Το Cádiz έσπασε τη μακρά ξηρασία και εξασφάλισε ένα σημείο που σημαίνει τα πάντα

«Ήταν ένα φως ελπίδας», είπε ο Mauricio Pellegrino, μια ξαφνική λάμψη που την επανέφερε στη ζωή. Ο Κάντιθ είχε δοκιμάσει τα πάντα. Είχαν αλλάξει προπονητή, παίκτες ακόμα και τη φανέλα τους. Είχαν δοκιμάσει επίσης δωρεάν μεταφορές και δωρεάν εισιτήρια. Φιλοξένησαν Βαλένθια, Αθλέτικ, Ρεάλ Σοσιεδάδ και Μπέτις, ήταν σε Παμπλόνα, Βιγιαρεάλ, Βιτόρια και Γρανάδα και δεν λειτούργησε. Είχαν παίξει με κάθε πιθανό σέντερ φορ, και αυτό είναι πολύ, αλλά δεν έγινε τίποτα. Δεν είχαν σκοράρει σε πέντε παιχνίδια και σύντομα σε έξι. Είχαν πετύχει μόνο ένα γκολ στα οκτώ, και αυτό ήταν πέναλτι για επίθεση. Δεν είχαν κερδίσει σε 21 αγώνες πρωταθλήματος, σχεδόν έξι μήνες. Είχαν τελειώσει. Και τότε κάποιος είχε μια λαμπρή ιδέα. Δοκίμασες να το χτυπήσεις;

Το απόγευμα της Κυριακής, στο 100ο λεπτό του μεγαλύτερου αγώνα, το έκανε ο Δαρβίνος Μάχης. Όσο σκληρά μπορούσε, στην πρώτη προσπάθεια. Από την πάνω αριστερή γωνία του πέναλτι, με το ρολόι στο 99.02, σούταρε ένα σουτ που ήταν πραγματικά δυνατό. ακούω, ο γδούπος αντήχησε καθώς η μπάλα χτύπησε στο κοντινό δοκάρι. Αν και είχε μπει μόνο για λίγο στο γήπεδο, με ένα σουτ αναβίωσε την ομάδα του. Ήταν απλώς ο ισοσταθμιστής. Η Κάντιθ δεν έχει κερδίσει ακόμα από την πρώτη μέρα του Σεπτεμβρίου και η ισοπαλία 2-2 με τη Σέλτα Βίγκο δεν την έβγαλε καν από τη ζώνη του υποβιβασμού. Αλλά σε εκείνη τη στιγμή της τρέλας -ο πάγκος άδειασε, οι συμπαίκτες που εισέβαλαν στην πλάγια γραμμή μετά τον σκόρερ, τον σωτήρα τους- ένιωθα σαν οτιδήποτε.

Σχετίζεται με: Συγκέντρωση Ευρώπης: Ο Μόντριτς αιφνιδιάζει τη Σεβίλλη με την καθυστερημένη νίκη της Ρεάλ Μαδρίτης

Αυτό το παιχνίδι ήταν τεράστιο, το μεγαλύτερο της σεζόν μέχρι στιγμής. Ο προπονητής της Σέλτα, Ράφα Μπενίτεθ, είχε αποφύγει προσεκτικά να τον ανακηρύξει τελικό, παρόλο που οι περισσότεροι προπονητές και κάθε εφημερίδα στις μέρες μας θα χαίρονταν να αποκαλούν έτσι οποιοδήποτε παλιό παιχνίδι. Αλλά το ταξίδι της ομάδας του στο Κάντιθ, 18η έναντι 17ης, ήταν “ζωή ή θάνατος”, ισχυρίστηκε ο Diario de Cádiz. Η Κάντιθ απείχε μόλις τέσσερις πόντους μακριά από την ασφάλεια και το να πιάσει τη Σέλτα ήταν η μοναδική ευκαιρία της Κάντιθ να επιβιώσει. δεν μπορούσαν να τους αφήσουν να απομακρυνθούν περισσότερο. Αυτό ήταν ένα που έπρεπε να κερδίσουν. Μια ήττα θα τους άφηνε έξι βαθμούς και μια συνεχόμενη διαφορά τερμάτων πίσω, δύο νίκες για ασφάλεια για μια ομάδα που είχε κερδίσει μόνο δύο φορές όλη τη σεζόν – την πρώτη και την τέταρτη εβδομάδα.

