Μπορεί η μοναξιά να οδηγήσει σε διαβήτη; Νέα μελέτη αποκαλύπτει τον ρόλο της σωματικής δραστηριότητας και του ΔΜΣ

Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό θρεπτικόςΟι ερευνητές αξιολογούν τις μεσολαβητικές επιδράσεις της σωματικής δραστηριότητας, του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) και της ποιότητας της διατροφής στη σχέση μεταξύ του αισθήματος μοναξιάς και του διαβήτη.

Μελέτη: Η συσχέτιση μεταξύ μοναξιάς και διαβήτη διαμεσολαβείται από τη σωματική δραστηριότητα και τον ΔΜΣ, αλλά όχι από την ποιότητα της διατροφής. Πηγή εικόνας: asylumsun / Shutterstock.com

Ιστορικό

Η μοναξιά, μια υποκειμενική συναισθηματική κατάσταση, σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη και καρδιαγγειακών παθήσεων. Οι υποκείμενοι μηχανισμοί που συμβάλλουν σε αυτόν τον αυξημένο κίνδυνο περιλαμβάνουν την κατάθλιψη, τη γνωστική εξασθένηση και την εισαγωγή στο γηροκομείο.

Η μοναξιά επιδεινώνει την υγεία με διάφορους τρόπους, όπως η ποιότητα της διατροφής, η σωματική δραστηριότητα, τα αλκοολούχα ποτά, το κάπνισμα και οι συνήθειες ύπνου. Ψυχολογικοί παράγοντες όπως το αντιληπτό άγχος και η κατάθλιψη έχουν αντιφατικές επιδράσεις σε αυτή τη συσχέτιση, η οποία μπορεί να επηρεαστεί από την ανθυγιεινή διατροφική συμπεριφορά και την παχυσαρκία. Ως εκ τούτου, απαιτείται πρόσθετη έρευνα για να εξεταστούν οι μεσολαβητικές οδοί μεταξύ μοναξιάς και παχυσαρκίας και να υποστηριχθεί η ανάπτυξη αποτελεσματικών παρεμβάσεων για την υγεία.

Σχετικά με τη μελέτη

Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές εξετάζουν εάν η σωματική δραστηριότητα, ο ΔΜΣ και η ποιότητα της διατροφής επηρεάζουν τη σχέση μεταξύ μοναξιάς και διαβήτη μεταξύ λευκών και αφροαμερικανών ενηλίκων ηλικίας 36 έως 77 ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η μελέτη περιελάμβανε 1.713 άτομα που παρακολούθησαν επισκέψεις παρακολούθησης της μελέτης Healthy Aging in Neighborhoods of Diversity σε όλη τη διάρκεια ζωής (HANDS) μεταξύ 2013 και 2017 και είχαν πλήρεις πληροφορίες σχετικά με τις επεξηγηματικές, τις προγνωστικές και τις μεταβλητές έκβασης που περιλαμβάνονται στην τρέχουσα μελέτη έγιναν . Η μελέτη HANDLS διεξήχθη το 2004 και συμπεριέλαβε 3.720 άτομα για να αξιολογήσει τον αντίκτυπο των κοινωνικοοικονομικών παραγόντων στις ανισότητες στην υγεία μεταξύ λευκών και αφροαμερικανών κατοίκων της Βαλτιμόρης.

Οι συμμετέχοντες ταξινομήθηκαν ως μη διαβητικούς, προδιαβητικούς ή διαβητικούς με βάση τα επίπεδα γλυκόζης αίματος νηστείας, τα φάρμακα και τις αυτοαναφορές τους. Η κλίμακα τριών βαθμών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια του Λος Άντζελες (UCLA) μετρά τη μοναξιά με βάση την έλλειψη συντροφικότητας, το αίσθημα αποκλεισμού και την κοινωνική απομόνωση.

Τα αποτελέσματα του Δείκτη Υγιεινής Διατροφής (HEI) του 2010 βασίστηκαν σε απαντήσεις των συμμετεχόντων από δύο 24ωρες ανακλήσεις διατροφής που πραγματοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας την αυτοματοποιημένη μέθοδο πολλαπλών περασμάτων (AMPM) του Υπουργείου Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών (USDA) για την αξιολόγηση της ποιότητας της δίαιτας.

Σε όλους τους συμμετέχοντες δόθηκαν φυλλάδια τροφίμων και άλλα εργαλεία για την εκτίμηση του μεγέθους της μερίδας. Τα τρόφιμα κωδικοποιήθηκαν χρησιμοποιώντας τη βάση δεδομένων τροφίμων και θρεπτικών στοιχείων του USDA για Διαιτητικές Μελέτες (FNDDS).

