Μπορεί να έχει γράψει για εξέχουσες εφημερίδες του Λονδίνου που καλύπτουν την ελίτ του αγγλικού ποδοσφαίρου κατά τη διάρκεια της σχεδόν 40χρονης καριέρας του, αλλά αναφέρετε το The Herald Χάινριχ Γουίντερ και το πρόσωπό του λάμπει.
Ο σημερινός Βρετανός Δημοσιογράφος Ποδοσφαίρου της Χρονιάς πέρασε τέσσερα χρόνια στο Εδιμβούργο ολοκληρώνοντας τις σπουδές του και εκεί, στις πρώτες μέρες του ως φοιτητής δημοσιογράφος, ξεκίνησε ο σεβασμός του για την εφημερίδα.
Γι’ αυτό ο καταξιωμένος αθλητικός δημοσιογράφος ήθελε να έρθει στη Σκωτία για να καλύψει τον αγώνα αυτού του Σαββατοκύριακου ανάμεσα στη Σέλτικ και τη Ρέιντζερς και να γράψει τρία άρθρα με ένα αποτύπωμα που θαύμαζε σε όλη την καριέρα του.
Σε τελική ανάλυση, μια επίσκεψη στα γραφεία της παλιάς Albion Street στα μέσα της δεκαετίας του 1980 βοήθησε στην ανάφλεξη του πάθους που βοήθησε στην οικοδόμηση μιας εκπληκτικής καριέρας στους The Telegraph και The Times και τον οδήγησε να γίνει διάσημος με αξιοσημείωτους τρόπους, έχει κερδίσει τόσο βραβεία όσο και μέσα κοινωνικής δικτύωσης οπαδούς.
«Είναι πάντα καλό να είσαι συνδεδεμένος με τον The Herald μετά τις σπουδές σου στο Εδιμβούργο. Ήταν τότε οι μεγάλοι χορηγοί και οι κριτές των φοιτητικών βραβείων» είπε με θέρμη. «Περπατήσαμε λοιπόν με σεβασμό και προσευχηθήκαμε να κερδίσουμε κάτι.
«Θυμάμαι όταν κερδίσαμε την αθλητική νίκη τη δεκαετία του 1980. Εκτός από μια βραδιά στη Γλασκώβη, ένα από τα highlights ήταν η ξενάγηση στα γραφεία και η έντυπη σελίδα. Πάντα είχα μελάνι στις φλέβες μου και αυτό μόνο με έκανε να θέλω να ακολουθήσω μια καριέρα στην ποδοσφαιρική δημοσιογραφία».
Το ταξίδι του χειμώνα στη Γλασκώβη δεν θα είναι μια εισβολή σε νέα επικράτεια. Στην πραγματικότητα, το πρώτο του ντέρμπι στην πραγματική ζωή ήταν πριν από περισσότερα από 30 χρόνια. Ενώ το παιχνίδι ήταν αξέχαστο, δεν ήταν όλα όσα το περιέβαλλαν.
«Η πρώτη μου ήταν το 1993», θυμάται. «Δεν ήταν ένα κλασικό παιχνίδι, ήταν 0-0 στο τέλος, αλλά απλώς ένιωθα αυτή την ενέργεια και το πάθος, την επείγουσα ανάγκη και την αίσθηση ότι μπαίνεις στο Parkhead και την αίσθηση ότι τίποτα άλλο στον κόσμο δεν είχε σημασία, ότι όλοι όσοι ήταν, ήταν σημαντικό μέσα στο στάδιο, απλώς υπέθεσαν ότι όλοι εκτός του σταδίου, έξι ή επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι, θα ήταν επικεντρωμένοι σε αυτό, και αυτό ήταν το μόνο που είχε σημασία. Και ότι κάθε γωνιά, κάθε μοσχοκάρυδο, κάθε επίθεση ήταν πιο σημαντική από την ίδια τη ζωή.
