Τι σημαίνει για εσάς η λέξη «συλλογική»; Θα μπορούσε ίσως να είναι μια κοινότητα ή μια εκδοχή της σε ολόκληρη την κοινότητα; Η καλή ζωή? Ίσως δημιουργεί μια εφιαλτική σταλινική πρόταση για μια νέα προσέγγιση στη γεωργία; Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήμουν σίγουρος τι να περιμένω καθώς πλησίαζα το χωριό Woolsery στο North Devon. Είχα φτάσει καν; Τα σημάδια ήταν διφορούμενα. Υπήρχε ένα Woolfardisworthy, αλλά και ένα Woolsery – και αποδείχθηκε ότι ήταν το ίδιο μέρος (προφανώς λόγω μιας ιδιορρυθμίας της προφοράς του 17ου αιώνα). Το παράξενο είχε αρχίσει.
Και δεν ήταν το τέλος. Την τελευταία ώρα είχα διανύσει μίλια ανοιχτών χωραφιών και μικροσκοπικά ερειπωμένα χωριά τυπικά του Βόρειου Ντέβον – μικρές συστάδες εξοχικών σπιτιών, μια εκκλησία, μερικές φορές ένα μικρό εξοχικό πανδοχείο ή ένα κατεστραμμένο χωριό που αγωνιζόταν να μείνει ανοιχτό, αλλά συνήθως τίποτα από τα δύο. Αλλά μετά από λίγες μόνο στιγμές υπήρξε μια αισθητή αλλαγή στο Woolsery.
Ξαφνικά υπήρχε μια κομψή, τέλεια συντηρημένη μικρή παμπ (το είδος που σερβίρει κοκτέιλ χειροτεχνίας). ένα πολυτελές χωριό με ταχυδρομείο. ένα γκουρμέ κατάστημα ψαριών και τσιπ? και μια προσεκτικά σχεδιασμένη γεωργιανή βίλα (το γοτθικό αρχοντικό Wulfheard Manor). Υπήρχε επίσης ένα παρακείμενο βιολογικό αγρόκτημα 150 στρεμμάτων και μια τακτοποιημένη σειρά από ιστορικές εξοχικές κατοικίες σχεδιασμένες για να φιλοξενούν επισκέπτες.
Εδώ, στην άγρια φύση του Ντέβον, βρισκόταν μια μικρή φωλιά με τελειότητα σχεδόν σαν Stepford. σαν παρθένα πόλη παιχνιδιών ή σετ ταινιών. Πουθενά δεν υπήρχε στραβός σχιστόλιθος, κρεμασμένο δοκάρι ή θρυμματισμένο τζάμι. Δεν ήμουν πολύ σίγουρος τι να σκεφτώ για αυτό στην αρχή.
Αλλά όταν μαθαίνετε ότι όλα αυτά -που τώρα έχουν μετονομαστεί στο The Collective at Woolsery- ανήκουν σε έναν πολυεκατομμυριούχο μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τη Silicon Valley της Καλιφόρνια, τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται λίγο πιο νόημα.
Αντί για έναν θρασύτατο επιχειρηματία που αναζητά ένα έργο για κατοικίδια, ο Michael Birch, ο οποίος ίδρυσε τον εξαιρετικά επιτυχημένο ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Bebo με τη σύζυγό του Xochi το 2005, έχει μια βαθιά σχέση με τον Woolsery. Στην πραγματικότητα, το ταξίδι του ήταν κάτι σαν περιοδεία: οι προπάππους του έχτισαν το αρχικό κατάστημα του χωριού και η γιαγιά του γεννήθηκε πάνω από αυτό. Πολλά από τα μέλη της οικογένειάς του ζουν ακόμα στο χωριό και είναι ένα μέρος που παραμένει γεμάτο όμορφες παιδικές αναμνήσεις για εκείνον, ακόμη και από τη βάση του στο μακρινό Σαν Φρανσίσκο.
