Είναι σημάδι τόσο της δύναμης της επιθετικής απόδοσης της Αγγλίας στη Λυών όσο και της αδυναμίας των εμφανίσεών της τα τελευταία χρόνια ότι ένα πρωτάθλημα τρεμπλ χαιρετίζεται ως σημαντικό σημάδι προόδου.
Πριν από λίγο καιρό, η σταθερή συνήθεια του Στιούαρτ Λάνκαστερ να κερδίζει τέσσερα παιχνίδια περιγράφηκε ως «απαράδεκτη» από τον Ίαν Ρίτσι, τότε διευθύνοντα σύμβουλο της Ένωσης Ράγκμπι Ποδοσφαίρου. Παρόλο που απολάμβαναν ένα σερί νικών το 2020 και στο περσινό Παγκόσμιο Κύπελλο, ήταν μια πραγματικά δύσκολη ομάδα για να την αγαπήσεις.
Ωστόσο, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι το συναίσθημα ενός ρομαντισμού αναζωπυρώθηκε γύρω από την ταξιδιωτική υποστήριξη που έμπαινε σε ταξί και τραμ από το εκτός πόλης Στάδιο Groupama το βράδυ του Σαββάτου. Η αισιοδοξία που έχει στερέψει τόσα χρόνια στο αγγλικό ράγκμπι ξαναζωντανεύει μετά την ήττα με 23-22 από την πρωταθλήτρια Ιρλανδία και ακολούθησε η συναρπαστική ήττα με 33-31 από τη Γαλλία. «Αν ήμουν οπαδός της Αγγλίας αυτή τη στιγμή, θα ενθουσιαζόμουν πολύ με αυτό που βλέπω», είπε ο Ντάνι Κέιρ. «Καλύτερα να προσέχουν όλοι γιατί αν αυτή η ομάδα φλέγεται, θα είναι πολύ δύσκολο να τους σταματήσεις».
Το καθοριστικό σημείο του αγγλικού πρωταθλήματος ήρθε στο Murrayfield, όπου η ομάδα φλεγόταν αλλά έχασε από αλλεπάλληλες αυτοπυρπολήσεις, κάνοντας 22 ανατροπές και 25 λάθη χειρισμού. Η ήττα με 30-21 πυροδότησε πολλά εξωτερικά ερωτήματα για το έργο του Steve Borthwick, αλλά υπήρχαν και εσωτερικές αμφιβολίες. Όπως ανέφερε η Telegraph Sport, το νέο αμυντικό σύστημα που εισήγαγε ο Felix Jones είχε προτεραιότητα εις βάρος της επίθεσης υπό τον Richard Wigglesworth στο βαθμό που ένας αμυντικός άγγιξε την μπάλα μόνο μία φορά σε μια συνεδρία.
Ακολούθησε μια σημαντική αναπροσαρμογή των προτεραιοτήτων της προπόνησης, με τον μπακ Τζορτζ Φορντ να παραδέχεται ότι η ήττα φαινόταν σαν μια γραμμή στην άμμο όσον αφορά το πώς θα έμοιαζε η ταυτότητα της Αγγλίας. «Έπρεπε να κάνουμε μια επιλογή», είπε ο Ford. «Μετά από εκείνο το παιχνίδι, έπρεπε να κάνουμε μερικές ειλικρινείς συζητήσεις και να αποφασίσουμε ποια ομάδα θέλαμε να είμαστε.
«Ποτέ δεν θέλεις να ζήσεις τέτοιες καταστάσεις, αλλά όταν το κάνεις, πρέπει να μάθεις και να βγεις από την άλλη πλευρά. Μετά από αυτό το παιχνίδι έπρεπε να πάρουμε μια απόφαση. Σίγουρα πήγαμε στη μία πλευρά του φάσματος, και γι’ αυτό είναι όλη η συζήτηση από τότε [Scotland] Παιχνίδι; ότι έπρεπε να πάμε στον άλλο δρόμο».
Δεν υπήρχαν καλύτερες ενδείξεις για την αλλαγή στην επιθετική πρόθεση και την εκτέλεση της Αγγλίας από ό,τι στη συγκέντρωση στην προσπάθεια του Tommy Freeman που, πριν από το μακρινό πέναλτι του Thomas Ramos, φαινόταν ότι εξασφάλισε την πρώτη νίκη της Γαλλίας μετά από οκτώ χρόνια. Η μπάλα πέρασε από τον Άλεξ Μίτσελ στον Φορντ και από τον Μάρκους Σμιθ στον Φρίμαν, ο οποίος σε λιγότερο από δύο δευτερόλεπτα γύρισε στη γωνία, κατευθείαν στα δόντια της γαλλικής άμυνας.
