Το 2004, ο Ντόναλντ Ντέιβις και άλλοι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Τέξας έκαναν μια ανησυχητική ανακάλυψη: 43 τρόφιμα, κυρίως λαχανικά, εμφάνισαν σημαντική μείωση των θρεπτικών συστατικών μεταξύ των μέσων και του τέλους του 20ού αιώνα.
Σύμφωνα με αυτή την έρευνα, η περιεκτικότητα σε ασβέστιο στα πράσινα φασόλια μειώθηκε από 65 σε 37 mg. Η περιεκτικότητα σε βιταμίνη Α στα σπαράγγια μειώθηκε σχεδόν στο μισό. Οι μίσχοι του μπρόκολου περιείχαν λιγότερο σίδηρο.
Σχετίζεται με: Ξεχάστε το γιαούρτι: Μπορούν τα προβιοτικά να βοηθήσουν στην εξάλειψη της τοξικότητας του πλαστικού στο στομάχι μας;
Η απώλεια θρεπτικών συστατικών συνεχίστηκε από αυτή τη μελέτη. Πρόσφατη έρευνα έχει τεκμηριώσει τη μείωση της θρεπτικής αξίας ορισμένων βασικών τροφίμων λόγω της αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα (CO) της ατμόσφαιρας.2) επίπεδα· Μια μελέτη του 2018 που δοκίμασε το ρύζι βρήκε υψηλότερες εκπομπές CO2 Η περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, σίδηρο και ψευδάργυρο έχει μειωθεί.
Ενώ η κλιματική κρίση αύξησε μόνο τις ανησυχίες για τη θρεπτική αξία των καλλιεργειών, οδήγησε σε μια διαδικασία που ονομάζεται βιοενοχοποίηση, μια στρατηγική για την αναπλήρωση των χαμένων ή απόντων θρεπτικών συστατικών στα τρόφιμα.
Η βιοοχύρωση περιλαμβάνει διάφορες τεχνολογίες. Ένα από αυτά είναι η γενετική τροποποίηση μιας καλλιέργειας για να αυξηθεί η περιεκτικότητά της σε θρεπτικά συστατικά, επιτρέποντας τη γρήγορη εισαγωγή νέων χαρακτηριστικών. Μια άλλη, η γεωπονική βιοενοχοποίηση, χρησιμοποιεί λιπάσματα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά ή τροποποιήσεις του εδάφους για τη συγκέντρωση ορισμένων ορυκτών στα φυτά. Τέλος, η επιλεκτική εκτροφή φυτών μπορεί να παράγει νέες ποικιλίες, αν και μπορεί να χρειαστεί μια δεκαετία ή και περισσότερο για να παραχθεί μια ποικιλία.
Η βιοοχύρωση είναι μια εναλλακτική λύση στον εμπλουτισμό που αποτελεί μέρος του βιομηχανικού συστήματος τροφίμων των ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1920, όταν η χώρα άρχισε να εμπλουτίζει το επιτραπέζιο αλάτι με ιώδιο για να μειώσει τις ασθένειες που σχετίζονται με ανεπάρκειες μετάλλων, όπως η βρογχοκήλη. Η βιοενίσχυση περιλαμβάνει την εισαγωγή θρεπτικών συστατικών απευθείας στους σπόρους, σε αντίθεση με τον εμπλουτισμό, ο οποίος προσθέτει θρεπτικά συστατικά στα τρόφιμα μετά την ανάπτυξή τους. Σε παγκόσμιο επίπεδο, διεθνείς φορείς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και η Συμβουλευτική Ομάδα για τη Διεθνή Γεωργική Έρευνα (CGIAR) θεωρούν την ανάπτυξη εμπλουτισμένων σε θρεπτικά συστατικά βιοενισχυμένων καλλιεργειών ως έναν από τους βασικούς στόχους τους για την επίτευξη της επισιτιστικής ασφάλειας.
Ο Prateek Uniyal, διευθυντής προγράμματος στο Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας για την Πολιτική Τροφίμων (IFPRI), εξήγησε ότι «λόγω της κλιματικής αλλαγής, ο σίδηρος και ο ψευδάργυρος έχουν μειωθεί κατά 30-40% λόγω υπερβολικών βροχοπτώσεων, κρύου και σωματικής βλάβης».
