Δεν είναι οι Άλπεις. Αυτό συνειδητοποιώ καθώς οδηγώ στην Main Street στο North Conway. Εδώ, ανάμεσα σε φράχτες, μικρές εκκλησίες, καφέ και γενική ιδιοτροπία, το Νιου Χάμσαϊρ έχει ήδη δείξει το όμορφο πρόσωπό του και τη γεύση του χθες – οι αρχαίες ράγες του Conway Scenic Railroad που τρέχουν παράλληλα με την άσφαλτο. Είμαι μόλις 140 μίλια από τη Βοστώνη, αλλά νιώθω σαν να έχω ταξιδέψει πέντε δεκαετίες πίσω σε τρεις ώρες οδικώς από το αεροδρόμιο.
Αυτή είναι μόνο η αρχή. Αυτή η κατάφυτη, ένθερμη ρουστίκ εκδοχή της Νέας Αγγλίας εμφανίζεται εκεί που η Route 16 στρίβει βόρεια προς το Τζάκσον. Εκεί στα δεξιά είναι η γέφυρα του μήνα του μέλιτος – μια από αυτές τις κλασικές σκεπαστές γέφυρες που είναι τόσο δημοφιλείς στην περιοχή. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ένα λείψανο – σε αυτήν την περίπτωση από το 1876 – εξακολουθεί να είναι μέρος της υποδομής το 2024: ξύλινες σανίδες που τρίζουν κάτω από τις ρόδες και μορφάζουν από το βάρος καθώς σέρνουν αυτοκίνητα και οδηγούς σε αυτό το γραφικό χωριό μεταφοράς. Ίσως θα σας πάει παραπέρα, στις σκοτεινές ομίχλες των μέσων του 19ου αιώνα, που φαντάζουν τόσο ρομαντικές όσο ένα κατάλοιπο μιας άλλης εποχής.
Η διαδρομή 16 συνεχίζει ανενόχλητη και μάχεται την καμπύλη. Ακόμα και στις στροφές, δεν φαίνεται να παρεκκλίνει από τον σκοπό του και αγωνίζεται στην ανηφόρα σε γενναιόδωρες διπλές λωρίδες. Εδώ δεν υπάρχουν φουρκέτες και μποτιλιαρίσματα για να κολλήσετε πίσω από έναν αργό οδηγό στην ανάβαση στο Méribel. Όχι, αυτές δεν είναι οι Άλπεις. Είναι το αμερικανικό τοπίο – σε όλο του τον πραγματισμό και το μεγαλείο.
Αυτό το μεγαλείο γίνεται ιδιαίτερα αισθητό στη δυτική πλευρά του δρόμου. Το Όρος Ουάσιγκτον είναι ένας βασιλιάς ανάμεσα στους αυλικούς, που σηκώνει το χιονισμένο κεφάλι του ως αρχηγός των Λευκών Ορέων. ως το ψηλότερο βουνό της Νέας Αγγλίας, συνολικά 6.000 πόδια (1.917 μ.) Αλλά υπάρχει ένα είδος αντιπάλου στην ανατολική πλευρά του εξογκώματος, όπου το βουνό Wildcat υψώνεται με παρόμοια στάση. Σε «μόνο» 1.348 μέτρα, δεν είναι τόσο ισχυρό, αλλά εξακολουθεί να είναι μια βραχώδης προεξοχή ορατής παρουσίας.
Ομολογουμένως όχι τόσο μεγαλοπρεπές που δεν μπορούσε να παίξει καλά. Καθώς η Route 16 διασχίζει αργά το πέρασμα Pinkham Notch Pass, το Wildcat Mountain χαμηλώνει το βλέμμα του, πλησιάζει το δρόμο και ανοίγει την αγκαλιά του στους σκιέρ. Ωστόσο, αυτό δεν ανακουφίζει από το βάρος της γεωγραφίας. Το Wildcat Mountain Ski Area διαθέτει το δεύτερο μεγαλύτερο υψομετρικό κέρδος στο Νιου Χάμσαϊρ: δυνητικό υψόμετρο 2.000 πόδια. Μέγεθος, κλίμακα, μεγαλείο. Είναι όλα εδώ.
