Η καθημερινή ζωή και η μεταβλητότητά της επηρέασαν την ανθρώπινη εξέλιξη τουλάχιστον όσο σπάνιες δραστηριότητες όπως το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων

By | May 8, 2024

Σκεφτείτε να κάνετε μια βόλτα: πού πρέπει να πάτε, πόσο γρήγορα πρέπει να μετακινηθείτε για να φτάσετε εκεί και αν χρειάζεται να πάρετε κάτι μαζί σας για να μεταφέρετε τα αποτελέσματα της αποστολής σας.

Κάνεις αυτή τη βόλτα με κάποιον άλλο; Το περπάτημα με έναν φίλο αλλάζει την προετοιμασία σας; Όταν πηγαίνετε βόλτα με ένα παιδί, θυμάστε να φέρετε ένα επιπλέον πουλόβερ ή σνακ; Πιθανότατα το κάνατε – επειδή οι άνθρωποι διαισθητικά διαφοροποιούν το σχέδιό τους ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες και τις καταστάσεις τους.

Στην έρευνά μου ως ανθρωπολόγος, έχω επικεντρωθεί στην εξέλιξη του ανθρώπινου περπατήματος και τρεξίματος γιατί αγαπώ την ευελιξία που προσφέρουν οι άνθρωποι σε αυτές τις συμπεριφορές. Σε κάθε είδους περιβάλλοντα στον χώρο και τον χρόνο, οι άνθρωποι ποικίλλουν πόσο μακριά περπατούν, πότε περπατούν και τι αναζητούν—είτε φαγητό, νερό ή φίλους— με βάση διάφορους παράγοντες, όπως η εποχή, το φως της ημέρας, τα τελετουργικά και η οικογένεια .

Οι ανθρωπολόγοι χωρίζουν τις μελέτες τους για τις ανθρώπινες δραστηριότητες σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι—συμπεριλαμβανομένης της τροφής, της διατήρησης των παιδιών τους στη ζωή κ.λπ.—και ποιες λύσεις βρίσκουν για να καλύψουν αυτές τις ανάγκες.

Το πώς οι άνθρωποι κρατούν τα παιδιά τους στη ζωή είναι ένα κεντρικό θέμα στην έρευνά μου, καθώς έχει άμεσο αντίκτυπο στο εάν ένας πληθυσμός επιβιώνει. Αποδεικνύεται ότι τα παιδιά μένουν ζωντανά όταν είναι με ενήλικες. Για το λόγο αυτό, είναι ένα κοινό ανθρώπινο γεγονός ότι οι γυναίκες κουβαλούν καθημερινά βαριά βάρη, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και του φαγητού τους. Αυτή η συμπεριφορά που βασίζεται στις ανάγκες φαίνεται να ήταν ένα σημαντικό μέρος της εξελικτικής ιστορίας μας και εξηγεί πολλές πτυχές της ανθρώπινης φυσιολογίας και της γυναικείας μορφολογίας, όπως το κατώτερο κέντρο βάρους των γυναικών.

Frauen sind auf Ausdauer ausgelegt.  Welche bedarfsorientierten Verhaltensweisen trieben diesen Evolutionspfad voran?  <a href=Robert Decelis/Stone μέσω Getty Images“data-src=”https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/Nhol8IT23rqKjNmseLb8JQ–/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjt3PTk2MDtoPTYwMQ–/https://media.zenfs.com/000000000/en/en/the-mail.com/ 0ef70c4cfa8fd5b6bb0a4″/ >

Οι λύσεις σε άλλα βασικά προβλήματα, όπως τα τρόφιμα που μεταφέρουν οι γυναίκες, διαφέρουν ανάλογα με το χρόνο και το χώρο. Προτείνω ότι αυτές οι παραλλαγές είναι τόσο σημαντικές για την εξήγηση της ανθρώπινης βιολογίας και πολιτισμού όσο και οι ίδιες οι ανάγκες.

Επιπτώσεις ασυνήθιστων δραστηριοτήτων

Οι εξελικτικοί επιστήμονες συχνά επικεντρώνονται στο πόσο πλεονεκτικά κληρονομικά χαρακτηριστικά μεταβιβάζονται στους απογόνους εάν παρέχουν πλεονέκτημα επιβίωσης. Τελικά, ένα χαρακτηριστικό μπορεί να είναι πιο κοινό σε έναν πληθυσμό εάν παρέχει μια χρήσιμη λύση.

Για παράδειγμα, οι ερευνητές έχουν κάνει σημαντικούς ισχυρισμούς σχετικά με τον αντίκτυπο του κυνηγιού αντοχής μέσω του τρεξίματος αντοχής στην ανάπτυξη του ανθρώπινου σώματος. Αυτή η θεωρία προτείνει ότι η κατάρριψη του θηράματος με το τρέξιμο μέχρι την εξάντληση οδήγησε στο να μπορούν οι ίδιοι οι άνθρωποι να τρέξουν μεγάλες αποστάσεις – αυξάνοντας την ικανότητα των ανθρώπων να ιδρώνουν, ενισχύοντας τη στήριξη του κεφαλιού μας και διασφαλίζοντας ότι τα κάτω άκρα μας είναι ελαφριά και ελαστικά.

