Τα εγκαίνια του «Sleeping Beauties: Reawakening Fashion» στο Ινστιτούτο Κοστουμιών του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης δεν θα μπορούσαν να είναι πιο μακριά από ένα νυσταγμένο παραμύθι.
Οι επισκέπτες περπατούν μέσα από μια σειρά 29 δωματίων όπου 16 αντικείμενα «Ωραία Κοιμωμένη» – ρούχα πολύ εύθραυστα για να κρεμαστούν στα μανεκέν – είναι θαμμένα σε γυαλί. Ενώ πολλά από τα 220 ρούχα, αξεσουάρ και κουμπιά είναι εκπληκτικά, η συνολική εμπειρία είναι – και είναι – μια επίθεση στις αισθήσεις και ένα νέο έδαφος για μια έκθεση – μόδα ή όχι. Πέρα από γυμνό μάτι, οι κάτοχοι εισιτηρίων θα δοκιμάσουν τις αισθήσεις τους. Υπάρχουν τέσσερις γκαλερί εμπλουτισμένες με μοριακές ηχογραφήσεις όσφρησης, τέσσερις γκαλερί που ενισχύουν ηχογραφήσεις, τέσσερις γκαλερί με CGI ή/και ψηφιακά avatars, τρεις γκαλερί με αναγνώσεις ποίησης, δύο γκαλερί που ενθαρρύνουν την «απαγορευμένη μουσειακή συμπεριφορά» – αγγίζοντας αντικείμενα και ένα φινάλε μιας γκαλερί που περιέχει μια αλληλεπίδραση που υποστηρίζεται από ChatGPT που δημιουργήθηκε από το Open AI.
Περισσότερα από το WWD
Ενώ η παλαιότερη γνωστή εκδοχή της δημιουργίας της ιστορίας «Η Ωραία Κοιμωμένη» χρονολογείται από το 1330, η πολυαισθητηριακή και ψηφιακά βελτιωμένη εκπομπή του Met αφορά πάρα πολύ το μέλλον. Κατά τη διάρκεια μιας προεπισκόπησης το απόγευμα της Κυριακής, ο υπεύθυνος επιμελητής του Ινστιτούτου Κοστουμιών, Andrew Bolton, είπε: «Για μένα, αυτή είναι μόνο η αρχή της επιμελητικής μου πρακτικής. Μου αρέσει η ιδέα να προωθήσω αυτήν την αισθητηριακή και συναισθηματική προσέγγιση στη μόδα», προσθέτοντας ότι η δημιουργία μιας βάσης δεδομένων ήχου και αρωμάτων για επιλεγμένα αντικείμενα θα ήταν μέρος αυτής της εξίσωσης.
Ο στόχος του «Sleeping Beauties» είναι να φέρει κοστούμια από τη συλλογή 33.000 κομματιών του Ινστιτούτου Κοστουμιών «πίσω στη ζωή μέσω των αισθήσεων, ώστε να μπορείτε πραγματικά να τα μυρίσετε, να τα αγγίξετε, να τα ακούσετε και φυσικά να τα δείτε», είπε ο Bolton. Για να αυξήσουν το συμμετοχικό αποτέλεσμα, οι επισκέπτες μπορούν να περάσουν τις παλάμες τους πάνω από τον «Touch Wall», μια 3D εκτυπωμένη πλαστική εκδοχή του κεντήματος για το φόρεμα «Miss Dior» του 2013 του Raf Simons για τον Dior. Μπορείτε επίσης να νιώσετε το τρισδιάστατο μοτίβο ρεπλίκα του φορέματος Mini Miss Dior 2014 του Dior από κοντά και να θαυμάσετε μια πραγματική εκδοχή σε έντονα χρώματα κάτω από ένα βάζο καμπάνας.
Το πρισματικό αποτέλεσμα είναι ορατό σε όλη την έκθεση, συμπεριλαμβανομένης της εισόδου της έκθεσης, όπου στηρίζεται η χάλκινη «Μούσα του ύπνου» του 1910 του Brancusi. Αυτό το πρόσωπο ήταν η έμπνευση για το μανεκέν που φοράει την τελευταία εμφάνιση του σόου – ένα γαμήλιο σύνολο Callot Soeurs του 1930 Τοποθετημένο σε ένα ολόλευκο αμφιθέατρο, το φόρεμα ζωντανεύει και με άλλους τρόπους. Με μια γρήγορη σάρωση QR, οι επισκέπτες μπορούν να αλληλεπιδράσουν με την πρώην ιδιοκτήτρια του φορέματος – την κοινωνικά στελέχη της Jazz Era Natalie Potter – μέσω του ChatGPT. Προσθέτοντας μια άλλη διάσταση είναι αυτό που ο Μπόλτον αποκάλεσε «θαυμαστή του μήνα του μέλιτος»: μια λεύκα του 1869, στην οποία μια 19χρονη νύφη έγραφε σαν ημερολόγιο, περιγράφοντας λεπτομερώς τις τρεις εβδομάδες μετά τον γάμο της.
