Περισσότερα στοιχεία για ένα υποθετικό επιπλέον πλανήτης κρύβεται στις πιο απομακρυσμένες γωνιές της γης μας Ηλιακό σύστημα έχει έρθει στο φως – και οι ενδείξεις συνδέονται με παγωμένα σώματα που διασχίζουν την τροχιά του Ποσειδώνας καθώς ταξιδεύετε μακριά, ελικοειδή μονοπάτια Ο ήλιος.
Πλανήτης Εννέαόπως ονομάζεται ο προβλεπόμενος πλανήτης, υποστηρίχθηκε για πρώτη φορά το 2016 από τον Konstantin Batygin και τον Michael Brown του Caltech, ο τελευταίος από τους οποίους τον ανακάλυψε επίσης Νάνος πλανήτης Έρις το 2005. Τα αρχικά στοιχεία τους επικεντρώθηκαν κυρίως στο σύμπλεγμα των υπερποσειδώνων αντικειμένων (TNOs), τα οποία είναι αντικείμενα που περνούν το μεγαλύτερο μέρος των τροχιών τους πιο μακριά από τον Ήλιο από τον Ποσειδώνα. Αυτό είναι αρκετά μακριά. Πιο συγκεκριμένα, το δίδυμο είχε κάνει ζουμ σε TNO υψηλής κλίσης, που σημαίνει ότι τα αντικείμενα περιφέρονταν γύρω από τον ήλιο σε απότομη γωνία ως προς το επίπεδο της εκλειπτικής.
Εφόσον τα περιεχόμενα του ηλιακού συστήματος σχηματίστηκαν από έναν δίσκο γύρω από τον ήλιο, θα περιμέναμε οι τροχιές όλων των πραγμάτων που περιφέρονται γύρω από τον ήλιο να παραμείνουν σχετικά κοντά στο επίπεδο αυτού του δίσκου. Ωστόσο, κάποιοι δεν το κάνουν – και η ομάδα το συμπεραίνει ως απόδειξη ότι είναι ο Πλανήτης Εννέα Βαρύτητα θα μπορούσε να τραβήξει τα αντικείμενα έξω από την εκλειπτική και να τα συσσωματώσει σε τροχιές με μεγάλη κλίση που έχουν παρόμοιες «αψίδες» (πλησιέστερα και πιο μακρινά σημεία στις τροχιές τους γύρω από τον ήλιο) και προσανατολίζονται σε παρόμοια κλίση μακριά από την εκλειπτική.
Σχετίζεται με: Τα στοιχεία από τον «Πλανήτη 9» μπορεί στην πραγματικότητα να δείχνουν ότι η θεωρία μας για τη βαρύτητα είναι ελλιπής
Ωστόσο, ορισμένοι αστρονόμοι παρέμειναν δύσπιστοι, υποστηρίζοντας ότι αυτό που ο Batygin και ο Brown είδαν ως ένα σμήνος ήταν μόνο ένα Ψευδαίσθηση που προκαλείται από παρατήρηση. Το δίδυμο του Caltech αμφισβητεί αυτό και έχει δημοσιεύσει τώρα μια εργασία που εστιάζει ειδικά σε παρατηρήσεις TNO χαμηλής τάσης που δεν συγκεντρώνονται αλλά εξακολουθούν να παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες.
Αυτά τα παγωμένα TNO είναι περίεργα επειδή περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους εκατοντάδες φορές πιο μακριά από τον Ήλιο Γη είναι, αλλά οι τροχιές τους είναι τόσο μεγάλες που πέφτουν προς τα κάτω και παραμένουν για μικρό χρονικό διάστημα πιο κοντά στον Ήλιο από τον Ποσειδώνα, ο οποίος απέχει μόνο 30 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο από τη Γη. «Με αυτήν την εργασία, εξετάσαμε αντικείμενα με τροχιές μεγάλης περιόδου, αλλά που αλληλεπιδρούν επίσης έντονα με τον Ποσειδώνα, ιδιαίτερα εκείνα που διασχίζουν την τροχιά του Ποσειδώνα», είπε ο Batygin. Space.com.
Για να είμαστε σαφείς, αυτό δεν περιλαμβάνει κάθε αντικείμενο που διασχίζει την τροχιά του Ποσειδώνα. Ο Πλούτωνας είναι ένα καλό αντιπαράδειγμα. Όπως ο Πλούτωνας, οι περισσότεροι TNO δεν έχουν τόσο εκτεταμένες τροχιές όσο αυτές που εξετάζονται στη νέα έρευνα της ομάδας. Αντίθετα, οι περισσότεροι TNO έχουν τροχιές που τους κρατούν σχετικά κοντά στον Ποσειδώνα για εκτεταμένες χρονικές περιόδους χρόνος ώστε να μπορούν να ελεγχθούν από τη βαρύτητα του γίγαντα των πάγων.
