Μακριά από το να είμαι γκισέ, αλλά έχω μια περιστασιακή, μαιανδρική φιλοδοξία να επισκεφτώ μια μέρα και τα 54 αφρικανικά έθνη. Σχεδόν τα δύο τρίτα της διαδρομής, υπάρχουν ακόμα μερικά κενά στον χάρτη μου. Το ένα είναι πολύ μεγαλύτερο από τα άλλα.
Είναι η πολυπληθέστερη χώρα της Αφρικής. μια πολιτιστική δύναμη με πλούσια, πολύπλοκη κληρονομιά.
Μεγάλωσα με τους κοινωνικά συνειδητοποιημένους στίχους και τους καταιγιστικούς Afrobeat ρυθμούς του Fela Kuti. Έχω διαβάσει βιβλία της Chimamanda Ngozi Adichie. και χόρεψα τους Orishas από τη μυθολογία των Γιορούμπα. Ωστόσο, όπως τόσοι πολλοί άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν ξέρω σχεδόν τίποτα για τη Νιγηρία.
Το γεγονός ότι αυτή η χώρα της Δυτικής Αφρικής είναι υπεύθυνη για τόσες πολλές πολιτιστικές εξαγωγές δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Ο σημερινός πληθυσμός της είναι πάνω από 228 εκατομμύρια και οι προβλέψεις δείχνουν ότι μέχρι το 2047 θα μπορούσε να ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και να γίνει η τρίτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο.
Συγκριτικά, ο τζογκερναύτης με αστέρια δέχεται 28 φορές περισσότερους τουρίστες με βάση τον τρέχοντα αριθμό επισκεπτών. Παρά τους ιστορικούς δεσμούς με τη Βρετανική Αυτοκρατορία, η Νιγηρία -η οποία απέκτησε πλήρη ανεξαρτησία το 1960- δεν βρήκε ποτέ την ίδια εύνοια μεταξύ των αγγλόφωνων αλλοδαπών με πρώην αποικίες όπως η Μποτσουάνα, η Ζάμπια και η Κένυα.
Αυτόν τον μήνα, ο Δούκας και η Δούκισσα του Σάσεξ θα προωθήσουν τον προορισμό σε μια ανεπίσημη βασιλική επίσκεψη. Εκτός από τη συζήτηση για τους Invictus Games, υπάρχει ένα προσωπικό κίνητρο για το ταξίδι: Πέρυσι, η Meghan είπε στους ακροατές γι’ αυτό Αρχέτυπα Podcast ότι μια γενεαλογική δοκιμή αποκάλυψε ότι έχει νιγηριανή κληρονομιά.
Δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα δρομολόγιο – αλλά αν βρουν μερικές στιγμές για περιήγηση στα αξιοθέατα, πού να πάει το ζευγάρι;
Το Λάγος, η μεγαλύτερη πόλη, είναι η πύλη για τους περισσότερους διεθνείς ταξιδιώτες. Τόσο η Virgin όσο και η British Airways προσφέρουν απευθείας πτήσεις από το Λονδίνο με χρόνο ταξιδιού μικρότερο από επτά ώρες. Η Nike Art Gallery (που δεν σχετίζεται με τον γίγαντα αθλητικών ειδών) είναι ο μεγαλύτερος σύγχρονος εκθεσιακός χώρος στη Δυτική Αφρική, ενώ η Balogun Market είναι το μέρος για να αγοράσετε φωτεινά υφάσματα με στάμπες τόσο δυνατά όσο οι εκτεταμένες υπαίθριες σειρές δυνατών, παζαρευτών πωλητών.
