Η εκτόξευση δύο αστροναυτών σε ένα εμπορικό διαστημικό σκάφος Boeing θα σηματοδοτήσει την πρώτη για την εταιρεία, αλλά θα δει επίσης την επιστροφή ανθρώπινων διαστημικών πτήσεων των ΗΠΑ σε έναν πύραυλο και σε μια τοποθεσία εκτόξευσης που δεν έχει χρησιμοποιηθεί από τα πληρώματα για περισσότερα από 50 χρόνια.
Το Crew Flight Test (CFT) για την κάψουλα CST-100 Starliner της Boeing είναι έτοιμο να πετάξει τους αστροναύτες της NASA Barry “Butch” Wilmore και Sunita “Suni” Williams σε μια οκταήμερη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για σήμερα (6 Μαΐου) στις 22:34 EDT (0234 GMT στις 7 Μαΐου).
Η πολυαναμενόμενη εκτόξευση, η οποία ακολουθεί δύο δοκιμές τροχιακής πτήσης χωρίς πλήρωμα το 2019 και το 2022 αντίστοιχα, θα δει το Starliner να διεξάγει τακτικές αποστολές εναλλαγής πληρώματος στον διαστημικό σταθμό από το επόμενο έτος.
Για να φτάσει σε τροχιά, το Starliner θα πετάξει με πύραυλο Atlas V της United Launch Alliance (ULA) από το Space Launch Complex-41 (SLC-41) στη Φλόριντα. Η τοποθεσία εκτόξευσης απέχει λιγότερο από 11 χιλιόμετρα από το σημείο όπου οι πρώτοι και (μέχρι στιγμής) τελευταίοι αστροναύτες απογειώθηκαν με πυραύλους Atlas.
Σχετίζεται με: Δείτε πώς μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά την πρώτη εκτόξευση αστροναύτη Starliner της Boeing στις 6 Μαΐου
που εκτείνεται σε 60 χρόνια
«Υπάρχει κάποια ιστορία σε αυτή την αποστολή», δήλωσε ο Gary Wentz, αντιπρόεδρος της ULA για κυβερνητικά και εμπορικά προγράμματα, σε συνέντευξη Τύπου πριν από την έναρξη την Παρασκευή (3 Μαΐου). «Το 1962 ο Τζον Γκλεν πέταξε τον πρώτο Άτλαντα και κατά σύμπτωση 62 χρόνια αργότερα πετάμε τον 100ο Άτλαντα μας [V] με Μπουτς και Σούνι επί του σκάφους. Οπότε αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ομάδα μας».
Αρχικά σχεδιασμένος για να είναι ο πρώτος επιχειρησιακός διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος (ICBM) των Ηνωμένων Πολιτειών, ο πύραυλος Atlas D τροποποιήθηκε για να μεταφέρει τους πρώτους Αμερικανούς σε τροχιά. Τέσσερις αστροναύτες της NASA πέταξαν με το όχημα εκτόξευσης Convair, συμπεριλαμβανομένων των Glenn, Scott Carpenter, Walter “Wally” Schirra και Gordon Cooper.
Στις 15 Μαΐου 1963, η αποστολή Mercury-Atlas 9 του Cooper απογειώθηκε από το Complex 14, ακριβώς νότια και ελαφρώς ανατολικά της τοποθεσίας προσγείωσης Starliner στο SLC-41.
«Ήταν σίγουρα όμορφο», είπε ο Κούπερ καθώς έπιασε την τελευταία του ματιά στο ταξίδι του σε τροχιά καθώς έπεφτε από το Faith 7, το διαστημόπλοιό του Mercury. “Ήταν ένα πολύ ανοιχτό ασημί χρώμα με μια παγωμένη λευκή ταινία γύρω από το μεσαίο τμήμα.”
Αν και ανήκουν στην ίδια οικογένεια πυραύλων, οι Atlas D και Atlas V έχουν ελάχιστα έως τίποτα κοινά εκτός από το όνομά τους. Ο σύγχρονος Άτλας, σχεδιασμένος από τη Lockheed Martin, τροφοδοτείται από έναν ρωσικό κινητήρα RD-180 στο πρώτο στάδιο και έναν Κένταυρο στο ανώτερο στάδιο.
Παρουσιάστηκε το 2002, ο Atlas V είναι ο μακροβιότερος ενεργός πύραυλος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Starliner θα είναι ένα από τα τελευταία ωφέλιμα φορτία του οχήματος καθώς έχει προγραμματιστεί να αποσυρθεί μετά από 16 ακόμη πτήσεις για να ανοίξει ο δρόμος για τον νέο πύραυλο βαρέων ανυψωτικών Vulcan της ULA.
Η ULA τροποποίησε το Atlas V για να πετάξει αποστολές Starliner με πλήρωμα.
«Έχουμε αναπτύξει δύο διαφορετικές τεχνολογίες για να υποστηρίξουμε τις ανθρώπινες διαστημικές πτήσεις», δήλωσε ο Wentz. «Έχουμε εγκατεστημένο ένα σύστημα ανίχνευσης έκτακτης ανάγκης που παρακολουθεί όλα τα συστήματα του οχήματος και σε περίπτωση που κάποιο από αυτά τα συστήματα δεν λειτουργεί σωστά και το πλήρωμα χρειαστεί να προβεί σε αποβολή, αυτό θα ενεργοποιήσει αυτόματα μια ματαίωση. “
“Καθώς, [we built] ένας δίκινητήριος Κένταυρος που θυμίζει πραγματικά ένα ιστορικό όχημα που έχουμε πετάξει στο παρελθόν και αυτό που θα πετάξουμε στο Vulcan στο μέλλον», είπε.