Από την αρχή, η διάκριση μεταξύ αρχαίου και φουτουριστικού είναι σαφής. Πάρτε το φόρεμα “Cloud” του Charles Frederick Worth, ένα φόρεμα από μεταξωτό σατέν και σιφόν του 1887 με “απώλεια στημονιού” που προκαλείται από ζημιά σε οριζόντιες κλωστές. Αντί να κρύβει αυτές τις ατέλειες, ο φωτισμός του ενδύματος εφιστά την προσοχή στην «εγγενή αδυναμία που προκαλεί την πτώση του», είπε ο Μπόλτον. Απέναντι, μια επανασχεδιασμένη εκδοχή του φόρεμα της μπάλας φαίνεται σε μια φιγούρα που φαίνεται να χορεύει σε ένα «φάντασμα πιπεριού», μια τεχνική ψευδαίσθησης στην οποία προβάλλεται μια εικόνα ενός αντικειμένου εκτός σκηνής, έτσι ώστε να φαίνεται να στέκεται μπροστά από το ακροατήριο. Αυτή η ψηφιακή έκδοση χρειάστηκε περισσότερους από έξι μήνες για να δημιουργηθεί και απαιτήθηκαν 40 διαφορετικές αποδόσεις. (Κατάλληλα, αυτό συνοδεύεται από μια παρτιτούρα της «Ωραίας Κοιμωμένης» του Τσαϊκόφσκι.) Μια «ξανα-αφύπνιση» του φορέματος του Worth είναι μόλις λίγα βήματα μακριά, θα λέγαμε, μια κάπα Gucci που σχεδιάστηκε από τον Alessandro Michele για το φθινόπωρο του 2017.
Τα τεχνολογικά αποτελέσματα κάνουν το παρελθόν πιο προσιτό με διάφορους τρόπους, από την προβολή διαφανειών σε έναν τοίχο έως πιο σύνθετα AI και CGI, είπε ο Bolton. «Αυτό που μερικές φορές δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι είναι ότι όταν ένα ρούχο μπαίνει σε ένα μουσείο, δεν μπορεί πλέον να το αγγίξεις, να το μυρίσεις, να το ακούσεις ή να το φορέσεις, οπότε πρέπει να βασιστείς στην όραση, καθώς η μόδα είναι μια ζωντανή μορφή τέχνης. εξαρτάται από το σώμα να το ενεργοποιήσει. Η μόδα απαιτεί να την αγγίζουν. Ξυπνάει τόσες πολλές αισθήσεις, σε αντίθεση με έναν πίνακα που κρέμεται στον τοίχο και μόλις φαίνεται».
Τα μαθήματα με θέμα τη φύση καλύπτουν ολόκληρη την έκθεση, η οποία ανοίγει για το κοινό την Τετάρτη και διαρκεί έως τις 2 Σεπτεμβρίου. Οι συνδυασμοί πολλαπλών αισθήσεων είναι παρόντες σε διάφορους βαθμούς στις γκαλερί που προορίζονται ως περιπτωσιολογικές μελέτες των Ζωγραφισμένων Λουλουδιών και Θολών Άνθης, Κήπος του Dior, Λουλούδια του Βαν Γκογκ, Παπαρούνες, Κήπος του Γκαρθουέιτ, Το κόκκινο τριαντάφυλλο, Το φάντασμα του τριαντάφυλλου, το άρωμα ενός Άντρας, Το άρωμα μιας γυναίκας, Resada Luteola, Ο κήπος, Ζωή στον κήπο, Έντομα, Φτερά σκαθαριού, Πεταλούδες, Τα Πουλιά, Το Αηδόνι και το Τριαντάφυλλο, Θαλάσσια Ζωή, Αφροδίτη, Κοχύλια, Η Σειρήνα, Φίδια, Η Γοργόνα και η Γοργόνα Νυφη.