Ο Rewind πριν από τρεις εβδομάδες στο Εδιμβούργο και η Αγγλία πέρναγε τη μπάλα πολύ πίσω από τη γραμμή κέρδους και εξακολουθούσε να κάνει λάθη, κυρίως όταν ο Ford, ένας από τους καλύτερους πασέρ στο αγγλικό παιχνίδι, πυροβόλησε με μια μπάλα πάνω από το κεφάλι του George Furbank, ο οποίος προηγούσε. το παιχνίδι στην ίδια γραμμή όπως ο Χένρι Σλέιντ. «Ήθελα απλώς να είμαι πιο κοντά στη γραμμή του τερματισμού, ήθελα να είμαι περισσότερο απειλητικός και κολακευτικός και μετά να πάρω τα άλλα παιδιά μαζί μου», είπε ο Ford. «Τα 10 δούλεψαν σκληρά σε αυτό. Κόντρα στη Σκωτία ήμασταν πολύ μακριά από τη γραμμή.
«Κοιτάζοντας πίσω, μερικές φορές μπορεί να πέσεις στην παγίδα να παίζεις σε φιλικά υψηλού επιπέδου και να έχεις την ευθύνη να παίρνεις αποφάσεις, να διαχειρίζεσαι το παιχνίδι και να βάζεις την ομάδα στις σωστές περιοχές. Μάλλον πήγα πολύ κάτω. Λοιπόν, μάλλον όχι – σίγουρα. Το σκέφτηκα και συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να επιστρέψω από την άλλη πλευρά».
Πέρυσι αυτή τη φορά, η Αγγλία βρισκόταν στη μέση μιας εξάωρης ξηρασίας χωρίς αμυντικός να σκοράρει. Σε αυτό το πρωτάθλημα, οι 11 από τις 13 προσπάθειές τους σημειώθηκαν από αμυντικούς. Καμία ομάδα δεν έφτασε στην αντίπαλη ομάδα 22 περισσότερες φορές από την Αγγλία (48), ήταν στην κορυφή των τσαρτ για αποφυγές τάκλιν (24 τοις εκατό) και επιτυχία γραμμής (52 τοις εκατό) και ήταν δεύτερη πίσω από την Ιρλανδία σε διαλείμματα γραμμής (28). Προφανώς υπάρχουν πολλά να κάνουμε. Έμειναν πίσω στο ημίχρονο και στα πέντε παιχνίδια. Η αποτελεσματικότητά τους στην κόκκινη ζώνη κατατάσσεται τελευταία. Αυτό ισχύει και για το ποσοστό τους στα τάκλιν καθώς το αμυντικό σύστημα του Τζόουνς μπαίνει στο παιχνίδι και είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι όταν χάνεται η μπάλα, όπως έχουν δείξει τόσο η Σκωτία όσο και η Γαλλία. «Σας υπόσχομαι απολύτως ότι θα είμαστε καλύτεροι την επόμενη φορά», είπε ο Borthwick.
Αλλά και στις δύο πλευρές της μπάλας, η Αγγλία έχει γίνει μια ομάδα που αξίζει να παρακολουθήσετε, αν και ίσως όχι σε τιμές Twickenham. Υπάρχει μια αίσθηση απρόβλεπτου και ορμής. Εν ολίγοις, μετά τον επαναπροσανατολισμό των προτεραιοτήτων τους, έχουν γίνει διασκεδαστικοί – μια λέξη που δεν συνδέεται ποτέ εύκολα με το Borthwick. Όπως λέει ο Ford, μερικές φορές η επίθεση μπορεί να είναι η καλύτερη μορφή άμυνας.
«Όλοι λένε, «θα τους επιτεθούμε στην άμυνα», αλλά μπορούμε επίσης να τους επιτεθούμε 100 τοις εκατό στην επίθεση», είπε ο Φορντ. «Αν έχετε μια απίστευτη επίθεση και τους βάζετε προβλήματα και τους πόντους, αυτό είναι αυτό που κάνουν Άμυνα πολύ καλύτερα. Ήταν μια μεγάλη εμπειρία για εμάς.
«Νομίζω ότι η δεκάρα έχει πέσει τόσο πολύ όσο ο τύπος της ομάδας που θέλουμε να είμαστε. Και πόσο επικίνδυνοι μπορούμε να είμαστε. Όλοι παίζουμε ράγκμπι γιατί θέλεις να έχεις κράξιμο, θες να τραβήξεις σουτ, θες να κερδίσεις πόντους, θέλεις να κάνεις προσπάθειες. Έχω αυτή την επιθετική νοοτροπία, να πλησιάζω ομάδες, να σπάω τη γραμμή και να σκοράρω προσπάθειες. Πιστέψτε με, είναι πολύ πιο διασκεδαστικό να παίζεις και εκεί, για να μην πω να παρακολουθείς. Θα διασφαλίσουμε ότι αυτό θα παραμείνει κορυφαία προτεραιότητα για να προχωρήσουμε».
Οι τίτλοι παραμένουν το νόμισμα με το οποίο κρίνονται πραγματικά οι ομάδες, αλλά μετά από τόσα χρόνια χωρίς χαρά, οι οπαδοί της Αγγλίας έχουν τουλάχιστον μια ομάδα να αγαπήσουν ξανά.