«Η Πέτρα του Πεπρωμένου δεν είναι προορισμός, αλλά μάλλον η αρχή ενός νέου ταξιδιού για την πόλη», χαμογελάει ο Xander McDade, ο δυναμικός 30χρονος Λόρδος Προβόστ του Περθ, καθώς με χαιρετίζει την ημέρα των εγκαινίων του αστραφτερού νέου. Μουσείο Περθ.
Η πιο εμβληματική πέτρα των Βρετανικών Νήσων μπορεί να είναι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, αλλά η αναγέννηση αυτής της συχνά ξεχασμένης πόλης στον ποταμό Tay είναι που πραγματικά κάνει θραύση.
Δεν μπορεί να είναι εύκολο να χτίσεις ένα μουσείο γύρω από ένα πέτρινο τετράγωνο, αλλά έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά κάνοντάς το να λάμπει με εκλεπτυσμένες εικόνες και δραματική αρχιτεκτονική από τους βραβευμένους αρχιτέκτονες Mecanoo.
Η Stone of Scone ήταν αναπόσπαστο μέρος των στέψεων της Σκωτίας κοντά στο Περθ στο παλάτι Scone πριν την αρπάξει ο Edward I το 1296 για να στέψει θριαμβευτικά τους βασιλιάδες και τις βασίλισσες της Αγγλίας και της Μεγάλης Βρετανίας στο Westminster Abbey. Η αποκέντρωση οδήγησε στο Κάστρο του Εδιμβούργου, αλλά μετά από μια παράκαμψη νότια για να συναντήσει τον βασιλιά Κάρολο Γ’ πέρυσι. Για να το ολοκληρώσουμε, επιστρέφει στο Perthshire για πρώτη φορά μετά από περισσότερα από 700 χρόνια.
Οι περισσότεροι επισκέπτες έρχονται σήμερα εδώ για να δουν την πέτρα, αλλά και το μουσείο μαγεύει αμέσως. Αφηγείται την ιστορία του Περθ, μια ιστορία γεμάτη με βασιλιάδες των Πίκτων, τιμωρημένους λεγεωνάριους που στάλθηκαν στο σπίτι για να ξανασκεφτούν και Βίκινγκς που είχαν παρόμοια μοίρα. Είναι μια περήφανη ιστορία, μια τόσο αναγκαία υπενθύμιση της περασμένης δόξας της αρχαίας πρωτεύουσας της Σκωτίας, η οποία υπέστη τη μεγαλύτερη ντροπή της το 1975, όταν της αφαιρέθηκε το καθεστώς της πόλης.
Ωστόσο, αυτό αποκαταστάθηκε το 2012 και η άφιξη της πέτρας «σημαίνει ότι αυτή η πολιτιστικά πλούσια πόλη ενηλικιώνεται και η οικονομική μας αναγέννηση συνεχίζεται», είπε ο Λόρδος Προστασίας.
Η αισιοδοξία περνάει στις νεανικές φλέβες του ΜακΝτέιντ καθώς προσπαθεί να πάρει όλους μαζί στο ταξίδι του, αλλά υπάρχουν απτές διαφορές απόψεων: μια ζωηρή διαμαρτυρία έξω παραπονιέται ότι τα χρήματα που έχουν διατεθεί στο μουσείο αξίας 27 εκατομμυρίων λιρών θα ήταν καλύτερα να δαπανηθούν για τη χρηματοδότηση τοπικών ομάδων. έχουν εκδοθεί.
Είναι μια πεμπτουσία διαμαρτυρίας στο Περθ σε αυτή την πλούσια πολιτισμικά πόλη, με τους βιολιστές να παρασύρουν αυθόρμητα το πλήθος σε μια κουβέρτα. Το αστικό πνεύμα και η ασέβεια είναι βαθιά στο Περθ. Ήταν σε αυτήν την πλατεία το 1559 που ο Τζον Νοξ έστειλε την τοπική κοινότητα σε τέτοια αναταραχή που κατέστρεψαν το St John’s Kirk και λεηλάτησαν τα τοπικά μοναστήρια, πυροδοτώντας την ταραχώδη Σκωτσέζικη Μεταρρύθμιση.
