Ήξερα πριν από 40 χρόνια ότι τρία χρόνια στη γεωργική σχολή θα ήταν χρήσιμα κάποια στιγμή, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα βοηθούσαν τον Χάρι Κόμπντεν, «πρώτα τζόκεϊ, μετά αγρότη», να τακτοποιήσει ένα φορτίο βοοειδών που πήρε πρόσφατα από την αγορά του Σάλσμπερι. .
Ο Cobden πηγαίνει στο Φεστιβάλ Cheltenham με μια επιλεγμένη ομάδα αλόγων που θα ιππεύσει για το αφεντικό Paul Nicholls, συμπεριλαμβανομένου του Bravemansgame, του «ξεχασμένου αλόγου» στο Gold Cup, και έχει τη δυναμική στον αγώνα τίτλου των jump jockeys, τον οποίο κερδίζει 10 πόντους πάνω από τον Sean λέει ο Bowen.
Έφτασαν τα 25 βοοειδή που θα παχύνει σε βοοειδή και έχουν περίπου το βάρος ενός καθαρόαιμου, 450-600 κιλά (71-94 γρ.). Σχολιάζει ποια παχαίνουν καλύτερα με βάση το μέγεθός τους και τη δομή τους, υπολογίζει το βάρος των περισσότερων από αυτά στα πλησιέστερα 10 κιλά και λέει ότι παρά τους οικολογικούς φανατικούς και vegan brigade, από την εμπειρία του δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερη ζήτηση για βόειο κρέας σε αυτό. στιγμή της χρονιάς. Βλέπει τη μεγαλύτερη δυνατότητα για κέρδος σε αυτό που θεωρώ ότι είναι ένας αδύναμος μικρός νάνος.
Όλοι είναι ζυγισμένοι, εμβολιασμένοι, αποπαρασιτωμένοι, αποπαρασιτωμένοι προληπτικά και οι τρίχες στην πλάτη τους κουρεύονται για να μην ιδρώσουν. Αν ίδρωνε, ο Κόμπντεν, με τον ενσωματωμένο αγρότη μέσα του και το μάτι του κτηνοτρόφου του, θα έβλεπε χαρτονομίσματα λίρας αντί να εξατμίζει τον ατμό.
Ζυγίζω και ξεφτιλίζω – θα πρέπει να μείνω χωρίς ψύλλους τουλάχιστον για λίγο – και μου δίνει την ηλεκτρική του κουρευτική μηχανή για να κόψω τα μαλλιά μου.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι έχει να κάνει με την πρακτικότητα όταν πρόκειται για πάχυνση, όχι για τη νίκη ως ο καλύτερος στο ρινγκ παρέλασης του Cheltenham, κοιτάζει πολύ μακροχρόνια και σκληρά το αποτέλεσμα, το οποίο νομίζω ότι θα με βοηθούσε σε πρακτική άσκηση, να βρω δουλειά. στο τοπικό μου τουρκικό κομμωτήριο.
«Φοβάμαι ότι έχω λίγη ΙΨΔ», λέει, παίρνοντας τα κουρευτικά πίσω. «Μοιάζει σαν αρουραίος να το ροκάνισε».
Με μια από τις πιο απαιτητικές δουλειές ιππασίας στη Βρετανία – ο μόνος άλλος αναβάτης που τα κατάφερε ως πρώτος αναβάτης του Νίκολς ήταν ο Ρούμπι Γουόλς – έφτιαξε την επιχείρηση βοοειδών της οικογενειακής φάρμας σε ένα τέλειο φύλλο με τη βοήθεια χρηματικού έπαθλου και της τράπεζας.
Ωστόσο, επικαλούμενος τον «κώδικα αγρότη», διστάζει να προσδιορίσει τον αριθμό των βοοειδών που στέλνει στο σφαγείο. «Ένα φορτηγό την εβδομάδα», λέει αόριστα, αλλά μου φαίνεται ότι το αγρόκτημα υπερβαίνει κατά πολύ το βάρος του, δεδομένου του μεγέθους του.
Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι ο 25χρονος Cobden ξεκίνησε τους αγώνες κυρίως επειδή το οικογενειακό αγρόκτημα 200 στρεμμάτων και η μισθωμένη γη 350 στρεμμάτων στο Lydford-on-Fosse στο Σόμερσετ δεν θα ήταν ποτέ αρκετά μεγάλο για να τον φιλοξενήσει και τον μεγαλύτερο αδελφό του Τζέιμς πρέπει να ταΐσει. μόνοι οι πρακτικοί γονείς του.
Όμως ο Τζέιμς αποδείχθηκε αλλεργικός στις αγελάδες και η νεανική ενέργεια του Κόμπντεν ώθησε την κατασκευή περισσότερων στάβλων και τις πωλήσεις ζώων.
Λόγω της καθημερινής του δουλειάς, κανείς δεν βασίζεται σε αυτόν για τις συνήθεις εργασίες του ταΐσματος και του ύπνου, αλλά σε μια ολοένα και πιο σπάνια μέρα δεν ξεκουράζεται. θα βρει κάτι που πρέπει να γίνει.
