Θα είναι αρκετός χρόνος για την Bella Maclean. Μετά την επιτυχία της πέρυσι στη σειρά του Netflix «Sex Education», το όνομά της θα είναι στα χείλη όλων αυτό το φθινόπωρο ως μία από τις σταρ της πολυαναμενόμενης μεταφοράς της Jilly Cooper «Rivals». Πρώτα όμως, η μικρή λεπτομέρεια του ντεμπούτου της στο Εθνικό Θέατρο.
Συναντιόμαστε λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα του London Tide και είναι εντυπωσιακά ήσυχη. «Ένιωσα περίεργα καλά στο εθνικό μου ντεμπούτο», λέει. Η μητέρα της, ωστόσο, δεν το έκανε – και μετά από δύο άγρυπνες νύχτες, μπήκε κρυφά σε μια προεπισκόπηση, προς μεγάλη απογοήτευση της κόρης της. «Αισθάνομαι ένοχος γιατί είμαι αχάριστη που είναι εκεί… το μόνο που θέλεις είναι ένας υποστηρικτικός γονέας».
Βρισκόμαστε σε ένα μικρό δωμάτιο αρκετούς ορόφους πάνω στους δαιδαλώδεις τσιμεντένιους διαδρόμους του Εθνικού Θεάτρου στη Νότια Όχθη του Λονδίνου, με θέα στον Τάμεση. Αυτή είναι η κατάλληλη προοπτική όταν μιλάμε για αυτή τη νέα προσαρμογή του Our Mutual Friend του Charles Dickens, μιας ιστορίας που συνδέεται με τα σκαμπανεβάσματα της μεγάλης πλωτής οδού που διασχίζει το Λονδίνο.
Ο συγγραφέας Ben Power έχει μειώσει τον τεράστιο τόμο – έχει περισσότερες από 800 σελίδες – σε λίγο περισσότερο από τρεις ώρες σκηνικού χρόνου, εστιάζοντας σε μια ιστορία κοινωνικής ανισότητας που, αν και γράφτηκε τη δεκαετία του 1860, έχει πολλά να πει για το Λονδίνο έχει να πει σήμερα.
Ο Maclean, που δείχνει σαθρός με ένα σκούρο ριγέ κοστούμι, το έχει σκεφτεί πολύ αυτό και επισημαίνει ένα δοκίμιο Power που στάλθηκε στο καστ για το πώς το Λονδίνο του Dickens είναι το Λονδίνο μας. «Η στεγαστική κρίση, η επισιτιστική φτώχεια, η λοταρία ευκαιριών με ταχυδρομικό κώδικα θα του ήταν οικεία», διαβάζει στο iPad της.
«Ακριβώς όπως η πόλη καταναλώνει για να εξαργυρώσει κάτι, ο Ντίκενς πιστεύει, και το παιχνίδι μας πιστεύει, ότι η πόλη μπορεί να μας σώσει. Στην πραγματικότητα, πιστεύει ότι η κοινότητα και οι συνδέσεις που παρέχει η πόλη μπορεί να είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε για να σώσουμε ο ένας τον άλλον».
Αφού συνεχίζει να διαβάζει, σταματά: «Δεν είναι καταπληκτικό; Βασίζεται σε μια τόσο ξεκάθαρη σύνδεση μεταξύ τότε και τώρα. Μόλις βγήκαμε από την πανδημία, υπάρχει κρίση κόστους ζωής και η έλλειψη στέγης είναι στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών… Αν ο Ντίκενς στεκόταν εδώ τώρα, μπορεί να πίστευε ότι δεν έχουν αλλάξει πολλά.
«Αλλά μου αρέσει η ιδέα της ελπίδας και οι πολλοί άνθρωποι στην πόλη – από όλα τα κοινωνικά στρώματα – και είμαστε συνδεδεμένοι επειδή ζούμε σε αυτό το μέρος. Μπορούμε να επιλέξουμε να το χρησιμοποιήσουμε ως κοινότητα ή να πολεμήσουμε εναντίον του».
Υποδύεται την Bella Wilfer, την οποία υποσχέθηκαν στον πλουσιότερο άνδρα του Λονδίνου, ο οποίος στη συνέχεια πεθαίνει πριν καν συναντηθούν, αφήνοντάς την χωρίς προοπτικές και κολλημένη με την φτωχή οικογένειά της. «Είναι πραγματικά ασταθής, τόσο άμεση, με γνώμη και δαγκωτική. Αν την καταδικάζατε αμέσως, πιθανότατα θα λέγατε: βράτσα».
