Εννέα ώρες και 30 λεπτά μπροστά από τη Νέα Υόρκη. Πέντε ώρες και 30 λεπτά από το Λονδίνο. Τρεις ώρες και 30 λεπτά πίσω από το Τόκιο.
Για περισσότερο από έναν αιώνα, τα ρολόγια της Ινδίας δεν λαμβάνουν επίσημα υπόψη την ώρα κατά τον υπολογισμό της διαφοράς ώρας με τις περισσότερες άλλες χώρες.
Και ενώ η Ινδία είναι μεταξύ μιας μικρής ομάδας εθνών και εδαφών που μοιράζονται αυτό το χάσμα των 30 λεπτών – συμπεριλαμβανομένου του Ιράν, της Μιανμάρ και τμημάτων της Αυστραλίας – η Ινδία είναι ίσως η λιγότερο πιθανή ακραία.
Το τεράστιο έθνος της Νότιας Ασίας διασχίζει γεωγραφικά δύο ζώνες ώρας, αλλά προς μεγάλη απογοήτευση ορισμένων ομάδων, εμμένει στις ασυνήθιστες ρυθμίσεις του ρολογιού του και αρνείται να αποχωριστεί ένα σύστημα που έχει πολύ περίπλοκο παρελθόν.
Η ζώνη μισής ώρας της Ινδίας χρονολογείται από την αποικιακή κυριαρχία της Ινδίας και την εποχή που όλο και πιο γρήγορα ατμόπλοια και τρένα έκαναν τον κόσμο μικρότερο.
Μέχρι τον 19ο αιώνα, η Ινδία – όπως και τα περισσότερα μέρη στον κόσμο – είχε πολύ τοπικούς χρόνους, οι οποίοι συχνά διέφεραν όχι μόνο από πόλη σε πόλη αλλά και από χωριό σε χωριό. Ωστόσο, βασικό ρόλο στο παρασκήνιο έπαιξε η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, ένας αδίστακτος και ισχυρός βρετανικός εμπορικός οργανισμός που σταδιακά πήρε τον έλεγχο μεγάλων τμημάτων της υποηπείρου.
Η Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών διαχειρίστηκε ένα από τα πρώτα παρατηρητήρια της Ασίας στο Μαντράς (τώρα Τσενάι) το 1792. Μια δεκαετία αργότερα, ο πρώτος επίσημος αστρονόμος αυτού του αστεροσκοπείου ανακήρυξε την Ώρα του Μαντράς ως τη «βάση της ινδικής τυπικής ώρας».
Ωστόσο, χρειάστηκαν αρκετές δεκαετίες, η έλευση των ατμοκίνητων ατμομηχανών και τα εμπορικά συμφέροντα της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών για να γίνει αυτό.
«Οι σιδηρόδρομοι είχαν τεράστια επιρροή στις αποικιακές δυνάμεις», λέει ο Geoff Gordon, ανώτερος ερευνητής στο δημόσιο διεθνές δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.
«Πριν οι σιδηρόδρομοι κερδίσουν τον διαγωνισμό για την εποχή του Μαντράς, υπήρχε ένας ανταγωνισμός μεταξύ των ισχυρών πόλεων – Βομβάη, Καλκούτα», προσθέτει ο Γκόρντον. «Αυτός ο αγώνας δεν κράτησε πολύ».
Εν τω μεταξύ, παρόμοιες συζητήσεις σε όλο τον κόσμο, με γνώμονα την ανάγκη καλύτερου συντονισμού της διηπειρωτικής σιδηροδρομικής κυκλοφορίας και βελτίωσης της θαλάσσιας ναυτιλίας, οδήγησαν στην εισαγωγή των πρώτων διεθνών ζωνών ώρας σε ένα συνέδριο στην Ουάσιγκτον το 1884.
