Η μεγάλη ανακοίνωση της Microsoft για το Xbox την περασμένη εβδομάδα αποδείχτηκε κάτι σαν απογοήτευση: Μόνο τέσσερα παιχνίδια, κανένα από αυτά δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, θα κυκλοφορήσουν στο PlayStation ή στο Nintendo Switch στο εγγύς μέλλον. (Ενοχλητικά, τα στελέχη της Microsoft αρνήθηκαν να τα κατονομάσουν, αλλά αργότερα αναφέρθηκε από το Famitsu και το The Verge ότι τα εν λόγω παιχνίδια ήταν Sea of Thieves, Grounded, Pentiment και Hi-Fi Rush, κάτι που ταιριάζει με αυτό που έχω ακούσει από άλλες πηγές.)
Η Microsoft ούτε θα αποσυρθεί από την αγορά των κονσολών ούτε θα μετατρέψει όλα τα παιχνίδια της σε πολλαπλές πλατφόρμες, όπως είχαν εικασίες έντονες φήμες. Και η (φθηνή) συνδρομητική υπηρεσία Xbox Game Pass παραμένει αποκλειστική για το Xbox και τον υπολογιστή.
Αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι είδηση. Η Microsoft ήταν ήδη ένας από τους μεγαλύτερους εκδότες στο PlayStation, ειδικά τώρα που κατέχει τόσο την Bethesda όσο και την Activision-Blizzard: τα πάντα, από το Skyrim μέχρι το Call of Duty και το Minecraft είναι τεχνικά ένα παιχνίδι της Microsoft. Για παράδειγμα, εάν το αφεντικό gaming της Microsoft, Phil Spencer, είχε ανακοινώσει ότι το Starfield του περασμένου έτους μετακομίζει στο PlayStation 5, ή εάν η επικεφαλής του Xbox, Sarah Bond, είχε πει ότι η Microsoft θα εγκατέλειπε εντελώς την ιδέα των παιχνιδιών αποκλειστικά για Xbox, αυτό θα ήταν μια τεράστια αλλαγή. άξιζε να γράψω για το σπίτι (ή, στην περίπτωσή μου, να σας γράψω). Μάλλον, πρόκειται για μια μικρή επέκταση μιας στρατηγικής που η Microsoft ακολουθεί εδώ και χρόνια. Κάθε φορά που μίλησα με ένα στέλεχος της Microsoft εδώ και χρόνια, μου απήγγειλαν υπάκουα κάποια παραλλαγή της φράσης “Παίξτε τα παιχνίδια που θέλετε, με τους ανθρώπους που θέλετε, όπου θέλετε”, την περασμένη εβδομάδα εμφανίστηκε πολλές φορές στο Xbox.
Αντίθετα, αυτή η ανακοίνωση υπογράμμισε πόσο τοξική και ξεπερασμένη είναι η ιδέα των πολέμων κονσόλας. Οι ενήλικες εξακολουθούν να επενδύουν τόσο πολύ στην ιδέα μιας κονσόλας ως ταυτότητας που και μόνο η προοπτική της Microsoft να κυκλοφορήσει μερικά από τα προϊόντα που ξόδεψε δισεκατομμύρια για να αναπτύξει ή να αποκτήσει σε άλλες, πολύ πιο δημοφιλείς μηχανές arcade, ήταν αρκετή για να προκαλέσει εκρήξεις θυμού εκροές. Η κοινότητα του Xbox βρίσκεται σε φρενίτιδα σχετικά με αυτό εδώ και εβδομάδες, καθώς οι άνθρωποι συνεχίζουν
Κάποια από αυτή την αγανάκτηση είναι αναμφίβολα σχεδιασμένη για να αυξάνει τα κλικ, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της είναι άστοχο πάθος. Οι θαυμαστές νοιάζονται βαθιά για το Xbox και τα παιχνίδια που μας έχουν φέρει τα στούντιο του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ουσιαστικά δεν έχει μεγάλη σημασία σε ποιον υπολογιστή παίζεται ένα βιντεοπαιχνίδι, είτε πρόκειται για Steam Deck είτε Switch, Xbox ή PlayStation . Τα ίδια τα στελέχη της Microsoft το λένε εδώ και χρόνια, και αν δεν το έχετε ακούσει, δεν το ακούτε.
Οι πόλεμοι της κονσόλας δεν ήταν ποτέ τίποτα περισσότερο από ένα τέχνασμα μάρκετινγκ. Υπήρξαν στιγμές κατά τη διάρκεια των ετών που αυτό ήταν ακόμα αρκετά διασκεδαστικό, όπως όταν η Sega εναντίον της Nintendo πυροδότησε έναν από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς της δεκαετίας του 1990 (θυμηθείτε το σλόγκαν “Η Sega κάνει ό,τι δεν κάνει η Nintendo;”) και όταν η Microsoft Constantly Η ανακοίνωση του Xbox One το 2013 έδωσε στη Sony πολλές ευκαιρίες για παιχνιδιάρικα τσουράκια.