«Ήταν εξαιρετικό για κάποιον σαν εμένα που πέρασε την καριέρα μου καλύπτοντας αγγλικούς αγώνες και είναι δίκαιο να πούμε ότι η ατμόσφαιρα στα αγγλικά παιχνίδια είναι ο λόγος που υπάρχουν γήπεδα με καθίσματα, Gentrification, τιμές εισιτηρίων, οι νέοι 18 έως 24 ετών γίνονται μια χαμένη γενιά όταν πρόκειται για την Πρέμιερ Λιγκ. Ξέρω ότι είναι ένα κοινωνικό πράγμα, ένα ευρύτερο πράγμα, αλλά και μόνο βλέποντας αυτούς τους αγώνες της Old Firm, η ανάμνησή του απλώς συνδέεται με τον ενθουσιασμό της περίστασης.”
Ενώ το οικονομικό χάσμα μεταξύ των κορυφαίων πρωταθλημάτων της Αγγλίας και της Σκωτίας έχει αυξηθεί πάρα πολύ από την πρώτη βουτιά του Winter στο καζάνι της Γλασκώβης, εξακολουθεί να υπάρχει αρκετή έλξη στην αιώνια μάχη μεταξύ των κολοσσών της Σκωτίας για να προσελκύσει επαγγελματίες που έχουν κάνει το όνομά τους στον νότο.
Και οι δύο τερματοφύλακες, ο Τζο Χαρτ και ο Τζακ Μπάτλαντ, είναι Άγγλοι διεθνείς και ο προπονητής της Σέλτικ, Μπρένταν Ρότζερς δεν είναι άγνωστος στον ανταποκριτή, αφού οδήγησε τη Λίβερπουλ στα πρόθυρα του τίτλου και κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας με τη Λέστερ Σίτι.
«Αυτοί είναι τρεις άνθρωποι που σέβομαι και ως ανθρώπους και ως σπουδαίους επαγγελματίες», είπε. «Θα πάρω πρώτα τον Μπρένταν. Είναι συναρπαστικό, όχι μόνο λόγω των αγώνων, αλλά και λόγω των προβλημάτων στο παιχνίδι. Θυμάμαι όταν ήταν στο Λίβερπουλ και του μιλούσε σε μια γενική συνέντευξη Τύπου για τα προβλήματα στο αγγλικό ποδόσφαιρο εκείνη την εποχή. Μίλησε για περίπου επτά λεπτά για όλα όσα δεν πήγαιναν καλά τακτικά και τεχνικά με τους παίκτες, προβλήματα στις ακαδημίες και διαδρομές προς την πρώτη ομάδα.
«Εκείνη την εποχή ο Λουίς Σουάρες ήταν στο επίκεντρο και μίλησε επίσης γι ‘αυτόν, οπότε τα εισαγωγικά δεν χρησιμοποιήθηκαν. Αργότερα έγραψα ένα άρθρο για αυτούς και τα συμπεριέλαβα όλα σε ένα βιβλίο που έγραψα για το αγγλικό ποδόσφαιρο. Ήταν απολύτως σωστός. Όλα αυτά είναι θέματα που αντιμετωπίστηκαν αργότερα για να ικανοποιήσουν την πείνα και να αυξήσουν την τακτική και τεχνική ικανότητα των νεαρών παικτών – και αν δεις τους παίκτες που έχουν τώρα, είναι εκπληκτικό.
Ο Μπρένταν Ρότζερς όταν ήταν προπονητής της Λίβερπουλ το 2014 (Εικόνα: Getty)
«Ήταν πάντα μπροστά. Είναι πολύ συμπαθητικός άνθρωπος. Κάποιες από τις επικρίσεις που έχει δεχτεί στον Νότο είναι άδικες. Ως προπονητής της Λίβερπουλ, εργάστηκε για το League Managers Association στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Τον είδα να περπατά κατά μήκος της Κοπακαμπάνα κάτω από λαμπερή ηλιοφάνεια. Σταμάτησε και μείναμε στη σκιά για δέκα λεπτά και σκεφτήκαμε πώς τα πήγαιναν καλά οι παίκτες της Λίβερπουλ, England και Stevie Gerrard. Θα μπορούσε να ήταν στην παραλία ή στο LMA, αλλά πήρε χρόνο, τον βρήκα πολύ πολιτισμένο άνθρωπο.
«Όσο για τους δύο τερματοφύλακες: Είμαι πολύ χαρούμενος που τα πάνε τόσο καλά. Νόμιζα ότι μερικά από τα αφιερώματα στον Τζο όταν ανακοίνωσε την αποχώρησή του ήταν πολύ ειλικρινή. Ο Τζο έχει τον υψηλότερο σεβασμό ως τερματοφύλακας.
«Θυμάμαι μια ενημέρωση στην Αγγλία με τον Τζο όπου κάθισε, έβγαλε το τηλέφωνό του και το ηχογράφησε. Στο τέλος του είπα: «Δεν το έχουμε συνηθίσει, σε έχουν πει λάθος ή οτιδήποτε άλλο; Ήταν λίγο προσεκτικός;» Ήταν στη Γουέστ Χαμ και πήγα και ήπια έναν καφέ μαζί του μερικές φορές και απείχε πολύ από την περιστασιακά συγκρατημένη περσόνα που ήταν στην Αγγλία. Πήγε σε πραγματικά σε βάθος τεχνικές και τακτικές πτυχές του παιχνιδιού και μου έδωσε μεγάλη εικόνα. Για να φτάσετε στην κορυφή και να μείνετε εκεί, πρέπει να κατανοήσετε την τέχνη σας και να την αναλύσετε πραγματικά, και ο Τζο το έχει κάνει αυτό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Το εικονίδιο των Rangers απαιτεί επιμονή από τον Terry Hurlock στην αναμέτρηση της Celtic
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Ο Graeme Souness απορρίπτει τον «παράγοντα διασκέδασης» της Old Firm του Brendan Rodgers
«Γνώρισα τον Τζακ στη Στόουκ Σίτι. Η Στόουκ δυσκολεύεται ως πόλη, όπως πολλές βρετανικές πόλεις, και ο Τζακ ήταν πολύ καλός. Ήταν ο αγαπημένος άνθρωπος όταν επρόκειτο να εμψυχώσει κάποιον στην κοινότητα. Ήταν απολύτως λαμπρός σε αυτό γιατί ήταν τόσο υπέροχος τύπος. Είναι υπέροχο να βλέπεις ότι τα πάει τόσο καλά τώρα».
Το τεράστιο μέγεθος αυτών των δύο συλλόγων της Σκωτίας και η γιγάντια φύση αυτής της συγκεκριμένης σύγκρουσης, με τους αντιπάλους να χωρίζονται με μόλις τρεις βαθμούς με τρία παιχνίδια για τη λήξη, είναι κάτι που ελάχιστοι εκτός Γλασκώβης καταλαβαίνουν πραγματικά. Ωστόσο, ο Γουίντερ έχει δει από πρώτο χέρι πόσο μακριά και ευρέως εξαπλώνεται η επιρροή του, ακόμη και πέρα από τον Ατλαντικό.
«Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι στον νότο καταλαβαίνουν πραγματικά το μεγαλείο της Ρέιντζερς και της Σέλτικ. Το προσάρμοσα λίγο από το βιβλίο μου με τον Sir Kenny Dalglish. Οι εκδότες σας στέλνουν μια ανάλυση των πωλήσεων από όλο τον κόσμο και στον Καναδά έγιναν 5000 πωλήσεις. Μίλησα με τον διευθυντή πωλήσεων και μου είπε: «Ναι, Σέλτικ.» Είναι εξαιρετικό. Οι Ρέιντζερς είναι το ίδιο. Ένα από τα οφέλη του να είσαι αουτσάιντερ είναι ότι μπορείς να κάνεις ένα βήμα πίσω και να εκτιμήσεις το μέγεθος αυτού του ντέρμπι».
Μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις του Henry Winter για το παιχνίδι online και έντυπα αυτό το Σαββατοκύριακο, αποκλειστικά στο The Herald.