Το να ξαπλώνω σε ένα χειρουργικό τραπέζι στις 6 το πρωί στην Κωνσταντινούπολη ήταν το πιο ευάλωτο συναίσθημα που έχω βιώσει ποτέ. Λίγο πριν, μου είχαν περάσει εσπευσμένα από το νοσοκομείο, μου έδωσαν έντυπα να υπογράψω ενώ ένας διερμηνέας μου εξήγησε τη διαδικασία και μου ξύρισαν τελείως το κεφάλι. Καθώς συγκρατούσα τα δάκρυα και έτρεμα από ανησυχία και κρύο, μου δόθηκε Xanax για να ηρεμήσω τα νεύρα μου. Σύντομα συνδέθηκα με ενδοφλέβια υγρά και πιεσόμετρο και με έβαλαν υπό αναισθησία.
Αν και όλο αυτό μου ακούγεται δραματικό και λίγο απρόσεκτο, είχα σχεδιάσει προσεκτικά και προσεκτικά ότι ήθελα μεταμόσχευση μαλλιών.
Ως εγγονός και μικρότερος αδερφός δύο εντελώς φαλακρών ανδρών, ήξερα ότι θα ερχόταν η ώρα για μεταμόσχευση. Οφείλω τα πάντα στη ζωή μου στην οικογένεια της μητέρας μου: τα μαλλιά μου που αραιώνουν και εξαφανίζονται, το ευαίσθητο δέρμα μου και την αγάπη μου για τα marshmallows και τα chipper chips!
Διαβάστε περισσότερα: Ο Calum Best μιλά για την τριχόπτωση μετά την «έκτη μεταμόσχευση μαλλιών»
Διαβάστε περισσότερα: Η χειραποσκευή 10 λιρών της Amazon που εγκρίθηκε από τη Ryanair προσφέρει «αρκετό χώρο για πενθήμερες διακοπές»
Σε αντίθεση με τους περισσότερους άντρες, τα μαλλιά μου δεν υποχώρησαν από μπροστά, αλλά έπεφταν αργά από πίσω. Δεν πρόσεξα πόσο γρήγορα έπεφταν τα μαλλιά μου απλά επειδή δεν μπορούσα να τα δω από μπροστά. Το μεγαλύτερο μου ξύπνημα ήταν όταν ένα μέλος της οικογένειας με ρώτησε αδιάφορα και ωμά τι θα κάνω για το «μεγάλο κενό» στο κεφάλι μου, οπότε ένας κομμωτής μου έδειξε το «σημείο πέναλτι».
Η διαδικασία
Ανέλαβα δράση και, με τη βοήθεια της συναδέλφου μου Grainne, πήρα γρήγορα ένα ραντεβού με έναν τριχολόγο στο Δουβλίνο. Ωστόσο, ο ενθουσιασμός μου για την έναρξη της διαδικασίας τελείωσε σύντομα όταν μου είπαν ότι μια μεταμόσχευση μαλλιών δεν θα έλυνε εντελώς το πρόβλημά μου και ότι δεν ήταν μια θαυματουργή λύση για την τριχόπτωση μου. Μου είπε ότι η μεταμόσχευση μαλλιών ήταν ουσιαστικά ένας επίδεσμος πάνω από μια πληγή και ήταν μια βραχυπρόθεσμη λύση. Και σκέφτηκα ότι οι πιθανότητές μου να αποκτήσω νέα μαλλιά είχαν χαθεί.
Αυτή η συμβουλή πραγματικά διέλυσε τα σχέδιά μου και με άφησε να νιώθω ότι δεν είχα άλλη βιώσιμη λύση που θα λειτουργούσε για εμένα και τον προϋπολογισμό μου.
Δώδεκα μήνες αργότερα ήμουν πίσω στη συμβουλευτική καρέκλα ενός άλλου τριχολόγου του Δουβλίνου. Αυτό που άλλαξε αυτή τη φορά ήταν η στάση του απέναντι μου και τα μαλλιά μου. Συμφώνησε ότι η μεταμόσχευση μαλλιών δεν ήταν μια ισόβια λύση, αλλά κάτι που θα διαρκούσε περίπου 10 χρόνια και μου είπε ότι θα μπορούσα να κάνω ξανά.
Δέκα χρόνια είναι πολλά και ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να συμβεί μέχρι τότε; Μπορεί να με χτυπήσει ένα λεωφορείο, να υπάρξουν αλλαγές στην τεχνολογία των μαλλιών ή ίσως να θέλω να υιοθετήσω το buzz cut look.
