλάνκενμπουργκ, ο οποίος κέρδισε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο τρεις φορές με τον Άγιαξ, αλλά δεν έπαιξε ποτέ για τη χώρα του, την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Έχει κερδίσει κανένας άλλος παίκτης χωρίς συμμετοχή τόσα (ή περισσότερα) μετάλλια Ευρωπαϊκού Κυπέλλου/Champions League;» ρωτάει ο Ρόμπι Πάτερσον.
Ο Χορστ Μπλάνκενμπουργκ είχε την ατυχία να παίξει σε μια θέση τόσο συγκεκριμένη όσο ο σάρωθρος σε μια εποχή που ο Φραντς Μπεκενμπάουερ ήταν το αφεντικό του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Γνωρίζουμε μόνο μία ομάδα που έχει παίξει με δύο σάρωθρα και αυτή ήταν η Κρίσταλ Πάλας του Στιβ Κόπελ εκτός έδρας στη Νότιγχαμ Φόρεστ τη σεζόν 1990/91. Ο Blankenburg έπαιξε με τον Beckenbauer μόνο μία φορά: στον αγώνα Common Market του 1973, έναν εορτασμό για την είσοδο της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.
Σχετίζεται με: Charlton vs Netzer: Όταν τα αστέρια διαγωνίστηκαν για να γιορτάσουν την είσοδο της Βρετανίας στην Ευρώπη
Όποια ευκαιρία και αν είχε η Blankenburg να παίξει με τον Beckenbauer σε διεθνές επίπεδο εξαφανίστηκε λίγους μήνες αργότερα όταν ο δυτικογερμανός προπονητής Helmut Schön έκανε κάποια αρνητικά σχόλια για το Blankenburg. Εκείνος απάντησε λέγοντας -και με έμφαση- «Η όμορφη μπορεί να μου γλύφει τον κώλο!
Ο Άγιαξ κέρδισε τρία ευρωπαϊκά κύπελλα στη σειρά από το 1971 έως το 1973 και ο Μπλάνκενμπουργκ ήταν ο μόνος παίκτης που δεν έπαιξε διεθνή αγώνα. Ο τερματοφύλακας Heinz Stuy ήταν το άλλο.
Οι Blankenburg και Stuy έπαιξαν και στους τρεις τελικούς, καθιστώντας τους μια ελίτ λέσχη μέσα στην ελίτ. Για αυτήν την ερώτηση, συμπεριλάβαμε όσους συμμετείχαν σε τρεις επιτυχημένες καμπάνιες αλλά δεν εμφανίστηκαν απαραίτητα στους τελικούς.
Όλες εκτός από μία απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα προέρχονται από την εποχή πριν από το Τσάμπιονς Λιγκ, όταν υπήρχαν λιγότεροι διεθνείς αγώνες και οι ομάδες είχαν περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν πολλά ευρωπαϊκά κύπελλα – συχνά σε διαδοχικές σεζόν. Αυτό ακριβώς έκαναν ο Ángel Atienza και ο José Becerril στη Ρεάλ Μαδρίτης μεταξύ 1956 και 1958 (ο Becerril δεν έπαιξε σε κανέναν τελικό, αν και εμφανίστηκε στο δρόμο). Μπερντ Ντίρνμπεργκερ Και Ράινερ Ζόμπελ στην FC Bayern Munich όταν κέρδισε τρεις συνεχόμενες φορές στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Οι τρεις πρώτες νίκες της Λίβερπουλ στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο μοιράστηκαν σε πέντε χρόνια, αλλά οι δύο παρέμειναν χωρίς διεθνείς συμμετοχές υπόθεση Jimmy Και Ντέιβιντ Φέρκλοφ έπαιζε ρόλο κάθε φορά.
Ο μόνος παίκτης χωρίς συμμετοχή που έχει κατακτήσει τρία ευρωπαϊκά κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου τουλάχιστον ενός στην εποχή του Champions League, είναι ο αμυντικός της Μίλαν. Φίλιππο Γκάλλι. Η ύπαρξη των Φράνκο Μπαρέσι, Αλεσάντρο Κοστακούρτα και Πάολο Μαλντίνι δυσκόλεψε την απόκτηση αγώνα για τον σύλλογο, πόσο μάλλον για τη χώρα, αλλά ο Γκάλι έγινε ένας εξαιρετικά αξιόπιστος αναπληρωματικός.