Σε όλη τη δυτική αφρικανική ακτή κρύβεται το σκοτεινό φάσμα ενός καταστροφικού δουλεμπορίου, αναγκάζοντας εκατομμύρια Αφροαμερικανούς – πιθανώς ακόμη και τη Μέγκαν – να επισκεφτούν συγκλονιστικές ιστορικές τοποθεσίες και τελικά να επιστρέψουν από τις πόρτες χωρίς επιστροφή. Το κέντρο της Νιγηρίας είναι η μικρή παραλιακή πόλη Badagry, λίγο έξω από το Λάγος και η τοποθεσία ενός πρώην σκλαβοπάζαρου.
Το Native Eye, ένας από τους λίγους τουριστικούς πράκτορες που οργανώνει ταξίδια στα «τελικά σύνορα του αφρικανικού ταξιδιού», περιλαμβάνει μια επίσκεψη στο 12ήμερο δρομολόγιό του «Lost Kingdoms of Nigeria», το οποίο επικεντρώνεται σε ιστορικούς χώρους και πολιτισμούς των φυλών.
Άλλα αξιοθέατα περιλαμβάνουν την αφρο-βραζιλιάνικη αρχιτεκτονική και την αγορά φετίχ της πόλης της Γιορούμπα Abeokuta, μια πεζοπορία στα εγκαταλελειμμένα κτίρια από τούβλα από λάσπη στους λόφους Idanre και ένα κοινό με μια ιέρεια Ife στο ιερό άλσος Osun, ένα δάσος που έχει καταχωριστεί στη λίστα παγκόσμιας κληρονομιάς. γεμάτο με γλυπτά θεών των Γιορούμπα. Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσετε την ποικιλομορφία των 500 εθνοτικών ομάδων της Νιγηρίας είναι να ταξιδέψετε από την πεπατημένη προς τις περιοχές που κατοικούνται από τον λαό Kamberi.
Παρά την καταστροφή που προκαλείται από το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και την παράνομη υλοτόμηση, εξακολουθούν να υπάρχουν περιοχές άγριας φύσης – σε μεγάλο βαθμό χάρη στο έργο παθιασμένων οικολόγους και ΜΚΟ. Το Εθνικό Πάρκο Cross River στα σύνορα με το Καμερούν φιλοξενεί ένα από τα πιο σπάνια είδη μεγάλων πιθήκων στον κόσμο: τον γορίλα Cross River.
Αν και το Γραφείο Εξωτερικών, Κοινοπολιτείας και Ανάπτυξης (FCDO) συμβουλεύει να μην ταξιδεύουν στην περιοχή λόγω του κινδύνου τρομοκρατικής δραστηριότητας, το εθνικό πάρκο Gashaka-Gumti λαμβάνει σημαντικές επενδύσεις από το ιδιωτικό Ίδρυμα ANI, το οποίο μια μέρα ελπίζει να το φέρει Προσκαλούν τους τουρίστες να παρατηρήσουν χιμπατζήδες και παγκολίνους με φόντο ηφαιστειακά τοπία.
«Η φύση θα μπορούσε να είναι ένας από τους μεγαλύτερους πλούτους μας», λέει ο Noo Saro-Wiwa, ο Νιγηριανός συγγραφέας και ταξιδιωτικός συγγραφέας με έδρα τη Βρετανία, του οποίου το οδοιπορικό και τα απομνημονεύματα Αναζητώντας τη χώρα των θαυμάτωνπεριγράφει μια εκ νέου ανακάλυψη της πατρίδας της χρόνια μετά τη φυλάκιση και τη δολοφονία του πολιτικά ενεργού πατέρα της Ken Saro-Wiwa.
Θυμάται να κάνει κανό στα «πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά» του ποταμού Azumini βόρεια του Δέλτα του Νίγηρα, τον οποίο περιγράφει ως «την πιο όμορφη περιοχή της χώρας όταν δεν είναι μολυσμένη από πετρέλαιο».
«Τα τροπικά δάση, η χλωρίδα και η πανίδα μας είναι εκπληκτικά αλλά απειλούνται», προσθέτει. «Το κράτος θα πρέπει να τα φροντίσει, αλλά αντίθετα η ευθύνη πέφτει στους ώμους των ιδιωτικών ιδρυμάτων που βασίζονται στη φιλανθρωπία».