Αλλά είναι κάτι περισσότερο από αυτό – ο Maclean την περιγράφει επίσης ως «ζωντανή και ζωντανή, γεμάτη ζωή και χρώμα» και μπόρεσε να αντλήσει από τις εμπειρίες της σε ζωηρές αλληλεπιδράσεις με την οικογένειά της, ιδιαίτερα τις μεγαλύτερες δίδυμες αδερφές της. «Σκέφτηκα, «Αυτή είναι η οικογένειά μου». Η οικογένειά μου είναι ενεργητική και δυνατά. Για μένα είναι να ουρλιάζω για να με δουν».
Μακλέν, με λαμπερά μάτια και πάντα γρήγορος στο γέλιο, παλεύει με το πώς να απαντήσει καλύτερα σε ορισμένες ερωτήσεις. Είναι η πρώτη της προσωπική συνέντευξη και θέλει να διαλέξει τις σωστές λέξεις. «Ο εγκέφαλός μου είναι τόσο μπερδεμένος που χοροπηδάω τόσο πολύ».
Και όμως τα παίρνει όλα στα μέτρα της, όπως κάνει λίγες μέρες αφότου συναντηθούμε στην πρεμιέρα του London Tide, όπου λάμπει λαμπερά και χαρισματικά στη σκηνή του Lyttleton, τυλίγοντας το κοινό στο ταξίδι της λύτρωσης της Bella από τον ατημέλητο έφηβο ευαίσθητο. ηρωίδα. Η μουσική του έργου ήταν της PJ Harvey και η Maclean γιορτάστηκε τόσο για το τραγούδι όσο και για την ερμηνεία της.
Δεδομένου ότι αυτή είναι η πρώτη της συνέντευξη, υπάρχουν ελάχιστες διαθέσιμες πληροφορίες για αυτήν και πολλά από αυτά που κυκλοφορούν εκεί έξω είναι ψευδή. Αποδεικνύεται ότι ούτε αυτά τα κομμάτια «Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για την Bella Maclean» δεν ξέρουν πολλά. Οι περισσότεροι την αναφέρουν ως 23. «Δεν ξέρω από πού το πήρε κανείς αυτό, ακόμη και οι άνθρωποι στο καστ συνεχίζουν να το λένε αφού το διάβασαν στο διαδίκτυο. Είμαι 26».
Η Maclean μου λέει ότι μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη, όπου ζούσαν οι εργαζόμενοι γονείς της μέχρι που μετακόμισαν στο East Sussex όταν εκείνη ήταν 10 ετών. Πήγε στο Λονδίνο για να παρακολουθήσει δραματική σχολή όταν ήταν 18 ετών και από τότε μένει εκεί, προς το παρόν «δοκιμάζοντας» το Δυτικό Λονδίνο. αφού πέρασε λίγο χρόνο στην Ανατολή.
Ήταν σε όλα τα σχολικά έργα «από την πρώτη μέρα» – αλλά της άρεσε πολύ ο ρόλος του Jean Valjean στα «16 ή 17». Γελάει: «Είναι αστείο γιατί πιστεύαμε ότι ήταν το καλύτερο πράγμα ποτέ και το πήραμε τόσο σοβαρά, αλλά όταν το σκέφτομαι…»
Ωστόσο, ο ρόλος την έκανε να σκεφτεί, «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο συναίσθημα από αυτό», και ένας δάσκαλος της είπε ότι αν ήθελε να παίξει, έπρεπε να δεσμευτεί. Έτσι έκανε αίτηση για σπουδές υποκριτικής και κέρδισε μια θέση στο Guildhall School of Music and Drama. Πριν από το τέλος του τελευταίου της έτους, η Maclean έλαβε έναν ρόλο στο μιούζικαλ “Spring Awakening” στο Almeida. Λόγω της πανδημίας, η παράσταση τέθηκε αρχικά σε αναμονή, αλλά στο τέλος η παράσταση αναβλήθηκε μεταξύ των lockdown.
Ο πρώτος της τηλεοπτικός ρόλος ήταν στη μακροχρόνια επιτυχία του BBC Silent Witness – η εκκολαπτόμενη καριέρα της σχεδόν εκτροχιάστηκε από ένα ανεξέλεγκτο γέλιο σε μια σκοτεινή σκηνή – και ακολούθησε τον επόμενο χρόνο με τη Σεξουαλική Αγωγή, στην οποία υποδύθηκε την Jem. ένας χαρακτήρας, που βοηθά τον πατέρα της στο αγρόκτημα. «Υπήρχε πίεση, αλλά δεν ήμουν στο προβάδισμα, οπότε δεν υπήρχε μεγάλη πίεση. Ήταν μια ωραία ιστορία σε μια παράσταση που υπήρχε για αιώνες. Ήταν απλά ένας υπέροχος χαρακτήρας, αγαπούσε τη φύση και τα άλογα».
