Υπάρχει καπνός, θόρυβος και μια αίσθηση αυθεντικής αίγλης εκδηλώσεων. Οι άνθρωποι θα φωνάζουν σε ένα λεωφορείο. Τα γραφικά της τηλεόρασης θα σφυρίζουν και θα αστράφτουν. Σε εύθετο χρόνο, ένας αδύνατος άνδρας με τα πόδια στο πλάι θα εκτελέσει μια γρήγορη τακτική παντομίμα, στρίβοντας και τα δύο χέρια και τραβώντας αόρατους μοχλούς σαν να έκανε όπισθεν ένα φανταστικό υποβρύχιο.
Σίγουρα θα υπάρξουν γκολ. Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Σίτι έχουν συνδυάσει συνολικά 50 παίκτες στα τελευταία 14 παιχνίδια τους ενόψει της λαμπρής τους αναμέτρησης στο Άνφιλντ το απόγευμα της Κυριακής. Αλλά αυτό είναι επίσης σαν ένα παιχνίδι που μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί από αστοχίες, υποβολές, ανατροπές, γρατσουνιές και ταλαντευόμενους κραδασμούς στο οριζόντιο δοκάρι. Οι ευκαιρίες αξιοποιούνται. Και ενδιάμεσα, οι ευκαιρίες – μεγάλες ευκαιρίες – χάνονται.
Υπάρχει πάντα ο πειρασμός να μειώσετε τη διαφημιστική εκστρατεία πριν από ένα τόσο προφανώς νόστιμο παιχνίδι όπως αυτή η σύγκρουση μεταξύ των δύο καλύτερων παικτών της Premier League. Γνωρίζουμε την εικονογραφία αυτών των περιστάσεων, τις συζητήσεις για μονομαχίες, τους αγώνες πρόσωπο με πρόσωπο και τις στιγμές τίτλου που πρέπει να αδράξουμε.
Σχετίζεται με: Ο Γκουαρδιόλα λέει στη Λίβερπουλ: Η Μάντσεστερ Σίτι θα μιλήσει μόνη της στο γήπεδο
Η πραγματικότητα είναι συχνά διαφορετική. Η εμπειρία δείχνει ότι δεν υπάρχει μεμονωμένη απόφαση για τον τίτλο, όχι με δέκα παιχνίδια που απομένουν, στα οποία η Άρσεναλ παίζει μεγάλο ρόλο, και με μια λίστα αγώνων που υποδηλώνει ότι ο αγώνας τριών δρόμων για τον τίτλο μπορεί να είναι ακόμα ως αποτέλεσμα. θα αποφασιστεί πόσο καλά μπορείτε να τα πάτε απέναντι στους Σπερς.
Και όμως, δεδομένων των πρόσφατων καταδιώξεων την τελευταία μέρα του αγώνα, εξακολουθεί να αισθάνεται σαν ένα πραγματικό tie-breaker. Αισθάνεται επίσης σαν μια ασυνήθιστα ανοιχτή προοπτική, δύο ομάδες των οποίων η επιθετική ιδέα επικεντρώνεται γύρω από εξαιρετικά ευδιάκριτους, εντελώς αντίθετους αλλά κατά κάποιο τρόπο παράξενα ευθυγραμμισμένους σέντερ φορ.
Ο Erling Haaland και ο Darwin Núñez είναι μια διασκεδαστική σύγκριση αφού έφτασαν στην Αγγλία με διαφορά λίγων ημερών για παρόμοια αμοιβή, ασυνήθιστα αθλητικοί και ευκίνητοι σέντερ φορ με ύψος πάνω από 6 πόδια. Έχουν αποδειχθεί συναρπαστικοί παίκτες και για άλλους λόγους, ως βασικοί παίκτες των οποίων τα δυνατά σημεία, τυπικά και στιλιστικά, συνδέονται αναπόφευκτα με τις αδυναμίες τους.
Από τη μια ο Χάαλαντ, το καθαρό σκόρερ φαινόμενο, ξυράφι σε ομάδα που έχει κατακτήσει το τρεμπλ και που δείχνει να παίζει και με μυστρί στα πόδια σε μεμονωμένες στιγμές. Από την άλλη, ο άρχοντας της κακής διακυβέρνησης της Πρέμιερ Λιγκ, ένας ποδοσφαιριστής που δεν συνεισφέρει τόσο σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα όσο βιάζεται σε αυτό και δείχνει όλο και πιο πειστικός στο κέντρο της επίθεσης του Γιούργκεν Κλοπ.