Η ιστορία συνεχίζεται

Την εβδομάδα πριν από τον αγώνα, ο Cádiz είχε προσφέρει εισιτήρια στους φίλους των μελών για να γεμίσουν το γήπεδο. Εισήγαγαν επίσης μια νέα φανέλα ειδικά για αυτήν την περίσταση, η βραζιλιάνικη κίτρινη αντικαταστάθηκε με γαλάζιο. Εμπνευσμένο από τη θάλασσα, ένα νεύμα στο ναυτικό, τριαντάφυλλο πυξίδας και άγκυρα σε μια γωνία, το εκπαιδευτικό πλοίο Juan Sebastián Elcano στο λαιμό, κυματίζει ολόγυρα, θα ήταν αρκετά κακό όπως ήταν. Το να το φορέσει κόντρα στη Σέλτα, της οποίας τα χρώματα είχαν υιοθετήσει, ήταν ακόμα χειρότερο. Έπρεπε όμως να δοκιμάσουν κάτι. Και τις δύο τελευταίες φορές που φορούσαν ειδικά, μοναδικά πουκάμισα – μωβ το 2021-22 και ένα φρικτό πορτοκαλί εμπνευσμένο από το Mardi Gras την επόμενη χρονιά – λειτούργησε, οπότε άξιζε να το δοκιμάσετε. Όλα ήταν για έναν σύλλογο όπου δεν φαινόταν καν να είναι ο εαυτός τους πια.

Αν υπάρχει ένα μέρος όπου το ποδόσφαιρο είναι διασκεδαστικό, αυτό είναι κάτω στον κόλπο, όλο έντονο κίτρινο και δυνατό. Το σπίτι του πρώτου συντάγματος της Ισπανίας και του μεγαλύτερου καρναβαλιού της, η ζωή εδώ είναι διασκεδαστική ακόμα και όταν είναι δύσκολη. Στο δρόμο προς το έδαφος, μια πρόταση στον τοίχο διακηρύσσει: «Όποιος είναι ενάντια στο Κάντιθ είναι εναντίον της ανθρωπότητας». Αυτό είναι ένα χαρούμενο μέρος, αλλά και ένα ευχάριστα ανόητο. Είναι ένας σύλλογος που μπορεί να αισθάνεται ότι είναι αιτία και που οι πιστοί οπαδοί αγαπούν πραγματικά. Τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό υπάρχει επίσης ένταση, πλήξη και μια απαισιοδοξία που κυριεύει τους πιο αισιόδοξους ανθρώπους από όλους. Ελάχιστη εμπιστοσύνη υπήρχε στον πρόεδρο και όχι πολύ στους παίκτες, στη χειρότερη ίσως ομάδα της Ισπανίας.

Για το μεγαλύτερο μέρος της Κυριακής δεν υπήρχε κανένα από τα δύο. Έντεκα λεπτά στο Κάντιθ υπήρχε ήδη ένα γκολ χάρη σε ένα όμορφο γκολ του Ιάγκο Άσπας. Στο 58ο λεπτό ο Williot Swedberg έκανε το 2-0 και ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς μια εποχή πίσω που κανείς στη La Liga δεν σκόραρε λιγότερα γκολ από τον Cádiz, μόνο η Βαλένθια έκανε λιγότερα σουτ, κανείς δεν είχε χαμηλότερο xG και ότι ούτε τόσο αργά. Δεν έχει υπάρξει ομάδα της La Liga που να έχει σκοράρει τόσο λίγα γκολ από τον Logroñés πριν από σχεδόν 30 χρόνια.