Μερικά από τα πιο απροσδόκητα στοιχεία, ιδιαίτερα τα ψηφιακά, σχεδιάστηκαν και τελειοποιήθηκαν από τον δημιουργικό σύμβουλο της έκθεσης και συνεργάτη στο στούντιο εκθέσεων Nick Knight, ο οποίος δημιούργησε εικόνες AI και CGI, συμπεριλαμβανομένης της προβολής ενός τριαντάφυλλου που πεθαίνει. Μερικές φορές το άρωμα είναι το κύριο αξιοθέατο, όπως στο The Ghost of the Rose, το οποίο βασίζεται στην ιδέα ότι το άρωμα συχνά αφήνεται ενσωματωμένο σε ένα ρούχο. Ο οσφρητικός ερευνητής και καλλιτέχνης Sissel Tolaas μετέφρασε αρώματα χρησιμοποιώντας μόρια δαντέλας από τρία φορέματα – συμπεριλαμβανομένου του φορέματος “La Rose d’Iribe” του 1913 του Paul Poiret – σε αρωματική μπογιά που εφαρμόστηκε σε τρία τμήματα ενός κοντινού τοίχου που οι επισκέπτες μπορούν να τρίψουν για να μυρίσουν κάθε άρωμα. Σε άλλη περιοχή, το περίτεχνο κέντημα ενός γιλέκου του 1615-1620 επαναερμηνεύτηκε σε μια διαδραστική ανάγλυφη ταπετσαρία με βάση τις προδιαγραφές της γραφής Braille.
Μια συμφωνία αρωμάτων αναδύεται στο “Scent of a Woman”, το οποίο διαθέτει πολλά λουλουδάτα καπέλα και ένα μπλε βραδινό φόρεμα κρεπ από μετάξι House of Schiaparelli από το φθινόπωρο του 1938 που ανήκε στον Millicent Rogers. Οι επισκέπτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους κοντινούς πλαστικούς σωλήνες για να μυρίσουν έξι δαντελωτά μόρια από το φόρεμα της κληρονόμου της Standard Oil. «Στην πραγματικότητα μυρίζεις Millicent Rogers», είπε ο Bolton. «Μυρίζεις όχι μόνο το άρωμα που φορούσε, αλλά και τις φυσικές μυρωδιές του σώματός της, τι έτρωγε, τι ήπιε, τι κάπνιζε και πού ζούσε όλες αυτές οι μυρωδιές.
Η θνησιμότητα υπονοείται στην περιοχή Poppies, όπου ο ηθοποιός Morgan Specter ακούγεται να διαβάζει το ποίημα του John McRae του 1915 “In Flanders Field”, το οποίο αποτίει φόρο τιμής στους στρατιώτες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου που πέθαναν στο Δυτικό Μέτωπο. Ένα βραδινό φόρεμα Ana de Pombe από το 1937 έχει στάμπα παπαρούνας που θυμίζει σταγόνες αίματος. Σε κοντινή απόσταση, ένα σύνολο υψηλής ραπτικής εμπνευσμένο από λέιζερ από την Viktor & Rolf από την άνοιξη του 2015, με κάλυμμα κεφαλής από άχυρο και ράβδους από ανθρακονήματα, είναι ένα επίδειξη.
Ο φόβος εισχωρεί επίσης στην εικόνα, ιδιαίτερα στη γκαλερί The Birds, η οποία περιλαμβάνει δύο πορτοκαλί τζάκετ του Alexander McQueen, συμπεριλαμβανομένου ενός από την άνοιξη του 1995 σε μεταξοτυπία των Simon Ungless και Andrew Groves, ενώ ζωγραφισμένα στο χέρι χελιδόνια με βραδινό φόρεμα της Madeleine Vionnet από το Φθινόπωρο του 1938 μπορεί να δει κανείς με ένα σχέδιο από χελιδόνια. Είναι η ταινία μεγάλου μεγέθους προβολής ενός κοπαδιού χελιδονιών που γεμίζει όλο και περισσότερο τον ουρανό, που μαγνητίζει το βλέμμα. Μπορείτε να ακούσετε ενημερωμένες ηχογραφήσεις των φτερών των πουλιών από το σάουντρακ του θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ του 1963 “The Birds” μπορεί επίσης να προκαλέσει νευρικότητα σε μερικούς επισκέπτες, καθώς το φόρεμα “Snake” του φθινοπώρου του 2011 της Iris van Herpen διαθέτει μια εικόνα φιδιών που γλιστράουν. Ο Ιππότης έκανε αντίθεση.
