Ο Steve Brown, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 69 ετών, ήταν συνθέτης κωμικών τραγουδιών, ιδιαίτερα για το σατιρικό κουκλοθέατρο Spitting Image, και τελικά έγινε ο συνθέτης του. έγραψε επίσης πολλά θεατρικά μιούζικαλ, συμπεριλαμβανομένου του Tony! Το Tony Blair Rock Opera, σε συνεργασία με τον φίλο του Χάρι Χιλ, και τον νικητή του Olivier Spend Spend Spend, που εξιστόρησε την αληθινή ιστορία του Viv Nicholson, του οποίου ο σύζυγος κέρδισε μια περιουσία παίζοντας ποδόσφαιρο τη δεκαετία του 1960.
Κομψή φιγούρα με κομμένη γενειάδα και λαμπερό γέλιο, ο Μπράουν δούλεψε με πολλές από τις κορυφαίες προσωπικότητες της βρετανικής κωμωδίας, συμπεριλαμβανομένων των Ρόρι Μπρέμνερ, Λι Μακ, Λένι Χένρι και Στιβ Κούγκαν, με τους οποίους εμφανίστηκε ως ο αρχηγός της μπάντας Γκλεν Πόντερ. στο Knowing Me , Knowing You with Alan Partridge (1994), παρωδία της εκπομπής συνομιλίας του Coogan. Το όνομα του χαρακτήρα του Μπράουν αργότερα εξελίχθηκε σε Glen Ponder, επιτρέποντας στον Partridge να τον περιγράψει ως αναγραμματισμό του Porn Legend.
Σε ένα αξιομνημόνευτο επεισόδιο, ο Partridge παρουσιάζει μια ειδική γαλλική έκδοση του σόου του στην Εβδομάδα Μόδας στο Παρίσι και είναι εξοργισμένος όταν ανακαλύπτει ότι όλοι οι άλλοι στο πλατό είχαν συνοδεύσει τον Ponder στο Folies Bergère το προηγούμενο βράδυ, αλλά δεν είχε προσκληθεί.
Ο Πέρτριτζ γυρίζει στον μαέστρο του και δηλώνει, σε στυλ Monty Python, «Απολύθηκες! Απολύθηκες, σε απολύω. Στην πραγματικότητα έχει συμβεί, έχει τελειώσει, έχει ήδη συμβεί, είσαι απολυμένος. Απολύθηκες. Είστε υπόκεινται σε απόλυση, θέλω να φύγετε από αυτό το χώρο σε 10 λεπτά. Γνωρίζω τον εαυτό μου, Άλαν Πέρτριτζ, και σε απολύω, Γκλεν Πόντερ. Αχα!”
Ωστόσο, η μεγαλύτερη επιτυχία του Brown ήταν αναμφίβολα το μιούζικαλ του Spend Spend Spend. Τον τράβηξε η αληθινή ιστορία της νοικοκυράς του Γιορκσάιρ, Viv Nicholson, η οποία κέρδισε 152.000 £ στην πισίνα και στη συνέχεια τα έχασε όλα επειδή, όπως το έθεσε, υπήρχε «έρωτας, σεξ, χρήματα, εξουσία, θάνατος και απώλεια» – the Stuff Η Viv Nicholson της έδωσε την ευλογία της και η παράσταση άνοιξε στο West Yorkshire Playhouse στο Λιντς το 1998 με μουσική του Brown και στίχους σε συνεργασία με τον Justin Greene.
Την επόμενη χρονιά μεταφέρθηκε θριαμβευτικά στο West End, όπου ο Benedict Nightingale των Times επαίνεσε την εκπομπή επειδή «δεν υποθάλπιζε τον Nicholson». Προσφέρει διασκέδαση και πάθος, φτώχεια της πόλης εξόρυξης και κιτς των προαστίων – όλα έτοιμα για μερικά από τα πιο ευχάριστα τραγούδια στο θέατρο του Λονδίνου.” Η ίδια η Βιβ ενώθηκε με τις ηθοποιούς για να πάρει την αυλαία την πρώτη νύχτα στο θέατρο Piccadilly, όπου ήταν εμφανώς μετακόμισε και μετά γύρισε και έδειξε τον κώλο της λίγο πριν πέσει η τελευταία αυλαία.
Η Barbara Dickson ως Viv κέρδισε το βραβείο Olivier για την καλύτερη ηθοποιό και το Spend Spend Spend κέρδισε και τα βραβεία Evening Standard και Critics Circle για το καλύτερο μιούζικαλ, νικώντας τους μεγάλους αντιπάλους του The Lion King και Mamma Mia! σε μια στιγμή η Daily Telegraph περιέγραψε ως «Ο Ντέιβιντ σκοτώνει τον Γολιάθ». Ο Τσάρλι Σπένσερ το αποκάλεσε «λαϊκή ψυχαγωγία στα καλύτερά της, απαλλαγμένη από τις κυνικές επινοήσεις τόσων πολλών μιούζικαλ και ευλογημένη με καρδιά, χιούμορ και ακαταμάχητη ανθρωπιά».
