Ο τελευταίος γύρος άντλησης κεφαλαίων μεταξύ των μετόχων της Crystal Palace για το νέο κεντρικό περίπτερο του συλλόγου στο Selhurst Park ήταν στα τελευταία του στάδια αυτή την εβδομάδα. Αυτή θα είναι η πρώτη μεγάλη κατασκευή στο γήπεδο από τη δεκαετία του 1990 – αν και για πολλούς δεν θα αντιπροσωπεύει αρκετή αλλαγή.
Υπήρξε περαιτέρω δυσαρέσκεια στο Goodison Park το βράδυ της Τετάρτης – με την ήττα στο FA Cup, τις αλλαγές του Roy Hodgson και μια γενική απογοήτευση για ένα τμήμα της υποστήριξης του συλλόγου που δήλωσε δυσαρεστημένος με το status quo. Τι είναι αυτό το status quo; Αυστηρά μιλώντας, είναι η πιο επιτυχημένη περίοδος στην ιστορία ενός από τους παλαιότερους συλλόγους της Βρετανίας. Η Πάλας διανύει την 11η συνεχόμενη σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ – τη μεγαλύτερη συνεχή κυριαρχία τους στην κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας σε περισσότερα από 100 χρόνια ποδοσφαίρου πρωταθλήματος.
Η Πάλας ήταν επίσης κοντά στην κατάκτηση του πρώτου μεγάλου τίτλου – έναν τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 2016 και έναν ημιτελικό έξι χρόνια αργότερα – αλλά οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι δεν είναι ποτέ εύκολοι. Το συναίσθημα των θαυμαστών υποχωρεί λόγω πολλών παραγόντων που δεν μπορούν πάντα να αντισταθμιστούν από προβλέψεις για ένα καλύτερο μέλλον.
Ο Χότζσον κράτησε την Πάλας στην Πρέμιερ Λιγκ για πέντε σεζόν, συμπεριλαμβανομένης της επιστροφής του μετά τον Πάτρικ Βιέιρα τον περασμένο Μάρτιο. Αν αυτή η σεζόν είναι να σηματοδοτήσει το τέλος μιας 48χρονης προπονητικής καριέρας, τότε το επίτευγμα του Hodgson ήταν αξιοσημείωτο. Έχει ξεπεράσει όλους τους συγκρίσιμους Ευρωπαίους συναδέλφους. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να συναντήσει τον Αρσέν Βενγκέρ όταν η Πάλας επισκεφθεί τα Εμιράτα το Σάββατο. Ο Γάλλος είναι σχεδόν δύο χρόνια νεότερος από τον Χότζσον. Ο Χότζσον μπορεί να μην έχει τόσα τρόπαια όπως ο Βενγκέρ ή άλλοι σαν αυτόν, αλλά κανένα δεν ήταν περιζήτητο για τόσο καιρό.
Ο Χότζσον έχει δει αρκετά στο ποδόσφαιρο για να ξέρει ότι, όποια και αν είναι η μακροπρόθεσμη στρατηγική, υπάρχουν πολλοί που απλά δεν θέλουν να την ακούν όταν τα αποτελέσματα χειροτερεύουν. Σε ένα παιχνίδι που βασίζεται στα συναισθήματα, η διάθεση μπορεί να αλλάξει γρήγορα. Το σχέδιο του Palace να μετατρέψει τα χρήματα της Premier League και των επενδυτών σε υποδομές -γήπεδο, προπόνηση, ακαδημία- είναι η μόνη βιώσιμη μακροπρόθεσμη στρατηγική. Αλλά η έκκληση για μετασχηματιστική δέσμευση —σε κάποιον, οποιονδήποτε— μπορεί να είναι συντριπτική.