Μόνο που δεν αισθάνομαι πια το ίδιο όταν κλείνω το δρόμο. Είναι σαν μια κουρτίνα να κλείνει ξαφνικά – αυτό που φαινόταν να είναι ευρεία οθόνη μέσα από το παρμπρίζ φαίνεται πολύ μικρότερο όταν σβήνω τον κινητήρα. Υπάρχει ένα μικρό πάρκινγκ, χώμα, αυλακωτό και αραιή επένδυση με αυτοκίνητα, τα περισσότερα με πινακίδες του Νιού Χάμσαϊρ. Υπάρχει μια απλή βασική καλύβα όπου μπορώ να πάρω ένα πάσο σκι σε δευτερόλεπτα. Και ενώ το καφέ πίσω του σερβίρει μια επιλογή από ζεστά γεύματα, πολλοί στα τραπέζια του τρώνε μεσημεριανό από δοχεία Tupperware, μασουλώντας με φειδώ τα υπολείμματα ζυμαρικών τα βράδια της Πέμπτης ή τραβώντας μεμβράνη από τα σπιτικά σάντουιτς τους.
Όχι, αυτές δεν είναι οι Άλπεις. Και δεν είναι ούτε τα Βραχώδη Όρη. Αν και το χιονοδρομικό κέντρο Wildcat (καθώς και το κοντινό του Attitash, 15 μίλια νότια στο Bartlett) ανήκει στα Vail Resorts από το 2019, έχει ελάχιστη αίγλη αυτών των μεγάλων χειμερινών παιδικών χαρών του Κολοράντο.
Ούτε το εύχεται. Αυτό είναι το σκι ως τοπικό χόμπι, οικογένειες από το Νιου Χάμσαϊρ που έρχονται στις πίστες για ένα απόγευμα – για να το επισκεφτούν γιατί το θέλουν, γιατί μπορούν, χωρίς να έχουν σκεφτεί περισσότερο την απόφαση παρά αν είχαν αποφασίσει να το κάνουν για να περπατήσουν το σκυλί αντί. Σπιτική παιδική χαρά και σπιτική ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχουν μεγάλα ξενοδοχεία. Σίγουρα όχι θορυβώδεις μπάρες après-ski – οι ρυθμοί είναι τόσο δυνατοί που φοβάστε ότι ο θόρυβος μπορεί να απομακρύνει τα παγάκια.
Αυτό οφείλεται εν μέρει στην προστατευόμενη κατάσταση του γύρω τοπίου. Το έδαφος στο οποίο βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο είναι μέρος της προστατευόμενης περιοχής του Εθνικού Δρυμού Λευκού Όρους. Αλλά είναι μόνο η διάθεση. Χωρίς βιασύνη, χωρίς βιασύνη. Όλοι φαίνεται να προχωρούν προσεκτικά.
Και το αποτέλεσμα είναι μια απόλαυση. Λόγω του σκληρού περιβάλλοντος, η αγριόγατα είναι ένα ασφαλές μέρος που καλύπτεται συνήθως από χιόνι από τα τέλη Νοεμβρίου έως τα μέσα Μαΐου. Αλλά ακόμη και το εντυπωσιακό κατακόρυφο ύψος του τιθασεύεται κάπως από τη λαϊκή απλότητα του όλου πράγματος. Στο κέντρο του θέρετρου βρίσκεται η κύρια γόνδολα, η Wildcat Express, η οποία οδηγεί κάθε σκιέρ στην κορυφή σε μια γρήγορη βόλτα έξι λεπτών. Μια δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση για αρχάριους που πρέπει να βρουν έναν τρόπο να επιστρέψουν; Ούτε λίγο από αυτό. Σχεδόν κάθε πίστα (49 συνολικά, 25 τοις εκατό πράσινη/αρχάριος, 45 τοις εκατό μπλε/ενδιάμεση, 30 τοις εκατό μαύρη/ειδική) ξεκινά από το ίδιο σημείο στην κορυφή και άνεμοι ή βέλη πάνω από τις αντίστοιχες πλαγιές. Η κατάβαση γίνεται με τον δικό σας ρυθμό και τις δυνατότητές σας.
