Η κατάρρευση του Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας (SNP) γίνεται γρήγορα περισσότερο μια γιορτή ποπ κορν παρά η παρακολούθηση των Taggart. Τον περασμένο Απρίλιο παρακολουθήσαμε με ανοιχτό το στόμα καθώς η αστυνομία κατέσχεσε ένα αυτοκινούμενο Niesmann + Bischoff αξίας 110.000 λιρών από ένα σπίτι στο Fife μετά τη σύλληψη του συζύγου της Nicola Sturgeon, Peter Murrell, ο οποίος κατηγορήθηκε την περασμένη εβδομάδα για υπεξαίρεση κεφαλαίων για πάρτι (ο ίδιος αρνείται). οι κατηγορίες).
Την επόμενη εβδομάδα θα ανοίξουμε και πάλι το βουτυρόκουτο για να δούμε τον Humza Yousaf, τον διάδοχο του Sturgeon ως πρώτος υπουργός της Σκωτίας, να αντιμετωπίζει ψήφο δυσπιστίας στο Holyrood. Οι εκλογές που δυνητικά θα τελειώσουν την καριέρα έρχονται αφού ο Γιουσάφ σημείωσε ένα θεαματικό αυτογκόλ για να εγκαταλείψει ξαφνικά τη συμφωνία κατανομής της εξουσίας του SNP με τους Πράσινους, η οποία τον έφερε στο χείλος του γκρεμού μετά από μόλις ένα χρόνο στην εξουσία.
Ακόμη πιο περίεργο, η αποφασιστική ψήφος θα δοθεί από τον Ash Regan, του οποίου η αποστασία στο κόμμα Alba του Alex Salmond τον περασμένο Οκτώβριο χαρακτηρίστηκε από τον Yousaf ως «καμία μεγάλη απώλεια» για το SNP. Αν υπήρξε κάποιος πιο δυστυχισμένος πολιτικός στην ιστορία του Holyrood, δυσκολεύομαι να σκεφτώ έναν.
Αλλά ο Γιουσάφ – που ονομάστηκε «Χούμζα Άχρηστος» από τους επικριτές του – δεν είναι σχεδόν ο μόνος ελαττωματικός πολιτικός που ανέβηκε στην εξουσία ως αποτέλεσμα της αποκέντρωσης. Sturgeon, Mark Drakeford, Sadiq Khan, Vaughan Gething – είναι πραγματικά αυτό το καλύτερο που μπορεί να κάνει το πολιτικό μας σύστημα;
Η αποκέντρωση είχε σκοπό να φέρει την εξουσία πιο κοντά στους πολίτες, με αποτέλεσμα την αποτελεσματικότερη λήψη αποφάσεων. Αντίθετα, το μόνο που φαίνεται να έχει πετύχει είναι η κατάληψη της εξουσίας από εντελώς μη οντότητες που πιστεύουν ότι δουλειά τους είναι να ζητιανεύουν χρήματα από το Westminster – μόνο για να τα ξοδεύουν σε τρελή πολιτική και τη δική τους ανίκανη διακυβέρνηση.
Αυτό δεν ισχύει μόνο για τη Σκωτία, αν και το ρεκόρ του SNP είναι ιδιαίτερα συγκλονιστικό. Το πάρτι με τα Saltire έχει πάει τόσο άσχημα που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι έχει κάνει καλά.
Αντιμετώπισε λάθος την πανδημία και υπέστη παρόμοιο ποσοστό θανάτου από Covid με την Αγγλία παρά τους αυστηρότερους περιορισμούς. Χάρη στο λεγόμενο «προοδευτικό» φορολογικό σύστημα, τα άτομα που κερδίζουν περισσότερα από 28.000 λίρες στη Σκωτία φορολογούνται περισσότερο από ό,τι στην Αγγλία. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει μια τεράστια μαύρη τρύπα στα δημόσια οικονομικά, ενώ η αναλογία ελλείμματος προς ΑΕΠ της Σκωτίας παραμένει σημαντικά μεγαλύτερη από αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου στο σύνολό της.