Για τον ρόλο, η Maclean είπε στον ατζέντη της ότι μπορούσε να καβαλήσει ένα άλογο (όπως κάνουν πολλοί ηθοποιοί για να ενισχύσουν το προφίλ τους στα φώτα της δημοσιότητας). «Ήταν λάθος», γελάει. «Θυμάμαι να ανεβαίνω σε ένα άλογο, να καλπάζω και να σκέφτομαι: «Θεέ μου, θα πέσω και θα σπάσω την πλάτη μου και αυτό είναι το τέλος μιας πολύ σύντομης καριέρας». Θα έπρεπε να είμαι εξαιρετικός στην ιππασία. Έκαναν εξαιρετική δουλειά μαζί μου».
Αν η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ήταν μια ήπια εισαγωγή στην υπερπαραγωγική τηλεόραση, το επόμενο σόου της θα την ανεβάσει σχεδόν σίγουρα στο επόμενο επίπεδο: την προσαρμογή της Disney+ στο μυθιστόρημα της Jilly Cooper Rivals. Διαδραματίζεται στον κόσμο της ανεξάρτητης τηλεόρασης το 1986, η ταινία είναι γεμάτη δράμα, υπερβολές, σεξ και τις κακές γελοιότητες της ελίτ της κοινωνίας.
Η Maclean υποδύεται την κόρη του Declan του Aiden Turner και του Maud της Victoria Smurfit – τρυφερή και με ισχυρή θέληση, είναι δουλειά της να κρατά την οικογένεια ενωμένη. Ο ηθοποιός ανάβει όταν η παράσταση έρχεται σε συνομιλία.
«Είναι τόσο ωραίο να μιλάμε για αυτό», λέει για τη φαινομενικά διασκεδαστική, έντονη διασκέδαση – παρόλο που δεν έχει δει κανένα από τα τελειωμένα επεισόδια ακόμα. «Οι ηθοποιοί τσαντίζονται. Κανείς δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Έχει όμως και θάρρος. Ήταν μεγάλη χαρά να φοράς αυτά τα ρούχα της δεκαετίας του ’80 και τα σετ ήταν απλά γελοία. Ακόμα και το κλασικό πικνίκ της δεκαετίας του 1980. Ήταν τόσο αστείο».
Η φύση της ταινίας της δεκαετίας του ’80 μπορεί να μην αντικατοπτρίζει τις συμπεριφορές της εποχής και η Disney έχει υποσχεθεί ότι θα ειπωθεί από την οπτική γωνία του 2024. «Αν θέλεις να το κάνεις, πρέπει να το κάνεις όπως είναι, αλλιώς δεν θα ήταν η Τζίλι Κούπερ. Αλλά μπορείτε να αφαιρέσετε μερικά σχόλια που πραγματικά δεν έχουν απήχηση στη σημερινή κοινωνία. Μπορείτε να αφαιρέσετε τους πιο μισογυνικούς χαρακτήρες.
«Υπάρχει πολλή καρδιά στη σειρά και οι χαρακτήρες έχουν ενσυναίσθηση. Δεν πρόκειται για βάναυσες, μισογυνικές καρικατούρες. Οι γυναικείες χαρακτήρες έχουν περισσότερη θέση από ό,τι θα είχαν διαφορετικά. Είναι ακόμα άγριο και κατασκηνωτικό. Αυτό θα είναι όλο…”
Μερικά από τα βιβλία της Jilly Cooper επικεντρώνονται στο γυναικείο σώμα – αδυνατίστε, αποκτήστε τον άντρα σας. «Ναι, δεν είναι αυτό», λέει αποφασιστικά ο Maclean. «Πολλά από αυτά αφαιρούνται. Δεν είναι αυτό, υπάρχουν σχόλια για αυτό. Έχετε τις καλύτερες πλευρές της Jilly Cooper.
Και η ηθοποιός δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη υπόθεση θα ήταν να πρωταγωνιστήσει σε μια μεταφορά της Jilly Cooper μέχρι που το είπε στη μαμά της. «Είναι ένα πραγματικό καλτ κλασικό που οι άνθρωποι διαβάζουν κάτω από τα εξώφυλλα. Είναι τόσο συναρπαστικό.» Είναι σαφές ότι εκτός από το σόου, η Bella Maclean πρόκειται να γίνει μεγάλη υπόθεση από μόνη της.
Το London Tide λειτουργεί στο Εθνικό Θέατρο μέχρι τις 22 Ιουνίου. Nationaltheatre.org.uk