«Είναι μάλλον ένα αντίδοτο στην ιππασία», συμφωνεί. «Επιστρέφω εδώ μετά τον αγώνα και πάντα πηγαίνω στη φάρμα το βράδυ. Παίρνει το μυαλό σας από μια κακή μέρα όταν κάτι έχει πάει στραβά. Παίρνω τα σκυλιά, περπατάω στα βοοειδή και αυτό μου απομακρύνει τη δουλειά».
Συμφωνεί επίσης ότι η οδήγηση για τον Nicholls ήταν δύσκολη για ορισμένους από τους προκατόχους του. «Καταλαβαίνω γιατί», λέει. «Ο Paul Nicholls είναι νικητής. Κάθε αγώνας, είτε Grade One είτε Taunton Seller, σημαίνει πολλά για αυτόν.
«Μια από τις χειρότερες αποτυχίες που είχα ήταν μια μέρα στο Στράτφορντ το καλοκαίρι. Δεν ήμουν πολύ καλός σε ένα. Και μου είπε.» Αλλά με έξι χρόνια πίσω τους, ξέρεις ως ένα βαθμό τι σκέφτεται ο άλλος.
«Το βρίσκω πολύ πιο εύκολο τώρα», συνεχίζει. «Το πιο σημαντικό είναι ότι ξέρω πόσο του αρέσει να ιππεύει τα άλογά του. πρακτικά με λίγο φως. Δεν θέλει ιστορίες κακής τύχης όπου πήρες τη συντομότερη διαδρομή, δεν είχες τύχη και δεν μπορούσες να βγεις. Δεν τα καταφέρνει καθόλου καλά. Αυτή είναι η έκτη σεζόν μου εκεί, αλλά οι τελευταίες σεζόν ήταν πολύ πιο εύκολες.
«Δεν με ενοχλεί αυτές τις μεγάλες μέρες. Συζητάμε πράγματα το πρωί ή την προηγούμενη μέρα. Θα με ρωτήσει τι πιστεύω για έναν αγώνα και θα πει τη γνώμη του για το τι σκέφτομαι. Αν θέλει να ιππεύσει ένα άλογο με συγκεκριμένο τρόπο – ναι, κανένα πρόβλημα. Έχουμε μια πολύ καλή σχέση στην πίστα».
Η χαλαρή φύση του Cobden έχει επίσης θετική επίδραση στη σχέση. «Αν έκανα κάτι λάθος σε έναν αγώνα, μπορεί να είμαι λίγο απογοητευμένος για λίγα λεπτά, αλλά στην πραγματικότητα ο αγώνας έχει τελειώσει», επισημαίνει.
«Μαθαίνεις από αυτό και προσπαθείς να μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος. Αν έχεις μια καλή δουλειά σαν τη δική μου, έχεις καλές ευκαιρίες κάθε Σαββατοκύριακο. Αν μπερδέψεις ένα, προσπαθείς να το φτιάξεις 30 λεπτά αργότερα».
Με το βλέμμα στραμμένο στο Cheltenham, λέει ότι η κατάκτηση του τίτλου των τζόκεϊ δεν ήταν ποτέ ο διακαής στόχος του, αν και προσπαθεί καλά και δεν θα του λείψει η βοήθεια του Νίκολς, ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ “kingmaker” παρά τους 14 τίτλους προπονητών είναι για τζόκεϊ .
«Θα προτιμούσα να κερδίσω το Gold Cup», λέει ο αναβάτης, του οποίου η διατροφή είναι φυσικά βασισμένη στο κόκκινο κρέας και – σε πλήρη αντίθεση με πριν – καλή, αντί να μην καταναλώνει καθόλου υγρά. «Ήμασταν αρκετά επιλεκτικοί, αλλά την περασμένη σεζόν είχα 440 βόλτες και αυτή τη σεζόν είμαι ήδη περίπου στα 580.
«Αυτό το Πρωτάθλημα Τζόκεϊ κερδίζει κάποια έλξη και ο κόσμος δημοσιεύει [on social media] όπου πηγαίνουμε κάθε μέρα. Νομίζω ότι είναι λίγο πιο συναρπαστικό. Αν κάποιος είναι 30, δεν είναι λόγος να μιλήσει. Αλλά στις 6 Οκτωβρίου, όταν ήμουν 49% πίσω, δεν φαινόταν πολύ ρεαλιστικό και μετά, προς απογοήτευσή του, ο Sean τραυματίστηκε για πέντε εβδομάδες και επιστρέψαμε σε ίσους όρους. Δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που μπορούν να πουν ότι έχουν γίνει πρωταθλητές τζόκεϊ».
Αν υπάρχει ένα μέρος όπου ο Κόμπντεν αισθάνεται τόσο άνετα όσο το δωμάτιο ζύγισης, αυτό είναι μια αγορά ζώων ή ανάμεσα στις αγελάδες, αλλά αυτή τη στιγμή οι αγώνες είναι η κύρια προτεραιότητα στη ζωή του. «Είμαι σε καλή θέση», λέει, «και δεν πρόκειται να το πετάξω. Η γεωργία μπορεί να περιμένει».