Αλλά ο πρόωρος θρίαμβος του Μπράουν αποδείχθηκε αδύνατο να στεφθεί. Το 2009, μετά από 19 χρόνια μάχης για τα δικαιώματα, σκηνοθέτησε μια μουσική εκδοχή της ταινίας του Φρανκ Κάπρα “It’s a Wonderful Life”, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Ίπσουιτς. Το I Can’t Sing!, ένα σίκουελ του The Brown που γράφτηκε από κοινού με τον Hill, παραδέχτηκε στο Time Out ότι όταν του ζητήθηκε για πρώτη φορά να δουλέψει στο έργο, “Σκέφτηκα, “Θεέ μου, αυτό είναι τρομερό”. Τρομερή ιδέα».
Η επόμενη συνεργασία του Brown και του Hill ήταν ο Tony!, μια «ροκ όπερα» που παρουσιάζει ολόκληρο το σαιξπηρικό τόξο του πρώην πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ από το A New Dawn Has Arrived, έτσι δεν είναι; «Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα βρούμε στοιχεία για προγράμματα όπλων μαζικής καταστροφής».
Περιλάμβανε ένα άγευστο κουβάρι για την ομιλία της «πριγκίπισσας του λαού» του Μπλερ και περιλάμβανε όλη τη γκάμα μεγαλοπρεπών των Νέων Εργατικών: τον Τζον Πρέσκοτ ως μαχητικό μανκέ του Μπέρναρντ Μάνινγκ, τον Ρόμπιν Κουκ ως παιδαγωγό και την Τσέρι Μπλερ ως μια σαγηνευτική βαμπίρ του Σκάους. Το μεγάλο νούμερο «Macroeconomics» του Γκόρντον Μπράουν ήταν ένα ρετσιτίτι σε στιλ οπερέτας που ελήφθη αυτολεξεί από μια από τις δύσκολες ομιλίες του πρώην καγκελαρίου.
Αντωνάκης! Ωστόσο, δεν βρήκε εύνοια στην Daily Telegraph, με τον Ντόμινικ Κάβεντις να συγκρίνει την εκπομπή με τη θητεία του Μπλερ ως πρωθυπουργού, σημειώνοντας:[It] ξεκινά πολλά υποσχόμενα, περνά σε μια απογοητευτική φάση και μετά μένει έξω από το κουτί».
Ο Steven James Brown γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1954, το τρίτο παιδί του Len και της Marge Brown και μεγάλωσε στο νοτιοανατολικό Λονδίνο. Σε ηλικία 13 ετών έγραψε το πρώτο του τραγούδι, ένα παστίτσι Tudor με τίτλο My Lady’s Love has Gone Astray.
Άφησε το σχολείο χωρίς πτυχίο και στα 17 του δούλεψε για μερικές εβδομάδες σε μια τράτα. Προσπάθησε να κάνει τηλεπωλήσεις αλλά κατέληξε ως πωλητής χαρτόδετων, γράφοντας τραγούδια, ηχογραφώντας κασέτες επίδειξης και χτυπώντας τις πόρτες των μουσικών εκδοτών. Ενώ έπαιζε πάνω από μια παμπ του Λονδίνου, του προσφέρθηκε να δουλέψει σε μια εκπομπή του West End και μια ραδιοφωνική κωμωδία.
Ενθουσιάστηκε όταν είδε την επιθεώρηση του Sondheim το 1976 «Side by Side». Ένα από τα πιο πολύτιμα υπάρχοντά του ήταν ένα γράμμα από τον Stephen Sondheim που επαινούσε το Spend Spend Spend.
Ο Μπράουν εντάχθηκε στο Spitting Image στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και παρέμεινε εκεί όλη τη δεκαετία του 1990. Εν τω μεταξύ, εμφανίστηκε στην κωμική σειρά σκετς In One Ear του Radio 4 και έγραψε πολλά τραγούδια για τους Dead Ringers του Radio 4/BBC 2, όπου έκανε μια σύντομη τηλεοπτική εμφάνιση ως Noel Gallagher στο Liam του Jon Culshaw. Συνέθεσε επίσης όλη τη μουσική για το TV Burp του Harry Hill και για το The Ant & Dec Show του BBC και αργότερα έγραψε το δημοφιλές τραγούδι “Wonkey Donkey” όταν ο Ant και ο Dec μετακόμισαν για να παρουσιάσουν το SM:TV Live στο ITV.
Ο Brown ανακάλυψε και καθοδήγησε τους μουσικούς Laura Mvula και Rumer και δημιούργησε τους αντίστοιχους δίσκους του ντεμπούτου τους, οι οποίοι ήταν και οι δύο πιστοποιημένοι πλατινένιοι.
Το 1983, ο Μπράουν παντρεύτηκε τον ιμπρεσιονιστή και ραδιοφωνικό παραγωγό Jan Ravens, μόνιμο μέλος του Dead Ringers. Ο γάμος κατέληξε σε διαζύγιο το 1993 και το 2010 παντρεύτηκε τη δεύτερη σύζυγό του, την ηθοποιό Deborah Cornelius, η οποία τον αφήνει με δύο γιους από τον πρώτο του γάμο, τον stand-up κωμικό Alfie Brown και τον μουσικό Lenny Brown.
Ο Steve Brown, γεννημένος στις 25 Οκτωβρίου 1954, πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 2024