Στη συνέχεια, επιστρέφω ακόμη πιο πίσω στο χρόνο στο Watergate, το οποίο στην πραγματικότητα δεν είναι πύλη: σε μια πόλη γεμάτη διεθνείς επιρροές, προέρχεται από το “gaet”, τη σκανδιναβική λέξη για το δρόμο. Στην πορεία, μικροί φωλιές – μια γαλλική και τώρα σκωτσέζικη λέξη για τα στενά δρομάκια – διακλαδίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις από τον κεντρικό δρόμο σε μια πόλη της οποίας τα μεσαιωνικά τείχη είναι ακόμα ανέπαφα.
Το μακρύτερο ποτάμι της Σκωτίας είναι το αστέρι του Watergate. Μια αποβάθρα φιλοξενούσε κάποτε εμπόρους από την Ολλανδία και τη Βαλτική Θάλασσα που μετέφεραν τα εξωτικά τους προϊόντα στο υψηλότερο πλωτό σημείο του Tay.
Πριν από τρία χρόνια συνάντησα τον Iain Fenwick από την πανταχού παρούσα τοπική εφαρμογή Perthshire Local εδώ στο ποτάμι καθώς αναζητούσαμε τους κάστορες που είχαν εγκατασταθεί πρόσφατα εκεί – οι πρώτοι αστικοί κάστορες της Βρετανίας εδώ και αιώνες. Το Περθ είχε μόλις ονομαστεί η πιο ευτυχισμένη πόλη στη Σκωτία (και η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη στο Ηνωμένο Βασίλειο) από το Rightmove, και φαίνεται ότι οι θετικές δονήσεις συνεχίζονται.
«Υπάρχει σίγουρα πολύς ενθουσιασμός και είμαστε στο σωστό δρόμο – φέτος το Perthshire ψηφίστηκε ως η πιο φιλόξενη περιοχή στον κόσμο», μου είπε ο Fenwick. «Το βλέπω με εταιρείες που εγγράφονται στην εφαρμογή μου – μετακινούνται σε νέους χώρους και επεκτείνονται καθώς συμμετέχουν και άλλες εταιρείες.
«Θα το απέδιδα απευθείας στην άφιξη της Πέτρας του Πεπρωμένου. Το μουσείο έχει φέρει την κοινότητα ακόμα πιο κοντά και μας έκανε ακόμα πιο περήφανους να παρουσιάσουμε το Περθ.» Ο Iain με πήγε στην George Street, η οποία είπε «μιλάει από μόνη της». Αυτό είναι πραγματικά έτσι.
Αυτή η κομψή οδός εκτείνεται από κοντά στο Μουσείο του Περθ έως τους άλλους πολιτιστικούς θησαυρούς της πόλης – το Μέγαρο Μουσικής του Περθ και την Πινακοθήκη Τέχνης του Περθ. Η τελευταία αναγεννήθηκε με διευρυμένους χώρους γκαλερί αφού η συλλογή του μουσείου μετακόμισε στο νέο της σπίτι.
Το αστέρι μιας εντυπωσιακής έκθεσης είναι η συλλογή του Σκωτσέζου χρωματιστή John Duncan Fergusson (1874-1961), η οποία μετακόμισε στο τελευταίο της νέο σπίτι λίγες εβδομάδες πριν από την άφιξη της Πέτρας του Πεπρωμένου. Ο Φέργκιουσον είχε σχέσεις με όλους, από τον Τσαρλς Ρένι Μακκιντός μέχρι τον Πικάσο, και είναι ταιριαστό που η σύζυγός του, η πρωτοπόρος χορεύτρια και χορογράφος Μάργκαρετ Μόρις, φημίζεται επίσης ως κάτι περισσότερο από μια μούσα του.
Ο Φέργκιουσον θα ήταν θαυμαστής της αναγέννησης της Τζορτζ Στριτ. Λαχταρούσε τα αγαπημένα του παριζιάνικα καφέ και θα είχε βρει μια πινελιά από αυτά απόλαυση της ζωής εδώ σήμερα. Το Bean Shop φιλοξενεί χειροποίητες καφετιέρες που είναι τόσο μοντέρνες που προμηθεύουν την καφετέρια του Μουσείου Περθ με το δικό τους μείγμα Destiny.