Οι παρορμήσεις πρέπει να οριστούν τις τελευταίες ημέρες του χρονικού παραθύρου. Ο πρόεδρος Steve Parish και ο διευθυντής ποδοσφαίρου Dougie Freedman δραστηριοποιούνται στην αγορά και ο Kalvin Phillips θα μπορούσε ακόμη να είναι μια προσθήκη σε ένα τμήμα μεσαίας γραμμής που έχει πληγεί σκληρά από τραυματισμούς. Όπως πολλοί άλλοι, έτσι και η Πάλας αναζητά επιθετικό και δεξί μπακ. Αλλά αυτός είναι ένας σύλλογος που έχει εδραιωθεί σιγά σιγά στην Πρέμιερ Λιγκ μετά από μια απροσδόκητη άνοδο το 2013. Αυτό το σχέδιο δεν θα αλλάξει.
Όσον αφορά τη δημιουργία εσόδων, η Palace βρίσκεται στην τελευταία οκτώ θέση της κατηγορίας. Περίπου 80 εκατομμύρια λίρες έχουν επενδυθεί στα 13 χρόνια από τότε που ο σύλλογος αναδύθηκε από τη διοίκηση από την κοινοπραξία υπό την ηγεσία της Parish. Τίποτα σε σύγκριση με τις μεγάλες επενδύσεις που έκαναν οι ιδιοκτήτες της Μάντσεστερ Σίτι, της Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ, της Τσέλσι, της Έβερτον – και πρόσφατα ακόμη και της Τότεναμ. Αλλά τέτοιοι δισεκατομμυριούχοι ορυκτών καυσίμων, εταιρείες ιδιωτικών κεφαλαίων και κυβερνητικοί επενδυτές δεν κάνουν ουρές για να αγοράσουν το Palace.
Ο σύλλογος τώρα παράγει περίπου 130 εκατομμύρια λίρες από την πληρωμή των δικαιωμάτων της κεντρικής τηλεόρασης και περίπου 40 εκατομμύρια λίρες από διαφημίσεις και έσοδα από τις ημέρες των αγώνων, ανάλογα με το τέλος του πρωταθλήματος. Σε σύγκριση με τους μεγάλους παίκτες του πρωταθλήματος, αυτό είναι απλώς μια πτώση. Η επένδυση ύψους 160 εκατομμυρίων λιρών στο νέο κεντρικό περίπτερο, η πρώτη σοβαρή αναβάθμιση στο πάρκο Selhurst μετά την ανακατασκευή του περίπτερου Holmesdale στη δεκαετία του 1990, θα μπορούσε τελικά να συμβάλει με επιπλέον 20 εκατομμύρια £ σε ετήσια έσοδα.
Όλα αυτά χρειάζονται χρόνο. Ο ανταγωνισμός είναι πλέον σκληρός. Η Aston Villa έχει πλούσιους ιδιοκτήτες που επεκτείνουν το Villa Park. Η Γουέστ Χαμ στην πραγματικότητα έχτισε ένα γήπεδο και το επιδότησε από την κυβέρνηση. Ο Tony Bloom έχει επενδύσει περισσότερα από 400 εκατομμύρια λίρες στο Μπράιτον. Όλοι αυτοί οι σύλλογοι ήταν κάποτε αντίπαλοι της Palace στη μέση του πίνακα και όλοι πέρασαν χρόνο στο Πρωτάθλημα τα τελευταία 15 χρόνια. Αλλά το 2024, το επίπεδο αυτής της κοόρτης θα συνεχίσει να αυξάνεται.
Ο Χότζσον οδήγησε την Πάλας σε μια κρίσιμη εποχή για την ανοικοδόμηση του προπονητικού χώρου και της ακαδημίας, η οποία, συμπεριλαμβανομένης της απόκτησης γης, κόστισε 50 εκατομμύρια λίρες. Ο σύλλογος γνωρίζει ότι πρέπει να κάνει περισσότερα για να αναπτύξει και να πουλήσει νέους παίκτες και η επένδυση γίνεται εν μέρει με αυτό κατά νου. Η τελική φάση – ένα μεγάλο κέντρο αποκατάστασης τραυματισμών – θα ανοίξει τον Μάιο και μαζί της η ανακατασκευή ενός προπονητηρίου που δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά χώρος προπόνησης στο παρελθόν. Για πολύ καιρό υπήρχαν μόνο μερικές αυτοσχέδιες καλύβες και σχετικές θέσεις στάθμευσης.
