Μετά από μια καταιγίδα, στάλθηκε μια άγκυρα για να προσφέρει ίσως λίγη ηρεμία. Μια σεζόν κατά την οποία η Πρέμιερ Λιγκ κατηγορήθηκε για διαμάχες εκτός γηπέδου θα μπορούσε να τελειώσει με μια από τις καλύτερες αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου της. Το απόγευμα της Δευτέρας, οι 20 σύλλογοι ψήφισαν για τη μεταφορά της πιθανής εφαρμογής του κανόνα «άγκυρα» στην επόμενη φάση. Στη συνέχεια, η δαπάνη θα συνδεόταν με τα έσοδα εκπομπής του συλλόγου που λαμβάνει τα λιγότερα. Στο τέλος ήταν 16 έναντι τεσσάρων, κάτι που στην προκειμένη περίπτωση απεικόνιζε τη λογική της απόφασης.
Ενώ η πρόταση θα υποβληθεί τώρα στη γενική συνέλευση για πλήρη ψηφοφορία και οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες πρέπει ακόμη να επιβεβαιωθούν, η αρχή της είναι τουλάχιστον αξιέπαινη.
Θα ήταν μια σπάνια κίνηση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όπου οι πλουσιότεροι σύλλογοι δεν συγκεντρώνουν απλώς περισσότερα έσοδα για να μπορούν να ξοδεύουν περισσότερα, όπως συνέβαινε τα περισσότερα από τα τελευταία 40 χρόνια. Αντίθετα, θα υπονόμευε ενεργά την ικανότητά τους να δημιουργούν πλούτο. Άρα με μια πτώση είναι πιο δίκαιος κανονισμός.
Αυτό έχει καθυστερήσει πολύ. Θα προωθούσε τη βιωσιμότητα και θα χρησιμεύσει επίσης ως ένα πρώτο βήμα προς την καταστολή της τρελής κούρσας των μισθών που έχει οδηγήσει σε τα πάντα, από τις κυρώσεις για τον έλεγχο του κόστους έως τις αυξήσεις των τιμών των εισιτηρίων.
Η ελπίδα είναι ότι αυτή θα ήταν η αρχή ευρύτερων πρωτοβουλιών σε όλο το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Στελέχη που συνήθως επικρίνουν σχεδόν όλα όσα κάνει η Premier League το έχουν ήδη δηλώσει «συναρπαστικό».
Πιθανότατα δείχνει ότι ο ανταγωνισμός είχε φτάσει σε σημείο παραλογισμού, καθώς οι συζητήσεις για τις οικονομικές ρυθμίσεις κυριάρχησαν σε όλη τη σεζόν, αλλά είναι επίσης ο λόγος που πρέπει να τονιστεί η σαφής λογική των κατάλληλων κανόνων. Αυτό επηρεάζει άμεσα τα παιχνίδια που παρακολουθείτε και το πόσο καλά μπορεί να αποδώσει η ομάδα σας.
Σε όλες τις συζητήσεις για το ποιος επιτρέπεται να επενδύει και επίσης για τα επιχειρηματικά μοντέλα, αυτό που συχνά παραβλέπεται στο ποδόσφαιρο είναι ότι το πραγματικό «προϊόν» του αθλητισμού δεν αφορά αστέρια ή σούπερ ομάδες, αλλά αγώνες. Αυτό είναι που κρατά το ενδιαφέρον γιατί δημιουργεί δράμα, που δημιουργεί μια αφήγηση.
Αυτό είναι το άλλο σημείο που πρέπει πάντα να τονίζεται σε αυτές τις συζητήσεις. Η «ανταγωνιστική ισορροπία» δεν συμβαίνει πραγματικά οργανικά. Απαιτείται αυστηρός κανονισμός για να αποτραπεί η αποχώρηση των πλουσιότερων συλλόγων. Για το λόγο αυτό, η Football League εισήγαγε την κατανομή των τελών πύλης στις αρχές του 20ου αιώνα για να εξουδετερώσει τη δύναμη των συλλόγων των μεγάλων πόλεων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο αμερικανικός αθλητισμός έχει εμμονή με τα συστήματα βύθισης. Το ποδόσφαιρο βασίζεται τελικά στη συνεργασία για τη δημιουργία πραγματικά ανταγωνιστικών παιχνιδιών.
Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί αυτή η ισορροπία και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που αυτές οι διαμάχες συνεχίζονται τόσο καιρό.
Αυτός είναι επίσης ο λόγος που οι συμμαχίες γύρω από αυτό δεν εξελίχθηκαν απαραίτητα με τον τρόπο που περίμεναν οι άνθρωποι. Αν και το πιο ζωντανό επιχείρημα στην Πρέμιερ Λιγκ πέρυσι ήταν η ιδέα ότι η παλιά «μεγάλη εξάδα» ήθελε να κρατήσει τους υπόλοιπους στη θέση τους, η ψηφοφορία δεν πήγε καθόλου έτσι.
Αντίθετα, μόνο οι δύο σύλλογοι του Μάντσεστερ σε αυτόν τον όμιλο αντιτάχθηκαν σε αυτό το στάδιο της ψηφοφορίας, με την Άστον Βίλα να τους ενώνει. Η Τσέλσι απείχε από την ψηφοφορία.