Είμαστε σε ένα πρόγραμμα 40 ετών για περίπου 20 χρόνια. Προσπαθούμε να φέρουμε επανάσταση στα συστήματα βασικών τροφίμων
Τζένη Γουόλτον
Το HarvestPlus είναι ένας οργανισμός IFPRI και παρέχει παγκόσμια ηγετική θέση σε στοιχεία και τεχνολογία βιοενοχοποίησης. Η εταιρεία συνεργάζεται επί του παρόντος με κυβερνήσεις σε περισσότερες από 30 χώρες και οι βιοενισχυμένες ποικιλίες της έχουν καλλιεργηθεί από περισσότερους από 10 εκατομμύρια αγρότες σε όλο τον κόσμο, κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες. Μέχρι το 2030, ο οργανισμός εκτιμά ότι 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι θα επωφεληθούν από τα βιοενισχυμένα τρόφιμα. «Είμαστε περίπου 20 χρόνια σε ένα πρόγραμμα 40 ετών», δήλωσε η Jenny Walton, επικεφαλής εμπορευματοποίησης και κλιμάκωσης στο HarvestPlus. «Προσπαθούμε να φέρουμε επανάσταση στα βασικά συστήματα τροφίμων».
Ενώ ο υποσιτισμός υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη αύξησης της θρεπτικής πυκνότητας των καλλιεργειών παγκοσμίως, ο Benjamin Cohen, καθηγητής περιβαλλοντικών μελετών στο Lafayette College, επισημαίνει ότι η βιοενοχοποίηση είναι περισσότερο επίδεσμο παρά λύση στο πρόβλημα.
«Ανησυχώ που οι χρηματοδότες επιλέγουν να επενδύσουν στη βιοοχύρωση με βάση τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής αντί να υποστηρίζουν πιο μόνιμα μοντέλα γεωργίας μικρής κλίμακας που θα μπορούσαν να είναι πιο αποτελεσματικά και ανθεκτικά από τα συστήματα μεγάλης κλίμακας», είπε ο Κοέν. «Η προώθηση της βιοοχύρωσης σημαίνει επίλυση ενός προβλήματος που δεν θα υπήρχε χωρίς γεωργία μεγάλης κλίμακας, έντασης κεφαλαίου. Είναι πιθανό ότι οι ίδιες γεωργικές διεργασίες θα ενοποιηθούν περαιτέρω μόνο μέσω της βιοενοχοποίησης».
Η HarvestPlus θεωρεί ότι η αναπαραγωγή φυτών είναι η πιο βιώσιμη μορφή βιοενοχοποίησης. βασίζεται σε υπάρχοντα φυτικά γονίδια. Ο οργανισμός εργάζεται αποκλειστικά με βασικά τρόφιμα και τα αναπτύσσει ώστε να περιέχουν υψηλότερες ποσότητες βιταμίνης Α, σιδήρου και ψευδαργύρου – τρία μικροθρεπτικά συστατικά που σύμφωνα με τον ΠΟΥ είναι τα πιο ελλιπή σε δίαιτες παγκοσμίως. Αυτή η προσέγγιση σημαίνει ότι σε χώρες όπως το Πακιστάν, όπου οι δίαιτες είναι πλούσιες σε σιτάρι, ο εμπλουτισμός αυτού του δημητριακού θα μπορούσε να οδηγήσει σε αλλαγές σε επίπεδο πληθυσμού. Η HarvestPlus έχει ήδη λανσάρει 400 ποικιλίες βασικών τροφίμων. Κανένα από αυτά δεν είναι κατοχυρωμένο με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες ανησυχίες ότι τα θρεπτικά συστατικά χάνονται σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι μπορούν να αντικατασταθούν μέσω της βιοενίσχυσης.
Ο Ντέιβις, ο οποίος ηγήθηκε της αρχικής μελέτης του Πανεπιστημίου του Τέξας που έδειξε φθίνουσα θρεπτική αξία στις καλλιέργειες, είπε: «Ένας περιορισμός της βιοενίσχυσης είναι ότι επικεντρώνεται σε ένα ή πιθανώς δύο θρεπτικά συστατικά ανά φυτό, ενώ η μείωση των θρεπτικών στοιχείων τείνει να επικεντρώνεται σε πολλά θρεπτικά συστατικά ταυτόχρονα. χρόνος.”
Και μετά υπάρχει το εμπόδιο της προσβασιμότητας. Ο Walton σημείωσε ότι δεν υπάρχει ακόμη σταθερή προμήθεια βιοενισχυμένων σπόρων. Η HarvestPlus σκοπεύει επίσης οι βιοενισχυμένοι σπόροι της να κοστίζουν λιγότερο από τους συμβατικούς σπόρους. Ωστόσο, αυτό το χαμηλότερο κόστος είναι αποτέλεσμα κρατικών επιδοτήσεων. Η Ινδία, για παράδειγμα, έχει συνεργαστεί με τη HarvestPlus για να προσφέρει βιοενισχυμένα τρόφιμα σε παιδιά σε μια χώρα όπου τα υψηλά ποσοστά υποσιτισμού εμποδίζουν την ανάπτυξη των νέων.