Ως τελική δόση «χαριτωμένος», οι περισσότερες από τις πίστες έχουν ονόματα με θέμα τη γάτα: Upper Polecat, Tomcat, Cheetah, Cougar, Bobcat, Copycat, Catnap, Catwalk, Hairball, Cat and Mouse.
Περνάω τη μέρα στην παρέα τους, χαζεύοντας τα Polecats (υπάρχουν μεσαίες και χαμηλότερες εκδόσεις καθώς και η πάνω) – και κάθε φορά φτάνω στο κάτω μέρος για να διαπιστώσω ότι δεν υπάρχει ουρά για τη γόνδολα. ότι μπορώ να ξαναρχίσω αμέσως.
Όχι, δεν είναι οι Άλπεις. Και το Νιου Χάμσαϊρ φαίνεται απόλυτα χαρούμενο για αυτό.
Τρία ακόμη χιονοδρομικά κέντρα στο Νιου Χάμσαϊρ
Ενώ οι σοβαροί σκιέρ πιθανότατα δεν θα μείνουν σε κανένα από τα θέρετρα του Νιου Χάμσαϊρ για περισσότερο από μια μέρα τη φορά, μπορούν εύκολα να συνδυαστούν σε διακοπές μιας εβδομάδας. Θα μπορούσατε επίσης να στοχεύσετε για το ακόλουθο τρίο – όλα στα Λευκά Όρη, όλα σε απόσταση δύο ωρών το ένα από το άλλο.
Μπρέτον Γουντς
Βρίσκεται στην «απέναντι» πλευρά του όρους Ουάσιγκτον στο Carroll, το Bretton Woods δεν έχει το κατακόρυφο ύψος του Wildcat, αλλά μπορεί να υπερηφανεύεται για τον διπλάσιο αριθμό των μονοπατιών (102). Έχει επίσης ένα σημαντικό καταλυτικό ορόσημο στο κατώφλι του, το Mount Washington Hotel (omnihotels.com, δωμάτια από 197 £), ένα ανακτορικό καταφύγιο που λειτουργεί ως ιδιοκτήτης χιονοδρομικού κέντρου. Τα ημερήσια εισιτήρια κοστίζουν από 72 £ (brettonwoods.com).
Attitash
Ο συνάδελφος της Wildcat –τόσο στο χαρτοφυλάκιο του Vail όσο και στον Εθνικό Δρυμό του Λευκού Όρους– είναι συγγενικό πνεύμα. Προσφέρει 68 μονοπάτια, ομοιόμορφα χωρισμένα μεταξύ πράσινου, μπλε και μαύρου, που εκτείνονται σε δύο βουνά (Attitash και Bear Peak). Τα ημερήσια εισιτήρια ξεκινούν από 81 £ (attitash.com).
Loon Mountain
Το Loon Mountain (loonmtn.com) είναι η μοναδική χιονοδρομική περιοχή στο Νιου Χάμσαϊρ που κάνει νάνους τον Wildcat σε κατακόρυφο ύψος. Βρίσκεται 60 μίλια νοτιοδυτικά στο North Woodstock. Εκτείνεται πάνω από 670 μέτρα από πάνω προς τα κάτω και προσφέρει 73 πλαγιές σε αυτόν τον χώρο. Τα ημερήσια εισιτήρια κοστίζουν από 57 £.
Τα απαραίτητα για το ταξίδι
Φτάστε εκεί
Το Boston Logan International είναι το πλησιέστερο μεγάλο αεροδρόμιο. American Airlines (020 7660 2300; americanairlines.co.uk), British Airways (0344 493 0787; ba.com), Virgin Atlantic (0344 874 7747; virginatlantic.com) και Delta (0871 221 πτήσεις delta.2) από το Χίθροου. Το JetBlue (0808 234 9058; jetblue.com) πετά από το Heathrow και το Gatwick.
Σκι εκεί
Οι μονοήμερες κάρτες για σκι στο Wildcat Mountain (001 603 466 3326; skiwildcat.com) κοστίζουν από 103 $ (81 £). Διήμερα εισιτήρια από 176 $ (138 £).
Μείνε εδώ
Το Glen House (001 603 466 3420; theglenhouse.com), δύο μίλια από το βουνό Wildcat στη Route 16, προσφέρει δίκλινα δωμάτια από 125 £ τη βραδιά.