Μπήκε ως αλλαγή στους τελικούς του 1989 και του 1990 και ξεκίνησε τον τελικό του 1994 κόντρα στην Μπαρτσελόνα, όταν έλειπαν οι Μπαρέσι και Κοστακούρτα. Μεγάλο μέρος της Ευρώπης -και όλη ο Γιόχαν Κρόιφ- περίμενε ότι ο Romário και ο Hristo Stoichkov θα λεηλατούσαν την αποδυναμωμένη άμυνα της Μίλαν. Ανακριβής!
Ακολουθεί η πλήρης λίστα των παικτών χωρίς συμμετοχή με τρία μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Αυτοί με κεφαλαία γράμματα εμφανίστηκαν και στους τρεις τελικούς.
-
Άγγελος Ατιέντζα Ρεάλ Μαδρίτης (1956–58)
-
Χοσέ Μπεσερίλ Ρεάλ Μαδρίτης (1956–58)
-
ΧΟΡΣΤ ΜΠΛΑΝΚΕΝΜΠΟΥΡΓΚ Άγιαξ (1971–73)
-
HEINZ STUY Άγιαξ (1971–73)
-
BERND DÜRNBERGER Μπάγερν Μονάχου (1974–76)
-
Ράινερ Ζόμπελ Μπάγερν Μονάχου (1974–76)
-
ΥΠΟΘΕΣΗ JIMMY Λίβερπουλ (1977, 1978, 1981)
-
Ντέιβιντ Φέρκλοφ Λίβερπουλ (1977, 1978, 1981)
-
ΦΙΛΙΠΠΟ ΓΑΛΛΗ Μιλάνο (1989, 1990, 1994)
Σας ευχαριστώ όλους και πολλοί από εσάς γράφατε με απαντήσεις σε αυτήν την ερώτηση. Και πριν ρωτήσετε, εμείς νομίζω Κανένας παίκτης χωρίς συμμετοχή δεν έχει κερδίσει περισσότερους από έναν τίτλους στην εποχή του Champions League. Ο τερματοφύλακας της Μίλαν Σεμπαστιάνο Ρόσι έλαβε μέρος σε τρεις διαδοχικούς τελικούς από το 1993 έως το 1995, κερδίζοντας μόνο έναν το 1994.
Για σύλλογο και χώρα
«Ο διεθνής της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Ντιόν Περέιρα, δόθηκε δανεικός στην Ντάγκενχαμ & Ρέντμπριτζ από τη Λούτον». αρχίζει ο Paul Quinn. «Υπάρχουν άλλοι παίκτες που έχουν παίξει για έναν σύλλογο και μια χώρα με το «και» στο όνομά τους ταυτόχρονα;».
Ο Thomas Biltcliffe έκανε τη σκληρή δουλειά σε αυτό το ερώτημα. «Υπάρχουν μερικά παραδείγματα που μπόρεσα να βρω», γράφει. “Μάιλς Γουέστον έκανε επτά εμφανίσεις για την Αντίγκουα και την Μπαρμπούντα κατά τη διάρκεια του χρόνου του στο Dagenham & Redbridge. Κρις Μπίρτσαλ, ο πρώην μέσος της Μπράιτον & Χόουβ Άλμπιον, έπαιξε επίσης για το Τρινιντάντ & Τομπάγκο στη νότια ακτή. Η πιο αριστερή απάντηση που μπορούσα να βρω ήταν ανήσυχη Ραχίμ Χάνλεϊ, που εκπροσωπεί το Saint Kitts and Nevis σε διεθνές επίπεδο. Τον Αύγουστο του 2023 έπαιξε για τους West Didsbury & Chorlton στην Premier Division των North West Counties (κατάταξη στην 9η θέση). Τελικά Σεγιάντ Σαλίχοβιτς εκπροσώπησε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη στην TSG Hoffenheim. Είναι κουραστικό, αλλά το πρόθεμα TSG σημαίνει σειρά και Αθλητική κοινότητα (κυριολεκτικά: γυμναστική). Και αθλητική κοινότητα).» Και, ή θα έπρεπε να πούμε &, Ο Ντον Μπέρνο έχει αυτό το παράδειγμα από τη σεζόν 2003/04: «Θα μπορούσατε επίσης να έχετε τον Rodney Jack, ο οποίος έπαιζε για το St Vincent & The Grenadines ενώ ήταν συμβόλαιο με τους Rushden & Diamonds.