Το μοντέλο κυβερνητικής εταιρικής σχέσης θα μπορούσε να αποδώσει σε χώρες χαμηλού έως μεσαίου εισοδήματος όπου ο υποσιτισμός είναι ευρέως διαδεδομένος και οι εταιρείες συνεργάζονται απευθείας με μικρούς αγρότες που καλλιεργούν βιοενισχυμένες ποικιλίες, και όχι σε βιομηχανική κλίμακα, επειδή η προσφορά σπόρων δεν μπορεί ακόμη να φτάσει σε αυτό το επίπεδο.
Ο Κοέν επεσήμανε ότι ενώ η ανάγκη είναι μεγαλύτερη σε λιγότερο βιομηχανικές χώρες, αυτές οι χώρες μπορεί να έχουν λιγότερους μηχανισμούς για να αντισταθούν σε πολιτικές που προέρχονται από χώρες με καλύτερους πόρους. Μπορεί να έχουν λιγότερους κανονισμούς για γενετικά τροποποιημένες, βιοενισχυμένες καλλιέργειες, όπως το αμφιλεγόμενο χρυσό ρύζι, το οποίο έχει τροποποιηθεί για να παράγει βήτα-καροτίνη και επομένως βιταμίνη Α. Ενώ το χρυσό ρύζι εκτράφηκε για να ανακουφίσει τις ανεπάρκειες της βιταμίνης Α, ο Κοέν έγραψε ότι αυτή η στρατηγική «οραματίζεται τεχνικές λύσεις σε προβλήματα που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με τρόπους που εξαρτώνται λιγότερο από μονοπολιτισμικά περιβάλλοντα». Εάν καλλιεργήσουμε διαφοροποιημένες καλλιέργειες που έχουν τις βιταμίνες που λείπουν από έναν δεδομένο πληθυσμό, θα μπορούσαν να επιτευχθούν ουσιαστικά τα ίδια θρεπτικά αποτελέσματα.
Η προώθηση της βιοοχύρωσης προτείνει τη λύση σε ένα πρόβλημα που δεν θα υπήρχε χωρίς μεγάλης κλίμακας γεωργία έντασης κεφαλαίου
Μπέντζαμιν Κοέν
Είπε: «Τα ισχυρά έθνη υπαγόρευσαν τη μορφή των συστημάτων τροφίμων σε άλλες χώρες, φέρνοντάς τα σε θέση να υποφέρουν ακόμη περισσότερο από υποσιτισμό, και τώρα που αυτές οι χώρες δεν έχουν αρκετή δύναμη για να διαμορφώσουν τις πολιτικές τους σε μια παγκόσμια αγορά «Το ίδιο ισχυρό Τα έθνη το κάνουν αυτό.” Τώρα επιστρέψτε και επεμβείτε στα συστήματα διατροφής τους.”
Επιπλέον, το σύστημα βιομηχανικής καλλιέργειας ενθαρρύνει επίσης τη χημική οχύρωση, δήλωσε ο Peter Kelly, Διευθύνων Σύμβουλος του Grow Further, ενός φιλανθρωπικού οργανισμού που επενδύει σε πρώιμες, επεκτάσιμες γεωργικές καινοτομίες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Εξήγησε ότι «δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τη βιοενοχοποίηση στην εγχώρια αγορά των ΗΠΑ.» Ορισμένες αμερικανικές εταιρείες τροφίμων υποστηρίζουν τη διεθνή εργασία για τη βελτίωση της διατροφής. Αλλά δεν είναι πραγματικά απαραίτητο στο παρόν μας [US] σύστημα τροφίμων γιατί μπορεί να γίνει με χημική ενίσχυση».
Η Kelly προτείνει να συνδυαστεί η βιοοχύρωση με άλλες τροποποιήσεις σπόρων -ίσως αναπαράγοντας τους για να γίνουν πιο ανθεκτικοί στην ξηρασία- για να ενθαρρύνουν περαιτέρω τους ενδιαφερόμενους να επενδύσουν σε καλλιέργειες που ταιριάζουν καλύτερα στις τοπικές συνθήκες καλλιέργειας.
«Όλη μας η δουλειά αφορά, κατά κάποιο τρόπο, την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή», είπε η Kelly. «Τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα μπορούν να επηρεάσουν τα επίπεδα θρεπτικών συστατικών στα φυτά. Πρέπει να κάνουμε αυτή την αναπαραγωγή φυτών μόνο και μόνο για να συνεχίσουμε. Η αναβάθμιση των φρούτων, των λαχανικών και των φασολιών είναι μια προσέγγιση, αλλά αν αυτή είναι η μόνη προσέγγιση από πολιτική άποψη, είναι κατά κάποιο τρόπο ιδεαλιστική».