Άλλη μια προσπάθεια επίθεσης απέτυχε, οι οπαδοί σφύριξαν στον απερχόμενο Μάξι Γκόμεζ – 21 αγώνες, κανένα γκολ. Οι πρώτοι σκόρερ Κρις Ράμος και Σέρτζι Γκουαρδιόλα προσπάθησαν και παρόλο που υπήρχαν κάποιες ευκαιρίες αυτή τη φορά, είχαν μόνο πέντε και κανένα γκολ αντίστοιχα και ο χρόνος κυλούσε. Ο Cádiz δεν είχε σκοράρει γκολ για σχεδόν 800 λεπτά παιχνιδιού. Οι οπαδοί την Κυριακή θα μπορούσαν να συγχωρεθούν που πίστευαν ότι δεν θα το έκαναν ποτέ ξανά. Έχοντας απομείνει δώδεκα εβδομάδες, φαινόταν ότι ο αγώνας για τον υποβιβασμό βρισκόταν επίσης σε εξέλιξη: η Αλμερία, η καλύτερη και η χειρότερη ομάδα όλων των εποχών, που έσπασε ρεκόρ – μπορούσε να σκοράρει δύο γκολ εναντίον Ατλέτικο, Μαδρίτη, Μπαρτσελόνα και Χιρόνα, αλλά δεν κερδίσει ούτε ένα νίκη του παιχνιδιού – ήταν τόσο καλή όσο έφυγε. Και έτσι φαινόταν να είναι η Γρανάδα και το Κάντιθ.

Σχετίζεται με: Η Νάπολι υποφέρει καθώς η Κάλιαρι του Κλαούντιο Ρανιέρι ξαναχτυπά στο «Zona Cesarini» | Νίκι Μπαντίνι

Όταν τελικά ο Χουάνμι σκόραρε στο 66ο λεπτό, οι οπαδοί δύσκολα το πίστευαν, η ανακούφιση ήταν έντονη. Κάποιοι στην κερκίδα δεν μπορούσαν να μην κλάψουν. Αλλά ένα γκολ ήταν, λοιπόν, ένας στόχος. Δύο ήταν ένα διαφορετικό θέμα – είχαν περάσει 15 παιχνίδια από την τελευταία φορά – και όσο για τρία, ξεχάστε το. Όταν ο Γκουαρδιόλα είχε την πιο εύκολη ευκαιρία που μπορούσε να φανταστεί κανείς στο 98.33 για να εξασφαλίσει τουλάχιστον την ισοπαλία και έχασε σχεδόν εντελώς τη μπάλα από τα πέντε γιάρδες, ήταν σχεδόν αναπόφευκτο. Αυτό ήταν το είδος της εκπληκτικής αποτυχίας που τα είπε όλα. Ωστόσο, κύλησε από τη γωνία και στο μονοπάτι του Δαρβίνου. «Δεν το πίστευα», είπε. Η ευκαιρία ήταν περίπου 6.985 φορές μεγαλύτερη από αυτή που μόλις είχε χάσει ο Γκουαρδιόλα και το ρολόι έδειχνε 99.02, αλλά το σουτ του ήταν αυτό γελοίοςσούταρε στα δίχτυα, χτυπώντας το τόσο έξυπνα όσο και καθαρά.

Αυτή ήταν η ανάσταση, η ζωή που παρέδωσε ο Δαρβίνος. Είχαν εξαφανιστεί όλα. Αλλά ένα γελοίο χαστούκι από τη δεξιά μπότα και ξαφνικά πίστεψαν ότι το La Voz de Cádiz το αποκάλεσε «η τελευταία αναλαμπή ελπίδας».