Ωστόσο, η ομάδα εξέτασε μόνο τα TNO, τα οποία λαμβάνουν εκατοντάδες από αυτά Αστρονομικές μονάδες μακριά από τις παλίρροιες της βαρύτητας του Ποσειδώνα, όπου ο Πλανήτης Εννέα μπορεί να ασκήσει επιρροή πάνω τους – εάν υπάρχει, φυσικά. Δεδομένου ότι αυτά τα αντικείμενα που μελετήθηκαν προέρχονται από όλες τις κατευθύνσεις κοντά στο εκλειπτικό επίπεδο και δεν παρουσιάζουν συμπεριφορά ομαδοποίησης, δεν ισχύει ο ίδιος ισχυρισμός μεροληψίας όπως σε προηγούμενα στοιχεία για TNO ομαδοποίησης υψηλής κλίσης.
Οι TNO που μελετήθηκαν και όλοι όσοι βρίσκονται σε παρόμοιες τροχιές δεν περνούν πολύ χρόνο στις τροχιές τους. Κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών, αναπόφευκτα πετιούνται από τη βαρύτητα του γαλάζιου γίγαντα των πάγων του Ποσειδώνα και διασκορπίζονται μακριά και ευρέως, μερικές φορές ακόμη και εντελώς έξω από το ηλιακό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε στέλνει TNO σε τροχιές που διασχίζουν τον Ποσειδώνα το κάνει συνεχώς. Πρέπει να υπάρχει μια συνεχής διαδικασία για τη διατήρηση της παροχής TNO. Αυτό σημαίνει ότι ο ένοχος δεν μπορεί να είναι κάτι που συνέβη στο μακρινό παρελθόν, όπως ένα ιδιαίτερα κοντινό αστέρι. Πρέπει να είναι κάτι που υπάρχει ακόμα.
Υπάρχουν δύο σενάρια που θα μπορούσαν να εκτοξεύουν τακτικά TNO σε μακριές, βρόχους τροχιές που διασχίζουν την τροχιά του Ποσειδώνα. Ένα σενάριο είναι αυτό της γαλαξιακής παλίρροιας, δηλαδή της βαρυτικής παλιρροιακής δύναμης του πλανήτη Γαλαξίας παντού γύρω μας επηρεάζει αντικείμενα εντός του Σύννεφο Oort, που βρίσκεται πολύ πέρα από τον Ποσειδώνα. Αυτά τα αντικείμενα αισθάνονται αμυδρά μόνο τη βαρύτητα του Ήλιου λόγω της απόστασής τους από το άστρο υποδοχής μας, αλλά η γαλαξιακή παλίρροια μπορεί να τα φέρει πιο κοντά στον Ποσειδώνα.
Το άλλο σενάριο – ίσως το πιο ενδιαφέρον – είναι ότι η βαρύτητα του Πλανήτη Εννέα διαταράσσει τόσο πολύ αυτά τα σύννεφα του Oort που πλησιάζουν στον Ποσειδώνα με την πάροδο του χρόνου.
Ο Batygin και η ομάδα του – ο Michael Brown, ο Alessandro Morbidelli του Observatoire de la Côte d’Azur στη Νίκαια της Γαλλίας και ο David Nesvorny του South-west Research Institute στο Boulder του Κολοράντο – διεξήγαγαν δύο σειρές προσομοιώσεων χρησιμοποιώντας δεδομένα παρατήρησης από πραγματικές, TNO χαμηλής κλίσης , διασχίζοντας τον Ποσειδώνα για να μάθετε ποιο σενάριο είναι πιο ακριβές.
Μια προσομοίωση αφορούσε έναν πλανήτη πέντε φορές τη μάζα της Γης, ο οποίος επηρέασε τους TNO (οι προσομοιωμένες ιδιότητες που χρησιμοποίησαν για τον Πλανήτη Εννέα προήλθαν από τα χαρακτηριστικά που εξήγησαν καλύτερα προηγούμενα ευρήματα, όπως η προσομοίωση δεν είχε καθόλου Planet Nine και μοντελοποίησε μόνο τη γαλαξιακή παλίρροια Ποιος θα ήταν πιο ικανός στο να κάνει τα TNO να πετάξουν πέρα από τον Ποσειδώνα;
Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι τα TNO χαμηλής κλίσης μπορούν να εισέλθουν τακτικά στην τροχιά του Ποσειδώνα μόνο εάν ο Πλανήτης Εννέα είναι πραγματικά εκεί για να τους εκτοξεύσει. Οι γαλαξιακές παλιρροϊκές δίνες από μόνες τους θεωρήθηκαν πολύ αδύναμες για να μεταφέρουν TNO πέρα από τον Ποσειδώνα. Επομένως, στην προσομοίωση γαλαξιακής παλίρροιας, οι TNO φτάνουν σε μια ορισμένη απόσταση από τον Ήλιο, και όχι πιο κοντά – αλλά στο σενάριο του Planet Nine, οι TNO απλώνονται σε μια σειρά από τροχιές που διασχίζουν τον Ποσειδώνα, κάτι που αντιστοιχεί σε αυτό που βλέπουμε στην πραγματικότητα .
