Από ένα iPad στο τραπέζι της κουζίνας της, μια ψηφιακή φωνή διαβάζει μια ιστορία στη Dipti Bhide και στον γιο της Rohan.
Πρόκειται για έναν αστροναύτη που πήγε στον Άρη, συνάντησε έναν εξωγήινο και βρήκε μερικούς διαστημικούς βράχους πριν επιστρέψει στη Γη. Το ζευγάρι, που ζει στο Coquitlam, B.C., είναι τα πρώτα άτομα που άκουσαν την ιστορία, η οποία δημιουργήθηκε με βάση τις προτάσεις του Rohan, οι οποίες στη συνέχεια τροφοδοτήθηκαν στο πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης (AI) που αναπτύχθηκε από τη μητέρα του.
Ο οκτάχρονος Rohan είναι εντελώς απορροφημένος στην ιστορία.
«Είναι μια ιστορία που έφτιαξε, άρα έχει πολύ κίνητρο», είπε η μητέρα του.
Ο Bhide δεν είναι ο πρώτος προγραμματιστής που φαντάζεται τις δυνατότητες του προηγμένου αυτοματισμού υπολογιστών για τη μάθηση των παιδιών. Το πρόγραμμά τους είναι μία από τις πολλές νέες προσφορές τεχνητής νοημοσύνης όπως το Funexpected Math ή το Ello που είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο και υπόσχονται να μυήσουν τα μικρά παιδιά στη φαινομενικά απεριόριστη φύση της τεχνολογίας.
Όμως, ενώ τα προγράμματα υποστηρίζουν ότι βελτιώνουν την κατανόηση των βασικών από τα παιδιά, οι ερευνητές της εκπαίδευσης λένε ότι το τεράστιο δυναμικό συνοδεύεται από αυξανόμενες ανησυχίες για την ιδιωτικότητα, τη διαφάνεια και την προκατάληψη που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πιθανή βλάβη, ειδικά δεδομένης της νεαρής ηλικίας των πιθανών χρηστών.
Ορισμένες από αυτές τις ανησυχίες σκιαγραφήθηκαν σε μια πρόσφατη έκθεση από τον Επίτροπο Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων του Καναδά και την ομάδα ανάπτυξης προτύπων CSA. Σημείωσε ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής απέτυχαν να αναγνωρίσουν τα «δικαιώματα ιδιωτικότητας, τις ειδικές ανάγκες και τις ειδικές περιστάσεις των παιδιών», με τις περισσότερες απαντήσεις πολιτικής να συνεχίζουν «να επικεντρώνονται κυρίως στους ενήλικες».
Παρά τις αβεβαιότητες, οι εφαρμογές για άτομα όλων των ηλικιών συνεχίζουν να κυκλοφορούν καθώς οι προγραμματιστές οδηγούν το κύμα ενδιαφέροντος για την τεχνητή νοημοσύνη, παράγοντας τεχνολογίες που στοχεύουν να κάνουν τα πάντα, από τη βελτίωση των ιατρικών διαγνώσεων μέχρι τη βοήθεια των ηλικιωμένων να κάνουν τέχνη .
Ο οκτάχρονος Rohan παίζει ένα παιχνίδι LittleLit σε ένα tablet στο Coquitlam, B.C. (Maggie MacPherson/CBC)
Η Bhide λέει στο CBC ότι θέλει να διασφαλίσει ότι τα παιδιά της είναι προετοιμασμένα για την αναπόφευκτη άνοδο της τεχνητής νοημοσύνης στο μέλλον τους και ότι το πρόγραμμά της LittleLit είναι «συν-πιλότος» στην εκπαίδευσή τους.
«Το AI υπάρχει τώρα. Τι δεξιότητες χρειάζεστε για να διδάξετε στο παιδί σας να συμβαδίζει με αυτό, και η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει και σε αυτό», είπε.
Ούτε θεμελιωδώς καλό ούτε κακό για εμάς
Η Elizabeth Adams, κλινική ψυχολόγος με έδρα τις ΗΠΑ και συνιδρυτής του προγράμματος Ello που βασίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη, λέει στο CBC ότι ανησυχεί για τους προγραμματιστές που χρησιμοποιούν την τεχνολογία χωρίς τη σωστή παιδαγωγική προσέγγιση.
Το Ello χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης φωνής για παιδιά και τεχνητή νοημοσύνη για να δημιουργήσει έναν διαδικτυακό εκπαιδευτή ανάγνωσης για παιδιά. Για να το κάνει αυτό, χρησιμοποιεί ένα avatar AI με τη μορφή ενός φιλικού μπλε ελέφαντα που ονομάζεται Ello, ο οποίος ακούει τα παιδιά καθώς διαβάζουν και τα διορθώνει.