«Το αρχικό κίνητρο ήταν η παμπ The Farmers Arms», εξηγεί. «Ήταν άδειο για αρκετά χρόνια και υπήρχε σχέδιο να το μετατρέψουν σε διαμερίσματα. Για μένα η παμπ είναι η καρδιά του χωριού και θα ήταν αδιανόητο για τον Woolsery να μην έχει την παμπ που ήξερα όλη μου τη ζωή. Ο Xochi και εγώ μπορέσαμε να βοηθήσουμε, οπότε όλα ξεκίνησαν από εκεί. Δεν υπήρχε σχέδιο για το κολεκτίβ από την αρχή, απλώς χιονίσαμε καθώς μας προσφέρθηκαν άλλα κτίρια στο χωριό σε διάφορες καταστάσεις ερειπωμένης».
Σίγουρα δεν είναι σε κακή κατάσταση τώρα. Το παλιό σφυρηλάτηση όπου έμεινα είχε όλες τις σύγχρονες ανέσεις, με όμορφες μικρές πινελιές (εκτεθειμένα δοκάρια και πλινθοδομή, δύο ξυλόσομπες – η μία, πολύ υπέροχα, στην κρεβατοκάμαρα). Εάν παραγγείλετε πρωινό, η υπηρεσία προετοιμασίας κρεβατιού είναι διαθέσιμη και θα σας παραδοθεί σε ένα ψάθινο καλάθι το επόμενο πρωί. Και δεν μοιάζει με κανένα πρωινό ξενοδοχείου που έχετε δοκιμάσει πριν: το δικό μου αποτελείται από τσουκνίδες και σερβιρίστηκε ως τηγανητό με καρυκευμένα λαχανικά, ξηρούς καρπούς και σπόρους που έχουν υποστεί ζύμωση, και μια πλευρά από γλυκό τριφύλλι και γιαούρτι βανίλιας.
Η ιδέα από το αγρόκτημα στο τραπέζι δεν είναι σίγουρα κάτι καινούργιο – αλλά σπάνια έχει ληφθεί τόσο σοβαρά όσο εδώ. Μη ικανοποιημένοι με το να έχουν απλώς το φαγητό τους «βιολογικό», το The Collective καλλιεργεί το φαγητό του με τρόπο που μιμείται τη φύση. Το εδώδιμο δάσος, για παράδειγμα, υιοθετεί το φυσικό περιβάλλον ανάπτυξης με εντατικά φυτεμένες ριζικές καλλιέργειες, καλύμματα εδάφους (όπως βότανα), καρποφόρους θάμνους, αμπέλια, οπωροφόρα δέντρα με χαμηλό θόλο και καρπούς με υψηλό θόλο που σταθεροποιούν το άζωτο που θρέφει το έδαφος.
Οι επισκέπτες είναι ευπρόσδεκτοι και σίγουρα θα εκπλαγούν γιατί δεν μοιάζει με μια κανονική φάρμα. Οι καλλιέργειες (έχουν και ζώα – η κολεκτίβα είναι φιλική προς το περιβάλλον αλλά όχι για χορτοφάγους) αναπτύσσονται όλες μαζί, συν υπάρχει πληθώρα λουλουδιών (που χρησιμοποιούνται για μαγείρεμα, ποτά και λικέρ) και πολλά τρόφιμα.
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται κάπως σαν “The Village”. Ο φυλακισμένος, αλλά – ίσως το πιο περίεργο από όλα – το συνολικό αποτέλεσμα είναι ακριβώς το αντίθετο. Μακριά από το στυλ του Stepford, το Woolsery είναι ένα χαρούμενο, ακμάζον μικρό μέρος, γεμάτο σκοπό και κοινότητα, που έχει καταφέρει να αποφύγει την έξοδο των ντόπιων που δεν μπορούν να βρουν δουλειά, όπως πολλοί από τους γείτονές του.