Αλλά τώρα που οι πολιτιστικοί πόλεμοι έχουν μετατρέψει κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής, από την πολιτική μέχρι το parkrun, σε έναν αμφιλεγόμενο εφιάλτη, απλά δεν είναι πια διασκεδαστικό. Είναι γελοίο να βλέπεις ανθρώπους να μαλώνουν για τις κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών σαν να ήταν θέμα ζωής και θανάτου.
Αλλά ακόμα κι αν αυτό για το οποίο μαλώνουμε δεν έχει σημασία, ο τρόπος που μαλώνουμε έχει σημασία. Το τοξικό fandom είναι ένα πρόβλημα παντού, από το ποδόσφαιρο μέχρι τα βιντεοπαιχνίδια μέχρι τον Πόλεμο των Άστρων, και η θορυβώδης, παράλογη και μοχθηρή φύση του αντικατοπτρίζει τη σημασία του δημόσιου λόγου από το 2016. Κακοί ηθοποιοί προσπάθησαν να οπλίσουν τη βάση των θαυμαστών των βιντεοπαιχνιδιών και να πυροδοτήσουν το θυμό τους σε στόχους που είχαν ευθυγραμμιστεί με τους στόχους τους πριν, και θα το δοκιμάσουν ξανά.
Για να το επαναφέρω στο Xbox, για μένα το πρόβλημα με την παρουσία της Microsoft στον κόσμο των τυχερών παιχνιδιών είναι απλώς ότι είναι μια mega-εταιρεία που επικεντρώνεται στη συνεχή ανάπτυξη. Σε αντίθεση με τη Sony και τη Nintendo, η εταιρεία διαθέτει σχεδόν απεριόριστους πόρους, κάτι που είναι εμφανές στην πρόσφατη εξαγορά της. Η εταιρεία εξακολουθεί να εργάζεται για να αντιστρέψει την ιστορία της απόκτησης μεγάλων στούντιο και στη συνέχεια να τα διαλύσει μέσω εταιρικής παρέμβασης. Είμαι καχύποπτος για κάθε εταιρεία που έχει τη δύναμη να εξαγοράσει τον ανταγωνισμό σε μια δημιουργική βιομηχανία όπου ο ανταγωνισμός είναι το κλειδί για την ποικιλομορφία, την καινοτομία και τη δημιουργική αξία των προϊόντων της. Η αρχή της Microsoft να ωθεί τα παιχνίδια Xbox σε αντίπαλες κονσόλες στην πραγματικότητα υποδηλώνει ότι αυτό συμβαίνει δεν είναι αποφασισμένη να μονοπωλήσει αυτόν τον χώρο και να επωφεληθούν περισσότεροι παίκτες από τους καρπούς της εργασίας των πολλών στούντιο της. Αυτό είναι καθησυχαστικό.
Επομένως, αυτό δεν είναι το τέλος των κονσολών Xbox, αλλά ας το χρησιμοποιήσουμε ως ευκαιρία για να ζητήσουμε τον τερματισμό των πολέμων των κατασκευασμένων κονσολών. Πραγματικά μας κάνουν όλους να φαινόμαστε άσχημα.
Τι να παίξει
Το παρατηρείς Pacific Drive εμπνεύστηκε από την περίεργη μυθοπλασία του Jeff VanderMeer, γιατί το να το παίζεις είναι σαν να οδηγείς στη ζώνη αποκλεισμού του Annihilation σε ένα χαλασμένο αυτοκίνητο. Περίεργα και τρομερά πράγματα σας περιμένουν εκεί, κάτω από τους απόκοσμα χρωματιστούς, βροντερούς ουρανούς, και το χαοτικό σας όχημα είναι το μόνο πράγμα που στέκεται ανάμεσα σε εσάς και σε αυτούς. Συνεχίζεις να βγαίνεις στη ζώνη, χωρίς να ξέρεις ποτέ τι ακριβώς θα δεις, φτιάχνεις το αυτοκίνητό σου στο γκαράζ με ό,τι βρίσκεις, προσπαθώντας να μάθεις όλο και περισσότερα για το τι συμβαίνει εκεί.
Όλα είναι πολύ ήσυχα μέχρι που ξαφνικά δεν είναι και ξεφεύγετε από μια καταιγίδα ενώ προσπαθείτε να ανάψετε και να σβήσετε χειροκίνητα τα φώτα και τους υαλοκαθαριστήρες σας.