Η σωματική δραστηριότητα αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας το ερωτηματολόγιο Baecke και η ανάλυση διαμεσολάβησης πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας το μακρο μοντέλο Hayes PROCESS. Οι συμμεταβλητές περιελάμβαναν την ηλικία, το φύλο, τη φυλή, την εκπαίδευση, το οικογενειακό εισόδημα και την κατανάλωση αλκοόλ.

Αποτελέσματα μελέτης

Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 57 έτη, το 59% ήταν γυναίκες, το 39% ήταν λευκοί και το 38% είχε εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας. Εντός της κοόρτης της μελέτης, το 16% και το 24% ταξινομήθηκαν ως προδιαβητικό και διαβητικό, αντίστοιχα. Περίπου το 14% των συμμετεχόντων ένιωθαν συχνά την απουσία συντρόφου. Ωστόσο, μόνο το 8% ανέφερε αισθήματα κοινωνικής απομόνωσης.

Μεταξύ των συμμετεχόντων, το 24%, το 26% και το 51% ήταν φυσιολογικού βάρους, υπέρβαροι και παχύσαρκοι, αντίστοιχα. Ο προδιαβήτης και ο διαβήτης αναφέρθηκαν πιο συχνά σε λευκούς και Αφροαμερικανούς, αντίστοιχα.

Οι λευκοί ενήλικες ήταν πιο πιθανό να αναφέρουν ότι αισθάνονται αποκλεισμένοι σε σύγκριση με τους αφροαμερικανούς ενήλικες. Τα αισθήματα μοναξιάς έδειξαν σημαντική αλλά αντίστροφη σχέση με την ποιότητα της διατροφής και τη σωματική δραστηριότητα.

Το μακρο μοντέλο PROCESS εντόπισε εννέα άμεσες οδούς που συνδέουν τη μοναξιά με τον διαβήτη, με τη μοναξιά να επηρεάζει την ποιότητα της διατροφής, τον ΔΜΣ ή τη σωματική δραστηριότητα, συμβάλλοντας έτσι στον κίνδυνο διαβήτη.

Η πιθανότητα κακής ποιότητας διατροφής αυξήθηκε με τα αισθήματα μοναξιάς. Η ηλικία, το γυναικείο φύλο, το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης και το εισόδημα 125% πάνω από το όριο της φτώχειας συσχετίστηκαν σημαντικά με καλύτερη ποιότητα διατροφής. Συγκριτικά, το να είσαι νεότερος, άνδρας ή να έχεις συμπληρώσει περισσότερα χρόνια σχολικής εκπαίδευσης αύξησε την πιθανότητα υψηλότερων επιπέδων σωματικής δραστηριότητας.

Η σωματική δραστηριότητα ήταν ένας προγνωστικός παράγοντας που συνέβαλε σημαντικά στις διακυμάνσεις των τιμών του ΔΜΣ. Οι υψηλότερες τιμές ΔΜΣ συσχετίστηκαν σημαντικά με το να είσαι νεότερη, να είσαι γυναίκα, να έχεις εισόδημα πάνω από το 125% του ορίου της φτώχειας και να καταναλώνεις λιγότερα αλκοολούχα ποτά.

Οι υψηλές τιμές ΔΜΣ έχουν βρεθεί ότι αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο διαβήτη με δοσοεξαρτώμενο τρόπο, με μεγαλύτερες αυξήσεις στο ΔΜΣ να οδηγούν σε υψηλότερο κίνδυνο διαβήτη. Η σωματική δραστηριότητα και ο ΔΜΣ είχαν σημαντική και έμμεση επίδραση στην επίδραση της μοναξιάς στον κίνδυνο διαβήτη. Η κατάσταση της φυλής ή της φτώχειας είχε σημαντικό αντίκτυπο στην επίδραση της μοναξιάς στον διαβήτη.

συμπεράσματα

Τα αισθήματα μοναξιάς είχαν σημαντική αλλά αντίστροφη σχέση με τη σωματική άσκηση και την ποιότητα της διατροφής, σύμφωνα με προηγούμενες μελέτες.

Η ανάπτυξη ψυχικών διαταραχών όπως η κατάθλιψη και η μοναξιά είναι συχνά πολύπλευρη, καθώς η χρόνια φλεγμονή που σχετίζεται με διάφορες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη, έχει παρόμοια παθολογία με την κατάθλιψη. Επιπλέον, η κακή ψυχική υγεία οδηγεί συχνά σε μια κακής ποιότητας διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε επεξεργασμένα τρόφιμα και χαμηλή σε φρούτα και λαχανικά, καθώς και σε κακές συνήθειες ύπνου και αυξημένη ψυχολογική δυσφορία.

Η πολύπλοκη αλληλεπίδραση του τρόπου ζωής και των γενετικών παραγόντων στη μοναξιά και τον διαβήτη υπογραμμίζει τη σημασία της ανάπτυξης στοχευμένων προγραμμάτων παρέμβασης που μπορούν να βελτιώσουν τόσο την ψυχική όσο και τη σωματική υγεία.