Άλλες αποτυχίες του SNP περιλαμβάνουν τις επικίνδυνες και ανεπιθύμητες μεταρρυθμίσεις για το φύλο, το φιάσκο των πορθμείων, τη διαπίστωση του Επιτρόπου για τα παιδιά της Σκωτίας ότι η Sturgeon είχε «εντελώς αποτύχει» να προσφέρει στους νέους καθώς η Σκωτία υποχώρησε στην κατάταξη της εκπαίδευσης και ένας «εκπληκτικά ζοφερός» έλεγχος. Η Σκωτία παρουσιάζει «μια εικόνα μιας υπηρεσίας υγείας σε κρίση», σύμφωνα με τη Βρετανική Ιατρική Ένωση. Το SNP είναι τόσο άχρηστο που δεν μπόρεσε καν να επιτύχει την ανεξαρτησία, για όνομα του παραδείσου.
Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στην Ουαλία, με τον νέο πρωθυπουργό Gething να πρέπει τώρα να επιστρέψει εν μέρει στις ζώνες των 20 μίλια/ώρα του προκατόχου του Drakeford μετά από μια κλήση για κατάργηση του ορίου έσπασε τα ρεκόρ Senedd για την αναφορά με τις περισσότερες υπογραφές στον ιστότοπό του. Οι άλλες τρελές ιδέες των Εργατικών της Ουαλίας περιλαμβάνουν μια τετραήμερη εβδομάδα και ένα πιλοτικό πρόγραμμα για ένα καθολικό βασικό εισόδημα, το οποίο θα σας πληρώσει έναν μισθό είτε εργάζεστε είτε όχι.
Κατά τη διάρκεια της εξαιρετικά ανεπιτήδευτης θητείας του, ο ενάρετος Ντρέικφορντ ξόδεψε μεγάλο μέρος του χρόνου του σε κάθε «προοδευτικό» σκοπό που μπορούσε να βρει, σπαταλώντας σχεδόν 9 εκατομμύρια £ από τα χρήματα των Ουαλών φορολογουμένων κάθε χρόνο σε παράπλευρες συναυλίες. Έχοντας μιμηθεί ακόμη και τη δρακόντεια προσέγγιση της Sturgeon στο lockdown, η Drakeford υιοθέτησε επίσης την ελάχιστη πολιτική τιμολόγησης του αλκοόλ, αλλά αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι θάνατοι που σχετίζονται με το αλκοόλ στην Ουαλία να φτάσουν σε επίπεδα ρεκόρ. Κάποια στιγμή, η κυβέρνησή του σκέφτηκε ακόμη και την απαγόρευση των ενεργειακών ποτών, υποστηρίζοντας γελοία ότι ήταν μια «πύλη» για το κάπνισμα και το ποτό.
Τον Δεκέμβριο μάθαμε ότι οι μαθητές της Ουαλίας είχαν τη χειρότερη επίδοση στο Ηνωμένο Βασίλειο στα μαθηματικά, την ανάγνωση και τις επιστήμες, σύμφωνα με τα τελευταία αποτελέσματα από το Πρόγραμμα Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών, το οποίο βασίζεται σε τεστ 15χρονων από όλο τον κόσμο. Αλλά το ιστορικό υγείας του Ντρέικφορντ ήταν ίσως ακόμη χειρότερο, με τις λίστες αναμονής στα νοσοκομεία να έφτασαν πρόσφατα στο υψηλότερο επίπεδο.