Οι Woolsarians είναι ειλικρινά χαρούμενοι και φιλόξενοι (χωρίς να χαμογελάω με το “τα λέμε εκεί”), συζητούν με τους επισκέπτες και τους καθοδηγούν στο λαβύρινθο των μικρών δρόμων όταν αναπόφευκτα χάνονται. Οι τοπικοί κήποι ανοίγονται στο κοινό κάθε χρόνο. Υπάρχει ένα μικρό δημοτικό σχολείο? Στο κοινοτικό κέντρο πραγματοποιούνται τοπικές εκθέσεις τέχνης και χειροτεχνίας. και υπάρχει ένα ετήσιο φεστιβάλ δρόμου. Η δεσποινίς Μαρπλ θα ένιωθε σαν στο σπίτι της.
Σύμφωνα με τους Birches, το χωριό ανέκαθεν ευημερούσε και θα ήθελαν να επισημάνουν ότι η συλλογικότητα σίγουρα δεν «έσωσε» τον Woolsery. Ωστόσο, σίγουρα βοήθησε να παραμείνει έτσι. Οι τοπικοί παραγωγοί (λαχανικά, κέικ, μέλι) έχουν ένα υποκατάστημα στο όμορφα ανακαινισμένο κατάστημα και ταχυδρομείο του χωριού της συλλογικότητας – σημαντικές ανέσεις που εξαφανίζονται γρήγορα στα χωριά της νοτιοδυτικής. Και δεδομένου ότι τα καταλύματα της συλλογικότητας μπορούν να φιλοξενήσουν μόνο 20 άτομα το καθένα, υπάρχει μικρή πιθανότητα το Woolsery να κατακλυστεί από τουρίστες. Θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι η τέλεια ισορροπία.
Και αν λαχταράτε λίγο φυσικό χάος σε ένα αγροτικό καταφύγιο στο άψογο Woolsery, θα το βρείτε εύκολα. Το North Devon είναι ένα άγριο, ανεμοδαρμένο τοπίο ιδανικό για χαλαρωτικές χειμερινές βόλτες. Η ακτογραμμή – λίγα μόλις μίλια από το Woolsery – είναι όσο πιο δραματική μπορεί να είναι, με αμμόλοφους, καταρράκτες και παράκτιους βράχους.
Στο Hartland Point, κάντε μια βόλτα με τρενάκι μέχρι τη θάλασσα, όπου τα θεαματικά παραμορφωμένα στρώματα βράχου έχουν χρησιμεύσει ως βολικό σκηνικό για πραγματικούς και φανταστικούς λαθρεμπόρους και παράσιτα (το πιο πρόσφατα εμφανίστηκε στην ταινία του 2020). Ρεβέκκα). Η άγρια ζωή είναι κυριολεκτικά γεμάτη. Υπάρχουν βράχοι γεμάτες καβούρια, πουλιά που τρέχουν κατά μήκος της ακτής, φώκαινες και γκρίζες φώκιες κολυμπούν στην ακτή, το μουρμουρητό ψαρονιών γεμίζει τον ουρανό και άγριες ορχιδέες ευδοκιμούν στα γύρω χωράφια.
Αντίθετα, το Woolsery αισθάνεται εντελώς άνετα μετά από μια μέρα στην έρημο, η καθαριότητα και η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι μια ευπρόσδεκτη άνεση. Αυτό είναι ίσως ένα πείραμα που δεν πρέπει να λειτουργεί – και όμως λειτουργεί. Μπορώ βεβαίως να φανταστώ και άλλα χωριά που αγωνίζονται να ακολουθούν το παράδειγμά τους: Θα μπορούσαν να αρχίσουν να ψάχνουν στα αρχεία της κοινότητας για φιλάνθρωπους της Silicon Valley.
Είδη πρώτης ανάγκης
Η Anna Selby ήταν φιλοξενούμενη στο Woolsery Collective (01237 431 238), το οποίο προσφέρει δωμάτια από 275 £ ανά διανυκτέρευση, σουίτες από 325 £ και εξοχικές κατοικίες από 450 £.