Θεραπεία στην Τουρκία
Πέταξα στην Τουρκία τον Ιανουάριο του 2023 και το είπα μόνο σε λίγους ανθρώπους. Είμαι αρκετά εξωστρεφής στη σωστή κατάσταση και μιλάω πολύ, αλλά όταν πρόκειται για κάτι προσωπικό στη ζωή μου, τείνω να αποσύρομαι στον εαυτό μου και να παραμένω κλειστός και ιδιωτικός. Ήθελα αυτή η εμπειρία να είναι για μένα και δεν ήθελα να με βομβαρδίζουν με μηνύματα και κλήσεις, όσο καλοπροαίρετες κι αν ήταν. Μίλησα σε επιλεγμένους ανθρώπους γι’ αυτό και μόνο όταν ήμουν έτοιμος.
Ο Άγιος Βασίλης μου έδωσε τις πτήσεις μου για τα Χριστούγεννα, κόστισαν γύρω στα 480€. Το κόστος της επέμβασης περιλάμβανε τρεις διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχείο, τραπεζικά έξοδα και μεταφορά από το αεροδρόμιο. Αυτό ανήλθε συνολικά σε 3.200 €.
Παρατήρησα στο Instagram ότι ένας άντρας που ήξερα από τη νιότη μου φαινόταν λίγο διαφορετικός, οπότε τον πλησίασα και τον ρώτησα αν είχε δουλέψει στο παρελθόν. Με βοήθησε πολύ και με παρέπεμψε στον Δρ. Serkan Aygin. Όταν ταξίδεψα στην Τουρκία, είχα το κεφάλι μου ήσυχο γνωρίζοντας ότι η κλινική είχε καλή φήμη, είχα μια γενική εικόνα του πώς λειτουργούσε και τα αποτελέσματα του φίλου μου μου φάνηκαν κορυφαία.
Ωστόσο, η εμπειρία μου από το χειρουργείο δεν ήταν καλή, ένιωθα πανικός, μόνος και φοβισμένος. Οι άνθρωποι είπαν ότι δεν είχα προετοιμαστεί ή έρευνα εκ των προτέρων, αλλά δεν μπορείτε να ερευνήσετε πώς θα αντιδράσει ο εγκέφαλός σας σε μια κατάσταση στην οποία δεν είχατε βρεθεί ποτέ πριν, ανεξάρτητα από το πόσα άτομα μιλάτε ή πόσες κριτικές ή άρθρα διαβάζετε .
Δεν είχα πάει ποτέ στο νοσοκομείο στο παρελθόν, δεν είχα κολλήσει ποτέ με ενδοφλέβια, και φυσικά δεν είχα κάνει ποτέ κανέναν να χειρουργήσει το τριχωτό της κεφαλής μου για σχεδόν οκτώ ώρες. Στο πρώτο μέρος της επέμβασης, τα «μοσχεύματα» ελήφθησαν από τη «δότρια περιοχή» μου. Ουσιαστικά αυτό περιλάμβανε την αφαίρεση μιας συλλογής ωοθυλακίων από το πίσω μέρος και τις πλευρές του κεφαλιού μου για να τα μεταμοσχεύσω στο μπροστινό μέρος και στην περιοχή του στέμματος.
Ξάπλωσα μπρούμυτα και κοιμόμουν το μεγαλύτερο μέρος της επέμβασης, αλλά όταν ξύπνησα ένιωσα τι γινόταν στο κεφάλι μου. Ένιωθα σαν ένα στυλό που χτυπούσε πάνω από το κεφάλι μου. Κάντε κλικ για να κόψετε το μικροσκοπικό κομμάτι του τριχωτού της κεφαλής και κάντε κλικ ξανά.
Το δεύτερο μισό της διαδικασίας ήταν η εισαγωγή των μοσχευμάτων στην «περιοχή αποδέκτη» μου όπου είχα χάσει τα μαλλιά μου, και αυτό ήταν πολύ οδυνηρό. Ένιωσα τόσα πολλά κοψίματα όταν τα μαλλιά μεταμοσχεύτηκαν ξανά στο κεφάλι μου.
Το πρόσωπό μου ήταν καλυμμένο και οι τεχνικοί γύρω μου μιλούσαν τούρκικα, οπότε δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε. Συνέχισα να τη ρωτάω για πόσο ακόμα, καθώς τσακιζόμουν από τον πόνο.
Έλαβα και άσχημα νέα την προηγούμενη μέρα της επέμβασης. Σε μια διαβούλευση πριν από την πτήση στην Τουρκία, μου είπαν ότι χρειαζόμουν 3.400 μοσχεύματα, αλλά όταν έφτασα ο δερματολόγος μου είπε ότι χρειαζόμουν 6.000, σχεδόν το διπλάσιο από το ποσό. Το πρόβλημα ήταν ότι μπορούσαν να κάνουν μόνο 4.200 τη φορά. Κατά κάποιον τρόπο, εκτίμησα ότι δεν θα έκαναν υπερβολική χρήση των μαλλιών δότη μου και των μαλλιών που είχα ήδη, αλλά αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να το κάνω ξανά.
