Καθώς η Nicola Sturgeon κατέρρευσε στην έρευνα για τον Covid στη Βρετανία, κατηγορήθηκε ότι έχυσε κροκοδείλια δάκρυα. Μου φάνηκαν αρκετά αληθινά γιατί αμφισβητήθηκαν τα κίνητρά τους και είδα τα απομεινάρια της κληρονομιάς τους να εξαφανίζονται μέσα από την ανάκριση του Jamie Dawson KC.
Ο πρώην Πρωθυπουργός ήταν έτοιμος να παραδεχτεί λάθη στην κρίση του. Αυτό που δεν μπορούσε να δεχτεί ήταν ότι είχε ενεργήσει ποτέ με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που πίστευε ότι ήταν το καλύτερο συμφέρον του λαού της Σκωτίας.
Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Ο Sturgeon έμοιαζε εδώ και καιρό σαν δάσκαλος σε κυριακάτικο σχολείο, οδηγούμενος από το αστικό καθήκον και την ανάγκη να επωμιστεί τα βάρη του κόσμου. Αλλά αυτό που αποκάλυψε η εμφάνισή της ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής ήταν η ύβρις που κρύβεται πίσω από αυτή την ηθική αίσθηση. Η Στέρτζον ήταν σίγουρη ότι εκείνη, και μόνο εκείνη, ήταν ικανή να πάρει αποτελεσματικές αποφάσεις. Οι άγρυπνες νύχτες της ήταν λιγότερο απόδειξη της δέσμευσής της παρά της ανικανότητάς της να εκχωρήσει τα καθήκοντά της, κάτι που ήταν το χαρακτηριστικό της ηγεσίας της και το αντίθετο της χρηστής διακυβέρνησης.
Το control freak του Sturgeon ήταν εμφανές στη διοργάνωση συναντήσεων “Gold Command” στις οποίες προσκλήθηκαν μόνο λίγοι εκλεκτοί. Αυτή η κλίκα δεν περιελάμβανε την υπουργό Οικονομικών Κέιτ Φορμπς το 2020, ακόμη και όταν συζητούνταν ο οικονομικός αντίκτυπος ενός πιθανού διακόπτη.
Αυτό αντικατοπτρίστηκε και στη διαγραφή των μηνυμάτων της στο WhatsApp. Γνωρίζουμε ότι ο Στέρτζον αποκάλεσε τον Μπόρις Τζόνσον «αιματηρό κλόουν», μια φράση με την οποία λίγοι βόρεια των συνόρων θα διαφωνούσαν. Όμως, παρ’ όλες τις διαφορές τους, αυτή και ο ομόλογός της στο Γουέστμινστερ είχαν από κοινού μια ακλόνητη εμπιστοσύνη στη δική τους κρίση. Η Sturgeon είπε στον Dawson ότι δεν είχε σημασία που η έρευνα δεν μπορούσε να εξετάσει τα μηνύματά της επειδή όλες οι “ζωτικές” πληροφορίες είχαν μεταφερθεί στο “εταιρικό αρχείο”. Αλλά το ζήτημα του νοήματος είναι υποκειμενικό. Αυτό ισχύει και για τις παραμέτρους της διαδικασίας λήψης αποφάσεων. Μερικά από τα μηνύματα WhatsApp που ανακτήθηκαν από άλλες πηγές έχουν ρίξει φως στη δυναμική ισχύος που αποτέλεσε το φόντο για τη λήψη αποφάσεων. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι αποκάλυψαν οι άλλοι.
Το ότι η κυβέρνηση της Σκωτίας αντιμετώπισε πρόβλημα διαφάνειας δεν θα είναι είδηση για όποιον αντιμετώπισε δυσκολία να λάβει πληροφορίες μέσω αιτήματος ελευθερίας πληροφόρησης. ή ποιος παρακολουθούσε την κοινοβουλευτική έρευνα για τον χειρισμό των καταγγελιών για παρενόχληση κατά του Alex Salmond όταν έπρεπε να ασκηθεί πίεση για να δημοσιοποιήσει έγγραφα.
Η έρευνα για τον Covid υποδηλώνει ότι η πανδημία έχει εδραιώσει αυτήν την κουλτούρα. Πράγματι, αν η πνευματώδης ανταλλαγή απόψεων μεταξύ του Ken «εύλογη άρνηση» Thomson, του τότε γενικού διευθυντή στρατηγικής και εξωτερικών σχέσεων της κυβέρνησης της Σκωτίας, και του Jason Leitch, του εθνικού κλινικού διευθυντή της Σκωτίας, ήταν κάτι που συμβαίνει, ήταν πηγή διασκέδασης. Όταν ο Τόμσον έγραψε σε ένα μήνυμα WhatsApp που έλαβαν οι ερευνητές: «Οι πληροφορίες που ζητήσατε δεν αποθηκεύονται κεντρικά», έστελνε την κοινοτοπία που χρησιμοποιήθηκε για την προστασία των λεπτομερειών από το κοινό.