«Δείχνουμε ότι μπορείτε να απορρίψετε το σενάριο στο οποίο όλα αυτά συμβαίνουν λόγω γαλαξιακών παλίρροιών με εκπληκτική στατιστική σημασία», είπε ο Batygin. «Αντίθετα, το σενάριο του Planet Nine είναι απόλυτα συμβατό με τα δεδομένα».
Ο Batygin το συγκρίνει με έναν αγώνα ποδοσφαίρου (ποδόσφαιρο, για εσάς τους Αμερικανούς) όπου ο Neptune είναι ο τερματοφύλακας. Οι Γαλαξιακές Παλίρροιες μπορούν να σουτάρουν τους TNO προς το τέρμα, αλλά όχι με αρκετή ορμή για να τους προσπεράσουν τον τερματοφύλακα. Ο Πλανήτης Εννέα, από την άλλη πλευρά, είναι σαν τον πλανητικό Χάρι Κέιν, που πυροβολεί τακτικά τα TNO πέρα από τον Ποσειδώνα με φινέτσα.
«Αυτό που βλέπουμε στα δεδομένα είναι ένα σωρό μπάλες ποδοσφαίρου στο τέρμα», είπε ο Batygin.
Παρόλα αυτά, το κυνήγι του ποδοσφαιριστή συνεχίζεται.
Παρόμοιες αναρτήσεις:
— Θα μπορούσε ένας πλανήτης «όμοιος με τη Γη» να κρύβεται στα εξωτερικά όρια του ηλιακού μας συστήματος;
— Ο άπιαστος πλανήτης 9 θα μπορούσε να περιβάλλεται από ζεστά φεγγάρια και έτσι θα τον βρίσκαμε
— Διάσημος θεωρητικός χορδών προτείνει νέο τρόπο για να κυνηγήσουμε τον μυστηριώδη «Πλανήτη 9» του ηλιακού μας συστήματος.
Αργότερα εκείνη τη δεκαετία, το Παρατηρητήριο Vera Rubin στη Χιλή ανοίγει και ξεκινά τη διεξαγωγή νυχτερινής έρευνας ουρανού με τον τηλεσκοπικό καθρέφτη 8,4 μέτρων. Θα είναι σε θέση να δοκιμάσει τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα μέχρι σήμερα για τον Πλανήτη Εννέα – τη ομαδοποίηση των τροχιών του, τον προσανατολισμό των τροχιακών επιπέδων του, τις απότομες τροχιακές του κλίσεις και την επικράτηση των ανάδρομων τροχιών. Κένταυροι. Πρόκειται για παγωμένα σώματα που έχουν διεισδύσει από το Νέφος του Όορτ και βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε τροχιά μεταξύ των εξωτερικών πλανητών του ηλιακού συστήματος. Αν πρόκειται για ψευδαισθήσεις που προκαλούνται από σφάλματα παρατήρησης, τότε Βέρα Ρούμπιν Οι παρατηρήσεις θα το αποκαλύψουν. Ωστόσο, θα μπορούσε αντίστροφα να ενισχύσει τα στοιχεία και να βρει πολλά περισσότερα TNO που έχουν τις ίδιες πιθανές επιρροές με τον Πλανήτη Εννέα.
«Όλες αυτές οι βαρυτικές γραμμές αποδεικτικών στοιχείων θα ελεγχθούν με μια ανεξάρτητη νέα έρευνα που δεν υπόκειται στις ίδιες προκαταλήψεις με τις προηγούμενες», είπε ο Batygin.
Είναι ακόμη πιθανό ότι το Παρατηρητήριο Vera Rubin θα μπορούσε να φτάσει μέχρι το τέλος και να βρει πραγματικά το μεγάλο tamale.
«Λόγω της αποτελεσματικότητάς του, ίσως – ίσως – να βρει τον Πλανήτη Εννέα», είπε ο Batygin. «Θα ήταν πολύ ωραίο».
Τα νέα αποτελέσματα έγιναν δεκτά για δημοσίευση στο The Astrophysical Journal Letters και είναι προς το παρόν διαθέσιμα μορφή.