Είχα ένα όραμα να έχω ένα όμορφο κεφάλι για το καλοκαίρι. Τώρα αυτό το όνειρο μετατράπηκε σε εφιάλτη που περιλάμβανε μια άλλη πτήση για την Τουρκία και μια άλλη επιχείρηση σε μια ξένη χώρα όπου ένιωθα πιο απομονωμένος και ευάλωτος επειδή δεν καταλάβαινα τη γλώσσα.
Μεταμόσχευση νούμερο δύο
Η επιθυμία μου ήταν πάντα να πραγματοποιηθεί η διαδικασία μου στην Ιρλανδία. Αλλά ένιωσα ότι η θεραπεία ήταν πολύ ακριβή για μένα καθώς ορισμένες κλινικές εδώ χρεώνουν σχεδόν 20.000 ευρώ. Δεν θα είχα ποτέ τέτοιου είδους χρήματα, ειδικά γνωρίζοντας ότι τα αποτελέσματα δεν διαρκούν μια ζωή.
Μετά την εμπειρία μου στην Κωνσταντινούπολη, φοβήθηκα να ξαναπάω κάτω από το μαχαίρι. Η αρχική ανάκαμψη σήμαινε ότι δεν μπορούσα να ασκηθώ, να είμαι στον ήλιο ή να φορέσω καπέλο για διάφορες χρονικές περιόδους. Μετά έπρεπε να φορέσω καπέλο για άλλο μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεδομένου ότι υπήρχαν δύο γάμοι και μια ηλιόλουστη διακοπές το φθινόπωρο, έπρεπε να σχεδιάσω προσεκτικά την επόμενη εγχείρησή μου γιατί ήθελα να νιώθω και να δείχνω καλά.
Βρήκα το Growclub στο Instagram και το ενδιαφέρον μου κέντρισε το ενδιαφέρον γιατί είχαν έδρα στο Δουβλίνο και η τιμή ήταν σχεδόν ίδια με αυτή που πλήρωσα στην Τουρκία. Η μεγάλη διαφορά ήταν ότι δεν χρειάστηκε να πάρω μέρος της ετήσιας άδειας, μόλις δύο ημέρες σε σύγκριση με έξι την πρώτη φορά. Θα μπορούσα επίσης να οδηγήσω εκεί και πίσω ο ίδιος.
Η νευρικότητά μου αυξήθηκε σίγουρα ξανά και ένας από τους ιδιοκτήτες της κλινικής που ήταν εκεί το παρατήρησε και μου έδωσε μερικά κομμάτια σοκολάτας για να ηρεμήσω. Έφυγα από το σπίτι στις 8 το πρωί εκείνο το πρωί, έφτασα σε μια μικρή κλινική και δεν ένιωθα σαν ένας αριθμός σε ένα τεράστιο νοσοκομείο.
Το χειρουργείο ήταν εξοπλισμένο με μια τεράστια τηλεόραση και Netflix, και αφού κοιμήθηκα στη διαδικασία της εξαγωγής, σηκώθηκα το απόγευμα και κέρασα τον εαυτό μου στο At Home With The Furys. Δεν θυμάμαι την αναισθησία ή πώς μουδιάστηκε την πρώτη φορά, αλλά στο Δουβλίνο ήταν μια σειρά από βελόνες στην κορυφή του κεφαλιού μου. Όταν τελείωσε αυτή η κάπως δυσάρεστη διαδικασία, δεν ένιωσα απολύτως τίποτα. Η διάθεσή μου και η γενική μου αίσθηση ήταν πολύ καλύτερη από ό,τι στην Τουρκία όπου φοβόμουν και φοβόμουν. Στο Δουβλίνο με αντιμετώπισαν σαν πριγκίπισσα.
Το αποτέλεσμα
Η περσινή χρονιά ήταν κατάμεστη. Πήγα στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision στο Λίβερπουλ, γιόρτασα τα 30α γενέθλιά μου και παρακολούθησα ένα πάρτι με κότες και έναν γάμο, ενώ τα μαλλιά μου μεγάλωσαν και έδειχναν κάπως περίεργα. Παρατήρησα την πρώτη πραγματική ανάπτυξη όταν μπόρεσα να το στεγνώσω με πιστολάκι και να το χτενίσω τον Ιούλιο, ακριβώς έξι μήνες μετά την πρώτη επέμβαση.
Έχω πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση, δεν έχω επίγνωση των ανθρώπων που κοιτάζουν ή κρίνουν το φαλακρό μου σημείο, και κάθε φορά που κάποιος αποκαλεί τα μαλλιά μου «αφράτα» ή «γεμάτα», ακτινοβολώ από αυτί σε αυτί. Νιώθω 10 πόδια ψηλός, και δεν είναι μόνο επειδή έχω πάλι ένα γιγάντιο quiff.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο στο τεύχος αυτού του μήνα του RSVP Magazine – στα ράφια τώρα.
Για τα τελευταία νέα, επισκεφθείτε την αρχική σελίδα του Belfast Live εδώ και εγγραφείτε στο καθημερινό μας ενημερωτικό δελτίο εδώ.