Για τον Hodgson, η πρόκληση αυτή τη σεζόν ήταν η διαχείριση ορισμένων από τους περιορισμούς δαπανών που μπορεί να επιφέρει η επένδυση σε άλλα μέρη του συλλόγου. Οι τραυματισμοί των Michael Olise και Eberechi Eze έχουν επηρεάσει σοβαρά την ομάδα του αυτή τη σεζόν. Ο Cheick Doucour έσκισε τον αχίλλειο τένοντα του τον Νοέμβριο και δεν θα παίξει ξανά μέχρι το 2024/25. Αυτοί οι τρεις, όπως και ο Marc Guehi, αντιπροσωπεύουν τα καλύτερα περιουσιακά στοιχεία του συλλόγου και ο διάδοχος του Hodgson μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με την πώληση ενός ή περισσότερων από αυτά το καλοκαίρι.
Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα ενός συλλόγου όπου οι δύο προηγούμενοι ιδιοκτήτες υπέστησαν διοικητικές απώλειες, συμπεριλαμβανομένου του διαχωρισμού γηπέδου και συλλόγου. Το σημερινό καθεστώς είναι αποφασισμένο να κάνει τα πράγματα διαφορετικά. Αλλά με μόλις πέντε νίκες στο πρωτάθλημα όλη τη σεζόν, η απογοήτευση μπορεί να ξεσπάσει, όπως συνέβη στο Goodison την Τετάρτη. Ο Hodgson προσπάθησε να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα στον τένοντα του αστραγάλου από το οποίο υπέφερε ο Eze και τον αντικατέστησε πριν από το μεσημεριανό εναρκτήριο λάκτισμα στην Άρσεναλ το Σάββατο. Οι οπαδοί που ταξίδεψαν μαζί μας αντέδρασαν αρνητικά.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η ομάδα του Πάλας είναι αδύνατη. Ο μισθός θα είναι περίπου 100 εκατομμύρια £ όταν περιλαμβάνονται όλα τα πρόσθετα και τα μπόνους, πράγμα που σημαίνει ότι η Palace θα πρέπει να αυξήσει τα έσοδα βάσει των νέων κανονισμών για το οικονομικό δίκαιο παιχνίδι που αναμένεται να τεθούν σε ισχύ – γνωστά ως κόστη ομάδας – προκειμένου να συμμορφωθεί με αυτούς. Ο σύλλογος λαμβάνει τους Κανόνες Κέρδους και Αειφορίας (PSR) όσο σοβαρά θα περιμένατε και στο τρέχον κλίμα επιβολής, αυτό δεν είναι καθόλου μικρό.
Ο σύλλογος έχει προσπαθήσει να ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο κατά καιρούς. Η υπογραφή καλύτερων αμειβόμενων παικτών όπως ο Yohan Cabaye και ο Christian Benteke χωρίς αξία ανταλλαγής είχε στρεβλωτική επίδραση στο μισθολογικό κόστος και είναι απίθανο να συμβεί ξανά. Η επιτυχία των υπογραφών των Olise, Eze, Guehi, Doucour και Joachim Andersen έχει θέσει τον πήχη ψηλά. Το τμήμα στρατολόγησης έχει επαναβαθμονομηθεί ώστε να αποδεχθεί ότι δεν μπορεί να αναμένεται από κάθε παίκτη να σημειώσει όλα τα κουτάκια, συμπεριλαμβανομένης της καλής αξίας μεταπώλησης.