Υπό τον Khan, έναν δήμαρχο που κατηγορήθηκε αυτή την εβδομάδα από τον υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Έξυπνα ότι είπε περισσότερα για τη Γάζα παρά «τη δολοφονία μαύρων παιδιών στο νοτιοανατολικό Λονδίνο», το Λονδίνο έχει γίνει παρόμοια περίπτωση. Είναι τέτοια ο πρώην βουλευτής των Εργατικών για την αλαζονεία του Tooting που ο εκπρόσωπός του απέρριψε το «αηδιαστικό» σχόλιο ως στερούμενο «την αξιοπρέπεια μιας απάντησης» αντί να ασχοληθεί με το γεγονός ότι υπήρξαν 14.626 αδικήματα με μαχαίρι στο Λονδίνο τους τελευταίους 12 μήνες που έδωσε ο περασμένος Δεκέμβριος – χιλιάδες περισσότερες από το σύνολο του 2022.
Φαινομενικά ως δήμαρχος σε άρνηση, αποδοκιμάστηκε από την επίσημη στατιστική υπηρεσία τον περασμένο Δεκέμβριο επειδή ισχυρίστηκε ότι το έγκλημα με μαχαίρι είχε πέσει υπό το βλέμμα του, παρόλο που είχε «αυξηθεί σημαντικά» σύμφωνα με τον Κανονισμό της Στατιστικής Υπηρεσίας.
Το ιστορικό του δημάρχου για τη στέγαση έχει χαρακτηριστεί ως «μοναδικά κακό». Οι έρευνες διαπίστωσαν ότι από τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, κανένα από τα 23.900 έως 27.200 οικονομικά προσιτά σπίτια που είχε υποσχεθεί ο δήμαρχος μεταξύ 2021 και 2026 ως μέρος της δεύτερης φάσης του στεγαστικού προγράμματος της πρωτεύουσας που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση δεν είχε ακόμη τεθεί σε λειτουργία.
Αλλά στις αρχές του περασμένου έτους ανακοίνωσε ότι είχε πετύχει τον στόχο να «εκτοξεύσει» 116.000 σπίτια μεταξύ 2016 και 2023 – αγνοώντας επιμελώς ότι ο αριθμός αυτός περιελάμβανε 7.189 σπίτια που χτίστηκαν ενώ ο Μπόρις Τζόνσον ήταν ακόμη δήμαρχος.
Αυτή την εβδομάδα ο Khan – μαζί με την αντίπαλό του από τους Τόρις Σούζαν Χολ – προφανώς απέφυγε μια εκλογή στέγασης που διοργανώθηκε από το Shelter. Μάλλον θα προτιμούσε να ξοδεύει το χρόνο του μιλώντας για το πόσο αντιπαθεί τον Ντόναλντ Τραμπ παρά για τις αποτυχίες του στο έγκλημα, τη στέγαση, τις απεργίες των σιδηροδρόμων και την αποτυχημένη νυχτερινή οικονομία του Λονδίνου. Υποθέτω ότι είναι επίσης πιο εύκολο από το να αντιμετωπίσεις την οργή για το πρόγραμμα του Ulez, ένα από τα πολλά έργα πράσινης ματαιοδοξίας που έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν τον Khan να κοιτάζει υποτιμητικά τα παιδιά του Just Stop Oil και Extinction Rebellion στους δρόμους του Λονδίνου και οι αθλητικές εκδηλώσεις έχουν προκαλέσει όλεθρο στις γκαλερί.
Η αλήθεια είναι ότι το πείραμα αποκέντρωσης του Τόνι Μπλερ δεν λειτούργησε. Στις ΗΠΑ, οι κακές κυβερνήσεις των πολιτειών τιμωρούνται από ανθρώπους που επιλέγουν να μετακομίσουν αλλού. Χιλιάδες άνθρωποι φεύγουν από χώρες όπως η Καλιφόρνια στη Φλόριντα για να επωφεληθούν από τους χαμηλότερους φόρους. Το μόνο που μας μένει είναι αυτή η υπερεκτιμημένη συλλογή από ανεπάρκειες.
Μια ψήφος δυσπιστίας στον Γιουσάφ θα έλεγε μόνο τη μισή ιστορία του πόσο καταστροφική ήταν στην πραγματικότητα η αποκέντρωση για τη Βρετανία.