Και οι δύο κάνουν εξαιρετικές σεζόν. Ο Haaland ως σημείο τακτικής ανάπτυξης για τον μεγάλο φετιχιστή της μεσαίας γραμμής Pep Guardiola. Ο Núñez ως μια ελαφριά επιστροφή, μια προσέγγιση του συγκλονιστικού, δημιουργικού κόντρα πίεση του πρώιμου Klopp.
Εκτός από το εντυπωσιακό χάσιμο, η υπέρβαση ήταν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των σεζόν και των δύο ομάδων. Δεν είναι κάτι νέο ότι η Λίβερπουλ και η Σίτι βρίσκονται στην κορυφή του πίνακα χαμένων μεγάλων ευκαιριών της Premier League (η Λίβερπουλ είναι στην κορυφή με 52, η Σίτι είναι πίσω με δύο). Αυτό είναι εν μέρει ένα παιχνίδι αριθμών. Οι καλύτερες ομάδες έχουν περισσότερες ευκαιρίες. Αυτό σημαίνει ότι σκοράρουν περισσότερους πόντους και χάνουν περισσότερους. Το να χάσεις μια ευκαιρία είναι απλώς αυτό που κάνουν οι καλοί παίκτες και ενδιάμεσα καταστρέφουν τις ελπίδες και τα όνειρά σου με την άρνησή τους σαν καρχαρία να εκφοβιστούν ή να το δουν ως πράξη ανθρώπινης αδυναμίας.
Αλλά υπάρχουν δύο ενδιαφέροντα υποσημεία εδώ. Πρώτον, ο ξεκάθαρος ηγετικός ρόλος και των δύο σέντερ φορ σε αυτές τις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες. Ο Χάαλαντ βρίσκεται στην κορυφή του ατομικού πίνακα με 26 παίκτες. Ο Núñez είναι δεύτερος, επίσης με περίπου το 50% του συνόλου της ομάδας του, και αμφότεροι βρίσκονται σε καλό δρόμο για να ξεπεράσουν τα αποτελέσματα της περασμένης σεζόν.
Και πάλι, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί. Ολόκληρο το παιχνίδι της City βασίζεται πλέον στην εύρεση τρόπων δημιουργίας ευκαιριών για τον καθορισμένο τερματιστή. Πρόκειται για μια ομάδα που έχει συνεχώς κατοχή στο επιθετικό τρίτο. Το να χάσει κάποιες από τις ευκαιρίες του ο Haaland θα είναι φυσικά χαρακτηριστικό της ημέρας, κυρίως όταν η κινηματογραφική αστοχία προσφέρει μια προφανή αλλαγή σε ένα κατά τα άλλα καθαρό και σταθερά κυρίαρχο παιχνίδι. Όπως το άλφα αστοχία στο Etihad την περασμένη εβδομάδα, ο Haaland αναδύθηκε από τον ουρανό σαν ένα κατεστραμμένο αερόπλοιο και έστειλε τη μπάλα όχι μόνο ελαφρά αλλά μίλια πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.
Ένα αξιοσημείωτο μέρος του ξεχωριστού στυλ δεσποινίς του Haaland – το power miss, όλα τα μπερδεμένα πόδια και η βία πιρουέτας – είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι στιγμές σχετίζονται με τις υπερδυνάμεις του. Το καθοριστικό χαρακτηριστικό του Haaland είναι ο ασυναγώνιστος συνδυασμός μεγέθους, ταχύτητας και ακρίβειας. Ο Γιουσέιν Μπολτ ήταν μοναδικός στο ότι είχε το μήκος του διασκελισμού ενός ψηλού άνδρα και την ταχύτητα και την ταχύτητα ενός κανονικού μεγέθους σπρίντερ. Ο Χάαλαντ έχει τον ίδιο συνδυασμό μεγάλων ιδιοτήτων και ανθρώπινης προσπάθειας. Ηλεκτρισμός σε κοντινή απόσταση, σε συνδυασμό με την ικανότητα να στρίβει και να τρέχει από 30 μέτρα μακριά, από όπου είναι βασικά ασταμάτητος: αυτό είναι ακαταμάχητο μακροπρόθεσμα.