Σχετίζεται με: Γεγονότα για τον νέο πύραυλο Vulcan Centaur της ULA
Επιστροφή στο Ακρωτήρι (ή όχι;)
Η εκτόξευση της αποστολής Starliner CFT της Boeing όχι μόνο θα φέρει τον Άτλαντα πίσω στην οικογένεια των επανδρωμένων πυραύλων, αλλά θα σηματοδοτήσει επίσης την πρώτη επανδρωμένη πτήση που θα εγκαταλείψει τη Γη από την ίδια πλευρά του ακρωτηρίου από την οποία έχουν πετάξει όλοι οι αστροναύτες πριν από τις πρώτες αποστολές. το φεγγάρι.
«Ένα άλλο ιστορικό γεγονός», είπε ο διαχειριστής της NASA, Μπιλ Νέλσον, στην ενημέρωση της Παρασκευής. «Αυτή είναι η πρώτη φορά από την εκτόξευση του Apollo 7 που μια εκτόξευση ανθρώπινου αστροναύτη έλαβε χώρα στην τοποθεσία που κάποτε ήταν ο Πολεμικός Σταθμός του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ και τώρα είναι, φυσικά, ο Διαστημικός Σταθμός Δυνάμεων του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ».
Η διαστημική ακτή της Φλόριντα, που διαχειρίζεται η Eastern Range, χωρίζεται σε δύο μεγάλες τοποθεσίες εκτόξευσης: τον Διαστημικό Σταθμό Cape Canaveral (όπως ονομάζεται τώρα), που χρονολογείται από το 1949 και το Διαστημικό Κέντρο Kennedy της NASA, που ιδρύθηκε το 1962 στις 11 Απριλίου στην Οκτώβριος 1968, η πρώτη επανδρωμένη αποστολή Apollo της NASA, Apollo 7, εκτοξεύτηκε από το Σύμπλεγμα 34 σε τροχιά της Γης. Ήταν η τελευταία φορά (μέχρι στιγμής) που ένα πλήρωμα απογειώθηκε από θέση εκτόξευσης στην πλευρά του ακρωτηρίου της οροσειράς.
(Όλες οι επόμενες εκτοξεύσεις αστροναυτών μεταξύ του 1968 και σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί από τα μαξιλαράκια εκτόξευσης του Kennedy’s Launch Complex 39 A και B.)
Σύμφωνα με δημοσιογραφικά δεδομένα και κοινή κατανόηση, το SLC-41 είναι μια βάση εκτόξευσης στο ακρωτήριο Κανάβεραλ, αλλά η διάκριση είναι λιγότερο σαφής.
ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ:
— Το Boeing Starliner βγαίνει στην εξέδρα εκτόξευσης για την πρώτη πτήση αστροναυτών στις 6 Μαΐου (φωτογραφίες)
— Μετά από ένα «συναισθηματικό roller coaster», οι αστροναύτες της NASA είναι έτοιμοι να πετάξουν με το Boeing Starliner
— Το άλλο όχημά τους είναι το Starliner: το πρώτο πλήρωμα της Boeing που ταξίδεψε στην εξέδρα εκτόξευσης στο Astrovan II
Ενώ η ULA μισθώνει την πλατφόρμα και τις σχετικές εγκαταστάσεις από την Πολεμική Αεροπορία, η γη στην οποία βρίσκονται και οι δύο είναι μέρος του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι. Ένας χάρτης χρήσης γης που κυκλοφόρησε από τη NASA δείχνει ότι το SLC-41 βρίσκεται στην ιδιοκτησία της υπηρεσίας και μια “Ειδοποίηση Διαθεσιμότητας” αναφέρει την τοποθεσία εκτόξευσης για κάθετες επιχειρήσεις εκτόξευσης.
Άρα εκτοξεύεται το Starliner από το Ακρωτήριο ή τον Κένεντι; Μια αναλογία για την κατάσταση θα μπορούσε να είναι η έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη. Ενώ το αποτύπωμα του κτιρίου βρίσκεται στο Μανχάταν, η γη που καταλαμβάνει και οι εγκαταστάσεις σε αυτήν δεν ανήκουν στη Νέα Υόρκη ή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ομοίως, το LC-41 βρίσκεται στην τοποθεσία του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι, αλλά η πλατφόρμα προσγείωσης Atlas είναι ευθύνη του Διαστημικού Σταθμού του Cape Canaveral.
«Το Διαστημικό Κέντρο John F. Kennedy της NASA και το Υπουργείο Πολεμικής Αεροπορίας διατηρούν μια σχέση συνεργασίας για τη χρήση του Launch Complex 41 για περισσότερα από 25 χρόνια Αυτή η συνεργασία έχει προσφέρει αμοιβαία οφέλη και στους δύο ομοσπονδιακούς εταίρους για πολλά χρόνια ένα σχόλιο -Εξήγηση. «Η τρέχουσα συμφωνία ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου 2024 και είναι ανανεώσιμη ετησίως για εννέα επιπλέον χρόνια. Αυτή η συνεργασία θα συνεχίσει να ωφελεί τη NASA και την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, καθώς και οι δύο υπηρεσίες προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις αποστολές τους όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά».
Ακολουθηστε CollectSPACE.com Στο Facebook και στο Twitter στο @CollectSPACE. Πνευματικά δικαιώματα 2024 CollectSPACE.com. Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.