Οι τελευταίες μέρες του Απριλίου στη βόρεια ακτή του Νόρφολκ φαίνονται γεμάτες από τις χαρές της άνοιξης. Σήμερα, ωστόσο, με έναν ατσάλινο γκρίζο ουρανό και μια θερμοκρασία που δεν επιχειρεί καν να ανέβει στο απτό σημείο των 10 μοιρών, μοιάζει περισσότερο με τον Φεβρουάριο. Αλλά τα σημάδια μιας φρέσκιας νέας σεζόν, αν και σιωπηλή, είναι παντού.
Η μητέρα χήνα έχουν στριμωχτεί μαζί, γεμίζουν τα πρώτα χηνάρια της χρονιάς στη ζεστή αγκαλιά των φτερών του στήθους τους για να τα προστατεύουν από τη δροσερή αύρα της Βόρειας Θάλασσας. Οι μαρτίνες – νεοαφιχθέντες καλοκαιρινοί μετανάστες – πετούν και βουτούν πάνω από μια λίμνη, συλλέγοντας έντομα στο φτερό. Και η βροντερή τσούχτρα μιας ιτιάς πέφτει από μια κρυφή πέρκα καθώς το πουλί κάνει ό,τι μπορεί, αν διστάζει, να φέρει την ανοιξιάτικη χαρά σε αυτή τη χειμωνιάτικη μέρα.
Ωστόσο, οι ασυνήθιστες συνθήκες κάνουν ένα ιδιαίτερα δυνατό, με μακρύ λαιμό πουλί να φαίνεται ακόμη πιο εξωτικό. Έχει ύψος σχεδόν ένα μέτρο και στέκεται σε δυνατά μαύρα πόδια. Το φτέρωμά του είναι κατάλευκο εκτός από μια νότα σαφράν στο στήθος. Το σκούρο ράμφος του ισιώνει σε μια σπάτουλα με χάλκινη άκρη, την οποία το πουλί βυθίζει στο νερό και μετακινείται από τη μια πλευρά στην άλλη αναζητώντας ραβδώσεις. Η κίνηση ζωντανεύει τη δασύτριχη κορυφή των φτερών που προεξέχουν από το πίσω μέρος του κεφαλιού του, στέλνοντάς τον να αναπηδά σαν μια αστρική έκρηξη ελαφρού φτερού.
Το πουλί είναι μια κουταλιά: ένα ασυνήθιστο θέαμα στη Βρετανία στις καλύτερες στιγμές, και αυτό το πουλί φαίνεται άψογο στην αναπαραγωγική του δόξα. Βρίσκομαι στο Εθνικό Φυσικό Καταφύγιο Holkham, του οποίου οι τεράστιοι παράκτιοι υγρότοποι φιλοξενούν την πρώτη (και μεγαλύτερη) αποικία αυτών των πτηνών της χώρας εδώ και περίπου 300 χρόνια. Σε αντίθεση με τους τσικνιάδες και τους τσικνιά που αναπαράγονται επίσης στο Holkham, τα κουταλάκια δεν έφτασαν εδώ λόγω της επέκτασης της περιοχής που προκλήθηκε από την κλιματική αλλαγή. Αποτελούσαν μέρος της γηγενούς ορνιθοπανίδας της Βρετανίας μέχρι τον 16ο αιώνα, όταν εξαφανίστηκαν λόγω του κυνηγιού και της απώλειας οικοτόπων.
Σήμερα το απόγευμα βρίσκομαι μαζί με τον Άντι Μπλούμφιλντ, τον ανώτερο αρχιφύλακα του Χόλκαμ, για να μιλήσουμε για το πώς προέκυψε η επαναεποικισμός του κουταλιού. «Αυτό οφείλεται στην ανάκαμψη του πληθυσμού στη Γαλλία και την Ολλανδία», εξηγεί. «Για δεκαετίες οι κουταλιές καταγράφονταν στη Βρετανία μόνο ως αλήτες και στραγάλι από την ήπειρο, αλλά με τα χρόνια έγιναν πιο συνηθισμένοι. Μερικοί προσπάθησαν να αναπαραχθούν αλλού στην Αγγλία πριν η αποικία μας γίνει η πρώτη επιτυχημένη αποικία. Από τους αρχικούς πρωτοπόρους Holkham το 2010, πέρυσι ο αριθμός αυξήθηκε σε 46 φωλιές, παράγοντας όχι λιγότερα από 90 νεογνά».
Παρόλο που η ομάδα των ιτιών όπου φωλιάζουν τα κουταλάκια είναι αυστηρά απαγορευμένη, ο Andy με μεταφέρει σε ένα κοντινό σημείο θέασης όπου ένα νέο δέρμα (που ανοίγει φέτος την άνοιξη) θα επιτρέψει στους επισκέπτες να συναντήσουν από κοντά. «Φώλιασαν στην αρχή του χρόνου», μου λέει. «Ο πρώτος νεοσσός γεννήθηκε την 1η Απριλίου, επομένως θα υπάρχει πολλή δραστηριότητα τους επόμενους μήνες καθώς οι ενήλικες φέρνουν φαγητό στα μικρά τους, που ονομάζονται κουταλάκια τσαγιού, μέχρι να φύγουν από τη φωλιά και να μαζευτούν σε αυτές τις πισίνες».