τα κεφάλια ψηλά
«Και τα τέσσερα γκολ στο Λίβερπουλ εναντίον της Μπέρνλι ήταν κεφαλιά» tweets Alan Whitehill. «Δεν μπορώ να θυμηθώ ένα παιχνίδι στο οποίο υπήρχαν τόσα πολλά γκολ που ήταν μόνο κεφαλιές. Μπορεί κάποιος να το βελτιώσει αυτό;»
«Ναι», απαντά ο Jim Hearson, πηγαίνοντας κατευθείαν στο θέμα. “Η Μάντσεστερ Σίτι κέρδισε 5-0 την Μπρίστολ Σίτι στο WSL νωρίτερα στη σεζόν, χωρίς παπούτσι σε κανένα από τα τελειώματα.” Και οι πέντε πόντοι σημειώθηκαν επίσης στο πρώτο ημίχρονο, αφήνοντας περιθώρια για μια προσέγγιση “πρώτα το κεφάλι”. Είναι ένα λογοπαίγνιο που ίσως καλύτερα να το αφήσεις μόνο του.
Τα πέντε είναι καλά, τα έξι είναι καλύτερα. «Είχατε την απάντηση στο βιβλίο του Andy Hamilton για τη ζωή του ως υποστηρικτής της Chelsea», γράφει ο Peter Collins. «Το πρώτο του παιχνίδι ήταν Τσέλσι – Νιούκαστλ 4-2 το 1960 και τα έξι γκολ ήταν κεφαλιά».
Αρχείο γνώσης
«Κάτω στο στάδιο Champion Hill του Dulwich Hamlet, τραγουδάμε ακόμα δύο τραγούδια σε κάθε παιχνίδι για να γιορτάσουμε τον Edgar Kail, τον τελευταίο μη πρωταθλητή που εκπροσώπησε την Αγγλία και έναν άνθρωπο ενός συλλόγου που έπαιξε για τελευταία φορά το 1933, δηλαδή πριν από 80 χρόνια. έπαιξε για τον Άμλετ». έγραψε ο Robert Molloy-Vaughan τον Απρίλιο του 2013. «Αναρωτιέμαι ποιοι σύλλογοι μπορούν να μας κερδίσουν για να τιμήσουν τους παλιούς παίκτες με τραγούδια όσον αφορά το αρχαιογενές παρελθόν τους;»
Ορισμένοι σύλλογοι μπορούν ακόμα να ισχυρίζονται ότι επαινούν παίκτες που έχουν πεθάνει ακόμη περισσότερο από τον σπουδαίο Έντγκαρ Κέιλ. «Η ειδωλοποίηση του Steve Bloomer από την Derby County είναι συντριπτική», έγραψε ο Matt Lewis. «Έπαιξε για τους Rams από το 1892 έως το 1906, στη συνέχεια μετακόμισε στη Μίντλεσμπρο πριν επιστρέψει στο Derby το 1910. Το 1914 τελικά κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια για τα καλά.
«Με 332 γκολ, είναι μακράν ο κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών της Ντέρμπι και μόνο ο Τζίμι Γκριβς έχει σκοράρει περισσότερα γκολ στην αγγλική κορυφαία κατηγορία. Με 28 γκολ σε 23 αγώνες, εξακολουθεί να βρίσκεται στη 10η θέση στη λίστα με τους σκόρερ όλων των εποχών της Αγγλίας, παρόλο που έπαιξε τον τελευταίο του διεθνή αγώνα πριν από έναν αιώνα. Το τραγούδι “Steve Bloomer’s Watchin'” παίζεται πριν από κάθε παιχνίδι στο Pride Park.”