Ρεάλ Μαδρίτης 1-0 Σεβίλλη, Λας Πάλμας 1-1 Οσασούνα, Ρεάλ Μπέτις 3-1 Αθλέτικ Μπιλμπάο, Κάντιθ 2-2 Σέλτα Βίγκο, Αλμερία 2-2 Ατλέτικο, Αλαβές 1-1 Μαγιόρκα, Μπαρτσελόνα 4-0 Χετάφε, Ρεάλ Σοσιεδάδ 1 -3 Βιγιαρεάλ.

Δευτέρα Χιρόνα vs Ράγιο Βαγιεκάνο.

«Τους είχαμε στην οθόνη», είπε στη συνέχεια ο αρχηγός της Σέλτα, Άσπας. Πριν από δύο εβδομάδες η Σέλτα κέρδισε τη Χετάφε με 3-2 με γκολ στο 89ο λεπτό. Την περασμένη εβδομάδα ένα πέναλτι στο 97ο λεπτό κόντρα στην Μπαρτσελόνα ήταν καθοριστικό. Και τώρα αυτή η σκληρή ατυχία στο 100ο λεπτό δεν μοιάζει πλέον με σύμπτωση: ηττήθηκαν στη Ρεάλ Μαδρίτης στο 81ο, στη Μαγιόρκα στο 85ο, στη Χιρόνα στο 91ο και στην Αθλέτικ στο 98ο λεπτό. Η Σεβίλλη ισοφάρισε απέναντί ​​της στο 84ο λεπτό. Με γκολ στο 84ο και στο 97ο λεπτό του αγώνα, η νίκη επί της Λας Πάλμας έληξε με ήττα. Και η Μπαρτσελόνα ήρθε από το 2-0 για να τη νίκησε με 3-2 με γκολ στο 81ο, 85ο και 89ο λεπτό. Έχασαν σχεδόν τα μισά παιχνίδια τους μετά το 80ο λεπτό. Από το 89ο λεπτό και μετά έχουν πλέον χάσει πόντους επτά φορές. 14 πόντοι πέταξαν σε αυτά τα τελευταία λεπτά, αρκετοί για να τους βάλουν στην άκρη της Ευρώπης, αλλά ο Άσπας είπε: «Αν είμαστε εκεί κάτω, είναι για κάποιο λόγο».

Αν είναι Κάντιθ, τότε υπάρχει λόγος. Παραμένουν τρεις βαθμούς από την ασφάλεια στην τελευταία τριάδα και είναι πιθανώς η χειρότερη ομάδα της La Liga που εξακολουθεί να είναι υποψήφια για τη Segunda. Υπήρξε επίσης μόνο μία ισοπαλία. Κι όμως, αυτό Είναι διαφορετική, τη ζωή που παρέδωσε ο Δαρβίνος. «Πριν από το παιχνίδι θα έλεγα ότι ένας βαθμός δεν ήταν κακός, αλλά αυτή τη στιγμή νιώθουμε σαν να χάσαμε», είπε ο αμυντικός της Celta Carl Starfelt. Για τον Cádiz ένιωθε σαν να είχαν κερδίσει, σαν να είχαν κάτι να κρατήσουν, η κυκλοφορία ήταν τεράστια. Ο Ρουμπέν Αλκαράζ δάκρυσε. Ο Γκουαρδιόλα υποσχέθηκε: «Είμαστε στον αγώνα». Ξεχάστε τη μοιρολατρία, αυτή τη φορά ακούστηκε χειροκρότημα και τραγούδι, άλλη κοινωνία, επιτέλους πάλι λίγη ευτυχία, λίγη πίστη. «Παραδέχομαι ότι η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη», είπε ο Πελεγκρίνο. «Σήμερα, σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, παλέψαμε μέχρι το τέλος. Οι παίκτες ένιωσαν ότι μπορούσαν να το κάνουν. Αυτή η ομάδα είναι ζωντανή».