Αυτή την εβδομάδα, ο ταξιδιωτικός δημοσιογράφος Peter Hardy, ο οποίος έχει κάνει σκι σε περισσότερα από 500 θέρετρα σε 20 χώρες, απάντησε στο απόλυτο ερώτημα που αντιμετωπίζουν οι Βρετανοί σκιέρ και snowboarders κάθε χειμώνα: ποια χώρα είναι η καλύτερη για σκι;
Με επίκεντρο την Ευρώπη, όπου οι περισσότεροι Βρετανοί προτιμούν να περνούν το χρόνο τους στις πίστες, ήταν σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των Big Four της ηπείρου – Γαλλίας, Ελβετίας, Αυστρίας και Ιταλίας.
Κάθε έθνος κατατάχθηκε και βαθμολογήθηκε με βάση μια λίστα κριτηρίων. Η Αυστρία ήταν στην κορυφή του βάθρου – αλλά ήταν η σωστή απόφαση;
Οι αναγνώστες μοιράστηκαν τις απόψεις τους στην ενότητα σχολίων και αποκάλυψαν το αγαπημένο τους μέρος για σκι κάθε σεζόν.
Διαβάστε παρακάτω για να απολαύσετε τα καλύτερα της συζήτησης.
Η Αυστρία είναι ένας άξιος νικητής
Έμμα Ντίξον: «Είμαι χαρούμενος που η Αυστρία είναι ο νόμιμος νικητής εδώ! Όμορφο τοπίο, εξαιρετικά υψηλή ποιότητα ξενοδοχείων και φαγητού, σχεδόν καθόλου ουρές και διασκέδαση, ανεπιτήδευτο après-ski, όλα σε λογική τιμή. Τι να μην αγαπάς;»
William Humes: «Θα θυμάμαι τον Μάρτιο του 1989 μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω. Έκλεισα μόνος μου διακοπές για σκι, προσγειώθηκα στο Söll της Αυστρίας, βρήκα αμέσως δέκα φίλους που έπιναν αλκοόλ στη σχολή σκι και στο νυχτερινό κέντρο Whisky Muhle κάθε βράδυ, ενώ βίωνα το πιο συναρπαστικό και όμορφο τοπίο στον κόσμο. Και έμαθε να σκι. Τα γόνατά μου και οι κογιόν μου δεν κάνουν τίποτα «μαύρο» πια, αλλά θα επιστρέψω στο Mayrhofen τον Μάρτιο με την οικογένειά μου, με την οποία κάνω σκι από τα πέντε μου χρόνια. Τίποτα δεν το αγγίζει.”
Ρότζερ Άρμστρονγκ:Η Αυστρία έχει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων κρασιών που προκαλούν τη Γαλλία και την Ιταλία. Για μεγαλύτερες κλανίδες σαν εμένα, χρειάζομαι επίσης spa μετά το σκι αντί για νυχτερινή ζωή, οπότε το Oberlech είναι μια επαναλαμβανόμενη επιλογή».
Τζον Κούπερ: “Νομίζω ότι ο St Anton είναι υπέροχος, μερικές πραγματικά δύσκολες διαδρομές αλλά με ένα μεγάλο πρόβλημα. Η διαδρομή στο «Happy Valley» στο τέλος της ημέρας είναι εντελώς επικίνδυνη καθώς κανείς δεν προσπαθεί να ελέγξει νεαρούς Αυστριακούς που πιστεύουν ότι είναι επαγγελματίες δρομείς. Τις περισσότερες μέρες γίνονταν συγκρούσεις και πολλοί άνθρωποι μεταφέρονταν με φορεία».
Χάρολντ Έβανς: «Φυσικά, αν τα χρήματα δεν ήταν πρόβλημα, όλοι θα πήγαιναν στην Ελβετία. Οι περισσότεροι απλώς ταξιδεύουν όπου μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά, και για πολλούς αυτό σημαίνει μικρότερα θέρετρα στην Ιταλία ή την Αυστρία (η Ανδόρα ήταν μια καλή επιλογή, αλλά τώρα είναι αδύνατο να γνωρίζουμε αν θα χιονίσει). Το φαγητό στα ιταλικά θέρετρα είναι φυσικά ένα αποκορύφωμα και λίγο φθηνότερο.
«Αλλά πρέπει να συμφωνήσω στο νούμερο ένα, η Αυστρία έχει μια υπέροχη γοητεία, χωρίς την εμπορική αίσθηση της Γαλλίας και της Ελβετίας και – σε χαμηλότερα υψόμετρα – αισθάνεται λιγότερο τσουχτερό κρύο από οποιοδήποτε από αυτά».