Και στη Σκωτία, οι άνθρωποι έχουν μακριές αναμνήσεις στις ταράτσες του Parkhead. «Οι οπαδοί της Σέλτικ εξακολουθούν να βγάζουν τακτικά τη Μπαλάντα του Γουίλι Μάλεϊ», σημείωσε ο Μαρκ Σέφιλντ. «Ο Μάλεϊ έπαιξε για τον σύλλογο από το 1888 έως το 1897 πριν αναλάβει προπονητής, μια θέση που κράτησε μέχρι το 1940. Το τραγούδι αναφέρεται επίσης στον Jimmy McGrory, έναν άλλο παίκτη που διηύθυνε αργότερα τον σύλλογο και του οποίου η τελευταία εμφάνιση ως παίκτης ήρθε το 1937. και τον Charlie Tully, ο οποίος εμφανίστηκε για τελευταία φορά στους Hoops το 1959».
Μπορεις να βοηθησεις?
«Ο Τζέιμς Ταβερνιέ σκόραρε δύο φορές στη νίκη 3-0 της Ρέιντζερς επί της Σεντ Μίρεν, ανεβάζοντας τους απολογισμούς του για τον σύλλογο στο 129. Είναι αυτό ένα ρεκόρ για μπακ, λαμβάνοντας υπόψη τα γκολ που σημειώθηκαν για έναν σύλλογο και όχι για μια καριέρα συνολικά; Ή έστω αμυντικός;» αναρωτιέται ο Ντέρεκ Ρόμπερτσον.
@TheKnowledge_GU Πριν από τη μεγάλη της νίκη στο Carlisle το Σαββατοκύριακο, η Cambridge United είχε παίξει 60 αγώνες πρωταθλήματος χωρίς να πετύχει περισσότερα από δύο γκολ στο ίδιο παιχνίδι. Είναι ρεκόρ;
— Ernest Thesiger (@ErnestThesiger1) 17 Φεβρουαρίου 2024
«Η Μάντσεστερ Σίτι προσπαθεί να γίνει η πρώτη αγγλική ομάδα που κατακτά τέσσερις τίτλους στη σειρά. Υπάρχουν άλλα μακροχρόνια πρωταθλήματα στα οποία οι περισσότεροι κορυφαίοι τίτλοι στη σειρά είναι τρεις ή και λιγότεροι;» αναρωτιέται ο Στίβεν Χίγκινς.
Μιλάω με έναν φίλο για το εκτός έδρας ρεκόρ της Κόβεντρι Σίτι στο Πρέστον Νορθ Εντ – οι Sky Blues δεν έχουν κερδίσει ποτέ στο Πρέστον στο πρωτάθλημα από τον πρώτο τους αγώνα το 1949. Υπάρχει μεγαλύτερο εκτός έδρας ρεκόρ στο πρωτάθλημα;
– Πηλός (@willhclay) 15 Φεβρουαρίου 2024
«Μετά από 25 αγώνες της σεζόν Πρέμιερσιπ Σκωτίας, οι Χιμπς και Αμπερντίν έχουν το ίδιο ρεκόρ: 6 νίκες, 9 ισοπαλίες, 10 ήττες, 31 πόντοι, 41 πόντοι, 27 πόντοι. Ποιο είναι το τελευταίο σημείο σε μια σεζόν όπου δύο σύλλογοι είχαν πανομοιότυπα ρεκόρ; αναρωτιέται ο Ματ Γκάθρι.
«Όταν ο προπονητής της Σαουδικής Αραβίας Ρομπέρτο Μαντσίνι εξαφανίστηκε στο τούνελ πριν από το καθοριστικό πέναλτι της Νότιας Κορέας στο Ασιατικό Κύπελλο, αναρωτήθηκα: Έχει φύγει ποτέ κάποιος προπονητής από τη δουλειά νωρίς για να ξεπεράσει την κίνηση;» ρωτά ο Άλμπερτ Φάρκας.
Έχει αναλάβει ποτέ κάποιος οπαδός την ηγετική θέση ενός συλλόγου πρωταθλήματος; Όχι κάποιος που στήριξε την ομάδα και ήταν παίκτης. Απλά θαυμαστής.
— Black Country Rock (Stuart Edwards) (@Stue1967) 20 Φεβρουαρίου 2024
• Στείλτε μας τις ερωτήσεις σας ή tweet @TheKnowledge_GU