Ο Hodgson ήταν φωνητικός τους τελευταίους μήνες σχετικά με το τι μπορούν ρεαλιστικά να περιμένουν οι θαυμαστές. Αργότερα ζήτησε συγγνώμη επειδή χαρακτήρισε τους θαυμαστές «χαλασμένους». Ωστόσο, το σημείο που τέθηκε εξακολουθεί να ισχύει. Είναι πρόθυμοι οι οπαδοί να ανεχθούν τη διαδικασία οικοδόμησης ενός συλλόγου στη σύγχρονη εποχή; Ειδικά όταν αυτή η κατασκευή ξεκινά από πολύ χαμηλή βάση, εν μέσω εξαιρετικού ανταγωνισμού και υπό την αιγίδα της PSR. Οι πρόσφατες χρεώσεις PSR για την Έβερτον και τη Νότιγχαμ Φόρεστ προσφέρουν μια νέα διάσταση.
Η κατάσταση της Πάλας θα μπορούσε να είναι καλύτερη και δεν είναι δύσκολο να αμφισβητήσει κανείς την επιβίωση στη μεσαία γραμμή ή τη σχετική επιτυχία των αντιπάλων τους. Αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι πολύ χειρότερο, και με αυτήν την προσέγγιση υπάρχει μια σαφής στρατηγική: αύξηση της οικονομικής απόδοσης της Palace για να τους απομακρύνει από τα άτομα με τα χαμηλότερα εισοδήματα της κατηγορίας και να κοιτάξει πέρα από την ετήσια μάχη για επιβίωση στην Premier League.
«Έχουν δει τις δοκιμασίες και τις δοκιμασίες και είμαι σίγουρος ότι μια μέρα θα ονειρευτούν ότι δεν θα υπάρξουν άλλες δοκιμασίες και δοκιμασίες», είπε ο Χότζσον για τους οπαδούς την Παρασκευή. «Αλλά έχουν συνηθίσει να βοηθούν την ομάδα σε αυτές τις στιγμές».
Δεν υπάρχει δισεκατομμυριούχος που να περιμένει να αγοράσει την Πάλας και να ξοδέψει μέχρι το όριο PSR και πέρα στο γήπεδο. Το ξέρουμε αυτό γιατί αν ήταν έτσι, ο σημερινός ιδιοκτήτης θα είχε πουλήσει. Περίπου το 55 τοις εκατό του συλλόγου ανήκει στην Parish, στους Αμερικανούς επενδυτές Josh Harris και David Blitzer και σε διάφορους μικρομετόχους. Το Eagle Football, με επικεφαλής τον Αμερικανό επενδυτή John Textor, έχει 45 τοις εκατό. Όλοι οι μέτοχοι θα συνεισφέρουν στο νέο περίπτερο, με την Parish να εγγυάται προσωπικά περίπου 5 εκατομμύρια λίρες. Ο Χάρις, ιδιοκτήτης αθλητικού franchise στις ΗΠΑ, είναι δισεκατομμυριούχος αλλά δεν είναι ο τύπος που θέλει να ρίξει μια περιουσία στο Πάλας.
Εν τω μεταξύ, οι Parish και Hodgson είναι αυτοί που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της κριτικής. Η προετοιμασία για να είσαι αντιδημοφιλής, τουλάχιστον προσωρινά, είναι μια απαίτηση με την οποία δεν μπορούν να ζήσουν όλοι στο ποδόσφαιρο. Ωστόσο, κανένας από τους δύο δεν έχει χτίσει τις αντίστοιχες καριέρες του ανησυχώντας συνεχώς για το τι σκέφτονται οι άλλοι.
Η εναλλακτική, φυσικά, είναι να υποσχεθείς ό,τι δεν έχεις και να ξοδέψεις ό,τι δεν μπορείς να αντέχεις, ακόμα κι αν υπάρχουν συνέπειες. Το Palace έχει πλεύσει κοντά στον άνεμο στην Premier League, μετατρέποντας την επιβίωση σε κάτι σαν μορφή τέχνης για 11 χρόνια. Το μακροπρόθεσμο έπαθλο – η κατασκευή υποδομής για την αύξηση των πωλήσεων και τελικά την αύξηση της ισχύος του ρόστερ – είναι ο μόνος λογικός δρόμος προς τη βιωσιμότητα. Είναι ένας καλός προορισμός, ακόμα κι αν η οδήγηση εκεί μπορεί να είναι άγρια.