Η έλλειψη επενδύσεων σε υποδομές εμποδίζει επίσης τη Νιγηρία να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές της.
«Οι συνεχείς διακοπές ρεύματος δυσκολεύουν τη ζωή των Νιγηριανών, πόσο μάλλον των τουριστών», λέει ο Saro-Wiwa. «Οι συγκοινωνιακές συνδέσεις δεν είναι επίσης ιδιαίτερα καλές: η μεταφορά μεταξύ των πόλεων γίνεται κυρίως οδικώς ή με σύντομες πτήσεις, οι οποίες συχνά καθυστερούν. Μόνο λίγα τρένα συνδέουν τις διάφορες περιοχές. Τα ξενοδοχεία δεν προσφέρουν αξία για τα χρήματα και η υψηλή ανεργία τροφοδοτεί οργανισμούς όπως η Μπόκο Χαράμ στο βορρά, προκαλώντας αστάθεια που μπορεί να επηρεάσει την ταξιδιωτική ασφάλιση».
Εχει δίκιο. Μια προσφορά για επταήμερη ασφάλιση εφάπαξ εισόδου μέσω της ασφαλιστικής εταιρείας Battleface είναι 109 £ – διπλάσια από ένα παρόμοιο μεγάλο ταξίδι στην Κένυα. Σε σύγκριση με άλλες αφρικανικές χώρες, οι βίζες είναι επίσης πιο ακριβές και δύσκολο να αποκτηθούν. Τα βιομετρικά στοιχεία και μια επιστολή πρόσκλησης είναι μεταξύ των πολλών απαιτήσεων για μια βίζα μίας εισόδου 90 ημερών, η οποία κοστίζει από 217 £.
Επί του παρόντος, μόνο το ένα τρίτο περίπου της χώρας θεωρείται ασφαλές για ταξίδια από το FCDO. Οι προειδοποιήσεις για τρομοκρατικές επιθέσεις, απαγωγές, εγκλήματα στο δρόμο και απάτη δεν είναι η συναρπαστική πεζογραφία των ταξιδιωτικών ιστολογίων και μπροσούρων.
Η Alia Shoaib, μια δημοσιογράφος που πρόσφατα μετακόμισε στην «καταπράσινη, νυσταγμένη διοικητική πρωτεύουσα» της Νιγηρίας, την Abuja, λέει ότι αισθάνεται άνετα και ασφαλής, αλλά προειδοποιεί να μην περπατά τη νύχτα ή να ταξιδεύει μεταξύ των πόλεων με αυτοκίνητο ή τρένο.
«Οι Νιγηριανοί που γνώρισα είναι τόσο ζεστοί, ζωηροί και ενδιαφέροντες και με υποδέχτηκαν τόσο θερμά ως ξένος. Όσο περισσότερο χρόνο περνούσα εδώ, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα πόσο πολιτιστικά πλούσια και δυναμική χώρα είναι», λέει. «Εάν η κυβέρνηση ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει ζητήματα και να καταστήσει ασφαλέστερη τη μετακίνηση σε όλη τη χώρα, νομίζω ότι η χώρα θα μπορούσε να γίνει ένα hotspot τουρισμού».
Η Saro-Wiwa, η οποία έχει βρει μια αγάπη για ένα μέρος που κάποτε φοβόταν, είναι εξίσου αισιόδοξη για την απήχηση του τόπου – για το σωστό είδος ανθρώπου.
«Δεν είναι εύκολο μέρος αν είσαι «τουρίστας» και όχι «ταξιδιώτης». Πρέπει να έχετε ένα περίεργο μυαλό και να κατανοήσετε την αξία ενός προορισμού που δεν αποπνέει ομορφιά σε κουτιά σοκολάτας».