Η Βόρεια Αμερική αξίζει περαιτέρω έπαινο
Ντέιβιντ Κινγκ: «Μετά από αρκετά χρόνια στην Ευρώπη, μετακομίσαμε στο Κολοράντο. Καλύτερο χιόνι. Καλύτερη διαμονή. Τέλεια πειθαρχία στις ουρές των ανελκυστήρων – κανένας Ιταλός δεν κάνει σκι στο πίσω μέρος του σκι σας.»
Jim Struts:Ως νεαρός εργένης, τα περισσότερα χρόνια πετούσα έξω για μια πτήση μεγάλων αποστάσεων δύο εβδομάδων. Ο Καναδάς, η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οι κύριοι προορισμοί. Ποτέ δεν ήταν πιο ακριβό από ό,τι αν ταξιδεύαμε στην Ευρώπη για δύο εβδομάδες. Δεν γίνεται με τον ίδιο τρόπο όπως στην Ευρώπη. Κάντε ένα οδικό ταξίδι στην περιοχή και μείνετε σε φθηνά μοτέλ στο κάτω μέρος του λόφου το πρωί. Επισκεπτόμασταν συχνά πέντε διαφορετικά χιονοδρομικά κέντρα. Αυτές ήταν εποχές. Τώρα που έχω οικογένεια, θα ήταν πολύ πιο περίπλοκο και ακριβό».
D Hargrave: “Καναδάς. Κερδίζει όλα τα άλλα, ειδικά περιοχές της ενδοχώρας όπως το Silverstar ή το Revelstoke ή ένα σαφάρι για σκι με Sun Peaks, Silverstar, Big White, Revelstoke, Kicking Horse και Lake Louise.”
Michael D Galvin: «Ήμουν ένας 19χρονος Αμερικανός σε χειμερινές διακοπές από το πανεπιστήμιο το 1973, όταν εκμεταλλευτήκαμε τις φτηνές πτήσεις της Icelandic Airlines και πετάξαμε στην Αυστρία. Μας προειδοποίησαν ότι η Ελβετία ήταν πολύ ακριβή. Τα ποσοστά της νεολαίας ήταν υπέροχα, το σκι ήταν καλό και δεν μας πείραζαν οι ξενώνες.
«Σε ό,τι αφορά τις τιμές γενικά, προτιμήσαμε το Vail πίσω στο σπίτι στο Κολοράντο επειδή η οικογένεια της φίλης μας Betsy είχε ένα σαλέ που μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε όταν δεν ήταν εκεί και καθαρίζαμε. Το μειονέκτημα ήταν ο εξωφρενικά υψηλός ναύλος του Austin Powersy της Vail των 6 $ την ημέρα – και με φοιτητική ταυτότητα έπαιρνες μόνο 1 $ έκπτωση!».
Οι επιλαχόντες
LP: “Τις τελευταίες τρεις σεζόν, εμείς – ένα παντρεμένο ζευγάρι – περάσαμε έναν μήνα στην Αυστρία, έναν μήνα στην Ελβετία, δύο εβδομάδες στη Γαλλία και δύο εβδομάδες στην Ιταλία.
«Μπορώ να πω κατηγορηματικά ότι τα κορυφαία θέρετρα στην Ελβετία έχουν ακριβώς την ίδια τιμή με τα κορυφαία θέρετρα στην Αυστρία και τη Γαλλία. Κατά τη γνώμη μας, τα κορυφαία θέρετρα της Ιταλίας είναι σημαντικά φθηνότερα από τα υπόλοιπα.
«Κατά την αξιολόγηση της ποιότητας των υπηρεσιών, πρέπει να πω ότι η Αυστρία και η Ελβετία είναι πολύ μπροστά.
«Συνολικά, η Ελβετία είναι ο νικητής μας, ακολουθούμενη από πολύ κοντά από την Αυστρία – αλλά μας αρέσει να κάνουμε σκι σε οποιοδήποτε θέρετρο με χιόνι, με πολλές εκδηλώσεις και εστιατόρια.
Τζούλιετ Πλατ: «Η Ιταλία κερδίζει για μένα χωρίς αμφιβολία. Επικό σκι χωρίς κόστος ή ουρές, συν υπέροχο φαγητό και ποτό.»
Σοφία Οπενχάιμερ: «Οι τρεις κοιλάδες στη Γαλλία είναι ασυναγώνιστες: η Méribel είναι ακριβώς στη μέση, μια τόσο μεγάλη περιοχή και τόσο καλά συνδεδεμένη, που κάνει σκι για όλες τις ικανότητες. Γιατί να μην δοκιμάσετε ένα σαλέ που διευθύνεται από τον σεφ – φανταστικό φαγητό, εξαιρετική εξυπηρέτηση και όχι πολύ ακριβό. Το αγαπήσαμε.”