Οι ζώνες βασίστηκαν στον Μεσημβρινό του Γκρίνουιτς, μια γραμμή γεωγραφικού μήκους που εκτείνεται από βορρά προς νότο μέσω του Αστεροσκοπείου Γκρίνουιτς στο Λονδίνο. Οι ζώνες ώρας ανατολικά του μεσημβρινού είναι γενικά μεταγενέστερες της ώρας Γκρίνουιτς (GMT) σε ωριαίες προσαυξήσεις.
Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να υιοθετηθεί το σύστημα παγκοσμίως. Στην Ινδία οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να διαφωνούν για την περίοδο του Μαντράς. Παρά την καθιέρωση αυτής της εποχής από τους σιδηροδρόμους της χώρας, συνάντησε σημαντική αντίσταση από τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες που δεν ήταν πρόθυμοι να επιβάλουν αυστηρούς νέους χρόνους.
«Υπάρχει λιγότερος χώρος για να κουνηθείς γιατί ο ρυθμός της δουλειάς σου δεν είναι πλέον συνδεδεμένος με το αφεντικό σου στο δρόμο, την καμπάνα της εκκλησίας και τα άλλα 20 άτομα με τα οποία πηγαίνεις στη δουλειά», λέει ο Gordon. «Αλλά τώρα καθορίζεται από το τρένο, το οποίο φτάνει μια φορά την ημέρα».
Τελικά, το Madras Time καθιερώθηκε σε εθνικό επίπεδο το 1905, με λίγα μόνο αποθέματα να απομένουν.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, επιστημονικές ενώσεις πίεσαν ώστε ο χρόνος της Ινδίας να βαθμονομηθεί σε GMT.
Η Royal Society στο Λονδίνο πρότεινε δύο ζώνες ώρας για την Ινδία, τόσο σε προσαυξήσεις ολόκληρων ωρών από την GMT όσο και μεταξύ τους: έξι ώρες πριν από την GMT για τα ανατολικά και πέντε ώρες για τα δυτικά της χώρας.
Αυτή η σύσταση απορρίφθηκε από την αποικιακή κυβέρνηση, η οποία επέλεξε μια ενιαία ώρα που ήταν ακριβώς στη μέση: πεντέμισι ώρες πριν από το GMT.
«Φαίνεται κάπως τυπικό της αποικιακής νοοτροπίας», λέει ο Gordon.
Και έτσι οι Βρετανοί ηγεμόνες της Ινδίας εισήγαγαν αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως Ινδική Τυπική Ώρα το 1906.
Η πολιτική της εποχής
Ενώ η διαφορά των 30 λεπτών είναι ένα μόνιμο κατάλοιπο του αποικιακού παρελθόντος της Ινδίας, ορισμένες χώρες άλλαξαν πρόσφατα τις δικές τους ζώνες ώρας.
Ο πρώην πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες έβαλε τα ρολόγια μισή ώρα πίσω το 2007 για να επιτρέψει περισσότερο φως της ημέρας για τα παιδιά σχολικής ηλικίας, μια κίνηση που αργότερα ανατράπηκε από τον σημερινό ηγέτη Νικολάς Μαδούρο.
Το 2015, η Βόρεια Κορέα έπεσε σε αντίθεση με τη Νότια Κορέα όταν εισήγαγε την «Ώρα Πιονγκγιάνγκ», βάζοντας τη χώρα οκτώ και μισή ώρες μπροστά από την ώρα GMT αντί για εννέα.
Αλλά οι αποφάσεις για τη ζώνη ώρας της Ινδίας στην περίοδο της αποικιοκρατίας αντανακλούσαν μια χορωδία πολιτικών, επιστημονικών και εμπορικών φωνών τόσο εντός όσο και εκτός της κυβέρνησης, λέει ο Gordon.
Συγκρίνει την Ινδία αυτή τη στιγμή με τη «Βραζιλία», τη σκοτεινή δυστοπική ταινία επιστημονικής φαντασίας του Terry Gilliam από το 1985, ή τις κωμικά περίπλοκες εφευρέσεις του Αμερικανού σκιτσογράφου Rube Goldberg.