Ο Στέρτζον απέρριψε τη συνομιλία ως μια «ανάλαφρη» συζήτηση. Τι γίνεται όμως με το γεγονός ότι οι συναντήσεις της Διοίκησης του Χρυσού δεν καταγράφηκαν; Ερωτηθείς από τον Dawson, ο Sturgeon αρνήθηκε ότι αυτές οι συναντήσεις ήταν ένα μέσο παράκαμψης του Υπουργικού Συμβουλίου. Αλλά ποιος μπορεί να πει χωρίς ίχνος χαρτιού;
Η μυστικότητα της Sturgeon είναι διπλά συγκλονιστική σε σύγκριση με το προφανές πνεύμα ανοιχτότητας στο οποίο διεξήχθησαν οι δημόσιες ενημερώσεις της. Μέρα με τη μέρα στεκόταν στο βάθρο της στο σπίτι του Αγίου Ανδρέα και παρουσίαζε τη σκέψη της κυβέρνησής της. Αλλά όταν υποσχέθηκε στον δημοσιογράφο του Channel 4, Ciaran Jenkins, ότι θα περνούσε όλα τα μηνύματά της στο WhatsApp για μελλοντικές έρευνες, τα είχε ήδη διαγράψει. Δεν είναι περίεργο που όσοι έμειναν πίσω νιώθουν προδομένοι.
Λιγότερο πειστικές ήταν οι προσπάθειες του Dawson να δείξει ότι ο Sturgeon είχε χρησιμοποιήσει την πανδημία για να προωθήσει την υπόθεση της ανεξαρτησίας. Περιγράφοντας την αποχώρησή της από τη βρετανική πολιτική ως πολιτικό κατόρθωμα, επεσήμανε ότι η βρετανική κυβέρνηση ήταν συχνά η πιο απομακρυσμένη και ότι τα τρία αποκεντρωμένα έθνη ήταν ευθυγραμμισμένα. Όταν την κατηγόρησε ότι «έτρεξε» να ανακοινώσει την απαγόρευση των μαζικών συγκεντρώσεων ενόψει του Τζόνσον, επέμεινε ότι η μόνη της λύπη ήταν που δεν το είχε κάνει νωρίτερα.
Σχετίζεται με: Η Nicola Sturgeon στην έρευνα για τον Covid: εναλλακτικά αμυντική, νομική και πολύ ωμή
Ο Dawson δεν ήταν υπέρ της παραίτησης. Ρώτησε τη Στέρτζον σχετικά με τα πρακτικά στα οποία το υπουργικό συμβούλιο συμφώνησε ότι «θα πρέπει να εξεταστεί η συνέχιση των εργασιών για την ανεξαρτησία». Μπορεί να είπε ότι αυτό συνέβαινε, αλλά στην πραγματικότητα οι εργασίες δεν είχαν ξαναρχίσει. Της έδειξε ένα email στο οποίο ο πρώην αναπληρωτής πρώτος υπουργός Τζον Σουίνεϊ φαινόταν να προτείνει ότι η μη χαλάρωση των κανόνων καραντίνας για όσους επιστρέφουν από την Ισπανία θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίσει η Ισπανία την είσοδο της Σκωτίας στην ΕΕ σε περίπτωση ανεξαρτησίας. Αυτό το επιχείρημα ήταν τόσο περίεργο που ήταν δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Swinney θα τα κατάφερνε ποτέ. Και μάλιστα η κυβέρνηση της Σκωτίας αργότερα ισχυρίστηκε ότι γράφτηκε από δημόσιο υπάλληλο.
Ο Ντόσον συνέχισε μέχρι που η ίδια η ανάκριση ένιωσε πολιτικοποιημένη. Δεν αναφέρθηκε σε ένα από τα πιο πιεστικά ζητήματα: την έξοδο μη ελεγμένων ασθενών νοσοκομείων σε οίκους ευγηρίας. Αυτό αφέθηκε στον Kevin McCaffrey, ο οποίος εκπροσωπεί το Scottish Covid Bereaved Group. Η Sturgeon απάντησε όσο καλύτερα μπορούσε, δηλαδή ανεπαρκώς. Ωστόσο, πόσο δύσκολο πρέπει να ήταν σε αυτά τα πρώτα στάδια να κατανοήσουμε όλα τα αντικρουόμενα στοιχεία και συμβουλές. Και πόσο δύσκολο είναι -τέσσερα χρόνια αργότερα- να πρέπει να λογοδοτήσει κανείς για τις αποφάσεις του σε μια διαδικασία αντιπαλότητας που μερικές φορές αφορούσε λιγότερο το να μάθουν μαθήματα και περισσότερο την πτώση των πολιτικών.
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη διαγραφή του WhatsApp «βιομηχανικής κλίμακας» της Sturgeon, αλλά θα μπορούσατε να την συμπάσχετε όταν είπε – μέσα σε δάκρυα – ότι μερικές φορές ευχόταν να μην ήταν πρώτη υπουργός όταν χτύπησε ο Covid. Πριν από λίγο καιρό φαινόταν ότι ο χειρισμός της κρίσης θα ήταν η κορυφαία στιγμή μιας αστραφτερής πολιτικής καριέρας. Αλλά αν αυτή η έρευνα έδειξε ένα πράγμα, είναι ότι η καθοδήγηση της χώρας μέσω της πανδημίας ήταν ένα αδύνατο έργο, χωρίς τίποτα άλλο παρά ντροπή στο τέλος.
-
Έχετε άποψη για τα θέματα που τίθενται σε αυτό το άρθρο; Εάν θέλετε να υποβάλετε μια απάντηση έως και 300 λέξεων μέσω email που θα εξεταστεί για δημοσίευση στην ενότητα επιστολών μας, κάντε κλικ εδώ.