Τα μυστικά της λιγότερο γνωστής Ευρώπης
Joey Deacon: «Έχω πάει σε μερικά μέρη σε λογικές τιμές όλα αυτά τα χρόνια. Για αρχάριους, η Ανδόρα είναι εξαιρετική. Οι περισσότεροι από τους εκπαιδευτές του σκι ήταν από αγγλόφωνες χώρες, οπότε δεν υπήρχαν τέτοια σχόλια κατάληψης. Είναι επίσης αφορολόγητο, καθιστώντας το μια καλή επιλογή για την αγορά εξοπλισμού.
«Έχω πάει στο La Plagne στη Γαλλία μερικές φορές, όπου υπάρχει μια τεράστια περιοχή για σκι, καλή νυχτερινή ζωή και η ευκαιρία να κατέβω στην Ολυμπιακή πίστα του bobsleigh, κάτι που είναι διασκεδαστικό. Πέρασα επίσης μια εβδομάδα στο Sauze d’Oulx στην Ιταλία. Επιπλέον, ένα μεγάλο χιονοδρομικό κέντρο, μια άγρια νυχτερινή ζωή και πολλά Ιταλικά κορίτσια από το Τορίνο ακριβώς κάτω από το δρόμο. Τι δεν αρέσει;
«Πέρασα ένα Σαββατοκύριακο στην οροσειρά Nevis στη Σκωτία προσπαθώντας να πλοηγηθώ στους βράχους, αλλά οι δύο μέρες που πέρασα ποτέ στο Heavenly στη λίμνη Tahoe ήταν μακράν οι καλύτερες όταν έκανα περιοδεία πριν από 20 χρόνια στην Καλιφόρνια. Το καλύτερο χιόνι που έχω κάνει σκι, τέλεια πούδρα και μιας και ήμουν στα μέσα της εβδομάδας στο σχολείο, είχα τις πίστες για τον εαυτό μου. Μπορούσες να σταματήσεις και η απόλυτη ησυχία ήταν εκκωφαντική. Επομένως, αν έχετε την οικονομική δυνατότητα, πηγαίνετε στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Rollo Thompson: «Το La Tzoumaz είναι ένα κρυμμένο στολίδι – κάπως ήσυχο. Οφέλη από τον Verbier [are] Ένα ανελκυστήρα μακριά – υπέροχες πλαγιές, άριστα περιποιημένες, συνεχείς επενδύσεις σε υποδομές, φανταστικό έδαφος εκτός πίστας και σχεδόν καθόλου ουρές. Τα πάσο ανελκυστήρων κοστίζουν περισσότερο, αλλά μπορείτε να κάνετε σκι περισσότερο.»
Ρίτσαρντ Πάκερ: «Νορβηγία, για σκι αντοχής. Χωρίς πολύ κόσμο, χωρίς ουρές, σκηνικά που κόβουν την ανάσα.”
Νοσταλγικές ιστορίες
Catherine Colquhoun: «Είναι ωραίο που αναφέρεται ο Hannes Schneider. Ο πατέρας μου έμαθε από τον Σνάιντερ (στην Αμερική) όταν ο πατέρας μου ήταν έφηβος δίδασκε στα τοπικά σχολεία. Όταν ο συγγραφέας ανέφερε, «Στη δεκαετία του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ένας εκπαιδευτής σκι στην Αυστρία, ονόματι Stephan Kruckenhauser, μας έβαλε όλους να κάνουμε σκι με τα πόδια μας ενωμένα και τους ώμους μας να ευθυγραμμίζονται παράλληλα με το βουνό και όχι με τη γραμμή πτώσης», θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια. πίσω και ο πατέρας μου επέκρινε την τεχνική μου. Ακόμα και τότε δεν θα χρησιμοποιούσα σωστά την τεχνική «Arlberg»! Αλλά οι μπαμπάδες στο βουνό που έκανα πάντα σκι είχαν εξαιρετική φόρμα!».
S McDowell: “Μου άρεσε το άρθρο. Κάνω σκι 40 χρόνια, κυρίως στη Γαλλία – φέτος πήγα στο Deux Alpes με έναν από τους γιους μου, ο οποίος θα με προσέχει για να βεβαιωθεί ότι είμαι καλά, όχι το αντίστροφο. Τα γέροντα γόνατα δεν αγαπούν το σκι όσο το κεφάλι και η καρδιά!»