«Το Περθ είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να ζεις και να εργάζεσαι. Όλοι βοηθούν τους πάντες. Οι Σκωτσέζοι έχουν την τάση να υποβαθμίζουν τον εαυτό τους», δήλωσε ο συνιδιοκτήτης John Bruce. «Ναι, έχουμε παρόμοια προβλήματα μετά τον Covid με άλλες πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά συνεχίζουμε, όπως μπορείτε να δείτε από τις ακμάζουσες ανεξάρτητες επιχειρήσεις σε αυτόν τον δρόμο μόνο».
Ο Μπρους με δείχνει στην οδό George Street στο αποστακτήριο του Περθ μια μέρα που μετατρέπεται σε ένα παιχνίδι φλίπερ θετικότητας στο Περθ που επιβεβαιώνει τη ζωή. Η Elaine Brady ανακοινώνει την απροειδοποίητη άφιξή μου με άλλο ένα χαρούμενο καλωσόρισμα. Εντυπωσιακή, αν σκεφτεί κανείς ότι εργάζεται σε ένα σκοτεινό υπόγειο και σε παλιούς στάβλους κρυμμένους από τον κόσμο κάτω από το ξενοδοχείο Royal George.
Ωστόσο, περιβάλλεται από τζιν, τους κυριολεκτικούς καρπούς της βιοτεχνικής αποστακτηρίου του Περθ. Ο επίδειξης είναι ο βραβευμένος με χρυσό μετάλλιο των βραβείων Scottish Gin Perth Pink, εμποτισμένος με λαχταριστά, διάσημα σμέουρα Perthshire και 16 βοτανικά.
Κατευθύνομαι στην Princes Street, όπου το Quince & Cook είναι ξεχωριστό για όλους. Θέλετε ένα μάθημα μαγειρικής για έναν Αγά ή κάποια ζυμαρικά; Ολοκληρώθηκε το. Ή τι θα λέγατε για ένα εργαστήριο εσωτερικής διακόσμησης ή ένα φροντιστήριο βοτανικής περιποίησης της επιδερμίδας; Το αφοσιωμένο προσωπικό με καθοδηγεί στο «κατάστημα αναπλήρωσης», το οποίο διανέμει φθηνά προϊόντα περιποίησης και οικιακά προϊόντα καθαρισμού για να γεμίσει το δικό σας δοχείο.
Την ημέρα της επίσκεψής μου, υπήρχε ένας δωρεάν μονόκερος με κάθε αγορά για να γιορτάσει τα εγκαίνια του μουσείου – το φανταστικό άλογο με τα λευκά κέρατα είναι, φυσικά, το εθνικό ζώο της Σκωτίας.
Καθώς περπατάω πίσω για να ρίξω άλλη μια ματιά σε ένα μουσείο που έχει αιχμαλωτίσει την καρδιά μου τόσο γρήγορα όσο επευφημούσε και ενθάρρυνε μια πόλη, σκέφτομαι τον Lord Provost. «Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα κάτσουμε στις δάφνες μας», μου είχε πει ο ΜακΝτέιντ. «Είμαστε μια πόλη που πραγματικά υπερβαίνει τα όρια και έχουμε σχέδια να προχωρήσουμε ριζικά μπροστά με μεγαλύτερους στόχους και επενδύσεις στην κοινότητά μας.
«Αντιλαμβανόμαστε τις προκλήσεις κατάματα και προσπαθούμε να είμαστε θαρραλέοι. «Κανείς δεν έχει το μονοπώλιο της σοφίας», όπως θέλει να λέει ο αρχηγός του συμβουλίου μας. Και το μουσείο μας είναι δωρεάν και ανοιχτό σε όλους, κάτι που είναι απόδειξη αυτού».
Για περισσότερες πληροφορίες, βλ visitscotland.com και κατεβάστε την εφαρμογή Perthshire Local