Κλινικές προκλήσεις: ενσωμάτωση της διατροφής στη θεραπεία της νόσου του Crohn

Η ενσωμάτωση της διατροφής στα σχέδια θεραπείας για τη νόσο του Crohn (CD) κερδίζει κάποια υποστήριξη, με μια στροφή προς μια προσέγγιση πλήρους τροφής για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και την επούλωση.

Αν και η φλεγμονή δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητή, είναι ένας πιθανός μηχανισμός με τον οποίο η διατροφή μπορεί να ρυθμίσει την εμφάνιση κοιλιοκάκης.

«Υπάρχουν στοιχεία ότι ορισμένα διατροφικά συστατικά μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης κοιλιοκάκης, αλλά είναι λιγότερο σαφές εάν η διατροφή έχει αντίκτυπο στην έξαρση των υπαρχουσών ασθενειών», είπε ο Δρ. Linda A. Feagins από την Ιατρική Σχολή της Dell στο Πανεπιστήμιο του Τέξας Ώστιν. «Οι μελέτες για τη διατροφή είναι σε μεγάλο βαθμό αναδρομικές, επομένως πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα δεδομένα με προσοχή».

Αν και κανένας συγκεκριμένος τροφικός ή περιβαλλοντικός παράγοντας δεν είναι γνωστό ότι προκαλεί άμεσα φλεγμονώδη νόσο του εντέρου ή πυροδοτεί εξάρσεις, μια ανασκόπηση τριών μεγάλων πιθανών κοορτών επαγγελματιών υγείας διαπίστωσε ότι τα άτομα με δίαιτες υψηλής φλεγμονής διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν κοιλιοκάκη.

Συγκεκριμένα, εκείνοι στο υψηλότερο τεταρτημόριο σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες στο χαμηλότερο τεταρτημόριο της αθροιστικής μέσης βαθμολογίας Εμπειρικού Διατροφικού Φλεγμονώδους Μοτίβου (EDIP) είχαν 51% υψηλότερο κίνδυνο CD (HR 1,51, 95% CI 1,10-2,07). Π=0,01 για την τάση). Σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες με επίμονα χαμηλά επίπεδα EDIP, εκείνοι που άλλαξαν από μια δίαιτα χαμηλής σε μια υψηλή φλεγμονώδη διατροφή ή κατανάλωναν σταθερά μια προφλεγμονώδη δίαιτα είχαν υψηλότερο κίνδυνο CD (HR 2,05, 95% CI 1,10-3,79 και HR 1,77). . , 95% CI 1,10–2,84).

Συγκεκριμένα, συστατικά μιας τυπικής δυτικής δίαιτας έχουν προταθεί ως ενεργοποιητές CD, με διατροφικά αντιγόνα που προκαλούν αλλαγές στο εντερικό μικροβίωμα που οδηγούν σε δυσβίωση της χλωρίδας, αλλοιωμένη ομοιόσταση του ξενιστή και απορρυθμισμένη ανοσολογική απόκριση Τ κυττάρων.

Αυτές οι δυνητικά επιβλαβείς πτυχές της δυτικής διατροφής περιλαμβάνουν υψηλότερη πρόσληψη κόκκινων και επεξεργασμένων κρεάτων, εξαιρετικά επεξεργασμένα φαγητά, ζάχαρη και επεξεργασμένα δημητριακά. Άλλα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν αυξημένη κατανάλωση ανθυγιεινών λιπαρών όπως κορεσμένα και τρανς λιπαρά καθώς και ωμέγα-6 πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, καθώς και έκθεση σε εμπορικά πρόσθετα τροφίμων και γαλακτωματοποιητές όπως καραγενάνη και ανόργανα μικροσωματίδια που σχετίζονται με πρόσθετα.

«Τα δεδομένα για τα πρόσθετα τροφίμων προέρχονται κυρίως από μελέτες σε ζώα, αν και υπάρχουν μερικά μικρά δεδομένα σε ανθρώπους που υποδηλώνουν ότι μπορεί να παίζουν κάποιο ρόλο», είπε ο Feagins.

Αντίθετα, ο χαμηλότερος κίνδυνος συσχετίστηκε με την υψηλότερη πρόσληψη φυτικών ινών και ωμέγα-3 πολυακόρεστων λιπαρών που βρίσκονται σε ψάρια, ξηρούς καρπούς, σπόρους και αβοκάντο στη μεσογειακή διατροφή. Ο Ashwin Ananthakrishnan, MD, MBBS, MPH, του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης και της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ στη Βοστώνη, είπε ότι τα άτομα μπορούν εύκολα να κάνουν θετικές αλλαγές ακολουθώντας μια μεσογειακή διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες MedPage σήμερα.

Ενώ οι περισσότεροι γιατροί συμφωνούν ότι η διατήρηση της καλής διατροφής είναι απαραίτητη για την κοιλιοκάκη, είναι λιγότερο σαφές πώς να επιτευχθεί αυτό. Όσον αφορά τη συντήρηση, τα διατροφικά δεδομένα υψηλής ποιότητας είναι περιορισμένα, με μελέτες που εντοπίζουν παράγοντες που προκαλούν υποτροπή της διατροφής παρέχουν ανάμεικτα αποτελέσματα. Οι διατροφικές θεραπείες παραμένουν ανεπαρκώς αξιοποιημένες από πολλούς γαστρεντερολόγους και υπάρχει έλλειψη τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών για τις πιο κοινές δίαιτες.

Επιπλέον, είναι κλινικά δύσκολο να ενσωματωθεί η διατροφή στη θεραπεία, είπε ο Ananthakrishnan. «Οι διατροφικές στρατηγικές απαιτούν πολλή δέσμευση από τον ασθενή και κίνητρο για διαρκή συμμόρφωση και η μερική συμμόρφωση είναι λιγότερο αποτελεσματική από την πλήρη συμμόρφωση».

Επιπλέον, το να βασίζεσαι σε φρέσκο, υψηλής ποιότητας σπιτικό φαγητό είναι ακριβό και χρονοβόρο. «Αυτό μπορεί να μην είναι δυνατό για όλους», πρόσθεσε. «Τα παιδιά, οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες που σπουδάζουν αυτή τη στιγμή έχουν περιορισμένο έλεγχο στην ποιότητα του φαγητού τους και στις μεθόδους παρασκευής τους. Αυτό κάνει τη δίαιτα μια πρόκληση, εάν ολόκληρη η οικογένεια δεν είναι επαρκώς αφοσιωμένη σε αυτήν».

Άλλες θεραπείες

Εκτός από τις διατροφικές συνήθειες πλήρους τροφής, οι διατροφικές παρεμβάσεις με όφελος που έχουν δοκιμαστεί σε τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές περιλαμβάνουν την αποκλειστική εντερική διατροφή ή τη δίαιτα αποκλεισμού της κοιλιοκάκης, είπε ο Ananthakrishnan.

Για παράδειγμα, μια Ισραηλινο-Καναδική μελέτη 74 παιδιών διαπίστωσε ότι ο συνδυασμός μιας δίαιτας αποκλεισμού της κοιλιοκάκης με το 50% των θερμίδων από την εντερική διατροφή είχε ως αποτέλεσμα παρατεταμένη ύφεση σε σημαντικά υψηλότερο ποσοστό ασθενών από ό,τι η εντερική διατροφή μόνο. Οδήγησε επίσης σε αλλαγές που σχετίζονται με την ύφεση στο μικροβίωμα των κοπράνων. Την εβδομάδα 12, μετά από μείωση στο 25% της εντερικής διατροφής είτε με δίαιτα αποκλεισμού κοιλιοκάκης είτε με ελεύθερη δίαιτα, τα ποσοστά ύφεσης χωρίς κορτικοστεροειδή ήταν 75,6% και 45,1%, αντίστοιχα (OR 3,77).

«Μια σειρά από άλλες δίαιτες αποκλεισμού, συμπεριλαμβανομένης της ειδικής δίαιτας με υδατάνθρακες, έχουν επίσης δείξει οφέλη στη μείωση των συμπτωμάτων της κοιλιοκάκης», είπε ο Ananthakrishnan. «Αλλά η εξασφάλιση επαρκών διαλυτών ινών από φρούτα και λαχανικά, η ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης επεξεργασμένων τροφίμων και κόκκινου κρέατος και η μείωση των ποτών με ζάχαρη φαίνεται να είναι ευεργετική. Γενικά, είναι σημαντικό να συνδυαστεί η διαιτητική θεραπεία με τη φαρμακολογική θεραπεία για να διασφαλιστεί το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για τον ασθενή με CD».

Αλλά οι γαστρεντερολόγοι συνιστούν συνήθως αυτήν την προσέγγιση; «Δεν υπάρχουν δημοσιευμένα στοιχεία για τις πρακτικές των γιατρών, αλλά νομίζω ότι όλο και περισσότεροι γιατροί, ιδιαίτερα στα ακαδημαϊκά κέντρα, αναγνωρίζουν ότι η διατροφή παίζει ρόλο», είπε ο Feagins. «Αλλά υπάρχουν ακόμα αρκετοί γιατροί και ένα παλαιότερο δόγμα που λέει ότι η διατροφή δεν έχει σημασία».

Η πρόκληση στη σύσταση μιας δίαιτας είναι ότι τόσο η ασθένεια όσο και οι διατροφικές προτιμήσεις των ανθρώπων είναι ετερογενείς, πρόσθεσε. «Και οι γιατροί σπάνια έχουν τις πληροφορίες για να συστήσουν ποια δίαιτα σε ποιους ασθενείς».

Ο Ananthakrishnan συμφώνησε: «Ιστορικά, οι γαστρεντερολόγοι και ακόμη και οι διατροφολόγοι δεν έχουν εκπαιδευτεί επαρκώς σχετικά με το ρόλο της διατροφής στην κοιλιοκάκη. Ωστόσο, αυτό αλλάζει με την αύξηση των δεδομένων και των προγραμμάτων κατάρτισης για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος».

Στο τρέχον κλινικό περιβάλλον, όταν ένας ασθενής έχει ενεργή νόσο και ξεκινά νέα θεραπεία, η Feagins συχνά συνιστά συνεργιστική θεραπεία με μεσογειακή διατροφή. «Και όταν η κοιλιοκάκη είναι υπό έλεγχο και ο ασθενής λαμβάνει τη βέλτιστη φαρμακευτική αγωγή χωρίς η νόσος να είναι ενεργή, εμφανίζονται συμπτώματα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου [IBS] Εκτός από το CD, θα εξετάσω το φάσμα του IBS και ίσως προτείνω να δοκιμάσετε ένα χαμηλό FODMAP [fermentable oligo-, di-, and monosaccharides and polyols] Δίαιτα», είπε.

Όσον αφορά τα πιθανά αντιφλεγμονώδη συμπληρώματα όπως το ιχθυέλαιο και ο κουρκουμάς, “Δεν τα συνιστώ τακτικά, αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα εάν κάποιος ασθενής θέλει να τα πάρει”, είπε ο Feagins. «Και υπάρχουν ενδείξεις ότι ο κουρκουμάς βοηθά [ulcerative colitis].”

Δεδομένου του κινδύνου ανεπάρκειας μακρο- και μικροθρεπτικών συστατικών σε ειδικές δίαιτες, οι γαστρεντερολόγοι θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο χρήσης εγγεγραμμένων διαιτολόγων για τη βελτιστοποίηση της διατροφής σε περιβάλλοντα εσωτερικού και εξωτερικού. Όλοι οι ασθενείς με CD θα πρέπει να ελέγχονται για υποσιτισμό, είπε ο Feagins. «Αυτό είναι κάτι που κάνουμε στην κλινική μου τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, αν όχι πιο συχνά. Υπάρχει ένα πολύ απλό screener που έχει δύο ερωτήσεις σχετικά. Αυτό με βοηθά να αποφασίσω ποιος πρέπει να δει έναν διατροφολόγο αργά ή γρήγορα».