Από τη σκοπιά διακρίνουμε τις κορυφές των ιτιών όπου φωλιάζουν οι κουταλιές, θωρακισμένες από τα φυλλώδη υπολείμματα ενός φρουρίου της Εποχής του Σιδήρου. Από κάτω τους, τσικνιάδες και τσικνιάδες και μια χούφτα κορμοράνους κρύβονται στα κλαδιά μιας βελανιδιάς νεκρής από καιρό. Όπως προέβλεψε ο Άντι, οι ενήλικες κουταλιές έρχονται και φεύγουν τακτικά, αναπαράγοντας εκ περιτροπής με τους συνομηλίκους τους ή επιστρέφοντας με σοδειές γεμάτες τροφή για τον γόνο τους.
Τα παρακολουθούμε για λίγο μέχρι το κρύο να γίνει άβολο. Αποχαιρετώ τον Άντι και κατευθύνομαι κατευθείαν στο Victoria – το εξοχικό πανδοχείο στο κτήμα Holkham – για να ζεσταθώ. Εκτός από δέκα άνετα δωμάτια (συν άλλα δέκα στο παρακείμενο Αρχαίο Σπίτι), το όμορφο κτίριο από πυριτόλιθο και τούβλο διαθέτει ένα εξαιρετικό εστιατόριο, του οποίου τα παράθυρα βλέπουν στον βάλτο στην άλλη πλευρά ενός όμορφα διακοσμημένου φράχτη.
Προσθέτοντας ακόμη περισσότερη προσωπικότητα είναι το γεγονός ότι τα μενού είναι φτιαγμένα σχεδόν εξ ολοκλήρου από προϊόντα Norfolk, με θαλασσινά από το Wells στο δρόμο και κρέας, κυνήγι και λαχανικά από τον κήπο ακριβώς εδώ στο Holkham Estate. Είναι εξαιρετικά εκλεπτυσμένο (το δείπνο ξεκινά με ένα amuse-bouche) και ακόμη πιο απολαυστικό δεδομένης αυτής της άποψης: ένα καλειδοσκόπιο φρέσκου ανοιξιάτικου πράσινου.
Το επόμενο πρωί γεμίζω τις μπαταρίες μου με ένα πλούσιο πρωινό και κάνω μια βόλτα στην παραλία Holkham. Από το Victoria, περπατάω μισό μίλι κάτω από το Lady Anne’s Drive για να φτάσω στην παραλία με την ασημένια άμμο που είναι γεμάτη πεύκα και αμμόλοφους. Ένα ορόσημο της ακτής του Νόρφολκ, είναι πανέμορφο ανά πάσα στιγμή, αλλά ποτέ πιο όμορφο από την άμπωτη, όταν επεκτείνεται σε μια τεράστια κενή έκταση, διάσπαρτη με κοχύλια και διακοσμημένη με κυματισμούς που αφήνουν τα απερχόμενα κύματα.
Φτάνω στην ακτή και κατευθύνομαι προς τα ανατολικά, ο άνεμος σηκώνει κομμάτια ξερής άμμου που φυσούν γύρω από τις μπότες μου σαν άτακτους καλικάντζαρους. Τμήματα της παραλίας είναι περιφραγμένα με πινακίδες που ζητούν ευγενικά από τους επισκέπτες να κρατούν σκυλιά με λουρί για να προστατεύουν τα παράκτια πτηνά που φωλιάζουν στο έδαφος. Δεδομένου όμως του κρύου που έρχεται από τη θάλασσα, σίγουρα δεν είναι κατάλληλο μέρος για εκκόλαψη αυγών.
Σαν να τονίσουμε τη μη εποχική φύση όλων αυτών, μια ομάδα από μαύρες χήνες μπρεντ πετάει μέσα και εγκαθίσταται στη θάλασσα. Προφανώς αυτοί οι χειμερινοί επισκέπτες δεν έχουν νιώσει ακόμη το δέλεαρ των τόπων αναπαραγωγής τους. Πιο κάτω, μια σειρά από παραλιακές καλύβες στέκεται άδεια και ακατοίκητη. Οι μόνοι θαλασσοπόροι σήμερα είναι μια ομάδα από φώκιες, που σέρνονται σε ένα κανάλι, αγνοώντας το κρύο, καθώς περιμένουν να ξαναμπεί η παλίρροια.
Αφήνοντας πίσω μου αυτή τη χειμωνιάτικη ακτή, επιστρέφω στη Βικτώρια μέσω μιας εσωτερικής διαδρομής, προστατευμένος από τα στοιχεία από τα πεύκα. Ο κράταιγος και το χοιρινό που ευθυγραμμίζουν το μονοπάτι βρίσκονται σε πλούσια μπουμπούκια, περιμένοντας τις πιο ζεστές μέρες για να τα ενθαρρύνουν να ανθίσουν. Σύντομα τα λευκά τους πέταλα θα κηλιδώσουν τους φράχτες και θα υπάρχει ένα πλήρες soundtrack από καλοκαιρινό τραγούδι πουλιών. Η πολυαναμενόμενη λιακάδα θα μας καλωσορίσει όταν έρθει.
Πως πάει
Οι πλησιέστεροι σιδηροδρομικοί σταθμοί είναι οι Sheringham και King’s Lynn, με αξιόπιστες επόμενες συνδέσεις μέσω των λεωφορείων Coasthopper και Coastliner. Με αυτοκίνητο ακολουθήστε τον παραλιακό δρόμο Α149.
Το Victoria in Holkham προσφέρει δίκλινα δωμάτια από 190 £ ανά διανυκτέρευση, συμπεριλαμβανομένου ενός εξαιρετικού πρωινού.
Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τη διεύθυνση www.visitnorthnorfolk.com