Αυτός είναι επίσης ο λόγος που θα χάσει τέτοιες ευκαιρίες, γιατί ο τρόπος που παίζει η Σίτι του απαιτεί να χρησιμοποιεί τα πιο περίπλοκα μέσα πιο συχνά, αυτές τις γρήγορες ευκαιρίες για πάσα κοντά στο γκολ. Και όταν αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού του αποτύχει, θα χάσει με πανικό, υπενθυμίζοντάς μας ότι πρόκειται για έναν μεγάλο άνθρωπο που πρέπει να δουλέψει σε έναν μικρό χώρο. Αντί για ξυρισμένους στύλους, δεχόμαστε θεαματικά χτυπήματα στο έδαφος ή κεφαλιές πάνω από τη μπάρα όπου φαίνεται να προσπαθεί να σφίξει το σώμα του στο πίσω κάθισμα ενός τρίθυρου σεντάν.
Ο Χάαλαντ δεν ανησυχεί για την αποτυχία και δεν τον αφήνει ποτέ να τον εμποδίσει να εφαρμόζει την ίδια ενέργεια σε κάθε προσπάθεια γιατί ξέρει ότι έτσι θα πετύχει τελικά. Για τη Σίτι, οι φορές που θα εξαφανιστεί εντελώς από το παιχνίδι θα είναι ανησυχητικός, όπως έχει συμβεί μερικές φορές με καλύτερες ομάδες με καλύτερους αμυντικούς ένας εναντίον ενός. Με τον Χάαλαντ στο επίκεντρο, η Σίτι είναι και πιο θανατηφόρα και πιο ευάλωτη και ευάλωτη στις αντεπιθέσεις. Μπορεί να μην είναι παίκτης με μεγάλη εμβέλεια ή πιο βαθύ εξοπλισμό, αλλά η παρουσία του καθορίζει αυτή την ομάδα από πίσω προς τα εμπρός.
Σχετίζεται με: Premier League: 10 πράγματα που πρέπει να προσέξετε αυτό το Σαββατοκύριακο
Τους τελευταίους μήνες, ο Núñez είχε παρόμοιο αντίκτυπο στη Liverpool, αν και με πολύ διαφορετικό μοτίβο. Ακόμα και τα λάθη του είναι διαφορετικά. Η ειδικότητα του Núñez είναι το rip or slant, το χάσιμο όπου φαίνεται να έχει τον απόλυτο έλεγχο του σώματός του, αλλά μπορεί ακόμα να σουτάρει περίεργα μακριά για να σπάσει το δοκάρι με παράλογη δύναμη και ακρίβεια.
Και πάλι, αυτές οι αστοχίες είναι η άλλη πλευρά της κύριας δύναμής του, που είναι να δημιουργήσει μια συνεχή, υπερκινητική διακοπή. Ο Núñez δεν μπορεί να ταιριάξει με τα γκολ του Haaland. Έχει όμως 21 τάκλιν και κοψίματα, 592 αγγίγματα, 36 προσλήψεις και 2.149 γιάρδες κατοχής αυτή τη σεζόν, κάτι που είναι πολύ υψηλό για τη θέση του.
Αυτοί οι αριθμοί αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα μιας δημιουργικής παρουσίας που οι αρχαίοι Έλληνες θα αποκαλούσαν «φρενίτιδα», μια περιστρεφόμενη σειρά από συγκρούσεις, γωνίες, βολές και φανταστικά τρεξίματα. Ο Núñez είναι πάντα εν κινήσει, πάντα σε επαφή με το πλησιέστερο εχθρικό σώμα, σπάνια κρύβεται στο διάστημα περιμένοντας τον ελεύθερο σκοπευτή του να πυροβολήσει. Και όπως ο Χάαλαντ, αυτά τα χαμένα σουτ είναι ένα φυσικό μέρος των ιδιοτήτων που φέρνει. Παρά όλα τα σερί ήττας, με τον Νούνιεθ στην αρχική ενδεκάδα, η Λίβερπουλ ηττήθηκε για τελευταία φορά από τη Ρεάλ Μαδρίτης τον Μάρτιο του περασμένου έτους.
Και οι δύο προπονητές, ειδικά ο Γκουαρδιόλα, πάντα λαχταρούσαν τον έλεγχο και έχουν κερδίσει πρωταθλήματα κρατώντας την μπάλα και μειώνοντας τις μεταβλητές σε ένα παιχνίδι. Κανένας από τους δύο δεν νιώθει έτσι αυτή τη στιγμή, μπροστά σε ένα παιχνίδι που, όπως πάντα, θα κριθεί από κερδισμένες και χαμένες στιγμές.