Διαθέσιμο σε: PC, PS5
Εκτιμώμενος χρόνος παιχνιδιού: Δεν είμαι σίγουρος ακόμα …
Τι να διαβάσετε
-
Αν περιηγηθήκατε ποτέ στο PlayStation Store, ίσως το έχετε δει Χαϊδέψτε τα ζώα Παιχνίδια – απλά παιχνίδια που κάνουν τα φρύδια, όπου χτυπάτε ένα κουμπί για να χαϊδέψετε ένα ζώο (π.χ. ένα JPEG ενός ζώου) για λίγα λεπτά για να πάρετε ένα απλό τρόπαιο. Όταν η Ellie Gibson ξεκίνησε να μάθει τι ήταν αυτά τα παιχνίδια, συνάντησε μια απροσδόκητη ιστορία.
-
Κατασκευαστής περιφερειακών συσκευών PDP κυκλοφορεί ένα νέο χειριστήριο σε σχήμα κιθάρας για χρήση με το στοιχείο μουσικού παιχνιδιού φεστιβάλ του Fornite (και του Rock Band 4, για όποιον εξακολουθεί να παίζει αυτό). Ενδιαφέρον γεγονός: Το Fortnite Festival αναπτύχθηκε από την Harmonix, τον προγραμματιστή των αρχικών παιχνιδιών Guitar Hero και Rock Band.
-
Εάν καταφέρετε να φτάσετε στο Asda, ίσως μπορέσετε να πάρετε ένα αντίγραφο του περσινού άτυχου οδηγού FPS Immortals of Aveum στο PS5 για μια λίρα. Δεν είναι κακό παιχνίδι, αλλά βγήκε κατά τη διάρκεια της πιο γεμάτη gaming χρονιά όλων των εποχών και δυστυχώς βυθίστηκε χωρίς ίχνος.
-
Ομάδα EmbracerΜετά από ένα άγριο ξεφάντωμα εξαγορών που χρηματοδοτήθηκε από κερδοσκοπικά χρήματα από τη Σαουδική Αραβία που εξαφανίστηκαν ξαφνικά πέρυσι, η εταιρεία έχει απολύσει 1.400 άτομα, ακύρωσε 29 παιχνίδια και έκλεισε αρκετά από τα στούντιο που αγόρασε. Στη συνέχεια, ο Διευθύνων Σύμβουλος έκανε την σίγουρα δημοφιλή δήλωση ότι οι απολύσεις είναι «κάτι που πρέπει να περάσουν όλοι».
Αυτό που πρέπει να κάνετε κλικ
Ανασκόπηση του “Skull and Bones” – Ναι και πολλή διασκέδαση
Πάντα θέλατε να παίξετε τον Mario Kart με τη συνοδεία ζωντανής μπάντας τζαζ; Αυτό είναι δυνατό στην Οκλαχόμα
Σύμφωνα με την έκθεση, η εκπροσώπηση LGBTQ+ στα βιντεοπαιχνίδια υστερεί σε σχέση με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση
Tomb Raider 1-3 Remastered review – ένα εξαιρετικό remaster της χαμένης ιστορίας της Lara Croft
Μπλοκ ερωτήσεων
Μια ερώτηση από τον αναγνώστη Paul αυτή την εβδομάδα:
«Ποια παιχνίδια θα γυρίζατε πίσω και θα σκοράρατε ξανά (αν μπορούσατε), είτε επειδή ήσασταν πολύ σκληροί ή πολύ επιεικείς μαζί τους εκείνη την εποχή;»
Εννοώ, προφανώς έχω δίκιο κάθε φορά, Πολ. Εκτός από όταν δεν είμαι. Ευτυχώς, οι περισσότερες από τις πρώτες γκάφες μου με τους κριτικούς είναι κρυμμένες στις σελίδες των περιοδικών πριν από μια ή δύο δεκαετίες, αλλά μερικές παραμένουν δημόσιες. Αγαπητοί αναγνώστες, θα ήθελα ταπεινά να δηλώσω ότι έκανα λάθος για το Assassin’s Creed 3, όπου έπρεπε να είχα ενεργήσει πολύ πιο σκληρά. (Ενώ το έπαιζα, ήμουν παγιδευμένος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου για μια εβδομάδα και νομίζω ότι έπαθα σύνδρομο Στοκχόλμης.)
Έκανα επίσης λάθος για το “Sunset Overdrive”, καθώς το βρήκα πραγματικά σκασμένο, αλλά εκ των υστέρων είναι μια ενδιαφέρουσα περιέργεια – αν και υποστηρίζω ότι ο τόνος του είναι απλά απίστευτα ενοχλητικός.
Α, και αν μπορούσα να ξανασχολιάσω το Dark Souls, θα του έβαζα 10. Η έκδοση που έπαιξα δεν είχε τελειώσει ακόμα.
Εάν έχετε κάποια ερώτηση σχετικά με το μπλοκ ερωτήσεων – ή θέλετε να πείτε κάτι άλλο σχετικά με το ενημερωτικό δελτίο – κάντε κλικ στην απάντηση ή στείλτε μας email στη διεύθυνση pushingbuttons@theguardian.com.