Αν η απόφαση του Βίγια είναι έκπληξη, δεν αποτελεί έκπληξη αυτή του συλλόγου του Μάντσεστερ. Αποφέρουν τα περισσότερα εμπορικά έσοδα. Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον να σκεφτούμε πώς θα το είχε ψηφίσει η Σίτι σε διάφορα σημεία τα τελευταία 16 χρόνια.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι κανόνες είναι εγγυημένοι τέλειοι ή ότι δεν θα υπάρξουν απρόβλεπτες συνέπειες.
Το πώς λειτουργούν αυτές οι ρυθμίσεις εξαρτάται από τις λεπτομέρειες που τελικά ψηφίζονται. Αναμένεται να περιλαμβάνει αμοιβές μεταγραφών, μισθούς και αμοιβές αντιπροσώπων, εν μέρει τόσο για τη συμμόρφωση με την UEFA όσο και για την αποτροπή μιας πιθανής πρόκλησης από το επαγγελματικό ποδοσφαιρικό σώμα. Το τελευταίο θα είχε νομικό ζήτημα αν εφαρμοζόταν μόνο στους μισθούς, παρόλο που η αύξηση των μισθών ήταν ο κύριος λόγος για την ανάπτυξη του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Οι δαπάνες επίσης πιθανότατα θα εξαρτώνται αποκλειστικά από τα έσοδα από την τηλεόραση, καθώς αυτά είναι συγκεντρωτικά και σχετικά σταθερά. Η αναλογία αναμένεται επίσης να είναι περίπου 4,5 προς 5 προς 1, κάτι που θα σήμαινε ότι το μέγιστο που θα μπορούσε να ξοδέψει κάποιος για την ομάδα του την περασμένη σεζόν ήταν λίγο πάνω από 500 εκατομμύρια λίρες.
Παρ ‘όλα αυτά, ένα από τα επιχειρήματα από τους συλλόγους του Μάντσεστερ είναι ότι είναι παράλογο ότι ο Kylian Mbappé βρίσκεται στην αγορά, ότι η Premier League μπορεί εύκολα να τον αντέξει οικονομικά και ωστόσο καμία από τις ομάδες τους δεν τον ενδιαφέρει.
Ωστόσο, αυτό το παράδειγμα χρησιμεύει μόνο για να επεξηγήσει τη λογική των κανόνων. Ο Μπάπε λαμβάνει μόνο τόσους μισθούς όσο ένας κρατικός σύλλογος μπορεί να αντέξει οικονομικά, φουσκώνοντας τεχνητά ολόκληρη τη μεταγραφική αγορά. Και όμως η παρουσία του δεν βοήθησε πραγματικά τη Ligue 1, καθώς η γαλλική διοργάνωση περνάει κρίση στην προσέλκυση ραδιοτηλεοπτικών φορέων. Η πραγματικότητα της ιστορίας του ποδοσφαίρου είναι ότι τα ανταγωνιστικά παιχνίδια είναι πιο σημαντικά. Λιγότεροι άνθρωποι θέλουν πραγματικά να παρακολουθούν αστέρια όταν δεν υπάρχει κίνδυνος και δεν πιέζονται να αποδώσουν στο μέγιστο. Η ίδια η Premier League ήταν ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτού.
Οι παγκόσμιοι αστέρες της La Liga ή της PSG απουσίαζαν σε μεγάλο βαθμό τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά εξακολουθούσε να έχει καλύτερη απόδοση από όλους τους ανταγωνιστές όσον αφορά τις συμφωνίες μετάδοσης, επειδή πούλησε την ιδέα για πιο ανταγωνιστικά παιχνίδια και ιστορίες. Αυτή είναι μια μακροπρόθεσμη πραγματικότητα με την οποία το ισπανικό πρωτάθλημα παλεύει ενεργά. Από το 2009 έως το 2018, η La Liga καυχιόταν για τις δύο πιο λαμπερές ομάδες που πιθανότατα συγκεντρώθηκαν ποτέ. Ωστόσο, αυτό συνέβη επειδή το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου ήταν συγκεντρωμένο στις δύο πρώτες θέσεις, μειώνοντας το υπόλοιπο του πρωταθλήματος. Τώρα προσπαθείτε να το επαναφέρετε. Θα ήλπιζε κανείς ότι η Premier League θα μπορούσε να αποτρέψει ένα παρόμοιο πρόβλημα. Αυτό είναι ακόμη πιο απαραίτητο καθώς οι ανησυχίες αυξάνονται για την κυριαρχία της Μάντσεστερ Σίτι.
Ένα άλλο επιχείρημα ήταν ότι αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει την υπεροχή της Premier League, αλλά αυτό είναι ένας άλλος παραλογισμός. Η διοργάνωση πληρώνει ήδη συνολικά 2 δισεκατομμύρια λίρες περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο πρωτάθλημα. Μια τέτοια τεράστια ανωτερότητα μπορεί να οδηγήσει σε περίεργες αποφάσεις, καθώς οι εμπλεκόμενοι αποκτούν εμμονή με τη διατήρηση αυτής της θέσης και δεν θέλουν να κάνουν τίποτα που θα μπορούσε να τους επηρεάσει. Ωστόσο, ένας τέτοιος συντηρητισμός συνήθως αυξάνει μόνο την πιθανότητα παρακμής. Αν μη τι άλλο, αυτή η ανωτερότητα σημαίνει ότι η Premier League έχει την ευκαιρία να κάνει τους κανόνες της πιο λογικούς και να απομακρυνθεί από μια καταστροφική κούρσα.
Αυτή η απόφαση αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό. Δεν θα είναι τέλειο και όλοι περιμένουν τις λεπτομέρειες, αλλά είναι το σωστό βήμα.