Ωστόσο, το συνεχές κυνήγι συμβαίνει σε λιγότερο από το 2% των περιπτώσεων κυνηγιού που καταγράφονται σε μια μεγάλη εθνογραφική βάση δεδομένων, καθιστώντας το μια εξαιρετικά σπάνια λύση για την αναζήτηση τροφής. Θα μπορούσε μια τόσο σπάνια και ασυνήθιστη μορφή κίνησης να έχει τόσο ισχυρή επιρροή ώστε να επιλέξει για τη σειρά των προσαρμοστικών χαρακτηριστικών που κάνουν τους ανθρώπους τόσο εξαιρετικούς αθλητές αντοχής σήμερα;

Ίσως το επίμονο κυνήγι να είναι στην πραγματικότητα μια στρατηγική αποφυγής που προσφέρει λύση μόνο σε κρίσιμες στιγμές που οι πιθανότητες επιβίωσης βρίσκονται σε κίνδυνο. Ή ίσως αυτές οι δεξιότητες είναι απλώς παρενέργειες του επίπονου περπατήματος κάθε μέρα. Νομίζω ότι ένα καλύτερο επιχείρημα είναι ότι η ικανότητα πρόβλεψης του τρόπου εναλλαγής μεταξύ κοινών και ασυνήθιστων στρατηγικών ήταν ο οδηγός της ανθρώπινης ικανότητας αντοχής.

Die Jagd auf Großwild ist nur eine Möglichkeit, an Nahrung zu kommen – dieser Inuit-Mann und seine Kinder machen sich auf die Suche nach Eiern.  <a href=George Rinhart/Corbis μέσω Getty Images“data-src=”https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/yBWqMRPjLRO_WpKrKbNzRQ–/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjt3PTk2MDtoPTY5MA–/https://media.zenfs.com/content.com/2000/01/04 59f984f1c8b663234677c”/ >

Η επίδραση της καθημερινής ζωής στην εξέλιξη

Παρά τη συχνή συζήτηση, το ίδιο το κυνήγι, ιδιαίτερα των μεγάλων θηλαστικών, δεν είναι σχεδόν πανταχού παρόν. Οι ανθρωπολόγοι, για παράδειγμα, τείνουν να γενικεύουν ότι οι άνθρωποι που ζούσαν στην Αρκτική πριν από εκατό χρόνια έτρωγαν μόνο κρέας ζώων που κυνηγούσαν οι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, το πρωτότυπο εθνογραφικό έργο αποκαλύπτει μια πολύ πιο λεπτή εικόνα.

Γυναίκες και παιδιά ασχολούνταν ενεργά με το κυνήγι και ήταν μια άκρως εποχιακή δραστηριότητα. Το παράκτιο ψάρεμα, το μάζεμα μούρων και η χρήση φυτικών υλικών ήταν ζωτικής σημασίας για την καθημερινή διατροφή των ανθρώπων στην Αρκτική. Μικρές οικογενειακές ομάδες χρησιμοποιούσαν κανό για να αναζητήσουν τροφή στην ακτή του χρόνου.

Σε άλλες εποχές του χρόνου, ολόκληρη η κοινότητα συμμετείχε στο κυνήγι μεγάλων θηλαστικών οδηγώντας τα σε επικίνδυνες καταστάσεις όπου θα μπορούσαν να σκοτωθούν πιο εύκολα. Μερικές φορές οι οικογενειακές ομάδες ήταν μαζί και μερικές φορές οι μεγάλες κοινότητες ήταν μαζί. Μερικές φορές οι γυναίκες κυνηγούσαν με όπλα, και μερικές φορές τα παιδιά έτρεχαν πίσω από το καριμπού.

Λόγω της δυναμικής φύσης της καθημερινής ζωής, είναι απίθανο η σχετικά σπάνια δραστηριότητα του κυνηγιού μεγάλων χερσαίων σπονδυλωτών να είναι η κύρια συμπεριφορά που βοηθά τους ανθρώπους να λύσουν τα βασικά προβλήματα της τροφής, του νερού και της επιβίωσης των παιδιών.

Η ανθρωπολόγος Rebecca Bliege Bird μελέτησε πόσο προβλέψιμο είναι το φαγητό κατά τη διάρκεια της ημέρας και του έτους. Έχει διαπιστώσει ότι στις περισσότερες κοινότητες, τα μεγάλα θηράματα σπάνια πιάνονται, ειδικά όταν κάποιος κυνηγά μόνος του. Ακόμη και μεταξύ των ανθρώπων Hadza της Τανζανίας, που γενικά θεωρείται μια μεγάλη κοινότητα κυνηγιού θηραμάτων, ένας κυνηγός παίρνει κατά μέσο όρο 0,03 θηράματα την ημέρα – ουσιαστικά 11 ζώα ετησίως για αυτό το άτομο.

