Ο Ντέρεκ Άντεργουντ, ένας μοναδικός στο είδος του μπόουλερ για το Κεντ και την Αγγλία, πέθανε σε ηλικία 78 ετών.
Ο πρόεδρος του Κεντ Σάιμον Φίλιπ δήλωσε σε μια δήλωση: «Η οικογένεια του κρίκετ του Κεντ θρηνεί για τον θάνατο ενός από τους καλύτερους παίκτες της ποτέ.
«Ο Ντέρεκ έχει κάνει μια εξαιρετική συνεισφορά τόσο στο Κεντ όσο και στην Αγγλία, κερδίζοντας τρόπαια για σύλλογο και χώρα και γράφοντας το όνομά του για πάντα στα βιβλία της ιστορίας.
«Το να βλέπεις τον Derek να κάνει τη μοναδική του μαγεία σε ένα βρεγμένο πτερύγιο ήταν προνόμιο για όλους όσους είχαν την ευκαιρία να βρεθούν εκεί. Η ένταξή του στο ICC Hall of Fame δείχνει την εκτίμηση με την οποία κρατήθηκε στο παγκόσμιο κρίκετ.
“Ως πρωταθλητής της ανάπτυξης του παιχνιδιού μας παγκοσμίως, διατηρώντας παράλληλα την πλούσια κληρονομιά του αθλήματος μας, ο Derek έχει κάνει σημαντικές συνεισφορές εντός και εντός γηπέδου και θα λείψει πολύ σε όλους στο Kent Cricket.”
Η τελευταία δημόσια εμφάνισή του ήταν τον Μάρτιο του 2020 στον Καθεδρικό Ναό του Καντέρμπουρι για να τιμήσει την 150η επέτειο του Κεντ. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο καθώς συναντούσε πρώην συμπαίκτες του, αλλά στη μέση της μάχης του με την άνοια βρήκε μερικές λέξεις: «Μου είπαν τον Knotty και έκανα έναν καλό συνδυασμό».
Ο Άντεργουντ ήταν ένας μοναδικός σφαιριστής, καθώς ήταν ο μόνος σημαντικός αριστερός μπολ που έκανε μπολ με μέτριο ρυθμό. Το πόσο καλά το πέτυχε αυτό εκφράστηκε με το παρατσούκλι με το οποίο ήταν γενικά γνωστός: «Θανάσιμος».
Από τότε που έκανε το ντεμπούτο του για το Κεντ σε ηλικία 17 ετών, έχει τρέξει μεγάλη απόσταση για έναν σπίνερ – σχεδόν όσο ένα γήπεδο – με το ένα χέρι να επιπλέει μπροστά του, το άλλο πίσω του – και να χτυπά τη μπάλα με ένα γεμάτο στροφή του σώματός του Επιφάνεια. Δεν υπήρχε μέρος για να κρυφτεί ένας ρόπαλος. Ο ρυθμός του Underwood σήμαινε ότι δεν μπορούσε να τρέξει κάτω από το wicket και αν πήγαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση, έτρεχε στα χέρια του Alan Knott, ο οποίος ήταν χωρίς πολλές αμφιβολίες ο καλύτερος wicketkeeper που σηκώθηκε ποτέ για να γυρίσει.
«Ο Deadly ήταν ο απόλυτος επαγγελματίας με μια μπάλα στο χέρι», είπε ο Paul Downton, διευθυντής κρίκετ του Kent, ο οποίος περιποιήθηκε επίσης το wicket για εκείνον. «Ήταν ένας σκληρός ανταγωνιστής, μισούσε τη φυγή, ένα όνειρο για τον αρχηγό του, είτε ήταν στο Lord’s in Ashes Test είτε στο Derby το απόγευμα της Δευτέρας μπροστά σε κανέναν».
Ως συμπαίκτης, αν και για το Sussex, ο Robin Marlar ανέλυσε τον Underwood: Οι περισσότεροι κορυφαίοι μπόουλερ έχουν δέλτ ταχείας συστολής, αλλά ο Underwood ήταν σπάνιος επειδή είχε δελτ βραδείας συστολής, γεγονός που υποδηλώνει ότι δεν είχε ισχυρή απόδοση. Εξ ου και η μεγάλη του προσπάθεια να δημιουργήσει το ρυθμό που ο αριστερός του ώμος δεν μπορούσε να μεταφέρει πλήρως.
Ο αντίκτυπος του Underwood ήταν τόσο άμεσος που έγινε ο νεότερος σφαιριστής που πήρε 100 wickets πρώτης κατηγορίας στην πρώτη του σεζόν, στο τέλος ήταν 18 ετών. Η στατιστική του κορύφωση ήρθε το 1966 όταν πήρε 157 wickets με μόλις 13 το ένα.
Κατά το πρώτο μισό της καριέρας του, τα γήπεδα κρίκετ της κομητείας δεν καλύπτονταν αν έβρεχε μια μέρα – και ο Κεντ χρησιμοποιούσε πολλά υπαίθρια γήπεδα όπου υπήρχαν μόνο υποτυπώδη καλύμματα. Αλλά ακόμα και μετά την κάλυψη των γηπέδων, το γύρισμα και η αδιάκοπη ακρίβειά του συνέχισαν να καταγράφουν εκατό wickets τη σεζόν μέχρι που τελείωσε την πρώτης τάξεως καριέρα του με 2.465 από αυτά για μόλις 20 τρεξίματα το καθένα.
Υπήρξε μια σύντομη περίοδος όταν ο Ρέι Ίλινγκγουορθ, ως αρχηγός της Αγγλίας, προτιμούσε τον αριστερό στροφέα του Γουόρσεστερσαϊρ, τον Νόρμαν Γκίφορντ, σε στεγνά γήπεδα. Δεν ήταν πολλοί της ίδιας πεποίθησης και ο Underwood ήταν κατά τα άλλα τακτικός παίκτης στην ομάδα δοκιμών της Αγγλίας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό μέχρι που μετακόμισε στο World Series Cricket το 1977 και στην περιοδεία των επαναστατών στη Νότια Αφρική το 1982. John Thicknesse, ανταποκριτής κρίκετ για το Evening StandardΌταν ο Άντεργουντ έπαιξε για πρώτη φορά για την Αγγλία, είχε στοιχηματίσει ότι θα έπαιρνε 300 δοκάρια δοκιμής, όπως είχε κάνει μόνο ο Φρεντ Τρούμαν, και ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένος όταν ο Άντεργουντ τελείωσε την καριέρα του στην Αγγλία – με μια περιοδεία στη Νότια Αφρική – με 297 τερματισμούς.
Η πιο διάσημη ώρα του ήταν ο τελικός του Oval Test του 1968, όταν διέσχισε την Αυστραλία σε ένα υγρό γήπεδο για να τερματίσει τη σειρά, αν και η Αυστραλία διατήρησε τις στάχτες. Το 1974 το γήπεδο του Λόρδου δεν υποτίθεται ότι ήταν καθόλου υγρό, καθώς τα γήπεδα δοκιμών εκείνη την εποχή έπρεπε να καλύπτονται ανά πάσα στιγμή, αλλά η βροχή είχε πέσει κάτω από τα σκεπάσματα. Οι σχέσεις μεταξύ Αγγλίας και Πακιστάν ήταν συχνά τεταμένες και συνέβαινε επίσης ότι η περισσότερη βροχή είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί το τεστ πριν ο Άντεργουντ ολοκληρώσει το δεύτερο inning του Πακιστάν.
Εκτός από τη μέθοδο του Underwood, η προσωπικότητά του ήταν σχεδόν μοναδική. Οι περισσότεροι μεγάλοι σφαιριστές είναι από τη φύση τους αρπακτικά. Ο Underwood ήταν τόσο ήπιος και θανατηφόρος όσο μπορεί να είναι ένας τύπος. Θυμάμαι ότι βγήκα από μια τουαλέτα της Indian Airlines το 1981-82 αφού χρησιμοποίησα όλες τις εγκαταστάσεις ταυτόχρονα και ο Deadly ήταν ο μόνος επιβάτης του οποίου το χαμόγελο ήταν συμπαθητικό.
«Χωρίς τη μπάλα, το Deadly ήταν το αντίθετο ενός αθλητή – δέκα με δύο, ένας απρόθυμος ασκούμενος που ήπιε ένα φλιτζάνι τσάι 20 λεπτά πριν από το παιχνίδι και μια πίντα μπύρα μετά το παιχνίδι», θυμάται ο Ντάουντον. «Ένας εντελώς ειλικρινής, παλιομοδίτικος επαγγελματίας, ένας από τους πιο ευγενικούς και γενναιόδωρους άντρες που θα μπορούσες να συναντήσεις. Πάντα έδινα στους ανθρώπους χρόνο, μου άρεσε να μιλάω για κρίκετ, απίστευτα ταπεινός, ένας πραγματικά καλός άνθρωπος».
Παρά το γεγονός ότι ήταν πρώην επαγγελματίας, ο Άντεργουντ έγινε πρόεδρος του MCC το 2008, διορισμένος από τον πρώην αρχηγό του στην Αγγλία, Μάικ Μπρέαρλι. Είχε ήδη λάβει MBE.
Με τη μπάλα στο χέρι, ωστόσο, ήταν οδοντίατρος, που έβγαζε το ένα δόντι μετά το άλλο, το ένα παιχνίδι μετά το άλλο, μέχρι που πολλές φορές ο ροπαλοφόρος έπεφτε μπούλινγκ ή πίσω και πιάστηκε σε κοντινή απόσταση. Ο Κόλιν Κάουντρεϊ ήταν ο πιο έξυπνος από όλες τις παντόφλες, ο Νοτ ο αρχηγός του.
Δεν υπήρχαν κράνη στην εποχή του Underwood μέχρι τα πρώτα πρωτότυπα το 1977, και αυτά προορίζονταν για χτυπητές. Ο Knott έπρεπε να στέκεται σε δύσκολα έως μεσαίου ρυθμού γήπεδα χωρίς κράνος ή γείσο για να προστατευτεί από μια μπάλα που πετούσε πάνω από την άκρη ή μια ιπτάμενη μπάλα όπως αυτή που τελείωσε την καριέρα του Νοτιοαφρικανού Mark Boucher. Ο Knott ήταν μια εξαιρετικά ευέλικτη ανθρώπινη κούκλα. Ένα βλέμμα προς τα πάνω για να πει στον Άντεργουντ να πετάξει τη μπάλα ψηλά, ένα βλέμμα κάτω από το γήπεδο για να του πει να τη σουτάρει: Αυτό ήταν το μόνο σήμα στη συμβίωση τους.
Ναι, ήταν αλήθεια. Ο Knott και ο Underwood ήταν ένας καλός συνδυασμός.