Ο Ρον Ντάρβιν, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας με εξειδίκευση στην ψηφιακή μάθηση και τον αλφαβητισμό, λέει ότι η τεχνητή τεχνολογία «δεν είναι εγγενώς καλή ούτε εγγενώς κακή για εμάς». (Georgie Smyth/CBC)
«Η πρόκληση είναι ότι υπάρχει βιασύνη και μπορεί να υπάρχουν προϊόντα στην αγορά που δεν είναι ασφαλή ή δεν προσφέρουν τις καλύτερες εμπειρίες στα παιδιά», είπε ο Adams.
«Ανησυχώ ότι αν κάτι από όλα αυτά πάει στραβά, τα προστατευτικά κιγκλιδώματα των γονέων θα ανέβουν ακόμα πιο ψηλά».
Προγραμματιστές όπως ο Bhide και ο Adams ελπίζουν να κάνουν τη διαφορά δίνοντας έμφαση σε ενσωματωμένα χαρακτηριστικά όπως: Όπως το να επιτρέπεται στους χρήστες να εξαιρεθούν από την κοινή χρήση διαφόρων τύπων δεδομένων, να καθησυχάζουν τους γονείς και να τους ενθαρρύνουν να εξετάσουν τα εργαλεία τεχνητής τεχνολογίας για τα παιδιά τους.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι εγγενώς κακή ή καλή για ενήλικες ή παιδιά, δήλωσε ο Ρον Ντάρβιν, επίκουρος καθηγητής στο UBC με εξειδίκευση στην ψηφιακή μάθηση και παιδεία.
«Είμαστε πραγματικά σε θέση να κατανοήσουμε τα οφέλη και τους περιορισμούς αυτών των εργαλείων και να τα σχεδιάσουμε για να μας ενδυναμώσουν ως ανθρώπους».
Είπε στο CBC ότι το πραγματικό ζήτημα είναι ο ψηφιακός αλφαβητισμός – δεν είναι μόνο να γνωρίζεις πώς να χρησιμοποιείς την τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης, αλλά και να κατανοήσεις πώς λειτουργεί και τις αρχές πίσω από αυτήν.
Καμία αντικατάσταση της διδασκαλίας πρόσωπο με πρόσωπο
Ο Rohan παίζει ένα παιχνίδι LittleLit σε ένα tablet. (Maggie MacPherson/CBC)
Εάν τα παιδιά λάβουν απαντήσεις σε ορισμένες ερωτήσεις προφορικά, τότε τα προγράμματα μπορεί να ηχογραφήσουν φωνές, είπε ο Darvin. Υπάρχει δυνατότητα η τεχνολογία AI να μπορεί επίσης να διαβάζει τις εκφράσεις του προσώπου. Μερικές φορές τα προγράμματα συλλέγουν επίσης πρόσθετα δεδομένα κατά τη χρήση του προγράμματος, ένα ουσιαστικό μέρος της μηχανικής εκμάθησης, το οποίο μπορεί να αποθηκευτεί τοπικά ή να μοιραστεί με τρίτους.
Οι εφαρμογές δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αξία της προσωπικής μάθησης, είπε ο Darvin, επειδή ουσιαστικά περιορίζονται στις οδηγίες που τροφοδοτούνται στο λογισμικό, που συχνά αναφέρονται ως αλγόριθμοι.
Στην περίπτωση του LittleLit, αυτό σημαίνει ότι το λογισμικό μπορεί να προγραμματιστεί ώστε να προσφέρει περιεχόμενο συγκεκριμένης ηλικίας. Ωστόσο, μπορεί επίσης να οδηγήσει στην παράλειψη εναλλακτικών δεδομένων, κάτι που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης να τροφοδοτούν επαναλαμβανόμενο περιεχόμενο ή ίσως να μην μπορούν να αναγνωρίσουν τη μοναδική προφορά ή τις εκφράσεις του προσώπου ενός ατόμου, είπε.
Σύμφωνα με τον συνιδρυτή του LittleLit, Dipti Bhide, ακόμη και η αξιοσημείωτη ικανότητα της AI να μετατρέπει αμέσως μονόκερους ή ζαχαρωτά σε προβλήματα μαθηματικών ή ανάγνωσης δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την αξία της αυτοπροσώπως διδασκαλίας. Ο προγραμματιστής, ο οποίος ελπίζει να χρησιμοποιήσει μια μέρα το πρόγραμμα στα σχολεία, πιστεύει ακράδαντα ότι παρά τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης, τελικά δεν υπάρχει αντικατάσταση για έναν δάσκαλο ή έναν γονέα.
Αυτή την άποψη συμμερίζεται η Christine Korol, ψυχολόγος στο BC Children’s Hospital. Είπε ότι υπάρχουν δεκαετίες έρευνας που δείχνει ότι η αλληλεπίδραση παιδιού-γονέα πάνω από βιβλία είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να αυξήσουν το ενδιαφέρον και το κίνητρό τους για ανάγνωση.
«Περνάτε πολύ χρόνο μαζί, γελάτε με ιστορίες», είπε. «Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι γονείς φέρνουν μαζί τους όταν διαβάζουν με τα παιδιά τους».