Τα λουλούδια του Βαν Γκογκ δεν μπορούν να λείπουν από την παρουσίαση του σακακιού «Iris» του Yves Saint Laurent, εμπνευσμένο από τον ομώνυμο πίνακα του ιμπρεσιονιστή του 1889. Από πάνω, μια περιστρεφόμενη προβολή μεγεθύνει την τόλμη και τις περιπλοκές του κεντήματος του ενδύματος. Οι εργαζόμενοι της Maison Lesage χρειάστηκαν 600 ώρες χειροτεχνίας, 200.000 χάντρες και 150.000 πούλιες σε 22 χρώματα για να ολοκληρώσουν το ρούχο.
Το “Sleeping Beauties” περιλαμβάνει επίσης πράσινες λήψεις σημαντικών ταλέντων, συμπεριλαμβανομένου ενός από τα παλτά του δημιουργικού διευθυντή της Loewe, Jonathan Anderson, που κυριολεκτικά μεγαλώνει ακόμα σε μια γυάλινη θήκη. Πριν από την εγκατάσταση, η ομάδα του Costume Institute φρόντισε το τρίχωμα, το οποίο ήταν ενσωματωμένο με σπόρους σε μια αρδευόμενη σκηνή. Ένα time-lapse βίντεο αυτής της συσκευής χρησιμεύει ως φόντο. Αλλά αφού το ένδυμα έχει εκτεθεί για μια εβδομάδα, πρέπει να αντικατασταθεί με μια αποξηραμένη έκδοση για τη διάρκεια της παράστασης.
Ο Άντερσον και ο Διευθύνων Σύμβουλος της TikTok, Shou Chew, θα υπηρετήσουν ως επίτιμοι πρόεδροι στο Met Gala της Δευτέρας. Η TikTok είναι ο κύριος χορηγός της έκθεσης, με υποστήριξη από τη Loewe και πρόσθετη υποστήριξη από την Conde Nast. Όταν ρωτήθηκε για τον παράγοντα TikTok, δεδομένης της επικείμενης απαγόρευσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ο Μπόλτον είπε: «Όταν προσεγγίσαμε το TikTok, ήταν τόσο συναρπαστικό για εμάς, γιατί προφανώς πρόκειται για μια τεράστια πλατφόρμα». Ελπίζουμε οι παραστάσεις μας να προσεγγίσουν μεγάλο κοινό. Αυτό ήταν και είναι πολύ συναρπαστικό για εμάς».
Ερωτηθείς σχετικά με τις ανησυχίες ότι αυτή η απόφαση θα μπορούσε να απορριφθεί, ο Μπόλτον είπε: «Θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα». [with the issue of a U.S. ban.”
Nature is meant to be seen as “the ultimate metaphor for fashion,” and one that relays a message of rebirth and renewal, Bolton said, “We also wanted to use this as an opportunity to engage with designers, who are involved more deeply in ethical, sustainable practices and acquire pieces from them.”
Other environmentally enterprising creations are Conner Ives’ “Couture Girl” dress from the designer’s 2020 graduate collection entitled “the American Dream.” The bulbous creation was made from dead-stock fabric donated by Carolina Herrera’s creative director Wes Gordon and was made with paillettes made from recycled PET by the Sustainable Sequin Co. Ives hand embroidered 10,000-plus sequins basing the shapes on his four favorite flowers. In “The Mermaid” area of the show, there is Phillip Lim’s 2021 “Algae Sequin” dress, which is made of biodegradable rayon mesh derived from bamboo and seaweed. Sustainability and the ethics of fashion should be seen as part of fashion and not designated in a special section, nor be unjustly criticized for its aesthetic, Bolton said.
In the “Seashells” area, visitors will not only see Alexander McQueen’s spring 2001 dress made from razor clamshells but they will hear what it sounds like in motion. A recording was made in an anechoic chamber. There are also other sea-worthy creations so to speak, like an Iris van Herpen’s 3D printed haute couture ensemble with spiraling shell forms, as well as a row of shell-shaped handbags by Judith Leiber.
Considering the breadth of “Sleeping Beauties” and the depth of details, it’s not surprising that the show’s layout was designed to look like a molecular formula if seen from above. Given the technology and fashion combination, Bolton said, “In a way, it’s like marrying the poetics of fashion with the poetics of science.”
The Met Previews “Sleeping Beauties: Reawakening Fashion”
View Gallery
Launch Gallery: The Met Previews “Sleeping Beauties: Reawakening Fashion”
Best of WWD