«Είναι απλώς αυτό το απίστευτα αυθαίρετο κατασκεύασμα τύπου Rube Goldberg που έχει δημιουργηθεί από πολλές διαφορετικές εισροές, από πολλούς ανθρώπους που ενεργούν ευκαιριακά, από πολλούς ανθρώπους που ενεργούν αφελώς», προσθέτει. «Υπήρχαν πολλά τρελά και άγρια πράγματα».
Οι συνέπειες μιας ενιαίας ζώνης ώρας
Η ενιαία ζώνη ώρας της Ινδίας έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών συζητήσεων όλα αυτά τα χρόνια, με τους πληθυσμούς στα βορειοανατολικά να απαιτούν μια ξεχωριστή ζώνη ώρας δεδομένου του μεγέθους της χώρας.
Ωστόσο, αυτό το πρόβλημα δεν επηρεάζει μόνο την Ινδία: Γεωγραφικά, η Κίνα είναι η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο και εξακολουθεί να έχει μόνο μία ζώνη ώρας, η οποία, σύμφωνα με μελέτη του 2014, συμβολίζει τον κεντρικό έλεγχο του κράτους στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Ο επίσημος χρονομέτρης της Ινδίας, το Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής, ζήτησε ακόμη και δύο ξεχωριστές ζώνες ώρας για αυτόν τον λόγο, επικαλούμενος αναφορές ότι η ώρα της Ινδίας «επηρεάζει σοβαρά» τις ζωές των ανθρώπων στα βορειοανατολικά.
Αντίθετα, προτάθηκαν δύο ζώνες ώρας: πεντέμισι ώρες πριν από το GMT για τη μια πλευρά της Ινδίας και εξιμισι ώρες για την άλλη, ιδιαίτερα αυτό που αποκαλούσαν «ακραίες βορειοανατολικές περιοχές», συμπεριλαμβανομένων περιοχών όπως το Assam και το Arunachal Pradesh .
“Παρά τις γεωγραφικές διαφορές – όπως ο ήλιος που ανατέλλει και δύει σχεδόν δύο ώρες νωρίτερα στα βορειοανατολικά σε σύγκριση με το Γκουτζαράτ – και οι δύο περιοχές μοιράζονται την ίδια ζώνη ώρας”, λέει ο Maulik Jagnani, επίκουρος καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Tufts.
Ο Jagnani δημοσίευσε ένα ευρέως αναφερόμενο άρθρο το 2019, υπογραμμίζοντας τις επιπτώσεις του ηλιακού φωτός στους φυσικούς κιρκάδιους ρυθμούς στην Ινδία, με έμφαση στα παιδιά.
«Αυτή η δομή επηρεάζει τις συνήθειες ύπνου των παιδιών […] Τα παιδιά που εκτίθενται σε αργότερα ηλιοβασιλέματα πάνε για ύπνο αργότερα», προσθέτει ο Jagnani. «Οι καθορισμένες ώρες έναρξης του σχολείου και της εργασίας δεν επιτρέπουν τις κατάλληλες προσαρμογές στις ώρες αφύπνισης, οδηγώντας σε λιγότερο ύπνο και χειρότερα εκπαιδευτικά αποτελέσματα».
Το NPL αναγνώρισε επίσης αυτό το πρόβλημα, προσθέτοντας ότι ο αντίκτυπος των κιρκάδιων ρυθμών στην υγεία και την αποδοτικότητα της εργασίας συνδέεται με τη «γενική κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της περιοχής».
Ωστόσο, φαίνεται ότι η ασυνήθιστη ζώνη ώρας της Ινδίας ήρθε για να μείνει. Όταν το θέμα της εισαγωγής δύο ζωνών ώρας τέθηκε ενώπιον του ινδικού κοινοβουλίου το 2019, μια κυβερνητική επιτροπή απέρριψε την ιδέα για απροσδιόριστους «στρατηγικούς λόγους».
Για περισσότερες ειδήσεις και ενημερωτικά δελτία του CNN, δημιουργήστε έναν λογαριασμό στο CNN.com