Ο Bird και άλλοι υποστηρίζουν ξεκάθαρα ότι ο γυναικείος σχεδιασμός και ο ευέλικτος συντονισμός είναι η κρίσιμη πτυχή της ανθρώπινης καθημερινής επιβίωσης. Είναι οι καθημερινές προσπάθειες των θηλυκών που επιτρέπουν στους ανθρώπους να συμμετέχουν αυθόρμητα σε επικίνδυνες δραστηριότητες, όπως το κυνήγι μερικές φορές το χρόνο – είτε συνεχίζονται είτε όχι. Ως εκ τούτου, είναι η γυναικεία ευελιξία που επιτρέπει στις κοινότητες να επιβιώσουν παρά τις σπάνιες ευκαιρίες για μεγάλα παιχνίδια.

Rollen und Identitäten verändern sich im Laufe des Lebens.  <a href=Jose Luis Pelaez Inc/DigitalVision μέσω Getty Images“data-src=”https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/_nPahT.F0BuAAj4oj6mr3Q–/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjt3PTk2MDtoPTYyMQ–/https://media.zenfs_cons39_8b/en/ 2d756aabc69353ca3c94d2 ” />

Αλλαγή ρόλων και συνεισφορών

Ορισμένοι ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι η συμπεριφορά ποικίλλει σε ορισμένα μέρη του κόσμου για πολιτιστικούς λόγους (π.χ. πώς κατασκευάζονται τα εργαλεία) παρά για περιβαλλοντικούς λόγους (π.χ. πόσο φως της ημέρας υπάρχει το χειμώνα). Η σημασία του πολιτισμού σημαίνει ότι οι λύσεις διαφέρουν περισσότερο από τις ανάγκες.

Μία από τις πτυχές του πολιτισμού που ποικίλλει είναι ο ρόλος που ανατίθεται σε ορισμένα φύλα. Οι διαφορετικοί ρόλοι των φύλων σχετίζονται με την κατανομή της εργασίας και την ανάληψη ορισμένων καθηκόντων που προσανατολίζονται στη λύση. Στις περισσότερες κουλτούρες, αυτοί οι ρόλοι αλλάζουν σε όλη τη ζωή μιας γυναίκας. Στην αμερικανική κουλτούρα, αυτό θα ήταν σαν να επιστρέφουν οι παππούδες στο κολέγιο για να βελτιώσουν τα παιδικά τους πάθη, να βρουν μια νέα δουλειά και να στείλουν τα εγγόνια τους στο κολέγιο.

Σε πολλά μέρη, τα θηλυκά προχωρούν από την εφηβεία, στην οποία κουβαλούν τα αδέρφια τους και τα καυσόξυλα, μέχρι την πρώιμη γονεϊκότητα, στην οποία κυνηγούν με ένα μωρό στην πλάτη τους, στη μεγαλύτερη πατρότητα, όπου κουβαλούν νερό στο κεφάλι τους μωρό στην πλάτη τους κ.λπ. κουβαλώντας εργαλεία στα χέρια τους, μέχρι την περίοδο μετά την εμμηνόπαυση, όταν μπορούσαν να μεταφέρουν τεράστια φορτία μάνγκο και καυσόξυλα από και προς τον καταυλισμό.

Αν και πάντα κουβαλάμε βάρη, η ικανότητά μας να σχεδιάζουμε και να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας για διαφορετικά περιβάλλοντα είναι μέρος αυτού που μας οδηγεί homo sapiensΗ επιτυχία, που σημαίνει ότι η συμπεριφορά των γυναικών στα διαφορετικά στάδια της ζωής τους ήταν ένας σημαντικός παράγοντας αυτής της ικανότητας.

Αυτό το άρθρο αναδημοσιεύτηκε από το The Conversation, έναν μη κερδοσκοπικό, ανεξάρτητο ειδησεογραφικό οργανισμό που σας φέρνει γεγονότα και αναλύσεις για να σας βοηθήσει να κατανοήσετε τον περίπλοκο κόσμο μας.

Το έγραψε: Cara Wall-Scheffler, Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.

Διαβάστε περισσότερα:

Η Cara Wall-Scheffler δεν εργάζεται, δεν συμβουλεύει, δεν κατέχει μετοχές ή δεν λαμβάνει χρηματοδότηση από οποιαδήποτε εταιρεία ή οργανισμό που θα επωφεληθεί από αυτό το άρθρο και δεν έχει αποκαλύψει σχετικές σχέσεις πέρα ​​από την ακαδημαϊκή της απασχόληση.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *